Βραβεία

2019: Man Booker (Συγγραφείς) > Atwood Margaret

Η Μάργκαρετ Άτγουντ γεννήθηκε στην Όταβα του Καναδά το 1939. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο βόρειο Οντάριο και το Κεμπέκ, κι άρχισε να γράφει σε ηλικία πέντε χρόνων "διδακτικά θεατρικά έργα, ποιήματα, εικονογραφημένες ιστορίες κι ένα ημιτελές μυθιστόρημα". Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Τορόντο και πήρε το Masters στο Radcliff College, ταξίδεψε πολύ και άλλαξε διάφορα επαγγέλματα-ταμίας, σερβιτόρα, σύμβουλος κατασκηνώσεων, λέκτορας της αγγλικής λογοτεχνίας, και τέλος συγγραφέας. Εκτός από καθιερωμένη ποιήτρια, η Μάργκαρετ Άτγουντ είναι σήμερα η διασημότερη πεζογράφος και κριτικός του Καναδά. Έχει γράψει περισσότερα από 40 μυθιστορήματα, ποιήματα, παιδικά βιβλία και δοκίμια. Κατά τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας έχει βρεθεί υποψήφια ή έχει τιμηθεί με αμέτρητα βραβεία στον Καναδά και στο εξωτερικό, όπως το βραβείο Premio Mondello (1997), το Commonwealth (1987, 1994), το Booker (1989, 1996, 2000, 2003, 2005, 2007), και το Orange (2001, 2004). "Η φαγώσιμη γυναίκα", το πρώτο της μυθιστόρημα, κυκλοφόρησε το 1969 (ελλ.: εκδ. Γράμματα). Ακολούθησε το "Surfacing/Ανάδυση", το 1972 (εκδ. Εστία), και "Η διπλή ζωή της Τζόαν Φόστερ" το 1976 (εκδ. Γράμματα). Στη χώρα μας κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματα: "Η ιστορία της πορφυρής δούλης", "Η κλέφτρα κίσσα", "Μάτι γάτας", "To άλλο πρόσωπο της Γκρέις", "Ο τυφλός δολοφόνος", βραβείο Booker 2000, "Όρυξ και Κρέικ", η εκ νέου διήγηση του μύθου της Πηνελόπης και του Οδυσσέα με τίτλο "Πηνελοπιάδα", και το αυτοβιογραφικό δοκίμιο "Συνομιλώντας με τους νεκρούς". Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες και συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες πεζογράφους και κριτικούς του Καναδά. Σήμερα ζει στο Τορόντο με το σύντροφό της, το συγγραφέα Γκρέιμι Γκίμπσον.


2019: Pulitzer Prize - Fiction (Συγγραφείς) > Powers Richard

Ο Ρίτσαρντ Πάουερς γεννήθηκε το 1957 στο Έβανστον του Ιλινόις. Σπούδασε φυσική, σύντομα όμως αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Το πρώτο του μυθιστόρημα ("Three Farmers on Their Way to the Dance") εκδόθηκε το 1985. Στην Ολλανδία, όπου μετακόμισε αργότερα, έγραψε τα επόμενα δύο βιβλία του ("Prisoner's Dilemma", 1988· "The Gold Bug Variations", 1991). Το "Operation Wandering Soul", που γράφτηκε κατά την παραμονή του στο Κέιμπριτζ, ήταν υποψήφιο για το National Book Award το 1993. Ακολούθησαν τα βιβλία: "Galatea 2.2", 1995· "Gain", 1998· "Plowing the Dark", 2000· "The Time of Our Singing", 2003 (ελλ. έκδ. "Ο καιρός των τραγουδιών μας", εστία, 2006)· "The Echo Maker", 2006, που βραβεύτηκε με National Book Award (ελλ. έκδ. "Ο ποταμός της μνήμης", Εστία, 2014), "Generosity: An Enhancement", 2009, "Orfeo", 2014 (ελλ. έκδ. "Ορφέας", Λιβάνης, 2015), "The Overstory", 2018. To 1993 είχε χαρακτηριστεί από το περιοδικό "Esquire" ως ένας από τους "πέντε συγγραφείς της δεκαετίας του '90". Εκτός από το National Book Award για το μυθιστόρημα "The Echo Maker", έχει λάβει την υποτροφία MacArthur (1989), το James Fenimore Cooper Prize (1999), το W. H. Smith Literary Award (2003), ενώ τα μυθιστορήματά του έχουν φτάσει στις τελικές υποψηφιότητες για τα βραβεία Pulitzer, National Book Critics Circle Award (NBCC) και Man Booker Prize.


