Ανθολογία γερμανικής ποίησης

0 out of 5

14.58

Κωδικός Προϊόντος: 9786188249707
Προβολη καλαθιου

Συγγραφέας: Συλλογικό Έργο

Εκδότης: Φιλύρα

Ημερ. Έκδοσης: 01/12/2017

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Η δίγλωσση αυτή Ανθολογία γερμανικής ποίησης περιλαμβάνει ποιήματα από το έτος 1170 ως το 2012. Το πρωτότυπο γερμανικό κείμενο βρίσκεται απέναντι από την ελληνική μετάφραση. Πρόκειται κυρίως για τα περίφημα στη Γερμανία ποιήματα:

Ο ρήγας των ξωτικών και άλλα δέκα ποιήματα του Γκαίτε, Η διανομή της Γης και άλλα τέσσερα ποιήματα του Σίλλερ,Η φλαμουριά και Η Ελλάδα και ο Κόσμος του Μύλλερ, Η Λορελάη και άλλα εφτά ποιήματα του Χάινε, το Φθινόπωροκαι η Φθινοπωρινή μέρα του Ρίλκε, εφτά ποιήματα του νομπελίστα Έσσε, άλλα πέντε του Μπρεχτ, μεταξύ των οποίων το Τραγούδι της Γερμανίδας μάνας, και ένα επίκαιρο ποίημα του επίσης νομπελίστα Γκρας.

Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι να φέρει πλησιέστερα τα ποιητικά αυτά κείμενα της γερμανικής λογοτεχνίας προς τον ενδιαφερόμενο Έλληνα αναγνώστη.

Diese zweisprachige Anthologie Deutscher Dichtung umfasstGedichte aus den Jahren 1170 bis 2012. Dem deutschen Originaltext wird jeweils die griechische Ubersetzung gegenubergestellt. Es handelt sich meist um in Deutschland bekannte Gedichte:Erlkonig und weitere zehn Gedichte von Goethe, Die Teilung
der Erde und noch vier andere Gedichte Schillers, Der Lindenbaum und Hellas und die Welt von Muller, Die Lorelei undweitere sieben Gedichte von Heine, Herbsttag und Herbst von Rilke, sieben Gedichte des Nobelpreistragers Hesse, funfGedichte von Brecht, darunter auch das Lied einer deutschen
Mutter und sowie ein aktuelles Gedicht von Grass, ebenfalls Νοbelpreistrager.

Der Zweck dieses Buches ist es, diese poetischen Texte deutscher Literatur dem interessierten griechischen Leser naher zu bringen.

Συγγραφεας: Hesse Hermann, Goethe Wolfgang Johann, Rilke Maria Rainer, Heine Heinrich, Schiller von Friedrich, Müller Heiner
Μεταφραστής: Καραγιώργος Πάνος
ISBN: 978-618-82497-0-7

Αριθμός Σελίδων : 242

Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

Γλώσσα Πρωτοτύπου : Γερμανικά

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Hesse Hermann

Ο Herman Hesse γεννήθηκε το 1877 στο Calw της Βυρτεμβέργης, μια μικρή πόλη του Μέλανος Δρυμού. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1899 με την ποιητική συλλογή "Τα ρομαντικά τραγούδια" και τη συλλογή πεζών "Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα". Ακολούθησαν πολυάριθμα έργα, που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς του 20ού αιώνα: "Πήτερ Κάμεντσιντ" (1904), "Κάτω από τον τροχό" (1906), "Γερτρούδη" (1910), "Ντέμιαν" (1914), "Σιντάρτα" (1927), "Ο λύκος της στέπας" (1927), "Νάρκισσος και Χρυσόστομος" (1930), "Ταξίδι στην Ανατολή" (1932) κ.ά. Υπήρξε ιδρυτής του περιοδικού "Vinos Voco", μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βέρνης και τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων με το βραβείο Νόμπελ το 1946, και με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών το 1955. Πέθανε το 1962.

