-10%

Αντίδωρο για τον Ανταίο Χρυσοστομίδη

"Να κοιτάζεις κάτι ωραίο..."

0 out of 5

7.87

Κωδικός Προϊόντος: 9789605052324
Προβολη καλαθιου

Συγγραφέας: Συλλογικό Έργο

Εκδότης: Άγρα, Εκδόσεις Καστανιώτη, Ίκαρος

Ημερ. Έκδοσης: 01/03/2016

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Κυκλοφόρησε με σύμπραξη των Εκδόσεων Άγρα, Ίκαρος και Καστανιώτης τιμητικός τόμος για τον Ανταίο Χρυσοστομίδη, φτιαγμένος από φίλους του και συνεργάτες στις εκδόσεις, τις μεταφράσεις και τις ταινίες Οι κεραίες της εποχής μας. Με τη φροντίδα της Μικέλας Χαρτουλάρη, 19 διάσημοι ξένοι συγγραφείς γράφουν για τον Ανταίο: Χέρτα Μύλλερ (βραβείο Νόμπελ), Άμος Οζ, Νικολό Αμμανίτι, Λεονάρντο Παδούρα, Ίνγκο Σούλτσε, Ενρίκε Βίλα-Μάτας, Σάρα Ουώτερς, Αβραάμ Γεοσούα, Πάολο ντι Πάολο, Άνι Πρου, Κόλουμ ΜακΚαν, Νόρμαν Μάνεα, Ντάνιελ Κέλμαν, Ντόνα Λεόν, Άρης Φιορέτος, Άλαν Χόλινγκχερστ, Μωρίς Αττιά, Σαντιάγκο Ρονκαλιόλο, Γκράχαμ Σουίφτ.

Ο τόμος περιέχει και τα 3 πεζογραφήματα που έγραψε ο Ανταίος Χρυσοστομίδης στο τέλος της ζωής του: το ανέκδοτο Νεκρή φύση με κουραμπιέδες σε νοσοκομείο, με πρωταγωνιστή τον Αντόνιο Ταμπούκι, στο οποίο συντελείται ένα θαύμα, τα Κίτρινα παπούτσια, που έκανε μεγάλη αίσθηση όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2014 σε επετειακό τόμο των εκδόσεων Ίκαρος, και το ανέκδοτο Ιβίσκος, απ’ όπου και η φράση «Να κοιτάζεις κάτι ωραίο…. Τα δύο τελευταία πραγματεύονται λογοτεχνικά την υπό εξέλιξη ασθένεια και τη στάση απέναντί της.

Την έκδοση συνοδεύουν 26 φωτογραφίες και αναλυτικό εργοβιογραφικό σημείωμα.

Συγγραφεας: Χρυσοστομίδης Ανταίος, Oz Amos, Yehoshua B. Abraham, Proulx E. Annie, Swift Graham, Schulze Ingo, Manea Norman, Ammaniti Niccolò, Müller Herta, Vila - Matas Enrique, Fioretos Aris, Leon Donna, McCann Colum, Κοσμάς Κωνσταντίνος, Kehlmann Daniel, Padura Leonardo, Waters Sarah, Roncagliolo Santiago, Attia Maurice, Di Paolo Paolo
Επιμέλεια: Χαρτουλάρη Μικέλα
ISBN: 978-960-505-232-4

