0 > Παυλόπουλος Β. Προκόπης

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, νομικός, πανεπιστημιακός και πολιτικός, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1950, οπότε και τελείωσε το Λύκειο. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973 και συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι. Το 1977 αναγορεύθηκε διδάκτωρ (Doctorat d' Etat) του Πανεπιστημίου Paris II, στο οποίο αργότερα (1986) δίδαξε και ως Επισκέπτης Καθηγητής. Το 1982 διορίσθηκε Εντεταλμένος Υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, μετά από διαδοχικές κρίσεις στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή και του Αναπληρωτή Καθηγητή, εξελέγη Καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1989. Από την πλειάδα των έργων του στον επιστημονικό χώρο ξεχωρίζουν "La directive en droit administratif", Paris, 1978, "Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως: Μια σύγχρονη άποψη του κράτους δικαίου", 1982, "Μαθήματα διοικητικής επιστήμης", 1983, "Η αστική ευθύνη του Δημοσίου", Ι, 1986, ΙΙ, 1989, "Εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο", 1993, "Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου", 1997 κ.λπ. Στον πολιτικό στίβο, το 1974-1975 διετέλεσε Γραμματέας του πρώτου (προσωρινού) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου. Μεταξύ 1989-1990 ήταν μέλος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα, στην οποία μετείχε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Από το 1990 ως το 1995 υπήρξε Διευθυντής του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μεταξύ 1995 και 1996 άσκησε καθήκοντα Εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Το 1996 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ως το 2000 άσκησε καθήκοντα Τομεάρχη Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Από το 2000 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Α΄ Αθηνών. Μεταξύ 2000-2004 άσκησε καθήκοντα Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας. Και μεταξύ 2004-2009 διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή. Το 2015 ανέλαβε έβδομος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (από τη μεταπολίτευση το 1974) οπότε και έληξε η θητεία του Κάρολου Παπούλια. Τον Μάρτιο του 2020 τον διαδέχτηκε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.


0 > Παυλόπουλος Β. Προκόπης

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, νομικός, πανεπιστημιακός και πολιτικός, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1950, οπότε και τελείωσε το Λύκειο. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973 και συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι. Το 1977 αναγορεύθηκε διδάκτωρ (Doctorat d' Etat) του Πανεπιστημίου Paris II, στο οποίο αργότερα (1986) δίδαξε και ως Επισκέπτης Καθηγητής. Το 1982 διορίσθηκε Εντεταλμένος Υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, μετά από διαδοχικές κρίσεις στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή και του Αναπληρωτή Καθηγητή, εξελέγη Καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1989. Από την πλειάδα των έργων του στον επιστημονικό χώρο ξεχωρίζουν "La directive en droit administratif", Paris, 1978, "Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως: Μια σύγχρονη άποψη του κράτους δικαίου", 1982, "Μαθήματα διοικητικής επιστήμης", 1983, "Η αστική ευθύνη του Δημοσίου", Ι, 1986, ΙΙ, 1989, "Εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο", 1993, "Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου", 1997 κ.λπ. Στον πολιτικό στίβο, το 1974-1975 διετέλεσε Γραμματέας του πρώτου (προσωρινού) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου. Μεταξύ 1989-1990 ήταν μέλος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα, στην οποία μετείχε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Από το 1990 ως το 1995 υπήρξε Διευθυντής του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μεταξύ 1995 και 1996 άσκησε καθήκοντα Εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Το 1996 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ως το 2000 άσκησε καθήκοντα Τομεάρχη Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Από το 2000 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Α΄ Αθηνών. Μεταξύ 2000-2004 άσκησε καθήκοντα Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας. Και μεταξύ 2004-2009 διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή. Το 2015 ανέλαβε έβδομος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (από τη μεταπολίτευση το 1974) οπότε και έληξε η θητεία του Κάρολου Παπούλια. Τον Μάρτιο του 2020 τον διαδέχτηκε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.


