Ανθολογία αμερικανικής ποίησης του εικοστού αιώνα

Γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου του 1878 στο Γκέηλσμπουργκ των ΗΠΑ. Ο Σάντμπουργκ εργάστηκε από πολύ μικρή ηλικία. Παράτησε το σχολείο και πέρασε μία ολόκληρη δεκαετία κάνοντας διάφορες δουλειές όπως, γαλατάς, παγοπώλης, χτίστης, θεριστής και λούστρος πριν γίνει περιπλανώμενος αλήτης (Ηοbο) το 1897. Πέθανε στο σπίτι του στη Βόρεια Καρολίνα στις 22 Ιουλίου του 1967.

Ο Ουώλλας Στήβενς γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρόυ 1879 στο Ρέντινγκ της Πενσυλβανίας. Σπούδασε στο Χάρβαρντ και στη Νομική Σχολή της Νέας Υόρκης. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του (1916-1955) στο Χάρτφορντ του Κοννέκτικατ, όπου ήταν νομικός σύμβουλος σε ασφαλιστική εταιρεία. Η ποίησή του αντλεί στοιχεία από τον Ουίτμαν, τον Έμερσον, τους Άγγλους ρομαντικούς και τους σύγχρονούς του εικονιστές. Η πρώτη δημιουργική περίοδος του Στήβενς ξεκινά γύρω στα 1914 και κλείνει το 1923, με τη δημοσίευση της πρώτης του ποιητικής συλλογής, του "Αρμονίου". Το "Κυριακή πρωί", το πιο γνωστό του ποίημα, ανήκει σ' αυτή την περίοδο. Η δεύτερή του δημιουργική περίοδος ξεκινά γύρω στα 1934 και φτάνει ως το τέλος της ζωής του, το 1955. Στα χρόνια αυτά έγραψε μεταξύ άλλων τα συνθετικά ποιήματα "Ο άνθρωπος με τη γαλάζια κιθάρα" (1937), "Σημειώσεις για έναν υπέρτατο μύθο" (1942), "Καταφάσεις του καλοκαιριού" (1946), "Σελαγισμοί του φθινοπώρου" (1947), "Μια συνηθισμένη βραδιά στο Νιού Χέηβεν" (1949) καθώς και μια σειρά δοκιμίων από τη θεωρία της ποίησης ου συγκεντρώθηκαν σ' έναν τόμο με τίτλο "Ο αναγκαίος Άγγελος" (1951). Τιμήθηκε με τα βραβεία Bollinge (1950) και Pulitzer (1955).

O William Carlos Williams γεννήθηκε στο Rutherford του New Jersey στις 17 Σεπτεμβρίου του 1883, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, ασχολούμενος με την ποίηση και την παιδιατρική και πέθανε το 1963. Ήταν ανάμεσα στις μεγαλύτερες μορφές που πρωτοστάτησαν στην επανάσταση της ποίησης του αιώνα μας, στενός φίλος του Ezra Pound. Προσπάθησε με το έργο του να εκφράσει την ουσία της σύγρονής του αμερικανικής ζωής, χρησιμοποιώντας μια ποιητική γλώσσα που αντικατοπτρίζει το ρυθμό της.

Ο Ezra Pound γεννήθηκε στο Hailey του Αϊντάχο (1885), μεγάλωσε στο Wyncote της Πενσυλβανίας και φοίτησε στο κολέγιο του Χάμιλτον και στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας. Δίδαξε για λίγο γαλλικά και ισπανικά στο Κολέγιο Wabash της Ιντιάνα και απολύθηκε γιατί ένα βράδυ πρόσφερε στέγη σε μια απένταρη χορεύτρια. Αμέσως ξενιτεύτηκε στην Ευρώπη (1907). Έμεινε ένα χρόνο στη Βενετία, όπου τύπωσε (1908) την πρώτη του συλλογή "A lune spento" . Τον ίδιο χρόνο εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και άρχισε να εμφανίζεται με προκλητική εμφάνιση στα καλλιτεχνικά σαλόνια. Εκεί τύπωσε τις συλλογές του: "Personae" και "Exultations" (1909), πρωτοστατώντας στο αμερικάνικο ποιητικό κίνημα του "εικονισμού" που καθιέρωνε μια ποίηση λιτή, απέριττη αντικειμενική και ελλειπτική. Το 1914 παντρεύτηκε τη Dorothy Shakespear, απόχτησε από το γάμο του ένα γιο (1926) κι αργότερα την εγκατέλειψε για να συνδεθεί εως το τέλος της ζωής του με την πιανίστα Όλγα Rudge, ερωμένη και πιστή του φίλη. Καρπός του δεσμού τους υπήρξε η κόρη του πριγκήπισσα Mary de Rachewiltz. Στα χρόνια που προηγήθηκαν του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου πρωτοστάτησε στα κινήματα του ιμαζισμού και του βορτισισμού, ενώ συντέλεσε με την επιρροή του ώστε να έρθουν στο προσκήνιο έργα σπουδαίων συγγραφέων, όπως του Τζέιμς Τζόις, του Ουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς, του Ρόμπερτ Φροστ κ.ά., έργα που οδήγησαν στη διαμόρφωση του μοντερνισμού. Το 1920 ο Πάουντ μετακόμισε στο Παρίσι και ήρθε σε επαφή με πλήθος καλλιτεχνών, μουσικών και συγγραφέων. Παρεκίνησε τον Τζόυς και τον Έλιοτ να τυπώσουν τα έργα τους και μάλιστα περιέκοψε σχεδόν τη μισή "Έρημη χώρα" του Έλιοτ και της έδωσε την τελική της μορφή. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη μουσική. Συνέθεσε (μουσική και λιμπρέτο) την όπερα "Francois Villon" και ήταν από τους πρώτους που ανακάλυψαν στον αιώνα μας τον Βιβάλντι. Το 1924 μετακόμισε στην Ιταλία και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει εκεί να υπερασπίζεται θερμά τον Μουσολίνι, εκφράζοντας αντισημιτικά αισθήματα και αποδοκιμάζοντας την αμερικανική συμμετοχή μέσω ραδιοφωνικών εκπομπών και άρθρων σε εφημερίδες. Φύση αντιφατική με τραγικές μεταπτώσεις από την τρυφερότητα έως την αυτοκαταστροφή, μπορούσε να βοηθάει από το υστέρημα του τους φίλους του ή να αναπτύσει μια δική του οικονομική θεωρία περί κοινωνικής πίστεως, να μελετά επί χρόνια νεκρές γλώσσες για να μεταφράζει ή να παραφράζει αρχαία κείμενα από το πρωτότυπο ή να φωνασκεί υπέρ του Μουσολίνι και κατά των Εβραίων από το ραδιοφωνικό σταθμό της Ρώμης. Αυτές οι τακτικές εκπομπές συνεχίστηκαν σ' όλο το διάστημα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ακολούθησε η σύλληψή του (1945) από τα αμερικάνικα στρατεύματα που απελευθέρωσαν την Ιταλία, η απομόνωσή του σ' ένα ξέσκεπο κλουβί με συρματοπλέγματα στην Πίζα και η μεταφορά του στην Ουάσιγκτον (1945) για να δικαστεί επί προδοσία. Κρίθηκε διανοητικά ακατάλληλος για δίκη και κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. Αποφυλακίστηκε (1958) και ξαναγύρισε τον ίδιο χρόνο στην Ιταλία. Πέθανε στη Βενετία, στις 2 Νοεμβρίου 1972.

