Αναφορά / Αναπαράσταση

Ο Χριστόφορος Μαρίνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975 και μεγάλωσε στον Πύργο της Κύμης Εύβοιας. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης (Κριτική Θεωρία) στο Camberwell College of Arts, The London Institute (1997-2000) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Ιστορία της Τέχνης (20ός αιώνας) στο Goldsmiths College, University of London (2000-2001), όπου μεταξύ άλλων παρακολούθησε τα σεμινάρια του Sarat Maharaj (συνεπιμελητή της Documenta XI) πάνω στην πολιτισμική μετάφραση καθώς επίσης και τα σεμινάρια της επιμελήτριας Chery Smyth σχετικά με την εππελεοτική γραφή (performative writing). Από το 2001 ώς το 2003 συνεργάστηκε με την ομάδα νέων εικαστικών καλλιτεχνών που πραγματοποίησε τις εκθέσεις-δράσεις στο Λόφο του Φιλοπάππου, στην Πορταριά Πηλίου, στην Ιθάκη και στην γκαλερί Gazon Rouge. Έχει επίσης επιμεληθεί τέσσερις φορές για τα Rooms που διοργανώνει η αίθουσα τέχνης Καππάτος (Ελένη Αθανασοπούλου, 2002· Ραλλού Παναγιώτου, 2003· Λεωνίδας Λιάμπεης 2004- Εύα Βρετζάκη & Poka-Yio, 2005), έχει συνεπιμεληθεί την έκθεση "Συνέργεια" στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Λάρισας και διοργάνωσε την έκθεση "Η Ζωή με τα θηρία" στον εκθεσιακό χώρο της Βαβέλ (2004). Ανήκει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού futura και από το 2001 συνεργάζεται με το περιοδικό Βαβέλ. Από τις εκδόσεις futura κυκλοφορεί η μελέτη του "Το όργιο ως κινηματογραφική εμπειρία" (2002). Είναι μέλος της ομάδας The Reading Group και επιμελείται, μαζί με την Ξένια Καλπακτσόγλου, τη στήλη για τα εικαστικά στο περιοδικό Velvet. Από το 2005 ανήκει στο επιστημονικό προσωπικό του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Στέφανος Ροζάνης γεννήθηκε στην Κάρυστο της Εύβοιας το 1942. Σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφία στο Καθολικό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας. Ανήκει στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού "Σημειώσεις". Δίδαξε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Σορβόννης, και επί 10 χρόνια στο Τμήμα Μέσων Επικοινωνίας και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Σήμερα διδάσκει φιλοσοφία στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Β. Ελλάδος. Είναι συγγραφέας δοκιμιακών έργων, φιλοσοφικών μονογραφιών και ποιητικών συλλογών. Ανάμεσα στα πιο πρόσφατα δοκιμιακά του έργα περιλαμβάνονται: "Ο Μεσσιανισμός και η ηθική φιλοσοφία του Εμμανουέλ Λεβινάς", "Η ερμηνευτική ως πράξη και θεώρηση", "Ερμηνευτικές αναγνώσεις", "Θείος Έρως", "Σολωμικά".

Ο Αποστόλης Αρτινός είναι συγγραφέας και επιμελητής εκθέσεων σύγχρονης τέχνης. Γεννήθηκε στην Άμφισσα το 1966. Το 1992 σπουδάζει στην Αθήνα δημοσιογραφία και επικοινωνία. Έχει συνεργαστεί με τις εφημερίδες Καθημερινή, Ελευθεροτυπία και Αυγή δημοσιεύοντας κυρίως κριτικές βιβλίων. Κυκλοφορούν τα βιβλία του: "Βίος ιδεόληπτος" (Σμίλη, 1998), "Τα γράμματα της Ντόρας" (Σμίλη, 2011), "Η ετεροτοπία της καλύβας" (Σμίλη, 2014), "Το συμβάν Lacan", (Επέκεινα, 2014) κ.ά. Έχει επιμεληθεί τον συλλογικό τόμο "Η ελάχιστη δομή" (Εκδόσεις Κριτική 2014). Κείμενα του δημοσιεύει και στο προσωπικό του ιστολόγιο "Λεξήματα": www.leximata.blogspot.gr.

Η Εσθήρ Σολομών είναι Λέκτωρ Μουσειολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σπούδασε Αρχαιολογία, Μουσειολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, το Universita degli Studi di Firenze, το University of Sheffield και το University College London. Έχει εργαστεί ως μουσειολόγος και επιμελήτρια εκθέσεων σε μουσεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει εκπονήσει σειρά μουσειολογικών μελετών, δημοσιευμένων σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της αφορούν τις κοινωνικές και πολιτικές χρήσεις της πολιτιστικής κληρονομιάς, τις μουσειακές αναπαραστάσεις του παρελθόντος, τις υλικές αποτυπώσεις της κοινωνικής μνήμης και ταυτότητας, τον πολιτιστικό τουρισμό.

Η Ελπίδα Ρίκου είναι απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Από το 1986 έως το 1997 σπούδασε στο Παρίσι Κοινωνική Ανθρωπολογία (D.E.A., Paris V) και Κοινωνική Ψυχολογία (D.E.A.και Doctorat, E.H.E.S.S.), συνεργάστηκε σε έρευνες γύρω από τις κοινωνικές παραστάσεις (C.N.R.S., A.N.R.S.) και παρακολούθησε σεμινάρια σχετικά με την ψυχανάλυση και τη θεραπεία μέσω τέχνης. Το 2006 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (Η’ εργαστήριο ζωγραφικής). Από το 1997 δίδαξε μαθήματα κοινωνικής ψυχολογίας και ανθρωπολογίας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών σπουδών στην Επικοινωνία και τα ΜΜΕ του Τμήματος ΕΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας. Από το 2007 διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου τα μαθήματα "Ανθρωπολογία και Ψυχολογία" και "Ανθρωπολογία και Τέχνη". Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά. Είχε την επιστημονική επιμέλεια και έγραψε την εισαγωγή και το επίμετρο για το βιβλίο του Marc Auge "Για μια ανθρωπολογία των σύγχρονων κόσμων" (εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1999). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται σήμερα στις σχέσεις τέχνης και ανθρωπολογίας, στις κοινωνικές παραστάσεις και στην ανθρωπολογία του σώματος.

Η δρ. Ρένα Μόλχο δίδαξε Ιστορία του Ελληνικού Εβραϊσμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Για το έργο της "Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης 1856-1919: Μια ιδιαίτερη κοινότητα", που πρωτοεκδόθηκε το 2001, έλαβε το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών. Για τη συμβολή της στον γαλλικό πολιτισμό έλαβε από τη Γαλλία το παράσημο της τάξεως των Palmes academiques τον Δεκέμβριο του 2010. Έχει διεξαγάγει πολλές συνεντεύξεις με Έλληνες Εβραίους επιζώντες του Ολοκαυτώματος για το Shoah Visual History Foundation και έχει διευθύνει το ηλεκτρονικό πρόγραμμα συνεντεύξεων της Centropa στην Ελλάδα. Έχει οργανώσει και έχει συμμετάσχει σε συνέδρια και έχει δημοσιεύσει πάνω από 60 μελέτες σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες πάνω σε θέματα του ελληνικού εβραϊσμού. Το δεύτερο βιβλίο της, με τίτλο "Salonica and Instanbul: Social, Political and Cultural Aspects of Jewish Life", εκδόθηκε από τις εκδόσεις Isis, στην Κωνσταντινούπολη, το 2005. Σε συνεργασία με την καθηγήτρια της Αρχιτεκτονικής Βίλμα Χαστάογλου-Μαρτινίδη, έγραψε τον τουριστικό οδηγό με τίτλο Jewish Sites in Thessaloniki: Brief History and Guide (Lycabettus Press, 2009) ή "Ιστορία και αξιοθέατα των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη" (Εκδόσεις Λυκαβητός, 2010). Το τελευταίο της βιβλίο, "The memoirs of doctor Meir Yoel", έχει εκδοθεί στην Τουρκία από τις εκδόσεις Isis και στα ελληνικά με τον τίτλο "Οι αναμνήσεις του γιατρού Μ. Γιοέλ από τις εκδόσεις Πατάκη το 2013. Η έκδοση του βιβλίου της Ρένας Μόλχο αποτελεί μια ουσιαστική συμβολή στην ιστορία της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, μία από τις πιο σημαντικές και άγνωστες συνιστώσες της ζωής της πόλης. Η Μόλχο μελετά τη ζωή της κοινότητας επί περίπου εξήντα χρόνια, από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν η Θεσσαλονίκη ανήκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία, έως και τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, όταν η πόλη πλέον έχει ενταχθεί στο ελληνικό κράτος. (Πηγή: Βιβλιοθήκη, 14-12-2001, Βαγγέλης Καραμανωλάκης)

Ο Χρήστος Δερμεντζόπουλος σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα και Ανθρωπολογία, Ιστορία και Θεωρία Κινηματογράφου στο Paris I - Sorbonne και στην Ecole des Hautes Etudes en Science στη Γαλλία. Διδάσκει Ανθρωπολογία της Τέχνης, Ιστορία των Πολιτισμών και Ιστορία-θεωρία του Κινηματογράφου στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και είναι μέλος Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Είναι συγγραφέας του βιβλίου "Το ληστρικό μυθιστόρημα στην Ελλάδα. Μύθοι, παραστάσεις, ιδεολογία" ("Πλέθρον", 1997) και συνεπιμελητής (με τον Μ. Σπυριδάκη) του συλλογικού τόμου "Ανθρωπολογία, κουλτούρα και πολιτική" ("Μεταίχμιο", 2004). Στον ίδιο οίκο διευθύνει τη σειρά "Κινηματογραφικές Σπουδές". Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται σε θέματα οπτικού πολιτισμού και λαϊκής κουλτούρας.

Ο Πέτρος - Ιωσήφ Στανγκανέλλης είναι ιστορικός.

Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d' Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000 -ο μονόλογος "Λήθη" ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), "Κατάλογοι 10-12" (2002-ποιητική ενότητα), "Ανθρωπωδία 1" και "Ανθρωπωδία 7" (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), "Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών" (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις "Άγρα", που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν" της Θεσσαλονίκης. Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι: http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com.

Ο Κώστας Χριστόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976 και είναι εικαστικός καλλιτέχνης. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ με καθηγητή τον Γιάννη Ψυχοπαίδη και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της ίδιας σχολής, με καθηγητή τον Τάσο Χριστάκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης του Α.Π.Θ. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις στη γκαλερί Ζουμπουλάκη και έχει συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας "Φιλοπάππου". Αρθρογραφεί ως συνεργάτης στις "Αναγνώσεις", το ένθετο για το βιβλίο της Κυριακάτικης Αυγής, και το διαδικτυακό περιοδικό για τις τέχνες kaput (www.kaput.gr). Web site: www.kostaschristopoulos.com