0 > Παιονίδης Φιλήμων

Ο Φιλήμων Παιονίδης είναι καθηγητής ηθικής και πολιτικής φιλοσοφίας στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ, στο οποίο υπηρετεί από το 1998. Σπούδασε στο ΑΠΘ και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, ενώ είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Υπήρξε επισκέπτης μελετητής σε πανεπιστήμια του Καναδά, της Μεγάλης Βρετανίας, της Αυστραλίας και του Βελγίου, και έχει διδάξει στον Τομέα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Διετέλεσε διευθυντής Τομέα, διευθυντής ΠΜΣ, πρόεδρος Τμήματος και αναπληρωτής κοσμήτορας. Από το 2018 αποτελεί μέλος της Επιτροπής Ηθικής και Δεοντολογίας της Έρευνας του ΑΠΘ. Οι δημοσιεύσεις του, οι οποίες περιλαμβάνουν πάνω από εκατό μονογραφίες, επιμέλειες τόμων, άρθρα και μεταφράσεις, αφορούν ζητήματα κανονιστικής και εφαρμοσμένης ηθικής, πολιτικής φιλοσοφίας, άτυπης λογικής, ελευθερίας της έκφρασης και, πιο πρόσφατα, δημοκρατικής θεωρίας και ιστορίας.


0 > Tilly Charles

Ο Τσαρλς Τίλυ, (1929-2008) ήταν πτυχιούχος του Χάρβαρντ, με τιμητική διάκριση στη Βιοχημεία (1976) και κάτοχος διδακτορικού διπλώματος του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης στους τομείς Οικονομικών και Αστικών Σπουδών και Σχεδιασμού (1989). Γεννήθηκε στο Λόμπαρντ του Ιλινόι το 1929. Διετέλεσε καθηγητής της κοινωνικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ, δίδαξε στα τμήματα Κοινωνιολογίας και Πολιτικής Επιστήμης και συνδέθηκε με το τμήμα της Ιστορίας όπου υπηρέτησε ως μέλος της διοικητικής επιτροπής του Κέντρου για τις Κοινωνικές Επιστήμες. Δίδαξε ως καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια των ΗΠΑ, καθώς και στον Καναδά, όπως επίσης στη Γαλλία, την Ολλανδία και τη Σουηδία ως επισκέπτης καθηγητής και είχε δώσει διαλέξεις σε ευρωπαϊκά, αμερικανικά, λατινοαμερικανικά και ασιατικά πανεπιστήμια. Είχε εκτεταμένη συμμετοχή σε ερευνητικές εργασίες και σε συλλογικά έργα, αρθρογραφούσε δε σε σημαντικά επιστημονικά περιοδικά. Το έργο του εστίασε στις μεγάλης κλίμακας κοινωνικές αλλαγές και τις σχέσεις τους με τη συλλογική δράση, ειδικά στη Δυτική Ευρώπη από το 1500 και εξής. Τα πιο πρόσφατα έργα του είναι: "Coercion, Capital and European States" (1990, αναθεωρημένη έκδοση 1992), "European Revolutions" (1993), "Cities and the Rise of States in Europe" (1994 - σε συνεργασία με τον Oυίμ Μπλόκμανς), "Popular Contention in Great Britain" (1995) και "Citizenship, Identity and Social History" (1995).


0 > Βούρη Σοφία


0 > Ψαρρού Νέλλη

Η Νέλλη Ψαρρού διδάσκει Πολιτική Κοινωνιολογία στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου London School of Economics. Έχει συνεργαστεί με το Berlin Institute for Comparative Social Research ως ερευνήτρια στο πρόγραμμα EUROFOR, που αφορούσε στη μετανάστευση και τη Διασπορά στην Ευρώπη. Άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους, και έχει συμμετάσχει σε συνέδρια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στα θέματα του εθνικισμού και των εθνικών ταυτίσεων, στην παγκοσμιοποίηση και την επιρροή των πολιτικών ιδεολογιών, καθώς επίσης και στην ψυχολογία της μάζας και την πολιτική προπαγάνδα, ενώ τα τρέχοντα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στο θέμα της ευρωπαϊκής ταυτότητας.


0 > Ανδριτσοπούλου Σίσση

Η Σίσση Ανδριτσοπούλου είναι εκπαιδευτικός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής) με μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία και υποψήφια διδάκτωρ του Τ.Ε.Α.Π.Η.