Ο αμερικάνος ποιητής Ρόμπινσον Τζέφερς (Ιανουάριος 1887) έζησε στο Κάρμελ της Καλιφόρνιας μαζί με τη γυναίκα του Ούνα και τους δίδυμους γιους τους σε ένα γρανιτένιο σπίτι που έχτισε ο ίδιος. Η μεγάλη αναγνώριση που απέκτησε τις δεκαετίες του '20 και του '30 (ήταν ο πρώτος αμερικάνος ποιητής που μπήκε στο εξώφυλλο του διάσημου περιοδικού Time, το 1932) άρχισε να φθίνει μεταπολεμικά, με εξαίρεση την επιτυχία, στο Μπρόντγουέι, της διασκευής του στη ''Μήδεια'' του Ευριπίδη. Η επιρροή του στην αγγλόφωνη ποίηση υπήρξε σημαντική, ο δε πάπας της λογοτεχνικής κριτικής Χάρολντ Μπλουμ συμπεριέλαβε ποιήματα του Τζέφερς στην ανθολογία του με τα καλύτερα ποιήματα της αγγικής γλώσσας. Πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1962.

Γεννήθηκε στον Άγιο Λουδοβίκο του Μισούρι, στις ΗΠΑ, το 1888 από πουριτανή αριστοκρατική οικογένεια διαπρεπών επιστημόνων και ανατράφηκε με τις αρχές του παππού του που ήταν θεολόγος. Σπούδασε στην Ακαδημία Σμιθ της Μασαχουσέτης, βραβεύτηκε με χρυσό μετάλιο στα λατινικά από την Milton Academy. Σπούδασε τέσσερις γλώσσες: ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, γερμανικά και συνάμα μεσαιωνική ιστορία, συγκριτική φιλολογία και ιστορία νεώτερης φιλοσοφίας. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα φιλοσοφίας στο Χάρβαρντ από τον Μπ. Ράσελ, το 1914 καθώς και σανσκριτική και νεώτερη ινδική φιλοσοφία. Γνώστης της γαλλικής φιλολογίας επιδόθηκε στην ποίηση. Το 1915 ο Έλιοτ εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο παραδίνοντας μαθήματα σε σχολεία και αργότερα διορίστηκε στη Lloyd' s Bank του Λονδίνου όπου εργάστηκε οχτώ χρόνια. Η ποίηση του κατατάσσεται σε πέντε περιόδους. Η πρώτη περίοδος (1909-1919) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Το τραγούδι της αγάπης του Άλφρεντ Προύλφροκ", "Το πορτραίτο μιας κυρίας", "Πρελούδια", κ.ά. Η δεύτερη περίοδος (1920-1925) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Γερόντιον", "Ιπποπόταμος", "Η έρημη χώρα", κ.ά. Στην τρίτη περίοδο ανήκουν "Οι άδειοι άνθρωποι", ενώ στην τέταρτη περίοδο (1927-1934) περιλαμβάνονται τα ποιήματα: "Το ταξίδι των Μάγων", "Ένα τραγούδι για τον Συμεών", "Animula", "Βράχος", κ.ά. Στην πέμπτη περίοδο (1935-1942) ανήκουν τα "Τέσσερα κουαρτέτα". Τα θεατρικά του έργα είναι τα "Φονικό στην εκκλησιά" ("Murder in the Cathedral"), "Sweeny Agonistes", "Κοκτέιλ πάρτυ" κ.ά. Ως δημοσιογράφος και κριτικός έδωσε αξιόλογα δείγματα. Από το 1922 που ήταν εκδότης του περιοδικού "Κριτήριον" σκοπό είχε να δημιουργήσει μια θέση για τις νέες τάσεις της λογοτεχνίας και την κριτική. Στα δοκίμια και τις μελέτες ανήκουν: "Η παράδοση και το ατομικό ταλέντο", 1919, "Η χρήση της ποίησης και η χρήση της κριτικής", 1933, "Σημειώσεις για τον ορισμό της κουλτούρας", 1948, "Ποίηση και δράμα", 1951, κ.ά. Το 1948 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1965.

Γεννήθηκε στις 26 Μαίου του 1892 στο Χέρμανβιλ του Μισισιπή. Εκτός από ποιητής ήταν και πεζογράφος. Ήταν πασίγνωστη φυσιογνωμία στους μποέμ κύκλους της Νέας Υόρκης που απέκτησε τον τίτλο του "Βασιλιά των Μποέμ του Γκρήνουϊτς Βίλλατζ". Την δεκαετία του '20 έγινε παγκόσμια γνωστός σαν ποιητής, και εκφραστής της πρώτης "Εποχής της Τζαζ". Ο Μπόντενχάίμ δολοφονήθηκε μαζί με την τρίτη σύζυγο του στις 6 Φεβρουαρίου του 1954 από έναν 25χρονο γνώριμο τους για άγνωστη αιτία.