Goethe Wolfgang Johann

O Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη στις 28 Αυγούστου 1749. Το 1765 πηγαίνει για να σπουδάσει νομικά στη Λειψία, αλλά δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική και συναναστρέφεται καλλιτέχνες. Έπειτα από τρία χρόνια, αιμοπτύσεις τον αναγκάζουν να επιστρέψει στην πατρίδα του. Τα έτη 1770-71 πηγαίνει στο Στρασβούργο, για να ολοκληρώσει τις νομικές του σπουδές. Εκεί αρχίζει να γράφει, κυρίως λυρικά ποιήματα, και πρωτογνωρίζει τον έρωτα, που έμελλε να παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Το 1773 δημοσιεύει το πρώτο του δράμα: "Γκαιτς φον Μπερλίχινγκεν". Το 1775 είναι έτος ταξιδιών. Επισκέπτεται την Ελβετία και τη Βαϊμάρη, προσκεκλημένος του Δούκα Καρόλου Αυγούστου όπου και διορίζεται σύμβουλος του ηγεμόνα και υπουργός των Οικονομικών. Κατά τη διετία 1786-87 ταξιδεύει στην Ιταλία. Τις εντυπώσεις του τις περιγράφει στο βιβλίο "Ταξίδι στην Ιταλία". Δουλεύει όμως και το πρώτο μέρος του "Φάουστ". Επιστρέφει στη Βαϊμάρη στις 18 Ιουνίου 1788. Απαλλάσεται από τα κυβερνητικά του καθήκοντα και κρατά την ευθύνη μόνο για τα επιστημονικά ιδρύματα και το Θέατρο της Αυλής. Γνωρίζεται με την εικοσιτριάχρονη Κριστιάνε Βούλπιους και την παίρνει στο σπίτι του. Αργότερα, το 1806, θα την παντρευτεί. Το 1789 γεννιέται ο γιος του Αύγουστος, ο μόνος που επέζησε από τους γιους που του χάρισε η Κριστιάνε. Στο μεταξύ κάνει γνωριμίες, μελετά, γράφει, μεταξύ άλλων και το αριστούργημα "Τα χρόνια της μαθητείας του Βίλχελμ Μάιστερ". Το 1809 εκδίδει ένα από τα πιο ονομαστά μυθιστορήματά του, τις "Εκλεκτικές συγγένειες". Το 1816 πεθαίνει η γυναίκα του και το 1830 ο γιος του Αύγουστος, που βρίσκεται στη Ρώμη. Ο Γκαίτε ζει πλέον πασίγνωστος και αναγνωρισμένος στη Βαϊμάρη μέχρι το θάνατό του, στις 22 Μαρτίου 1832.

Rilke Maria Rainer

Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λίντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το "Ωρολόγιον" (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα "Νέα Ποιήματα" (1907- 1908) και τις "Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε" (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις "Ελεγείες του Ντουίνο" (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα "Σονέτα στον Ορφέα" (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του.

Heine Heinrich

Ο Ερρίκος Χάινε γεννήθηκε στο Ντύσσελντόρφ το 1797 και πέθανε σε ηλικία 59 χρόνων στο Παρίσι το 1856. Λυρικός ποιητής και κύριος εκπρόσωπος της ερωτικής ποίησης. Μαθητής ακόμα, έγραψε το ποίημα "Βαλτάσαρ" και φοιτητής της Νομικής έγραψε "Ονειροφαντασίες", "τραγούδια" και "ρομάντσες". Αργότερα έγραψε "λυρικό ιντερμέτζο", "ταξιδιωτικές εικόνες", "βιβλίο ασμάτων", "νέα τραγούδια" κ.ά. Απ' το 1848, στα 51 χρόνια του, έμεινε παράλυτος έως τον θάνατό του.

