Ανθρωπολογικές και κοινωνιολογικές προσεγγίσεις της υγείας

Η Αναστασία Ζήση διδάσκει Ψυχολογία στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή ως υπότροφος του Κοινωφελούς Ιδρύματος "Ωνάσης" στη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Birmingham στη Βρετανία. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά όπως το "Psychological Medicine", "Social Psychiatry & Psychiatric Epidemiology", "Journal of Community Psychology", και έχει την επιστημονική ευθύνη ερευνητικών προγραμμάτων σε θέματα ψυχικής υγείας. Είναι συγγραφέας του βιβλίου "Επανένταξη Χρονίων Ψυχικά Πασχόντων: Εμπειρικά ευρήματα, νέες προσεγγίσεις και προοπτικές" από τις εκδόσεις Τυπωθήτω.

Ο Χαράλαμπος Οικονόμου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη διοίκηση υπηρεσιών υγείας στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας και το 1997 απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα από το Πάντειο Πανεπιστήμιο στο γνωστικό αντικείμενο της κοινωνικής και της πολιτικής υγείας. Διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και στο Τμήμα Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας του ΤΕΙ Αθήνας. Έχει δημοσιεύσει στα ελληνικά και στα αγγλικά για ζητήματα πολιτικής και συστημάτων υγείας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Ο Μάνος Σπυριδάκης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με γνωστικό αντικείμενο "Κοινωνική Ανθρωπολογία των Εργασιακών Σχέσεων". Έχει λάβει πτυχίο από το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίαςτου Πανεπιστημίου Κρήτης και μεταπτυχιακό στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το Πανεπιστήμιο Durham. Έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στο Sussex European Institute του Πανεπιστημίου του Sussex, ως υπότροφος του ΙΚΥ, και έχει λάβει μεταδιδακτορική υποτροφία από το ΙΚΥ στο ίδιο πάντοτε πεδίο. Έχει υπηρετήσει στη μέση εκπαίδευση και έχει διδάξει στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας-Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Μέλος ΣΕΠ στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Συμμετέχει στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Ουτοπία" και "Εθνολογία" και στην επιστημονική γραμματεία του περιοδικού "Κοινωνική Συνοχή και Ανάπτυξη". Είναι συνυπεύθυνος (μαζί τον Χ. Δερμεντζόπουλο) της σειράς "Ετερότητες" των εκδόσεων "Μεταίχμιο" και υπεύθυνος της περιοδικής έκδοσης "Commission of Urban Anthropology του International Union of Anthropological and Ethnological Sciences". Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του εστιάζονται σε ζητήματα ανθρωπολογίας της εργασίας και κοινωνικής πολιτικής, στην έννοια του χώρου, την ποιοτική κοινωνική έρευνα, την οικονομική ανθρωπολογία και προσφάτως την ανθρωπολογία της υγείας. Έχει εκδώσει τις μονογραφίες: "Εξουσία και παρενόχληση στην εργασία" ("Διόνικος", 2009) και "Εργασία και κοινωνική αναπαραγωγή στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία του Πειραιά" ("Παπαζήσης", 2010) και "The Liminal Worker. An Ethnography of Work, Unemployment and Precariousness in Contemporary Greece" (εκδόσεις Ashgate, 2013), ενώ έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους και μεταφράσεις.

Ο Γεώργιος Αλεξιάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτορας Κοινωνιολογίας της Ιατρικής (1998). Από το 2003 είναι λέκτορας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και διδάσκει στα μεταπτυχιακά προγράμματα του Τμήματος Ψυχολογίας «Οργανωτική Ψυχολογία» και «Δυνητικές Κοινότητες». Τα γνωστικά αντικείμενα με τα οποία ασχολείται είναι η ψυχοκοινωνιολογία της υγείας, η κοινωνιολογία του σώματος και η οργανωτική θεωρία. Έχει συγγράψει το βιβλίο "Λόγος περί ζωής και θανάτου: Η ιατρική πράξη ως μορφή κοινωνικής αλληλόδρασης στις μονάδες εντατικής θεραπείας" (Αθήνα, 2000).