Γεννήθηκε το 1894 στο εβραϊκό γκέτο του Μπρούκλυν στην Νέα Υόρκη από ρώσους γονείς, θεωρείται ως ο πρώτος ποιητής σχετικός με το κίνημα του Αντικειμενισμού. Αν και ο ίδιος σταδιοδρόμησε σε πιο ανοιχτούς εκφραστικούς ορίζοντες. Πέθανε το 1976.

Γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου του 1899. Θεωρείται ο πιο εμπνευσμένος και ταλαντούχος ποιητής της γενιάς του και ένας από τους κορυφαίους αμερικανούς ποιητές του περασμένου αιώνα, αν και οι κριτικοί ανέκαθεν βρίσκονταν διχασμένοι για την αξία του έργου του. Χαρακτηρίστηκε προπομπός της Γενιάς των Μπιτ. Λίγο πριν το μεσημέρι της 27ης Απριλίου του 1932, ο Κρέην αυτοκτόνησε πηδώντας στα νερά του κόλπου του Μεξικού επιστρέφοντας με πλοίο στην Αμερική.

Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1902 στο Τζόπλιν του Μισούρι. Εκτός από ποιητής ήταν πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, και αρθρογράφος. Εκθειάστηκε ως πρωτεργάτης της "Αναγέννησης του Χάρλεμ" στη δεκαετία του '20, και ήταν ο πρώτος Τζαζ ποιητής της Αμερικής. Πέθανε στις 22 Μαΐου του 1967 λόγω μετεγχειρητικών επιπλοκών ύστερα από επέμβαση για καρκίνο του προστάτη.

Γεννήθηκε το 1903 στη Νέα Υόρκη. Ήταν ένας από τους σπουδαιότερους μαύρους αμερικανούς ποιητές καθώς και κορυφαία φυσιογνωμία της "Αναγέννησης του Χάρλεμ". Το έργο του διέθετε μία στρυφνή λυρικότητα και ο ίδιος ήταν βαθιά επηρεασμένος από τον Κητς και τον Σέλλεϋ. Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν πολέμιος του Μοντερνισμού. Πέθανε το 1946.

Αμερικανός ποιητής (1908-1984), εκπρόσωπος της σχολής των "αντικειμενιστών" ("objectivists") ποιητών. Ευαισθητοποιημένος πολιτικά, εγκατέλειψε τις Η.Π.Α. για το Μεξικό για να αποφύγει την καταδίωξη της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών τη δεκαετία του '50. Επέστρεψε στην Αμερική το 1958. Το 1969 τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ.

Αμερικανός συγγραφέας και ποιητής, μέλος της γενιάς των μπητ (Νέα Υόρκη, 1916 - Σαν Φρανσίσκο, 2009).

Ο e.e. cummings γεννήθηκε στο Καίμπριτζ της Μασαχουσέτης το 1894. Σπούδασε στο Χάρβαρντ. Στον Πρώτο Πόλεμο, υπηρετώντας με σώμα εθελοντών τραυματιοφορέων στη Γαλλία, συνελήφθη από τις Γαλλικές Αρχές και κρατήθηκε για ένα διάστημα σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Από την περιπέτεια του εκείνη βγήκε το πρώτο του βιβλίο, "Ο απέραντος θάλαμος" (1922) -ένα από τ' αριστουργήματα της αντιπολεμικής λογοτεχνίας. Ο Κάμμινγκς καλλιέργησε με επιτυχία όλα σχεδόν τα είδη της λογοτεχνίας και, συνάμα, τη ζωγραφική. Παραδείγματα: τα θεατρικά του "Him" (1928) και "Santa Claus" (1946)· ένα χορευτικό σενάριο, "Tom" (1935)· σημαντικός αριθμός από σκίτσα, ελαιογραφίες και ακουαρέλες· το πολύκροτο ταξιδιωτικό ημερολόγιο "Eimi" (1938)· και, φυσικά, οι 11 ποιητικές του συλλογές. Ήταν μέλος της Ακαδημίας Αμερικανών Ποιητών και το 1957 τιμήθηκε με το Βραβείο Bollingen, το μεγαλύτερο βραβείο για ποίηση στην Αμερική. Ο Κάμμινγκς έζησε ως επί το πλείστον στη Νέα Υόρκη, παλαιότερα στο Παρίσι, και κατά καιρούς στο αγρόκτημά του στη Νέα Αγγλία. Ταξίδεψε σ' όλη την Ευρώπη και επισκέφθηκε την Ελλάδα δυο φορές (1950 και 1960). Πέθανε το Σεπτέμβριο του 1962 στο North Conway της Πολιτείας New Hampshire, σε ηλικία 67 χρόνων.