Αριθμός Σελίδων : 159

Διαστάσεις : 17 x 12 cm

Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Χρυσοστομίδης Ανταίος

Ο συγγραφέας, μεταφραστής και δημοσιογράφος Ανταίος Χρυσοστομίδης (1952-2015), γιος του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς Σοφιανού Χρυσοστομίδη και της Ειρήνης, γεννήθηκε το 1952 στο Κάιρο. Σπούδασε αρχιτεκτονική στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης και εργάστηκε μέχρι το 1982 ως αρχιτέκτονας. Στην Ιταλία οργανώθηκε πολιτικά στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Υπήρξε ηγετικό στέλεχος της νεολαίας του κόμματος, "Ρήγας Φεραίος", και η δημοσιογραφική του διαδρομή ξεκίνησε από το περιοδικό της "Θούριος". Στη συνέχεια εργάστηκε σε περιοδικά μαζικής κυκλοφορίας και συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Αυγή", όπου υπέγραφε τη λογοτεχνική σελίδα "Περιδιαβάζοντας". Το 1998 ανέλαβε τη διεύθυνση της σειράς ξένης λογοτεχνίας των εκδόσεων Καστανιώτη, όπου επιμελήθηκε την έκδοση έργων συγγραφέων απ' όλο τον κόσμο, αναδεικνύοντάς την σε πρότυπο για τα ελληνικά εκδοτικά δεδομένα. Μετέφρασε στα ελληνικά έργα του Ίταλο Καλβίνο, του Αντόνιο Ταμπούκι (όλα τα έργα του που κυκλοφορούν στα ελληνικά), του Κούρτσιο Μαλαπάρτε, του Αλμπέρτο Μοράβια, του Ντάριο Φο, του Λεονάρντο Σάσα, του Ντίνο Μπουτζάτι και άλλων σπουδαίων Ιταλών συγγραφέων. Το 1999 δημοσίευσε μαζί με τον Αντόνιο Ταμπούκι το βιβλίο "Ένα πουκάμισο γεμάτο λεκέδες" (Εκδόσεις Άγρα). Επίσης εξέδωσε τα βιβλία "Λεωνίδας Κύρκος, η δυναμική της ανανέωσης" (2011), "Οι κεραίες της εποχής μου", τόμος Α' και Β' (2012 και 2013, αντίστοιχα), και τα τρία στις εκδόσεις Καστανιώτη. Από το 2006 έως το 2013 ήταν υπεύθυνος μαζί με τη Μικέλα Χαρτουλάρη της σειράς ντοκιμαντέρ "Οι κεραίες της εποχής μας", στην ΕΡΤ, η οποία παρουσίασε στο ελληνικό κοινό σημαντικούς εν ζωή ξένους συγγραφείς στο περιβάλλον ζωής και δημιουργίας τους. Ως μεταφραστής δίδαξε μετάφραση σε μεταπτυχιακά τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας (ΕΚΕΜΕΛ). Το 2003 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ξένης Λογοτεχνικής Μετάφρασης για το μυθιστόρημα του Αντόνιο Ταμπούκι, "Είναι αργά, όλο και πιο αργά". Το 2004 το Ιταλικό Κράτος του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη Εργασίας, τιμώντας τον για την προσφορά του στην εξάπλωση του ιταλικού πολιτισμού. Στις ευρωεκλογές του 2014 ήταν υποψήφιος με το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ). Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή στην Αθήνα στις 14 Αυγούστου 2015, μετά από επιπλοκές στην υγεία του. Η πολιτική κηδεία του, σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του, έγινε στο Α' Νεκροταφείο.

Oz Amos

Ο Άμος Οζ, ο μεγαλύτερος ίσως ισραηλινός συγγραφέας της εποχής του, γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1939. Πριν ασχοληθεί με τη συγγραφή και τη δημοσιογραφία εργάστηκε επί πολλά χρόνια σε ένα κολλεκτιβοποιημένο αγρόκτημα (κιμπούτς). Συμμετείχε ενεργά, επί μία εικοσαετία, στην πολιτική ζωή του Ισραήλ, ως μέλος διαφόρων ειρηνιστικών κινημάτων. Είχε εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα, πολιτικά δοκίμια και παιδικά βιβλία. Τα γνωστότερα μυθιστορήματά του είναι: "Ο Μιχαέλ μου" (το μυθιστόρημα που τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του Ισραήλ), "Το μαύρο κουτί", "Η γυναίκα που γνώρισα", "Φίμα", "Νύχτα στο Τελ Κένταρ", "Η ίδια θάλασσα" και "Ιστορία αγάπης και σκότους". Έχει λάβει διεθνή λογοτεχνικά βραβεία και διακρίσεις ειρήνης, μεταξύ των οποίων το Βραβείο Λογοτεχνίας Χολόν και το γερμανικό Βραβείο Ειρήνης 1992. Ζούσε με την οικογένειά του στην πόλη Αράντ του Ισραήλ. Έφυγε από τη ζωή στις 28 Δεκεμβρίου 2018, σε ηλικία 79 ετών.