2019: Νόμπελ Λογοτεχνίας > Handke Peter

Ο Πέτερ Χάντκε γεννήθηκε το 1942 στην Καρινθία της Αυστρίας. Η μητέρα του ήταν σλοβενικής καταγωγής, ο πατέρας του Γερμανός στρατιώτης. Σπούδασε νομικά στο Γκρατς, αλλά διέκοψε τις σπουδές του το 1966, όταν δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Σφήκες". Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Φρανκφούρτη σε σκηνοθεσία Κλάους Πάιμαν το θρυλικό θεατρικό του "Βρίζοντας το κοινό". Χαλκέντερος συγγραφέας, ο Χάντκε δημοσίευσε έκτοτε δεκάδες μυθιστορήματα, νουβέλες και θεατρικά έργα και θεωρείται πια ένας από τους κλασικούς μοντέρνους του 20ού αιώνα. Μετέφρασε επίσης ξένους συγγραφείς στα γερμανικά, μεταξύ άλλων τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Η φιλοδοξία του ήταν να δημιουργήσει μια σύγχρονη επική γραφή που θα απελευθερώνει την πραγματικότητα από τα τετριμμένα σχήματα πρόσληψης. Τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία. Τάχθηκε κατά της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας και κυρίως κατά της αποκλειστικής ενοχοποίησης των Σέρβων για τον πόλεμο. Για το έργο του τιμήθηκε με τα βραβεία Μπύχνερ (1973) και Κάφκα (1979). Το 2019 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας "για το επιδραστικό έργο του που με γλωσσική αυθεντικότητα διερεύνησε τα περιφερειακά ζητήματα και την ιδιαιτερότητα της ανθρώπινης εμπειρίας", σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας. Από το 1991 ζει στη Σαβίλ της Γαλλίας, κοντά στο Παρίσι. (φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)


2019: European Union Literature Prize > Καινούργια μέρα

Ένα βράδυ του Δεκεμβρίου σε μια σκοτεινή γωνιά του Λιμανιού, τρεις άντρες πυρπολούν ζωντανό τον Σεβαστιανό, έναν κλοσάρ που έχει τη φήμη δεινού παραμυθά. Ο Παύλος, ο νεότερος από τους τρεις θύτες, συγκλονισμένος από την αγριότητα του εγκλήματος αναζητά στοιχεία για το θύμα, ελπίζοντας πως έτσι θα εξιλεωθεί από τις τύψεις. Μέσα στη σύγχυσή του, πιστεύει πως, αν ζωντανέψει την ιστορία του νεκρού, θα τον επαναφέρει στη ζωή. Ερευνώντας στα στέκια των αστέγων, καταφέρνει να εντοπίσει τους συντρόφους του Σεβαστιανού, τον Τέως, τον Μαρκόνη, τον Λάκυ και τον Γιάννη. Ζητά και από τους τέσσερις να διηγηθούν την ιστορία τους και την ιστορία του χαμένου φίλου τους, και δίχως να το καταλάβει παγιδεύεται σε έναν παράξενο κόσμο. Ενώ όλα μοιάζουν, στην αρχή, γεγονότα πραγματικά, οι αφηγήσεις περιπλέκονται. Ποιες αιτίες και ποια κίνητρα τους ωθούν σε διαφορετικές και συχνά αντικρουόμενες μαρτυρίες; Πού σταματά ο μύθος και πού αρχίζει η αλήθεια; Ποιος ήταν τελικά ο Σεβαστιανός; Μια κατάβαση στην κόλαση του περιθωρίου, μια περιπλάνηση στον παράδεισο της εξιστόρησης, ένας λαβύρινθος όπου ίσως κρύβεται το νόημα της ζωής.