Ο Λώρενς Φερλινγκέττι (1919 - 2021) γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου του 1919 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Ήταν το πέμπτο παιδί Ιταλού μετανάστη από την Λομβαρδία της και Γαλλίδας μητέρας. Ορφάνεψε γρήγορα, υιοθετήθηκε από θείους του και μεταφέρθηκε στο Στρασβούργο όπου πέρασε τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής του. Ξαναγυρίζοντας στην Αμερική μπήκε εσωτερικός σε μια μεσοαστική οικογένεια καθηγητών, τους Μπίσλαντ και έμεινε μαζί τους μέχρι που τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας και πήρε το πτυχίο του στη φιλολογία το 1941. Αμέσως κατατάχθηκε στο ναυτικό. Έλαβε μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας και δούλεψε για την Αντίσταση μαζί με τους ελεύθερους Γάλλους και Νορβηγούς. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, σπουδάζοντας παράλληλα στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια ως το 1947. Το 1948 πήγε στο Παρίσι για να κάνει το διδακτορικό του στη Σορβόννη. Εκεί άρχισε να γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα -το "Her", που εκδόθηκε 12 χρόνια αργότερα- και να μεταφράζει Πρεβέρ. Παντρεύτηκε μια Αμερικανίδα φοιτήτρια και γύρισε στο Σαν Φρανσίσκο. Έγραφε κριτική τέχνης σε περιοδικά, έκανε παρέα με εξπρεσιονιστές ζωγράφους και παρακολουθούσε τις ποιητικές συγκεντρώσεις της πόλης. Δημιουργήθηκε έτσι ο πυρήνας του ποιητικού κινήματος του Σαν Φρανσίσκο. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στην τοπική επιθεώρηση City Lights. Μαζί με τον διευθυντή του περιοδικού ίδρυσε το βιβλιοπωλείο City Lights Books το 1953 με σκοπό να ειδικευτούν στις "ποιητικές εκδόσεις τσέπης". Το 1955 ο Ferlinghetti τύπωσε το πρώτο του βιβλίο "Εικόνες του κόσμου που έφυγε". Έχει ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο διαβάζοντας ποίηση, έχει λάβει μέρος σε ταινίες και ζωντανές ηχογραφήσεις, είναι εκδότης και φίλος πολλών beat (και μη) ποιητών. Άνθρωπος της δράσης, πολιτικοποιημένος και ειρηνόφιλος, είναι ευρύτατα γνωστός στην Ευρώπη και στην Αμερική

Ο Χάινριχ Καρλ (Χένρυ Τσαρλς) Μπουκόφσκι γεννήθηκε στο Άντερναχ της Δυτικής Γερμανίας, στις 16 Αυγούστου του 1920. Η Γερμανίδα μητέρα του, Καταρίνα Φεττ, και ο πατέρας του, Χένρυ Μπουκόφσκι, Αμερικανός στρατιώτης πολωνικής καταγωγής, γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια της αμερικανικής κατοχής στη Γερμανία, στα τέλη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1922, το ζευγάρι και ο μικρός Τσαρλς μετανάστευσαν στις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκαν στο Λος Άντζελες. Στην πόλη των αγγέλων, ο Μπουκόφσκι έμελλε να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Η παιδική και εφηβική ηλικία του σημαδεύτηκαν από την προκατάληψη των Αμερικανών για τη γερμανική καταγωγή του, την αδιάκοπη κακοποίησή του από τον πατέρα του και την παραμόρφωση των χαρακτηριστικό του από μια επώδυνη μορφή ακμής -βιώματα τα οποία κατέγραψε πολύ αργότερα στη νουβέλα "Ham on Rye" (1982). Από το 1939 έως το 1941 παρακολούθησε μαθήματα δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας στο Los Angeles City College. Το 1941 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να γίνει συγγραφέας. Ωστόσο, το εγχείρημά του δεν απέδωσε... Το 1944, δημοσίευσε την πρώτη του ιστορία "Aftermath of a Lengthy Rejection Slip" στο περιοδικό "Story" και επέστρεψε στο Λος Άντζελες. Εκεί γνώρισε μία από τις σημαντικότερες γυναίκες της ζωής του, την Τζάνετ Μπέικερ, δέκα χρόνια μεγαλύτερή του και αλκοολική, όπως κι ο ίδιος. Μαζί της μοιράστηκε τα επόμενα δέκα χρόνια της πορείας του. Στο ίδιο διάστημα περιπλανήθηκε σ' όλη τη χώρα, δουλεύοντας ως οδηγός φορτηγού, χειριστής ασανσέρ, σε εργοστάσιο παρασκευής σκυλοτροφών κι άλλες "δουλειές του ποδαριού", που θα του εξασφάλιζαν τα προς το ζην και, κυρίως, το αλκοόλ, το οποίο κατανάλωνε σε μεγάλες ποσότητες. Οι εμπειρίες που αποκόμισε απ' αυτές τις περιπλανήσεις τού χρησίμευσαν ως υλικό για τα έργα του. Αρκετές, μάλιστα, περιλαμβάνονται στο σενάριο της ταινίας "Βarfly" (1987), όπου τον Χένρι Τσινάσκι (ή Χανκ), δηλαδή το λογοτεχνικό alter ego του Μπουκόφσκι, υποδύεται ο Μίκυ Ρουρκ. Το 1955, ο Μπουκόφσκι, παντρεμένος ήδη με την Μπάρμπαρα Φράι, εκδότρια ενός μικρού περιοδικού, γράφει για πρώτη φορά ποίηση, έπειτα από μια περιπέτεια της υγείας του, που λίγο έλειψε να αποβεί μοιραία. Ο γάμος του με τη Φράι δεν κράτησε ούτε δύο χρόνια. Το 1958, πιάνει και πάλι δουλειά, αυτήν τη φορά ως υπάλληλος στο Ταχυδρομείο τους Λος Άντζελες. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα δέκα, περίπου, χρόνια που πέρασε εκεί ήταν, από δημιουργική άποψη, τα πλέον στείρα και αδρανή. Σύμφωνα όμως με άλλες πηγές, δημοσίευσε διαρκώς κείμενα σε μικρά περιοδικά κι έγινε γνωστός στους ποιητικούς κύκλους ως "ο βασιλιάς των μικρών εντύπων". Από το 1960, μάλιστα διατηρούσε την εβδομαδιαία στήλη "Notes of a Dirty Old Man" ("Σημειώσεις ενός πορνόγερου") στην περιθωριακή εφημερίδα "Open City". Στη ζωή του ο Μπουκόφσκι είχε αναρίθμητους δεσμούς κι εφήμερες σχέσεις. Το 1964, γεννιέται η κόρη του Μαρίνα Λουίζ, καρπός της σχέσης του με τη θαυμάστριά του Φράνσις Σμιθ. Παρά το γεγονός ότι ο δεσμός με την μητέρα δεν διήρκεσε πολύ, ο Μπουκόφσκι διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του μια ιδιαίτερη σχέση με την κόρη του. Το 1966, ο εκδότης Τζον Μάρτιν ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Black Sparrow Press, με βασικό συγγραφέα του τον Μπουκόφσκι. Η γνωριμία των δύο ανδρών έμελλε να σημαδέψει ανεξίτηλα τη ζωή του Μπουκόφσκι: το 1970, ο Μάρτιν του προσφέρει 100 δολάρια την εβδομάδα εφ' όρου ζωής, προκειμένου να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή. Έχοντας κατακτήσει πλέον την οικονομική ανεξαρτησία του, ο Μπουκόφσκι παραιτήθηκε από το ταχυδρομείο. Η παραγωγικότητά του αυξήθηκε κατακόρυφα και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ολοκλήρωσε την πρώτη του νουβέλα "Post Office" (1971). To 1985 παντρεύτηκε τη Λίντα Λη Μπέιλε, με την οποία έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Μπουκόφσκι πέθανε από λευχαιμία το Μάρτιο του 1994, στο αγαπημένο του Λος Άντζελες, περιβεβλημένος τον μανδύα ενός μεγάλου συγγραφέα που τα βιβλία του αγαπήθηκαν στην Ευρώπη, αλλά κι από μια σημαντική μερίδα του αμερικανικού κοινού. Το έργο του σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό, περιλαμβάνει περισσότερα από σαράντα πέντε βιβλία ποίησης και πρόζας καθώς και μυθιστορήματα. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Πέρα από τα προσωπικά βιώματα του συγγραφέα, στα έργα του Μπουκόφσκι αντικατοπτρίζεται η περιθωριακή, αναρχική πλευρά της αμερικανικής πραγματικότητας, την οποία, μέχρι πρόσφατα, η αμερικανική λογοτεχνία είτε καταδίκαζε είτε, ηθελημένα, αγνοούσε. Αντίθετα, η υποδοχή που του επιφύλαξε, από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισε, το ευρωπαϊκό κοινό ήταν εντυπωσιακά θερμή. Το έργο του έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από δώδεκα γλώσσες. Παρ' όλα αυτά μεγάλο μέρος παρέμενε ανέκδοτο μέχρι πρόσφατα.