Yehoshua B. Abraham

Ο Αβραάμ Β. Γεοσούα γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1936. Έχει γράψει θεατρικά έργα που παίχτηκαν στο Ισραήλ και στο εξωτερικό, δοκίμια και άρθρα με θέμα τη σιωνιστική ιδεολογία, τη λογοτεχνία και την πολιτική. Mαζί με τον Άμος Oζ θεωρείται ο σπουδαιότερος σύγχρονος Iσραηλινός συγγραφέας. Τα μυθιστορήματά του κέρδισαν πολλές διακρίσεις στην Ευρώπη και στην Αμερική και του χάρισαν διεθνή φήμη και αναγνώριση. "Ο εραστής" (1976) κυκλοφόρησε σε είκοσι τέσσερις γλώσσες και το "Ένα αργοπορημένο διαζύγιο" (1982) σε δεκαπέντε χώρες. "Ο κύριος Μάνι" δημοσιεύτηκε το 1990 και πήρε το Α΄ Βραβείο Λογοτεχνίας του Ισραήλ. "Tο ταξίδι στο τέλος της χιλιετίας" τιμήθηκε στις HΠA με το Mέγα Bραβείο Kριτικών Eβραίων Συγγραφέων. Παράλληλα με τη συγγραφική του δουλειά, ο Γεοσούα είναι ενεργό μέλος του Κινήματος για την Ειρήνη και υπέρμαχος μιας ειρηνικής επίλυσης του παλαιστινιακού προβλήματος. Σήμερα διδάσκει εβραϊκή και συγκριτική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Χάιφας.

Proulx E. Annie

Η Έντνα Άννι Πρου γεννήθηκε το 1935 στο Κοννέκτικατ των ΗΠΑ. Επί τριάντα χρόνια έζησε στο Βερσάιρ του Βερμόντ, έως το 1994, όταν μετακόμισε μόνιμα στη Σαρατόγκα του Γουαϊόμινγκ . Για δεκαεννιά χρόνια έγραφε άρθρα πάνω σε κάθε λογής θέματα -για τον καιρό, τα μήλα, τα κανό, τα πούμα, τη μαγειρική, τις βιβλιοθήκες, την αφρικάνικη χειροτεχνία, το μηλίτη- και τα πουλούσε σε διάφορα περιοδικά. Κι όταν της έμενε καιρός, έγραφε διηγήματα. Το 1988 εξέδωσε μια συλλογή από σκόρπια διηγήματα με τίτλο "Heart Songs and Other Tales". H επιτυχία που σημείωσε ήταν ο λόγος για τον οποίο οι εκδότες της την ενθάρρυναν να γράψει. Το 1992 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, "Postcards", το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο PEN/Φόκνερ. "Τα Ναυτιλιακά Νέα" εκδόθηκαν το 1993. Το μυθιστόρημα αυτό τιμήθηκε με το Βραβείο Χέρτλαντ της εφημερίδας "Chicago Tribune", το Διεθνές Βραβείο Μυθιστορήματος των "Irish Times", το Εθνικό Βραβείο Μυθιστορήματος των ΗΠΑ και το Βραβείο Μυθιστορήματος Πούλιτζερ. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες με μεγάλη επιτυχία. Το 2001 έγινε ταινία από το βραβευμένο σκηνοθέτη Lasse Hallstrom ("Μy life as a Dog"), με πρωταγωνιστές τους Κέβιν Σπέισι, Τζούλιαν Μουρ, Τζούντι Ντεντς και Κέιτ Μπλάνσετ. Ακολούθησαν τα βιβλία: "Accordion Crimes" (1996), "Close Range: Wyoming Stories" (1999, συλλογή διηγημάτων που περιείχε, μεταξύ άλλων, τα βραβευμένα διηγήματα "Brokeback Mountain" και "The Mud Below", πρωτοδημοσιευμένα στο περιοδικό "New Yorker", ελλ. έκδ. "Το μυστικό του Brokeback Mountain", εκδ. Καστανιώτη, 2006), "That Old Ace in the Hole" (2002), "Bad Dirt: Wyoming Stories 2" (2004, ελλ. έκδ. "Χαμένα κορμιά", εκδ. Καστανιώτη, 2008), "Fine Just the Way It Is: Wyoming Stories 3" (2008). Το 2005 το διήγημά της, "Brokeback Mountain", με θέμα την καταπίεση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας στην ύπαιθρο του Γουαϊόμινγκ, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Ανγκ Λι, στην ταινία με πρωταγωνιστές τους Χιθ Λέτζερ, Τζέικ Γκίλενχαλ και Ανν Χάθαγουεϊ. Η ταινία κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας, δύο βραβεία BAFTA, χρυσές σφαίρες και τρία από τα οκτώ βραβεία Όσκαρ για τα οποία ήταν υποψήφια (καλύτερης σκηνοθεσίας, καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου και καλύτερης πρωτότυπης μουσικής). Έχει παντρευτεί και χωρίσει τρεις φορές και απέκτησε τρεις γιους και μία κόρη.