Χρυσός Νίκος

Ο Νίκος Χρυσός γεννήθηκε το 1972. Φοίτησε στο Βιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Τμήμα Σκηνοθεσίας της Σχολής Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το μυθιστόρημα "Το μυστικό της τελευταίας σελίδας" (Καστανιώτης, 2009) ήταν το πρώτο του βιβλίο. Για το βιβλίο του "Καινούργια μέρα" τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (European Union Prize for Literature) 2019, το Βραβείο Λογοτεχνικού Περιοδικού "Κλεψύδρα" αλλά και με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο που προάγει τον διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα. Διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους.

2019: Pulitzer Prize - Fiction > Οι κορυφές της ζωής

Ένας λοχίας στον πόλεμο του Βιετνάμ πέφτει από το φλεγόμενο μεταγωγικό του πάνω σ' ένα πελώριο σύδεντρο και σώζεται. Ένας καλλιτέχνης κληρονομεί ένα πάκο φωτογραφίες που απεικονίζουν την ίδια αμερικανική καστανιά σε διάστημα εκατό χρόνων. Μια ξεσαλωμένη φοιτήτρια παθαίνει ηλεκτροπληξία και πεθαίνει, την επαναφέρουν όμως στη ζωή πλάσματα από αέρα και φως. Μια επιστήμονας με διαταραχές στην ακοή και την ομιλία ανακαλύπτει ότι τα δέντρα επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι τέσσερίς τους, μαζί με άλλους πέντε αγνώστους -που ο καθένας τους έχει λάβει ένα διαφορετικό κάλεσμα από τα δέντρα- ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια τελευταία και απελπισμένη προσπάθεια να σώσουν τα εναπομείναντα στρέμματα παρθένου δάσους της χώρας. Ένα σαρωτικό, παθιασμένο μυθιστόρημα ακτιβισμού και αντίστασης, που αποτελεί ταυτόχρονα μια δραματική επίκληση στον φυσικό κόσμο. Από τις ρίζες ως το φύλλωμα και πάλι πίσω στους σπόρους, οι Κορυφές της ζωής ξεδιπλώνονται σε ομόκεντρους δακτυλίους αλληλοδιαπλεκόμενων ιστοριών, από την προ εμφυλίου Νέα Υόρκη μέχρι τους Πολέμους της Ξυλείας στα τέλη του 20ού αιώνα, διερευνώντας την ουσιαστικότερη διαμάχη τούτου του πλανήτη: τη σύγκρουση μεταξύ ανθρώπινων και μη ανθρώπινων πλασμάτων. Ο πολιτικός ή οικολογικός ακτιβισμός γίνεται ένα φίλτρο μέσα από το οποίο καλούμαστε να θεωρήσουμε ότι τα πάντα αλληλοσυνδέονται: όχι μόνο οι ανθρώπινες ζωές που περιγράφει αριστοτεχνικά ο συγγραφέας, αλλά και η βιόσφαιρα, τόσο η εικονική όσο και η φυσική. Ένα μυθιστόρημα εναλλάξ αισιόδοξο και μοιρολατρικό, ιδεαλιστικό αλλά ποτέ αφελές, που τιμήθηκε με το βραβείο Pulitzer λογοτεχνίας, ήταν υποψήφιο για βραβείο Booker και συμπεριλήφθηκε σε πολλές λίστες με τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς (New York Times, Washington Post, Newsweek, NPR, Hudson Booksellers, New York Public Library κ.ά.).