O Τζακ Κέρουακ (Jean-Louis Lebris de Kerouac ή Jack Kerouac, όπως έγινε αργότερα γνωστός) γεννήθηκε στο Λόουελλ της Μασσαχουσέττης στις 12 Μαρτίου του 1922, γιος του Λέο-Αλσίντ Κέρουακ ή Κερουάκ και της Γκαμπριέλ-Ανζ Λεβέκ. Σε πολύ νεαρή ηλικία, βίωσε το θάνατο του αδελφού του Τζέραρντ, γεγονός που επηρέασε βαθιά τον Κέρουακ, αποτελώντας επιπλέον την αφορμή για την μετέπειτα έκδοση του μυθιστορήματος "Visions of Gerard". Του άρεσε πάρα πολύ το διάβασμα κι από μικρή ηλικία έδειξε τάση προς την καλλιτεχνία, γράφοντας δικά του περιοδικά, τα οποία μάλιστα εικονογραφούσε μόνος του. Μεγαλώνοντας, εξελίχθηκε σε καλό αθλητή του μπέιζμπολ και κυρίως του αμερικανικού ποδοσφαίρου, τόσο ικανό ώστε με το πέρας των γυμνασιακών του σπουδών να λάβει αθλητική υποτροφία για να σπουδάσει δωρεάν στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Εκεί, ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά, με αρκετά από τα μετέπειτα μέλη της λογοτεχνικής μπητ γενιάς, μεταξύ αυτών ο Άλλεν Γκίνζμπεργκ και ο Ουίλλιαμ Μπάροουζ. Η φοίτηση του στο Κολούμπια δεν διήρκησε πολύ, γιατί στο πρώτο έτος σπουδών του, έσπασε το πόδι του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα φούτμπολ. Παράλληλα, η κακή σχέση και οι διαφωνίες με τον προπονητή της ομάδας του, τον ώθησαν να εγκαταλείψει τις σπουδές του και επέστρεψε στην γενέτειρά του Λόουελλ, όπου ξεκίνησε να εργάζεται ως αθλητικός συντάκτης της εφημερίδας Λόουελλ Σαν (Lowell Sun). Μετά από διάφορα επαγγέλματα που άσκησε στο Λόουελλ και στη Βοστώνη, όπου έζησε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, στις αρχές του 1942 εργάστηκε σε εμπορικά πλοία, πραγματοποιώντας μακρινά ταξίδια. Τον επόμενο χρόνο, κατατάχθηκε εθελοντικά στο Αμερικανικό Ναυτικό, από όπου απολύθηκε λίγους μήνες αργότερα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Η επίσημη αιτιολογία της απόλυσής του, αναφερόταν στην ψυχολογική του κατάσταση και έκανε λόγο για αδιαφορία του. Είναι γεγονός πως δεν τηρούσε αυστηρή υπακοή στις εντολές των ανωτέρων του. Αργότερα, του επετράπη να ξαναεπιταχθεί στο Ναυτικό, και ταξίδεψε μεταξύ ΗΠΑ και Αγγλίας, υπηρετώντας στο πολεμικό πλοίο S.S. George Weens. Όταν επέστρεψε από την Αγγλία, ο Κέρουακ μαζί με την φίλη του Έντυ Πάρκερ (Edie Parker), συνδέθηκε στενά με τους Λουσιέν Κάρρ (Lucien Carr) και Άλλεν Γκίνσμπεργκ (Allen Ginsberg), τότε φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, με τον συγγραφέα Γουίλλιαμ Σ. Μπάρροους (William S. Burroughs) καθώς και με τον Νήλ Κάσσαντυ (Neal Cassady). Εκείνη τήν εποχή, σε μια συζήτησή του με τον συγγραφέα Τζόν Κλέλλον Χόλμς (John Clellon Holmes), ο Κέρουακ περιέγραψε τους φίλους του και γενικά την γενιά του ως ψυχικά κουρασμένη με την ζωή και τον κόσμο, έχοντας ένα αίσθημα "ήττας" (beatness), εισάγοντας ουσιαστικά για πρώτη φορά τον όρο "Beat Generation". Παντρεύτηκε την Έντυ Πάρκερ το 1944, λίγο μετά την φυλάκιση του Λουσιέν Κάρρ για ανθρωποκτονία, για την οποία μάλιστα ο Κέρουακ θεωρήθηκε συνένοχος. Ο γάμος του κράτησε μόλις μερικούς μήνες, χώρισε το 1945 και τον ίδιο χρόνο συνέπεσε ο θάνατος του πατέρα του. Λίγο μετά τον θάνατο του, ο Κέρουακ άρχισε τη συγγραφή του πρώτου μυθιστορήματός του, "Η Κωμόπολη και η Πόλη" ("The Town and the City"), το οποίο δημοσιεύτηκε το 1950. Το 1949 πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι από τη Νέα Αγγλία στο Σαν Φρανσίσκο, μαζί με τον φίλο του Νηλ Κάσσαντυ και την πρώην σύζυγο τού Κάσσαντυ, Λουάν (Luanne). Την επόμενη δεκαετία, ο Κέρουακ ταξίδεψε σχεδόν σε όλη την Αμερική και το Μεξικό, άλλοτε οδηγώντας με συνεπιβάτη τον Κάσσαντυ, κι άλλοτε κάνοντας ότο-στόπ. Η περιπλάνησή θα αποτελούσε τη βάση του περίφημου μυθιστορήματός του "Στο Δρόμο" ("On the Road"). Το 1950 παντρεύτηκε τη δεύτερη συζυγό του, Τζόαν Χάβερτυ (Joan Haverty). Τα επόμενα χρόνια, αποτέλεσαν μία ιδιαίτερα δημιουργική και παραγωγική περίοδο για τον Κέρουακ. Άρχισε να γράφει με μανία, τα γνωστά του μυθιστορήματα "Στο Δρόμο" ("On the Road") βασισμένο στα ταξίδια του, τα "Οράματα του Κόντυ" ("Visions of Cody"), το "Ντόκτορ Σακς" ("Dr. Sax"), το "Μάγκι Κάσιντι" ("Maggie Cassidy"), τους "Υποχθόνιους" ("The Subterraneans") και άλλα έργα. Περίπου το 1955, άρχισε να μελετά το Βουδισμό, επηρεασμένος αρχικά από το έργο του Dwight Goddard "A Buddhist Bible" ενώ ασχολήθηκε έντονα με το διαλογισμό. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στο Μεξικό, ολοκλήρωσε την ποιητική του σειρά "Μπλουζ του Μέχικο Σίτι" ("Mexico City Blues") καθώς και το μυθιστόρημα "Τριστέσα" ("Tristessa") γραμμένο για μιά κοπέλα που γνώρισε εκεί. Το 1956 άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματα "Τα Οράματα του Ζεράρ" ("Visions of Gerard") γραμμένο για τον αδελφό του, "Γραφές της αιωνιότητας" ("The Scripture of the Golden Eternity") καθώς και πολλά ποιήματα. Μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του "Στο Δρόμο" το 1957, άρχισε να γράφει το μυθιστόρημα "Οι Αλήτες του Ντάρμα" ("The Dharma Bums"). Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, και ειδικότερα μετά τη δημοσίευση του "On the Road", ο Κέρουακ απέκτησε μεγάλη φήμη, στα πλαίσια της οποίας πραγματοποίησε αρκετές δημόσιες απαγγελίες ποίησης ή πεζογραφίας, συχνά με συνοδεία μουσικής τζαζ, στη Νέα Υόρκη. Επίσης, αρθογράφησε στα περιοδικά "Playboy", "Swank", "Holiday", "Escapade" και "Esquire". Το 1961 εγκαταστάθηκε στο Μπιγκ Σερ (Big Sur) της Καλιφόρνιας, όπου και έγραψε το τελευταίο του ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα "Μπιγκ Σερ" ("Big Sur"). Το 1966, παντρεύτηκε την ελληνικής καταγωγής παιδική του φίλη, Στέλλα Σάμπα, από την γενέτειρά του, Λόουελλ, κι εγκαταστάθηκε στο Σαίντ Πήτερσμπεργκ της Φλώριδας, μαζί με την μητέρα του. Πέθανε σε ηλικία 47 χρονών, στις 20 Οκτωβρίου 1969, από εσωτερική αιμοραγία, λόγω κίρρωσης τού ήπατος. Η σύζυγός του Στέλλα και η μητέρα του Γκαμπριέλ, τέλεσαν μια μικρή κηδεία στο Σαίντ Πήτερσμπεργκ, καθώς και μία στό Λόουελλ, στην εκκλησία του St. Jean Baptiste, όπου παρακολουθούσε τη λειτουργία όταν ήταν μικρός. Η ταφή του έγινε στον οικογενειακό τάφο των Σάμπα στο Λόουελλ.