Η Γεωργία Δηλάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, την οποία σπάνια εγκαταλείπει. Αφού τελείωσε με άριστα την Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, απέκτησε το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα "Πολιτική Επιστήμη & Κοινωνιολογία" από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2010 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου με εξειδίκευση στην Κοινωνιολογία του Σώματος. Η διδακτορική της διατριβή αφορά το σώμα, την τροποποίησή του μέσω της αισθητικής πλαστικής χειρουργικής και τη διαμόρφωση της ατομικής ταυτότητας στις σύγχρονες κοινωνίες. Ασχολείται ενεργά με την έρευνα και αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, με τα άρθρα της να τυγχάνουν ευρείας αποδοχής, ενώ συμπεράσματα της διατριβής της έχουν δημοσιευτεί και σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Προσφέρει συμβουλευτική υποστήριξη ως επαγγελματίας κοινωνιολόγος. Τα ενδιαφέροντά της στρέφονται γύρω από τις κοινωνικές πτυχές της υγείας και της ομορφιάς, ζητήματα που προκύπτουν από τη βίωση και τις εμπειρίες του σώματος, αντιμετώπιση ασθενειών με επιπτώσεις στην εικόνα του, προβληματισμούς για τη δημόσια παρουσίαση του εαυτού, προσαρμογή στις αλλαγές των συνθηκών ζωής που προκαλούνται από την πραγματοποίηση μιας επανορθωτικής ή αισθητικής επέμβασης, διαχείριση των συναισθημάτων και αξιοποίησή τους για μια επιτυχημένη κοινωνική ζωή. Υποστηρίζει ένθερμα την καλλιέργεια ενός συνεχούς διαλόγου μεταξύ των κοινωνικών επιστημών και της ιατρικής, τονίζοντας την αξία της συνεργασίας τους, με στόχο την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.

Η Αθηνά Σαλάππα είναι διδάκτορας Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Ο Μάνος Σαββάκης διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου σε προπτυχιακό και σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Κοινωνική & Πολιτική Φιλοσοφία στην Ελλάδα και την Αγγλία. Το 2006 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται οι γνωστικές περιοχές της Κοινωνιολογίας της Υγείας, της Ασθένειας και του Σώματος, της Ερμηνευτικής Κοινωνιολογίας, της Μικροκοινωνιολογίας και της Μεθοδολογίας της Ποιοτικής Έρευνας. Άρθρα, ερευνητικές εργασίες και μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, καθώς και σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

Κοινωνιολόγος, μεταπτυχιακή φοιτήτρια Ιατρικής Σχολής Αθηνών.

Ο Δημήτρης Γ. Μαγριπλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθή��α. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και κοινωνική θεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτορας της κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Θέμα της διδακτορικής διατριβής του είναι: "Πολιτική και θρησκεία στην κοινωνία του Βυζαντίου: μια απόπειρα κοινωνιολογικής ανάλυσης του κινήματος των Ζηλωτών (1342-1349 μ.Χ.)". Έχει συμμετάσχει ως ερευνητής σε ευρωπαϊκά προγράμματα και δίδαξε κοινωνιολογία στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στο ΤΕΙ Καλαμάτας. Είναι πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων (παράρτημα Μεσσηνίας) και πρόεδρος της Επιτροπής Διοίκησης του Κέντρου Αποθεραπείας Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης Μεσσηνίας (Κ.Α.Φ.Κ.Α. Φιλιατρών). Άρθρα του και σχόλια έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, στον ημερήσιο τύπο και στα περιοδικά: "Κοινωνική Εργασία", "Επιθεώρηση Κοινωνικών Επιστημών", "Βυζαντινός Δόμος", "Νέα Εστία", "Θρησκειολογία", "Τετράδια Ψυχιατρικής", "Συνάντηση", "Σύναξη", "Κοινωνιόγραμμα", κ.ά. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 2007 με το ψευδώνυμο Φώτης Αδάμης, με το βιβλίο "Μαθήματα κηπουρικής και άλλα διηγήματα", από τις εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη. Το 2010 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική του συλλογή, "Στα τέταρτα του χρόνου", στον κοινό τόμο με την εικαστικό Αγγελική Κοκονάκη, "Χρώμα και λόγος", στη σειρά "Επί- γνωση" των εκδόσεων Αν. Σταμούλη στη Θεσσαλονίκη. Το 2011 κυκλοφόρησε η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο: "Κρυφές Ενοχές", από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Διηγήματά του κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Έχει πλούσια εργογραφία τόσο ως αρθογράφος (σε εφημερίδες, επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά) όσο και ως επιμελητής σε επιστημονικά και λογοτεχνικά κείμενα και βιβλία.