Schiller von Friedrich

Μέγας γερμανός δραματικός συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στο Μάρμπαχ της Βυρτεμβέργης στις 10 Νοεμβρίου του 1759 και πέθανε στη Βαϊμάρη στις 10 Μαΐου 1805. Η καταγωγή του ήταν ταπεινή και η ζωή του γεμάτη δυσχέρειες. Σπούδασε νομικά και ιατρική. Το πρώτο ώριμο έργο του είναι το δράμα "Οι ληστές" (Die Rauber, 1783), μια τολμηρή διακήρυξη ελευθερίας εναντίον της τυραννικής και διεφθαρμένης ηθικά κοινωνίας. Το 1783 εκδίδεται το δραματικό έργο "Η συνωμοσία του Φιέσκο στην Γένουα"· το 1784 το "Ραδιουργία και έρως" και το 1787 το "Δον Κάρλος". Την ίδια χρονιά γράφει την "Ωδή στη Χαρά" και εγκαθίσταται στη Βαϊμάρη. Γνωρίζεται με τον Γκαίτε (1788) και διορίζεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιένας (1789). Ασχολείται με την συγγραφή ιστορικών έργων, σημαντικότερο εκ των οποίων είναι η "Ιστορία του τριακονταετούς πολέμου". Το 1790 νυμφεύεται την Σαρλόττε φον Λέγκενφελτ και αποκτά δυο γιους και δυο κόρες. Το 1791 ασθενεί σοβαρά από υπερκόπωση και κινδυνεύει να πεθάνει. Μεταφράζει αρχαίους έλληνες και λατίνους συγγραφείς και γράφει ορισμένα από τα πιο γνωστά του ποιήματα. Παράλληλα ασχολείται με την μελέτη της φιλοσοφίας του Καντ, καρπός της οποίας είναι θαυμάσια φιλοσοφικά και αισθητικά δοκίμια, όπως το "Περί αφελούς και αισθηματικής ποίησης". Το 1794 αναθερμαίνεται η φιλία του με τον Γκαίτε και αρχίζει η περίοδος της ωριμότητας. Γράφει μερικά από τα ωραιότερά του ποιήματα και μπαλλάντες. Τα δραματικά έργα της περιόδου αυτής είναι: η τριλογία του "Βαλλενστάιν" (1800), Μαρία Στούαρτ (1801), "Η παρθένος της Ορλεάνης (1801), "Η νύμφη της Μεσσήνης" (1803), "Γουλιέλμος Τέλλος (1804) και το ημιτελές "Δημήτριος". Μετέφρασε πλήθος ξένων δραματικών έργων κυρίως αγγλικών και γαλλικών (Μάκβεθ, Φαίδρα κλπ.) Διηύθυνε τα περιοδικά "Οι ώρες" και "Ημερολόγιο των Μουσών". Μαζί με τον Γκαίτε έγραψαν τα σατιρικά δίστιχα "Ξένια".

Müller Heiner

Ο Χάινερ Μύλλερ γεννήθηκε το 1929 στο Έπενντορφ της Σαξονίας. Το 1945 στρατολογήθηκε υποχρεωτικά, πήρε μέρος στον πόλεμο και έμεινε για λίγο καιρό αιχμάλωτος σε ένα αμερικανικό στρατόπεδο. Το 1951 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα και άρθρα. Το 1954 έγινε μέλος της Ένωσης Ανατολικογερμανών συγγγραφέων. Ανεξάρτητος μαρξιστής, ο Μύλλερ κατά τη διάρκεια του 1960 έπεσε στη δυσμένεια των κομμουνιστικών αρχών της Ανατολικής Γερμανίας, που τον κατηγόρησε για "ιστορικό πεσιμισμό" και τον διέγραψε από την Ένωση Ανατολικογερμανών συγγραφέων. Ωστόσο, τα έργα του άρχισαν να αποκτούν αναγνώριση στη Δυτική Γερμανία και σ' όλο τον κόσμο. Το 1970 άρχισε τη συνεργασία του ως δραματουργός με το Μπερλίνερ Ανσάμπλ και τη Φολκσμπύνε. Πολύ σύντομα ο Μύλλερ έγινε αποδεκτός και αναγορεύτηκε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Το 1990, μετά την πτώση του Τείχους, ο Μύλλερ εκλέχτηκε πρόεδρος της Ακαδημίας Τεχνών του Βερολίνου και το 1995 καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπερλίνερ Ανσάμπλ. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του συνέχισε ασταμάτητα να σκηνοθετεί και να γράφει θεατρικά έργα και κυρίως ποίηση. Πέθανε το 1995. Ο Χάινερ Μύλλερ είχε τιμηθεί με πολλές διακρίσεις, ανάμεσά τους το βραβείο Χάινριχ Μάνν, το Βραβείο Λέσσινγκ, το Βραβείο Μπύχνερ, το Βραβείο Κλάιστ. Θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και φιλόσοφος, συχνά επέλεγε τα θέματά του από την αρχαία ελληνική τραγωδία ή από έργα μεγάλων συγγραφέων, όπως ο Σαίξπηρ και ο Μπρέχτ. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του είναι "Η διόρθωση" (1957), "Τρακτέρ" (1955-61), "Φιλοκτήτης" (1965), "Ηρακλής 6" (1966), "Μάουζερ" (1970), "Μάκβεθ" (1971), "Τσιμέντο" (1972), "Μηχανή Άμλετ" (1977), "Κουαρτέτο" (1980), "Ρημαγμένη Όχθη - Μήδειας Υλικό - Τοπίο με Αργοναύτες" (1983), "Περιγραφή εικόνας" (1984).

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.


Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.