H Sylvia Plath (1932-1963), δεν είναι μόνον μια μεγάλη Αμερικανίδα ποιήτρια του εικοστού αιώνα, αλλά μία από τις σπουδαιότερες ποιήτριες της νεώτερης, μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εποχής, κατέχοντας μια ξεχωριστή θέση στη σύγχρονη ποίηση. Ο θάνατος του πατέρα της το 1940 επηρέασε καθοριστικά τη ζωή και την ποίησή της. Μεγάλωσε σ' ένα αστικό περιβάλλον με μια μητέρα αυταρχική. Στις σπουδές που έκανε στο Smith College, διακρίθηκε. Η απόρριψη από το Πανεπιστήμιο Harvard την οδήγησε σε βαθιά κατάθλιψη και στην πρώτη της απόπειρα αυτοκτονίας. Το 1956, στο Cambridge όπου σπούδαζε με υποτροφία, γνώρισε τον Ted Hughes, άγνωστο τότε Άγγλο ποιητή. Παντρεύονται και το 1957 πηγαίνουν στις ΗΠΑ για να διδάξουν. Τέλη του 1959 επέστρεψαν στο Λονδίνο. Τον Απρίλιο του 1960 γεννήθηκε η κόρη τους Frieda και τον Οκτώβριο κυκλοφόρησε η πρώτη της συλλογή "The Colossus". Αγόρασαν ένα σπίτι στο Deven, όπου τον Ιανουάριο του 1962 γεννήθηκε το δεύτερο παιδί τους, ο Nicholas. Τον Οκτώβριο ο Hughes την άφησε για να συζήσει με την ερωμένη του. Η Plath εξαρτάται πλέον από την οικογένειά της. Τα Χριστούγεννα μετακόμισε με τα παιδιά της σ' ένα σπίτι στο Λονδίνο. Στις 11 Φεβρουαρίου του 1963, αυτοκτόνησε, αφήνοντας ανοιχτό το αέριο στην κουζίνα της. Τα υπόλοιπα ποιήματά της εκδόθηκαν από τον Hughes μετά το θάνατό της. Τα ποιήματά της συνδυάζουν τρομακτική ένταση και εκθαμβωτική τέχνη. Σ' αυτά η ποιήτρια παλεύει με την ποιητική της έμπνευση, με την εικόνα του ίδιου του εαυτού της, με την διανοητική της υγεία. Mε την σκληρή και ειλικρινή της αυτο-αποκάλυψη και την συναισθηματική αμεσότητά της, η ποίηση της Plath είχε μεγάλη επίδραση σε πολλούς ποιητές μετά από αυτήν και συνεχίζει να έχει απήχηση στους νεώτερους φίλους της ποίησης. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που αυτά τα ποιήματα διδάσκονται ακόμη και σήμερα σε Κολέγια και Πανεπιστήμια ως υποδείγματα ποιητικής δομής κα ύφους. Τα ποιήματα της Sylvia Plath είναι αυτοβιογραφικά με επίκεντρο την εσωτερική τρικυμία και κύριο θέμα τον θάνατο σε πρωτεϊκή μορφή, είτε σαν ληστή της παιδικής ομορφιάς, είτε σαν εγωιστή εραστή. H ποιήτρια φλερτάρει με την εμπειρία του θανάτου, και αυτό το επικίνδυνο παιγνίδι θα την οδηγήσει τελικά σ' αυτόν. Δημοσίευσε συνολικά τρεις συλλογές ποιημάτων, "The Winter Ship", "The Collossus" και "Ariel". Έγραψε επίσης ένα μυθιστόρημα, "The Bell Jar", που το δημοσίευσε με το ψευδώνυμο Victoria Lucas.