Η Diana Riboli, ιταλικής καταγωγής, είναι διδάκτορας εθνο-ανθρωπολογικών επιστημών (Πανεπιστήμιο "La Sapienza" της Ρώμης). Το 2002 συνεργάστηκε ως senior fellow, με υποτροφία, στο Center for the Study of World Religion (Harvard University). Από το 2003 έως το 2005 δίδαξε, μεταξύ άλλων, ανθρωπολογία της θρησκείας και εθνολογία της νοτιοανατολικής Ασίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Το 2007 εκλέχθηκε λέκτορας στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου διδάσκει μαθήματα κοινωνικής ανθρωπολογίας. Έχει πλούσια ερευνητική εμπειρία με ειδίκευση στην εθνογραφία των ασιατικών κοινωνιών. Συμμετείχε και στη συνέχεια διεύθυνε δέκα αποστολές στο Νεπάλ (από το 1991 έως το 2000), όπου ασχολήθηκε κυρίως με το σαμανισμό της φυλής των Chepang. Από το 2005 διευθύνει ένα ερευνητικό πρόγραμμα στη χερσόνησο της Μαλαισίας που αφορά στη μελέτη των παραδοσιακών πολιτισμών και θρησκειών των Semang-Negrito καθώς και στις σχέσεις μεταξύ του σαμανισμού και της παραδοσιακής ιατρικής τους.

Ο Γιάννης Κυριακάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στην Αθήνα και Κοινωνική Ανθρωπολογία (MSc, PhD) στο Λονδίνο. Διεξήγαγε επιτόπια έρευνα στην Αγγλία, την Γκάνα και την Αθήνα. Διδάσκει κοινωνική θεωρία στο ΕΑΠ και ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Ασχολείται με τις παγκόσμιες ανισότητες, την θρησκεία, την ηθική της επιστήμης, την πολιτική οικονομία και την ανθρωπολογία του καπιταλισμού.

Η Χριστίνα Βέικου διετέλεσε λέκτορας κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στην Κομοτηνή και Σύμβουλος στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Διενήργησε επιτόπια έρευνα στη βόρεια Ελλάδα, ενώ στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η συμβολική ανθρωπολογία, η ανθρωπολογία της εκπαίδευσης και η διαπολιτισμική αγωγή.

Ο Παναγιώτης Γκούβερης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1981. Εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή στην κοινωνική ανθρωπολογία, ενώ από το 2011 εργάζεται ως ειδικός παιδαγωγός στην πόλη των Σερρών. Το 2013, το έργο του Ιδρώνει η καρδιά μου παρουσιάστηκε από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Παναγιώτη Μέντη. Το 2014, με το μονόλογο "Αυτιστικές χελιδονοφωλιές", απέσπασε το Α΄ βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου της UNESCO υπό την κριτική εποπτεία του Στέφανου Ληναίου. Το 2015, το έργο του "Ζεϊμπέκικη ορθογραφία" απέσπασε το Α΄ βραβείο συγγραφής θεατρικού κειμένου στον 31ο λογοτεχνικό διαγωνισμό Δήμου Αγίου Νικολάου. Το 2016, τα έργα του "Μάνες" και "Άφεση" βραβεύτηκαν από την Εταιρεία Θεατρικής Ανάπτυξης Λεμεσού και τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Μανδραγόρας, Δίοδος 66100 και Παρέμβαση. Έχει μια εντεκάχρονη κόρη, τη Μαγδαληνή.

Μ.Δ.Ε., Διοίκηση Μονάδων Υγείας, Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Μ.Δ.Ε., Διοίκηση Μονάδων Υγείας, Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Στατιστικός, Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας

Η Δέσποινα Καρακατσάνη σπούδασε ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Γαλλία, όπου απέκτησε δύο μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών (DEA) στις Επιστήμες της Εκπαίδευσης (Paris VIII) και τη Διδακτική της Ιστορίας και Γεωγραφίας (Paris VII). Είναι διδάκτορας του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Paris VlII-Saint Denis (1998). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα κινούνται στο χώρο της ιστορίας των παιδαγωγικών θεωριών και των εκπαιδευτικών θεσμών, της ιδιότητας του πολίτη και της πολυπολιτισμικότητας, της οργάνωσης και διοίκησης της εκπαίδευσης. Σήμερα υπηρετεί ως αναπληρώτρια καθηγήτρια Παιδαγωγικών στο Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Η Βασιλική Θεοδώρου είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Οι δημοσιεύσεις και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα κινούνται στο πεδίο της κοινωνικής ιστορίας και της ιστορίας της παιδικής ηλικίας. Έχει επιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους: "Το παιδί στη νεοελληνική κοινωνία (19ος-20ός αιώνας). Αξίες, αναπαραστάσεις και αποτυπώσεις", ΕΛΙΑ-Δ.Π.Θ., Αθήνα 1999, και "Πιάσε με αν μπορείς..." Η παιδική ηλικία και οι αναπαραστάσεις της στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο", εκδ. Αιγόκερως, Αθήνα 2006.