Swift Graham

O Γκράχαμ Σουίφτ γεννήθηκε το 1949 στο Νότιο Λονδίνο, εκεί όπου διαδραματίζονται και τα περισσότερα μυθιστορήματά του. Σπούδασε λογοτεχνία στα Pανεπιστήμια Καίμπριτζ και Γυόρκ. Πρωτοεμφανίστηκε στα βρετανικά γράμματα το 1980 και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Βρετανούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς. Το 1996 πήρε το λογοτεχνικό βραβείο Μπούκερ για το μυθιστόρημά του "Οι τελευταίες εντολές" (Νεφέλη, 1997). Με την "Υδάτινη χώρα" απέσπασε το βραβείο μυθιστορήματος της εφημερίδας Guardian και με τον "Τελευταίο γύρο" το βραβείο Booker. Και τα δύο βιβλία έγιναν ταινίες. Tο μυθιστόρημα "Να ’μαστε, λοιπόν…" (Here we are) εκδόθηκε στις αρχές του 2020 στην Αγγλία και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές.

Schulze Ingo

Ο ΄Ινγκο Σούλτσε γεννήθηκε το 1962 στη Δρέσδη και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Ιένα. Στη συνέχεια εργάστηκε σε εφημερίδα και στο Δημοτικό θέατρο του Άλτενμπουργκ. Η παραμονή του για έξι μήνες στην Αγία Πετρούπολη τον οδήγησε να γράψει το πρώτο του βιβλίο, "33 Στιγμές ευτυχίας" (1995), το οποίο τον έκανε αμέσως γνωστό και βραβεύτηκε με τα βραβεία Άλφρεντ Ντέμπλιν, Ερνστ Bίλνερ, στο πλαίσιο του διαγωνισμού Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν, καθώς και με το βραβείο Ασπέκτε. Το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο "Απλές ιστορίες" (1998), γνώρισε επίσης μεγάλη επιτυχία σε όλο τον κόσμο. Ζει στο Βερολίνο.

Manea Norman

Ο Νόρμαν Μάνεα γεννήθηκε το 1936 στην Μπουκοβίνα της Ρουμανίας. Σε ηλικία πέντε ετών οδηγήθηκε σε ουκρανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μετά από σπουδές μηχανικού, άρχισε τη λογοτεχνική του σταδιοδρομία σ' ένα πρωτοποριακό περιοδικό που σύντομα απαγορεύτηκε. Ζει από το 1986 στις ΗΠΑ, όπου διδάσκει λογοτεχνία των Ανατολικών Χωρών στο Πανεπιστήμιο Μπάρντ της Νέας Υόρκης. Τα γραπτά του που έχουν ως αντικείμενο το Ολοκαύτωμα και την καθημερινή ζωή σ' ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες.