Ο Άλεν Γκίνσμπεργκ γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου 1926 στο Πάτερσον του Νιού Τζέρσι, από τη Ναόμι Γκίνσμπεργκ, Ρωσίδα μετανάστρια και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ, και τον Λιούις Γκίνσμπεργκ, λυρικό ποιητή και δημοδιδάσκαλο. Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της λογοτεχνίας των μπητ, γνωστός κυρίως για τις συλλογές του "Ουρλιαχτό" ("Howl and Other Poems", 1956) και "Καντίς" ("Kaddish and Other Poems", 1961). Ο ίδιος, αναφερόμενος στα προσωπικά του στοιχεία, γράφει: "Γυμνάσιο και λύκειο στο Πάτερσον ώς τα 17, Κολέγιο της Κολούμπια, εμπορικό ναυτικό, Τέξας και Ντένβερ, χειριστής φωτοτυπικού, Τάιμς Σκουαίρ, φίλοι πίσω από τα σίδερα, λαντζιέρης, βιβλιοκριτικές, Μέξικο Σίτυ, έρευνα αγοράς, Σατόρι στο Χάρλεμ, Γιουκατάν και Τσιάπας 1954, Δυτική Ακτή τρία χρόνια. Αργότερα ταξίδι στην Αρκτική θάλασσα, Ταγγέρη, Βενετία, Άμστερνταμ, Παρίσι, ανάγνωση σε Οξφόρδη Χάρβαρντ Κολούμπια Σικάγο, τα παράτησε, έγραψε το "Καντίς" το 1959, ηχογράφησε μια κασέτα για να λένε ότι άφησε κάτι πίσω του και χάθηκε στην Ανατολή πρόσκαιρα. Ο Κάρλ Σόλομον, στον οποίο απευθύνεται το "Ουρλιαχτό", είναι ενορατικός ντανταϊστής από το Μπρόνξ και πεζοποιητής". Στην περίοδο του πολέμου του Βιετνάμ συμμετείχε ενεργά στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις, ενώ σε όλη τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και 1980 είχε έντονη πολιτική δράση, με συμμετοχή σε κινήματα υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, κατά των πυρηνικών όπλων και υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος. Όταν, αργότερα, εκλέχθηκε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων, προσπάθησε να προωθήσει το σύνολο της μπητ λογοτεχνίας με αυτή του την ιδιότητα. Το 1986 έγινε επίτιμος καθηγητής φιλολογίας στο Brooklyn College. Το 1993 τιμήθηκε από τον υπουργό πολιτισμού της Γαλλίας, Ζακ Λανγκ, με τον τίτλο Chevalier des Arts et des Lettres ("Ιππότης Τεχνών και Γραμμάτων"). Πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 5 Απριλίου 1997.

Ο Τζών Άσμπερυ (1927-2017) γεννήθηκε στο Rochester της Νέας Υόρκης. Σπούδασε αγγλική και γαλλική φιλολογία στα πανεπιστήμια Harvard και Columbia. Το 1956 εκδόθηκε το βιβλίο του "Some Trees" ("Μερικά δέντρα") με εισαγωγή του W.H. Auden. Το 1958 με υποτροφία του ιδρύματος Fulbright, ταξίδεψε στο Παρίσι, για να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του. Κατά την παραμονή του εκεί εργάστηκε ως κριτικός τέχνης στη γαλλική έκδοση της εφημερίδας "Herald Tribune". Μετά την επιστροφή του στην Αμερική το 1965, εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα ως αρχισυντάκτης του γνωστού περιοδικού "Art News", γράφοντας παράλληλα κριτική τέχνης στο "Newsweek". Επίσης, εργάστηκε ως καθηγητής αγγλικής φιλολογίας στο Brooklyn College του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (City University of New York). Τα πιο γνωστά βιβλία του Τζων Άσμπερυ είναι: "Some Trees" ("Μερικά δέντρα"), 1956, "The Tennis Court Oath" ("Ο όρκος του γηπέδου αντισφαίρισης"), 1962, "Rivers and Mountains" ("Ποτάμια και βουνά"), 1966, "The Double Dream of Spring" ("Το διπλό όνειρο της άνοιξης"), 1970, "Three Poems" ("Τρία ποιήματα"), 1972, "Self-portrait in a Convex Mirror" ("Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό κάτοπτρο"), 1975, ελλ. έκδ. Νεφέλη, 1999, "Houseboat Days" ("Οι ημέρες στο πλωτό σπίτι"), 1977, "As we Know" ("Όπως ξέρουμε"), 1979, "Shadow Train" ("Συρμός σκιά"), 1981, ελλ. έκδ. Εστία, 1994, "A Wave" ("Ένα κύμα"), 1984, "April Galleons" ("Ιστιοφόρα του Απριλίου"), 1987, "Flow Chart" ("Αγγειογραφία"), 1991, "Hotel Lautreamont" ("Ξενοδοχείο Λωτρεαμόν"), 1992, "And the Stars Were Shining" ("Και τα αστέρια έλαμπαν"), 1994, "Can You Hear, Bird" ("Πουλί, μπορείς ν' ακούσεις"), 1995, "Wakefulness" ("Εγρήγορση"), 1997, "Girls on the Run" ("Κορίτσια σε φυγή"), 1999. Για την "Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό κάτοπτρο", του απονεμήθηκε, το 1975, ταυτόχρονα, το Βραβείο Pulitzer, το πολύ σημαντικό National Book Award και το έγκυρο National Book Critics' Circle Award. Το 1984 του απονεμήθηκε το Lenore Marshall/Nation Poetry Prize και την επόμενη χρονιά το σημαντικό βραβείο Bollingen. To 2011 του απονεμήθηκε το βραβείο National Book Medal for Distinguished Contribution to American Letters. Έφυγε από τη ζωή στη Νέα Υόρκη στις 3 Σεπτεμβρίου 2017, σε ηλικία 90 ετών. Όπως σημειώνει ο μεταφραστής του στα ελληνικά, ποιητής Χάρης Βλαβιανός: "Η ποίηση του Άσμπερυ έλκει την καταγωγή από τον Walt Whitman, τον Emerson και τον Wallace Stevens -την αμερικανική ρoμαντική ποιητική παράδοση- και ως ένα βαθμό από τους Γάλλους συμβολιστές. Τοποθετείται, μαζί με την ποίηση του Frank O' Hara και του Kenneth Koch, στη λεγόμενη "Σχολή της Νέας Υόρκης" (στενά συνδεδεμένη με ζωγράφους της πρωτοπορίας όπως οι Willem de Kooning, Jasper Johns, κ.ά.) -μολονότι ο τίτλος παραείναι περιγραφικός και συμβατικός, για να υποδηλώσει τις ιδιαιτερότητες των ποιητών που ταξινομούνται κάτω απ΄ αυτόν. [...] Η φωνή του Τζων Άσμπερυ απευθύνεται στον προσωπικό χώρο όλων μας. Το έργο του δεν μας θυμίζει απλώς ότι η ποίηση εισβάλλει στην εσωτερική ζωή· υπογραμμίζει πως η γλώσσα κατέχει τη μοναδική δύναμη να αποκαλύπτει πόσο η εσωτερική ζωή εκτοπίζει την εξωτερική. Τα ποιήματα του Άσμπερυ, ακόμη κι όταν υιοθετούν τον απλό τόνο της καθημερινής συνομιλίας, αποτελούν μια διεισδυτική κριτική των ψευδοαυτοβιογραφικών και των ψευδορεαλιστικών τάσεων της σύγχρονης ποίησης. Όσο ανοιχτός στη σύγχρονη εμπειρία κι αν είναι, όσο κι αν συμπορεύεται με την παρούσα στιγμή, ο Άσμπερυ φαίνεται να αγωνιά, να πασχίζει σχεδόν απελπισμένα να μεταφέρει αυτή τη ζωή στο χαρτί. Μάς λέει πάλι και πάλι πόσο δύσκολο είναι να διασώσει κανείς την εμπειρία, ξεδιπλώνοντας ένα "εσωτερικό περιβάλλον", μέσα στο οποίο το εξωτερικό "γεγονός" παλεύει να βρει μια θέση. Αποκαλύπτοντας την αδυναμία να μετατρέψουν το παρόν σε ένα εύχρηστο παρελθόν, τα ποιήματά του καταφέρνουν να αποτυπώσουν τα σημάδια των συγκρούσεων και των απογοητεύσεων της καθημερινής ζωής. Τονίζουν το άγχος της συνείδησης και όχι την ικανότητά της να ορίζει ή να μεταδίδει το περιεχομενό της. Η ζωή για τον Άσμπερυ είναι κίνηση. Κάθε στιγμή υπάρχει "για πρώτη και τελευταία φορά"· κάθε στιγμή είναι πολύτιμη και φευγαλέα -και κάθε ποίημα είναι μοναδικό, αφού παγιδεύει ένα μοναδικό διάλειμμα της συνείδησης. Ανακουφιστική από τη μια αυτή η στάση, αφού λογαριάζει καθετί που αρθρώνεται ως προνομιούχο· ταυτόχρονα όμως θλιβερή, αφού θεωρεί την τέχνη τόσο ρευστή όσο και τη ζωή."

O James Ingram Merrill (3 Μαρτίου 1926 - 6 Φεβρουαρίου 1995) είναι Αμερικανός ποιητής που στα βραβεία του περιλαμβάνεται και το βραβείο Pulitzer (1977), για τη συλλογή: "Divine Comedies".