Powers Richard

Ο Ρίτσαρντ Πάουερς γεννήθηκε το 1957 στο Έβανστον του Ιλινόις. Σπούδασε φυσική, σύντομα όμως αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Το πρώτο του μυθιστόρημα ("Three Farmers on Their Way to the Dance") εκδόθηκε το 1985. Στην Ολλανδία, όπου μετακόμισε αργότερα, έγραψε τα επόμενα δύο βιβλία του ("Prisoner's Dilemma", 1988· "The Gold Bug Variations", 1991). Το "Operation Wandering Soul", που γράφτηκε κατά την παραμονή του στο Κέιμπριτζ, ήταν υποψήφιο για το National Book Award το 1993. Ακολούθησαν τα βιβλία: "Galatea 2.2", 1995· "Gain", 1998· "Plowing the Dark", 2000· "The Time of Our Singing", 2003 (ελλ. έκδ. "Ο καιρός των τραγουδιών μας", εστία, 2006)· "The Echo Maker", 2006, που βραβεύτηκε με National Book Award (ελλ. έκδ. "Ο ποταμός της μνήμης", Εστία, 2014), "Generosity: An Enhancement", 2009, "Orfeo", 2014 (ελλ. έκδ. "Ορφέας", Λιβάνης, 2015), "The Overstory", 2018. To 1993 είχε χαρακτηριστεί από το περιοδικό "Esquire" ως ένας από τους "πέντε συγγραφείς της δεκαετίας του '90". Εκτός από το National Book Award για το μυθιστόρημα "The Echo Maker", έχει λάβει την υποτροφία MacArthur (1989), το James Fenimore Cooper Prize (1999), το W. H. Smith Literary Award (2003), ενώ τα μυθιστορήματά του έχουν φτάσει στις τελικές υποψηφιότητες για τα βραβεία Pulitzer, National Book Critics Circle Award (NBCC) και Man Booker Prize.

2019: Man Booker > Οι διαθήκες

Ανακάλυψε το αριστουργηματικό sequel του βιβλίου Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑΣ (The Handmaid's Tale) της Margaret Atwood, ΟΙ ΔΙΑΘΗΚΕΣ (The Testaments). Δεκαπέντε χρόνια μετά τα όσα περιγράφονται στην Ιστορία της Θεραπαινίδας, το θεοκρατικό καθεστώς της Δημοκρατίας της Γαλαάδ παραμένει ισχυρό, αλλά τα πρώτα σημάδια της παρακμής αρχίζουν να γίνονται φανερά. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι ζωές τριών ολότελα διαφορετικών γυναικών συναντιούνται, και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εκρηκτικά. Οι δύο ανήκουν στην πρώτη γενιά που ενηλικιώνεται μέσα στην τυραννία. Στις δικές τους μαρτυρίες προστίθεται μια τρίτη: της Θείας Λίντια, το περίπλοκο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον της οποίας επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις και ανατροπές. Καθώς η Άτγουντ μάς οδηγεί στα άδυτα του καθεστώτος της Γαλαάδ, καθεμιά από τις ηρωίδες της πρέπει να αποδεχτεί ποια είναι και να αποφασίσει ως πού είναι διατεθειμένη να φτάσει γι’ αυτό που πιστεύει... Η αριστουργηματική συνέχεια της θρυλικής Ιστορίας της Θεραπαινίδας. Ένα έργο επίκαιρο, που προορίζεται να γίνει κλασικό.