Ammaniti Niccolò

O Νικολό Αμανίτι γεννήθηκε στη Ρώμη το 1966. Θεωρείται ο σημαντικότερος Ιταλός συγγραφέας της γενιάς του και το μυθιστόρημα του "Εγώ δεν φοβάμαι" μια από τις εμπορικότερες επιτυχίες της σύγχρονης ιταλικής λογοτεχνίας (πούλησε μόνο στην Ιταλία πάνω από 800.000 αντίτυπα). Το πρώτο του βιβλίο ήταν το μυθιστόρημα "Brancie" (1994). Ακολούθησαν το δοκίμιο "Nel nome del figlio", που έγραψε με τον πατέρα του Μάσιμο, και η συλλογή διηγημάτων "Fango" (Λάσπη, εκδόσεις Καστανιώτη 2000), που τον έκανε ευρύτερα γνωστό. Διηγήματά του δημοσιεύτηκαν επίσης στις ανθολογίες "Gioventu cannibale" (1966) και "Tutti i denti del mostro sono perfetti" (1997). Με το μυθιστόρημα "Ti prendo e ti porto via" (Θα σε πάρω να φύγουμε), που κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 1999, ο Αμανίτι γνώρισε τη μεγάλη αποδοχή κοινού και κριτικής. Το 2001 κυκλοφόρησε, επίσης με μεγάλη επιτυχία, το μυθιστόρημα "Io non ho paura". Το μυθιστόρημά του "Με τις ευλογίες του Θεού" (μτφρ. Ανταίος Χρυσοστομίδης, 2008) τιμήθηκε το 2007 με την εγκυρότερη λογοτεχνική διάκριση της πατρίδας του, το Βραβείο Στρέγκα.

Müller Herta

Η Χέρτα Μύλλερ γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου του 1953 στο γερμανόφωνο χωριό Nitzkydorf, στο Banat της Ρουμανίας, μέλος της γερμανόφωνης μειονότητας της χώρας. Ο πατέρας της είχε υπηρετήσει στα SS κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και, μετά τη λήξη του, το Ρουμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα απέλασε τη μητέρα της σε στρατόπεδο συγκέντρωσης της ΕΣΣΔ. Η Μύλλερ σπούδασε γερμανική και ρουμανική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Τιμισοάρα, όπου εντάχθηκε στην ομάδα ιδεαλιστών για την ελευθερία της έκφρασης "Aktionsgruppe Banat". Στη συνέχεια εργάστηκε ως μεταφράστρια σε εργοστάσιο, έχασε τη δουλειά της, όμως, όταν αρνήθηκε να συνεργαστεί με τη μυστική αστυνομία. Την ίδια εποχή άρχισε να γράφει την πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Niederungen" ("Νιντερούνγκεν"), που είχε προβλήματα με τις αρχές και δεν εκδόθηκε παρά μόνο το 1982, σε λογοκριμένη μορφή. Δύο χρόνια αργότερα εκδόθηκε το μυθιστόρημά της "Druckender Tango" ("Καταπιεστικό Τανγκό"), με το οποίο, όπως και στο πρώτο της βιβλίο, καταγγέλλεται η υποκρισία της γερμανικής μειονότητας στην ύπαιθρο, η διαφθορά της και το καταπιεστικό της πνεύμα. Ενώ είχε αρχίσει να εργάζεται ως δασκάλα, ένα μη-λογοκριμένο αντίγραφο του "Νιντερούνγκεν" διοχετεύτηκε στη Δύση, και εκδόθηκε στη Γερμανία από τον εκδοτικό οίκο Rotbuch, συγκεντρώνοντας πολύ καλές κριτικές. Κατά την επίσκεψή της στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, που ακολούθησε, καταφέρθηκε ανοιχτά εναντίον του καθεστώτος Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, γεγονός που οδήγησε στην απαγόρευση έκδοσης των βιβλίων της όταν επέστρεψε. Το 1987 η Μύλλερ κατέφυγε οριστικά μαζί με τον άνδρα της, Richard Wagner, στη Γερμανία, ζώντας από τότε στο Βερολίνο και στο Αμβούργο. Ακολούθησαν τα έργα: "Der Mensch ist ein grosser Fasan auf der Welt" ("Ο άνθρωπος είναι ένας μεγάλος φασιανός πάνω στη γη", 1986), "Barfussiger Februar" ("Ξυπόλυτος Φλεβάρης", 1987), "Reisende auf einem Bein" ("Μετέωροι ταξιδιώτες", 1989, ελλ. εκδ. Ηρόδοτος, 1993, σχετικά με τα προβλήματα προσαρμογής όσων πολιτικών εξόριστων διέσχιζαν τα σύνορα), "Der Teufel sitzt im Spiegel" ("Ο διάβολος κάθεται στον καθρέφτη", 1991, σειρά διαλέξεών της στο Πανεπιστήμιο Paderborn μεταξύ 1989-90), "Der Fuchs war damals schon der Jager" ("Η αλεπού ήταν ήδη ο κυνηγός", 1992, μυθιστόρημα, πάνω σε δικό της σενάριο, που διαδραματίζεται επίσης στη Ρουμανία), "Herztier" (μυθιστόρημα, 1994), κ.ά. Σε όλο αυτό το διάστημα η Χέρτα Μύλλερ παρέμεινε πολιτικά ενεργή και έντονα επικριτική για τους συναδέλφους της τής πρ. Ανατολικής Ευρώπης που συνεργάστηκαν με τα καταπιεστικά καθεστώτα τους (αυτός ήταν ο λόγος που αποχώρησε από το PEN Club, εξαιτίας της απόφασης του να συγχωνευθεί με το παράρτημά του της πρ. Ανατολικής Γερμανίας). Το έργο της έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με τα βραβεία Aspekte (1984), Ricarda-Huch Preis (1989), Marieluise-Fleisser Preis (1989), Kranichsteiner Literaturpreis (1991), Heinrich Von Kleist (1994) και Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας (1995). Τον Οκτώβριο του 2009 της απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, γιατί "με την πυκνότητα της ποίησής της και την ειλικρίνεια της πρόζας της, σκιαγραφεί το σύμπαν των μη-ευνοημένων", σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας.

Vila - Matas Enrique

Ο Ενρίκε Βίλα-Μάτας (Βαρκελώνη, 1948) έχει να επιδείξει ένα μεγάλο σε όγκο και σπουδαίο σε αξία λογοτεχνικό έργο, που τον έχει αναδείξει ως έναν από τους κορυφαίους ευρωπαίους συγγραφείς της γενιάς του. Σπούδασε νομικά και δημοσιογραφία στην πατρίδα του και το 1968 άρχισε να γράφει κριτική κινηματογράφου στο περιοδικό "Fotogramas". Το 1970 γύρισε δύο ταινίες μικρού μήκους, τις "Todos los jovenes tristes" και "Fin de verano". Την επόμενη χρονιά υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στη Melilla της Αφρικής, όπου, καθηλωμένος σε μια αποθήκη υλικού, άρχισε να γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα, "Μujer en el espejo contemplando el paisaje" με εντελώς αντισυμβατική γραφή (σχεδόν χωρίς καθόλου σημεία στίξης). Γυρίζοντας στη Βαρκελώνη, συνεργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου με τα περιοδικά "Bocaccio" και "Destino". Μεταξύ του 1974 και του 1976 έζησε στο Παρίσι, σ' ένα διαμέρισμα που νοίκιασε από τη Μαργκερίτ Ντυράς. Εκεί άρχισε το δεύτερο μυθιστόρημά του, "La asesina ilustrada" (σε ελεύθερη απόδοση: "Η πολυμαθής δολοφόνος", 1977). Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Al sur de los parpados", 1980, "Nunca voy al cine", 1982. Η κριτική και το κοινό τον πρόσεξαν με το πέμπτο του μυθιστόρημα, "Historia abreviada de la literature portatil" ("Σύντομη ιστορία της φορητής λογοτεχνίας", 1985). Ακολούθησε η έκδοση των συλλογών διηγημάτων "Ένα σπίτι για πάντα" (1988), "Υποδειγματικές αυτοκτονίες" (1991), "Παιδιά χωρίς παιδιά" (1993), τα μυθιστορήματα "Μακριά από τη Βερακρούς" (1995), "Περίεργος τρόπος ζωής" (1997), κ.ά. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν μερικά από τα σημαντικότερα βιβλία του: "Το κάθετο ταξίδι" (2000), το οποίο τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Μυθιστορήματος Ρόμουλο Γκαλιέγος, το πιο έγκυρο βραβείο της Λατινικής Αμερικής, "Μπάρτλεμπυ και Σία" (2001), "Η νόσος του Μοντάνο" (2002), που έχει βραβευθεί με το βραβείο Heralde, το Εθνικό Βραβείο Κριτικής και το Prix Medicis Etranger, "Το Παρίσι δεν τελειώνει ποτέ" (2003), "Δόκτωρ Πασαβέντο" (2005) και "Δουβλινιάδα" (2010). Έχει επίσης εκδώσει τα μυθιστορήματα "Exploradores del abismo", 2007, "Dietario voluble", 2008, "Air of Dylan", 2012, συλλογές με τα δημοσιογραφικά του άρθρα και τα λογοτεχνικά δοκίμια: "El viajero mαs lento" ("Ο πιο αργός ταξιδιώτης", 1992), "El traje de los domingos" ("Το κοστούμι της Κυριακής", 1995), "Para acabar con los nϊmeros redondos" ("Για να τελειώνουμε με τα στρογγυλά νούμερα", 1997), κ.ά.