0 > Σακελλαρόπουλος Σπύρος

Ο Σπύρος Σακελλαρόπουλος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου (1989) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris VII (DEA στην πολιτική κοινωνιολογία, 1992, και Ph. D. στην Πολιτική Κοινωνιολογία, 1995). Την περίοδο 1999-2000 έτυχε της ειδικής υποτροφίας του ΙΚΥ για πραγματοποίηση μεταδιδακτορικής έρευνας με θέμα το μετασχηματισμό του Κράτους στην περίοδο της "παγκοσμιοποίησης" της οικονομίας. Από το Φεβρουάριο του 2001 έως το 2004 δίδασκε μαθήματα κοινωνιολογίας στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ από το 2003 διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο Πατρών και από το 2005 στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Είναι διευθυντής της σειράς Σύγχρονη Ριζοσπαστική Θεωρία των εκδόσεων Τόπος.


0 > Βακαλιός Αθανάσιος

Ο Θανάσης Βακαλιός γεννήθηκε το 1929 στο χωριό Εμμανουήλ Παπάς του νομού Σερρών. Στα εφηβικά του χρόνια συμμετείχε ενεργά στο εαμικό κίνημα. Σε ηλικία 15 χρονών έγινε γραμματέας της ΕΠΟΝ του χωριού του με 3.000 κατοίκους. Με την έναρξη του εμφυλίου διώχτηκε. Αγωνίστηκε από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Μετά την ήττα του ΔΣΕ βρέθηκε στη Βουλγαρία, στο Στρατόπεδο Μπερκόβιτσα. Εκεί έμεινε για λίγους μήνες. Αρχές του 1951 επιλέγεται από το κόμμα, καθώς και πολλοί άλλοι πρώην αντάρτες του ΔΣΕ, για τη μυστική στρατιωτική Σχολή 500 στην Πολωνία, που προορίζονταν να υπηρετήσουν τη γραμμή του κόμματος "Τα όπλα παρά πόδα". Το 1952 στέλνεται μαζί με άλλους στην Ουγγαρία, στην πόλη Οζντ, που λειτούργησε για ένα διάστημα, ως διαμεσολαβητικός σταθμός για παράνομη δουλειά στην Ελλάδα. Το 1952 με απόφαση του κόμματος αναλαμβάνει γραμματέας των νέων πολιτικών προσφύγων στην Ουγγαρία. Με πρωτόγνωρους, γρήγορους ρυθμούς μαθαίνει την ουγγρική γλώσσα. Εργάζεται ως στέλεχος της Κ.Ε. της ουγγρικής κομμουνιστικής νεολαίας (της DISZ) εκπροσωπώντας τους Ελληνες νέους. Γνωρίζει τη φοιτήτρια Χαρίκλεια Σιάκη. Μαζί κάνουν οικογένεια. Αποκτούν δύο αγόρια, τον Κώστα και το Γιώργο. Με παρότρυνση της Χαρίκλειας δίνει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Σπούδασε φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Eotvos Lorand της Βουδαπέστης. Παράλληλα σπούδασε για δύο χρόνια αρχαία ελληνική λογοτεχνία και βυζαντινολογία στο "Ελληνικό Ινστιτούτο" του ίδιου πανεπιστημίου. Φέρει τον τίτλο του υποψηφίου διδάκτορα των ανθρωπιστικών επιστημών της Ουγγαρικής Ακαδημίας Επιστημών (1971) και του διδάκτορα φιλοσοφίας του πανεπιστημίου Eotvos Lorand (1973). Ως αναπληρωτής καθηγητής φιλοσοφίας δίδαξε θέματα φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας στο Πολυτεχνείο Βουδαπέστης και σε άλλες πανεπιστημιακές σχολές της Ουγγαρίας. Το 1991 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής κοινωνιολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) και τρία χρόνια μετά τακτικός καθηγητής κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης. Ανάπτυξε ευρεία ερευνητική δραστηριότητα ως κύριος ερευνητής και συντονιστής ερευνητικών προγραμμάτων. Ομότιμος καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Έφυγε από τη ζωή στις 11 Απριλίου 2018.


Προστέθηκε στο καλάθι σου: