Αριθμός Σελίδων : 416
Διαστάσεις : 21 x 15 cm
Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
Γλώσσα : Ελληνικά
Γλώσσα Πρωτοτύπου : Ελληνικά
Τόπος Έκδοσης : Αθήνα
- ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
- Προσθετες Πληροφοριες
- ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ (0)
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Υπήρξαν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι; Πριν από πόσους αιώνες έζησαν; Πώς τα κατάφεραν και κράτησαν τη ζωή τους τόσο απλόχωρη ώστε να συγκατοικεί το παρόν τους με το παρελθόν και το μέλλον, χωρίς διαγωνισμούς ή διαζεύξεις; Πώς κατόρθωσαν να γλυκάνουν και να χαρούν αισθήματα που σήμερα φαίνονται βαριά και απαξιωμένα, να λυτρώνονται μέσα από την ευθύνη και το καθήκον στον εαυτό τους και στους άλλους, ν’ αγαπούν την Τέχνη και τον τόπο τους, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία; Πώς δεν φοβήθηκαν να είναι γενναιόδωροι, ανοιχτοί, συλλογικοί και ονειροπόλοι;
Από τότε που έζησαν οι Κατακουζηνοί και οι φίλοι τους η θρυλική γενιά του ’30 οι ζωές των ανθρώπων εδώ στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη μίκρυναν. Μίκρυναν τόσο, που πια δεν χωρούν τίποτα και κανέναν άλλον εκτός από έναν εαυτό, φοβισμένο και έτοιμο να συμβιβαστεί με το χείριστο… Κι ας μην πέρασαν αιώνες από τότε, κι ας περπατάμε δίπλα στα ίχνη τους. Σιγά σιγά, αδιόρατα θα έλεγε κανείς, γίναμε εχθροί με ό,τι μας περιέχει, ό,τι μας προσανατολίζει, ό,τι πλουτίζει τη διαφορά μας. Αντικαταστήσαμε το κέρδος του ονείρου με το όνειρο του κέρδους.
Το βιβλίο της Λητώς Κατακουζηνού δεν είναι ένας τουριστικός οδηγός ξενάγησης σε έναν νεκρό κόσμο. Η ανεπιτήδευτη αφήγηση της Λητώς ζωντανεύει όχι μόνο στιγμές, χρόνια, γεγονότα και πρόσωπα ιστορικά, αλλά κυρίως αξίες και έργα που σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε να φωτίσουν το επόμενο βήμα μας, τα μεγάλα μας όχι και τις μικρές μας καταφάσεις. Στην πραγματικότητα αφηγείται πώς μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων κατέκτησε την αυτοεκτίμησή της μέσα από βουνά δυσκολιών, ταξιδεύοντας στις πιο δύσκολες θάλασσες της Ιστορίας, με όπλα και κίνητρα τη δημιουργικότητα, την αγάπη, την αυθεντικότητα και την ανεκτικότητα. Αυτός ο αγώνας υπήρξε πολλές φορές άνισος, αλλά όσες φορές κερδήθηκε, ήταν γιατί υπήρξε πείσμα και ισχυρή θέληση από τους πρωταγωνιστές του, για μια ζωή που να μην είναι στενή, μικρόψυχη και καθ’ υπόδειξη.
Ο Βαλής και η Λητώ Κατακουζηνού δεν απέκτησαν παιδιά. Η ζωή, η σχέση τους, οι φίλοι τους, η δράση τους και το σπίτι-Ίδρυμά τους, υπήρξαν τα παιδιά τους. Η Σοφία Πελοποννησίου και ο Γιώργος Μαγγίνης, μαζί και τα υπόλοιπα μέλη του Δ. Σ. του Ιδρύματος, υιοθέτησαν αυτά τα παιδιά, τα φρόντισαν και τα προστάτευσαν, τα βοήθησαν να επιζήσουν ως μάρτυρες μιας Ελλάδας που οφείλουμε και εμείς με τη σειρά μας να διασώσουμε από τις γελαστές ύαινες που έχουν πλησιάσει το τραυματισμένο της σώμα αυτή την εποχή.
Τους ευχαριστούμε που εμπιστεύτηκαν στη Μικρή Άρκτο την επανέκδοση του βιβλίου αυτού. Θεωρούμε μεγάλη μας τιμή και χαρά να κοσμεί τον κατάλογό μας. Την ίδια χαρά και τιμή νιώθουμε κι όποτε μας δίνεται η ευκαιρία, μέσα από εκδηλώσεις και δραστηριότητες στο σπίτι-μουσείο των Κατακουζηνών, να προσθέτουμε τα όνειρά μας σε όσα πέρασαν από εκεί κι ακόμη το κατοικούν.
| Επιμέλεια: Πελοποννησίου Σοφία, Μαγγίνης Γιώργης, Καραγιάννη Γιώτα |
| ISBN: 978-960-8104-28-0 |
Κατακουζηνού Λητώ |
 |
Η Λητώ Κατακουζηνού, το γένος Πρωτοπαππά, γεννήθηκε στον Πειραιά ίσως το 1909. Ο πατέρας της Αναστάσιος ήταν παιδίατρος και γερουσιαστής της Πρώτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Η μητέρα της Ροδόπη, το γένος Σκλαβούνου, καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια του Μαυροβουνίου. Η Λητώ έχασε τον αδελφό της Βάσο σε μικρή ηλικία και ακολούθησε τη μητέρα της σε μια περιπλάνηση στην Ευρώπη. Τις σπουδές πιάνου και χορού διαδέχθηκαν τα αθλήματα (βόλεϊ, κολύμπι, ποδόσφαιρο, ορειβασία) μετά την επιστροφή της οικογένειας στην Ελλάδα και την εγκατάσταση της στο Παλαιό Φάληρο. Γύρω στο 1932 γνωρίστηκε με τον νευρολόγο-ψυχίατρο Άγγελο Κατακουζηνό. Μετά τον γάμο τους στις 14 Νοεμβρίου 1934 εγκαταστάθηκαν στον αριθμό 7 της οδού Πινδάρου στην Αθήνα. Τα πρώτα δύσκολα αλλά ευτυχισμένα χρόνια διαδέχθηκαν οι αγωνίες του πολέμου, όταν η Λητώ προσέφερε εθελοντική εργασία ως νοσοκόμα πλάι στον Άγγελο, και η περίοδος της γερμανικής κατοχής. Το 1949 ξεκίνησε τη συγγραφική της σταδιοδρομία με το θεατρικό έργο "Το φωτεινό μονοπάτι", το οποίο παίχτηκε από πρωταγωνιστές του Εθνικού Θεάτρου. Ακολούθησαν μερικά ακόμη βιβλία ("Του έρωτα και της θάλασσας", 1950, "Κύματα", 1957, "Απ' το δείλι ως την αυγή", 1957) και ποικίλη πολιτιστική δραστηριότητα στο πλάι του συζύγου της. Η μετακόμισή τους το 1960 στο νέο τους διαμέρισμα στον αριθμό 4 της λεωφόρου Αμαλίας σήμανε το μεσουράνημα του ζεύγους Κατακουζηνού στην πολιτιστική και κοινωνική ζωή της Αθήνας. Μετά τη μεταπολίτευση εργάσθηκε στην τιμητική επιτροπή του Φεστιβάλ Αθηνών και συνέγραψε δύο ακόμη βιβλία ("Όμορφο καράβι μου - θύμησή μου", 1977, "Συντροφιά με τον Albert Camus", 1979), ενώ ο χαμός του συζύγου της το 1982 τη σημάδεψε βαθιά αλλά και την ώθησε να ολοκληρώσει το δημοφιλέστερο έργο της, "Άγγελος Κατακουζηνός ο Βαλής μου", 1988, γ΄ έκδοση 1994, αφιερωμένο στον μεγάλο της έρωτα, τον οποίο και ακολούθησε στις 27 Δεκεμβρίου 1997. |
Βιβλία του/της συγγραφέως
Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.