Atwood Margaret

Η Μάργκαρετ Άτγουντ γεννήθηκε στην Όταβα του Καναδά το 1939. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο βόρειο Οντάριο και το Κεμπέκ, κι άρχισε να γράφει σε ηλικία πέντε χρόνων "διδακτικά θεατρικά έργα, ποιήματα, εικονογραφημένες ιστορίες κι ένα ημιτελές μυθιστόρημα". Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Τορόντο και πήρε το Masters στο Radcliff College, ταξίδεψε πολύ και άλλαξε διάφορα επαγγέλματα-ταμίας, σερβιτόρα, σύμβουλος κατασκηνώσεων, λέκτορας της αγγλικής λογοτεχνίας, και τέλος συγγραφέας. Εκτός από καθιερωμένη ποιήτρια, η Μάργκαρετ Άτγουντ είναι σήμερα η διασημότερη πεζογράφος και κριτικός του Καναδά. Έχει γράψει περισσότερα από 40 μυθιστορήματα, ποιήματα, παιδικά βιβλία και δοκίμια. Κατά τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας έχει βρεθεί υποψήφια ή έχει τιμηθεί με αμέτρητα βραβεία στον Καναδά και στο εξωτερικό, όπως το βραβείο Premio Mondello (1997), το Commonwealth (1987, 1994), το Booker (1989, 1996, 2000, 2003, 2005, 2007), και το Orange (2001, 2004). "Η φαγώσιμη γυναίκα", το πρώτο της μυθιστόρημα, κυκλοφόρησε το 1969 (ελλ.: εκδ. Γράμματα). Ακολούθησε το "Surfacing/Ανάδυση", το 1972 (εκδ. Εστία), και "Η διπλή ζωή της Τζόαν Φόστερ" το 1976 (εκδ. Γράμματα). Στη χώρα μας κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματα: "Η ιστορία της πορφυρής δούλης", "Η κλέφτρα κίσσα", "Μάτι γάτας", "To άλλο πρόσωπο της Γκρέις", "Ο τυφλός δολοφόνος", βραβείο Booker 2000, "Όρυξ και Κρέικ", η εκ νέου διήγηση του μύθου της Πηνελόπης και του Οδυσσέα με τίτλο "Πηνελοπιάδα", και το αυτοβιογραφικό δοκίμιο "Συνομιλώντας με τους νεκρούς". Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες και συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες πεζογράφους και κριτικούς του Καναδά. Σήμερα ζει στο Τορόντο με το σύντροφό της, το συγγραφέα Γκρέιμι Γκίμπσον.

2020: European Union Literature Prize > Τη μέρα που πάγωσε ο ποταμός

Βουδαπέστη, 12 Φεβρουαρίου 1985. Το κρύο περονιάζει τα κόκαλα, ο ποταμός έχει παγώσει και ένας χρησμός, που ακούγεται σαν κρώξιμο, σημαδεύει τον νεογέννητο Γιάνος: Κακός σπόρος, κακά μαντάτα. Είκοσι επτά χρόνια αργότερα, ο χρησμός επιβεβαιώνεται· ο Γιάνος ο Ούγγρος συλλαμβάνεται στην Αθήνα, κατηγορούμενος ότι δολοφόνησε τον ζωγράφο Μίλτο Αδριανό. Πρόκειται άραγε για ένα ακόμα τυπικό έγκλημα όπου εμπλέκεται το κύκλωμα της αντρικής πορνείας; O δημοσιογράφος Στράτος Παπαδόπουλος ξεκινά να ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας, σκαλίζοντας ζωές παράλληλες, που ενίοτε συναντώνται στο περιθώριο της νέας αθηναϊκής πραγματικότητας. Μια εξηντάχρονη χήρα που διατηρεί ερωτική σχέση με τον Ούγγρο, η γυναίκα του με την οποία έχει αποκτήσει έναν γιο, ο γόνος μιας ισχυρής πολιτικής οικογένειας που σχετιζόταν με τον ζωγράφο, ένας κρυψίνους αστυνόμος και ένας σκοτεινός τύπος του υπόκοσμου είναι τα πρόσωπα-κλειδιά σε ένα άνισο παιχνίδι συναλλαγών. Στο βιβλίο του Σταύρου Χριστοδούλου κανείς δεν μοιάζει αθώος, ενώ η αλήθεια κρύβεται, όπως πάντα, στις λεπτομέρειες. Καθώς αποκαλύπτεται το μυστήριο, τα γκρίζα νερά του Δούναβη παρασέρνουν τις ιστορίες ανθρώπων που το μόνο που επιθύμησαν ήταν ν’ αγαπηθούν.


Χριστοδούλου Σταύρος

Ο Σταύρος Χριστοδούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1963. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα, αλλά δεν άσκησε ποτέ τη δικηγορία, αφού ήδη από το τέλος της δεκαετίας του ’80 τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Εργάστηκε ως διευθυντής περιοδικών στην Κύπρο και την Ελλάδα. Σήμερα ανήκει στο δυναμικό του συγκροτήματος "Ο Φιλελεύθερος", στην Κύπρο. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Hotel National" (2016), περιελήφθη στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας της Κύπρου, καθώς και στην αντίστοιχη του λογοτεχνικού περιοδικού "Κλεψύδρα".

Προστέθηκε στο καλάθι σου: