Καλλιγέρης Δημήτριος

Ο Δημήτριος Καλλιγέρης, τέταρτο και τελευταίο παιδί ευκατάστατης οικογένειας της Συκαμιάς Λέσβου, γεννήθηκε το 1907, αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Μυτιλήνης και, μετά τη στρατιωτική του θητεία, φοίτησε σε σχολή εμπορικών σπουδών στην Τουλούζη της Γαλλίας. Στη Σκάλα Συκαμιάς, όπου με τον γάμο του κατοίκησε, ασχολήθηκε με την εκμετάλλευση της αγροτικής του περιουσίας, βοηθώντας και τον πατέρα του Αχιλλέα στη διαχείριση τού εκεί ιδιόκτητου ελαιοτριβείου. Την ειρηνική ζωή του διατάραξε η επιστράτευση, τον Οκτώβριο του 1940, και η αποστολή του στην Αλβανία, ενώ η γερμανική κατοχή του νησιού τον ενέπλεξε στη μεγάλη περιπέτεια της σύλληψης, καταδίκης από γερμανικό στρατοδικείο, φυλάκισης και καταναγκαστικών έργων στη Γερμανία, κάτω από τραγικές συνθήκες και ανείπωτους κινδύνους. Το τέλος της τριετούς δοκιμασίας βρήκε τον Δημήτριο Καλλιγέρη πίσω στη γενέτειρά του, ασχολούμενο με τις ίδιες με πριν δραστηριότητες. Τιμημένος με διάκριση ευγνωμοσύνης από τον Ανώτατο συμμαχικό Διοικητή Μεσογείου, Στρατάρχη Αλεξάντερ, έγραψε τις «Αναμνήσεις 1942-1945», τον Μάιο του 1970. Άνθρωπος πράος, αξιαγάπητος, με εύστροφο πνεύμα και πηγαίο ποιητικό ταλέντο, αποχώρησε από τη ζωή στην προχωρημένη ηλικία των 96 χρόνων. (Πηγή: "Εκδόσεις Ελευθερουδάκης", 2022)