Fioretos Aris

Ο ελληνοαυστριακής καταγωγής Σουηδός συγγραφέας Άρης Φιορέτος γεννήθηκε στο Γκέτεμποργκ το 1960 από πατέρα Έλληνα και μητέρα Αυστριακή. Ζει μεταξύ Στοκχόλμης και Βερολίνου. Στο σπίτι έμαθε πρώτα τα γερμανικά και ύστερα τα ελληνικά. Σπούδασε Ιστορία της Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Γέιλ των ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Εργάστηκε ως μεταφραστής, ως επιμελητής κειμένων και ως αρθρογράφος για διάφορα σουηδικά περιοδικά. Ως συγγραφέας έκανε την εμφάνισή του το 1991 με τα πεζοτράγουδα "Delandets bok" και τα δοκίμια "Det kritiska ogonblicket: Holderlin, Benjamin, Celan". Ακολούθησαν τα δοκίμια "Den gra boken" (1994), "En bok om fantomer" (1996) και μια συλλογή από νουβέλες με τίτλο "Vanitasrutinerna" (1998). Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του "Στοκχόλμη νουάρ", "Η αλήθεια για τον Σάσα Κνις", "Ο τελευταίος Έλληνας" και "Μαίρη". Υπήρξε ένας από τους 13 συγγραφείς που συνέγραψαν το "Global Novel" (2003). Το 2010 επιμελήθηκε την πρώτη πλήρη και σχολιασμένη έκδοση των έργων της Nelly Sachs και εξέδωσε την εικονογραφημένη βιογραφίας της ("Flucht und Verwandlung"). Για το έργο του έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων το βραβείο Jeanette-Schochen το 2017 στη Γερμανία και το Βραβείο Δοκιμίου της Σουηδικής Ακαδημίας το 2018. Από το 2011 είναι αντιπρόεδρος της Γερμανικής Ακαδημίας.

Leon Donna

Η Ντόνα Λεόν γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ το 1942 και πρωτοπήγε στην Ιταλία το 1965. Έχει υπάρξει μόνιμος κάτοικος της Ελβετίας, της Αγγλίας, της Σαουδικής Αραβίας και της Κίνας, χώρες στις οποίες δίδαξε την αγγλική λογοτεχνία. Άρχισε τη συγγραφή βιβλίων σαν ένα αστείο, στο θέατρο Λα Φενίτσε, στη Βενετία, όταν, βλέποντας ένα γερμανό συνθέτη να διευθύνει άσχημα την ορχήστρα, σκέφτηκε, γιατί να μην τον σκοτώσω. Η σκέψη εκείνη αποτέλεσε την αφετηρία για τη συγγραφή του μυθιστορήματος "Βενετσιάνικη βεντέτα". Η συγγραφέας είναι κριτικός του αστυνομικού βιβλίου στους "Sunday Times" και ειδική στην όπερα, ιδίως στον Χέντελ. Ίσως γι' αυτό έγραψε το λιμπρέτο μιας κωμικής όπερας, της "Ντόνα Γκαλιάνα", που ανεβάστηκε, το 2002, στο Ίνσμπρουκ. Όλα τα βιβλία της, που είχαν ως κεντρικό ήρωα τον επιθεωρητή Μπρουνέτι, πούλησαν εκατομμύρια αντίτυπα και μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Το έργο της "Βενετσιάνικη βεντέτα" τιμήθηκε με το ιαπωνικό βραβείο Suntori. Πρόσφατα η Ένωση Συγγραφέων Αστυνομικού Μυθιστορήματος της απένειμε το βραβείο Silver Dagger. Η Ντόνα Λεόν ζει στη Βενετία, μόνιμο σκηνικό των βιβλίων της, και με τα έσοδα των βιβλίων της χρηματοδοτεί μια ολόκληρη μπαρόκ ορχήστρα.

McCann Colum

O Colum McCann γεννήθηκε το 1965 στο Δουβλίνο. Έχει γράψει δύο ακόμη μυθιστορήματα και δύο συλλογές διηγημάτων. Συνεργάζεται με τα περιοδικά "The New Yorker", "The New York Times Magazine", "Atlantic Monthly", "GQ" και ζει στη Νέα Υόρκη με τη σύζυγο και τα δυο παιδιά του. Έχει κερδίσει το βραβείο Rooney της ιρλανδικής λογοτεχνίας και του έχει απονεμηθεί το βραβείο της λογοτεχνίας των Irish Times και το βραβείο IMPAC. Έχει κερδίσει επίσης το βραβείο Pushcart και ήταν ο πρώτος νικητής του βραβείου του Grace Kelly Memorial Foundation.

Κοσμάς Κωνσταντίνος

O Κώστας Κοσμάς, γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και Συγκριτική Λογοτεχνία στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Διδάκτορας Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του ίδιου πανεπιστημίου το 2002. Εργάστηκε επί σειρά ετών στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στο Βερολίνο και δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία και μετάφραση στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Παράλληλα έχει μεταφράσει από τα γερμανικά μεταξύ άλλων και μυθιστορήματα των Hans-Magnus Enzensberger, Christoph Hein, Daniel Kehlmann και Herta Muller. Ζει στο Βερολίνο και εργάζεται στο Centrum Modernes Griechenland (CeMoG) του Freien Universitat Berlin.

Kehlmann Daniel

Ο Ντάνιελ Κέλμαν ανήκει στους σημαντικότερους ευρωπαίους συγγραφείς της νεότερης γενιάς. Γεννήθηκε στο Μόναχο το 1975. Είναι μέλος της Ακαδημίας Επιστημών και Λογοτεχνίας του Μάιντς, καθώς και της Γερμανικής Ακαδημίας για τη Γλώσσα και την Ποίηση. Ο ίδιος άρχισε να δημοσιεύει όταν ήταν 22 ετών. Προκάλεσε αίσθηση με το μυθιστόρημα "Εγώ και ο Καμίνσκι" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2008) και σύντομα καθιερώθηκε στη συνείδηση κριτικών και αναγνωστών με το μυθιστόρημά του "Η μέτρηση του κόσμου" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2007), ένα από τα πλέον επιτυχημένα έργα της σύγχρονης γερμανικής πεζογραφίας, που έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες. Για το έργο του έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Βραβείο Λογοτεχνίας του Ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ και τα λογοτεχνικά Βραβεία Κλάιστ, Τόμας Μαν και Φρίντριχ Χέλντερλιν. Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του "Φήμη" (2009), "F" (2013) και "Έπρεπε να είχες φύγει" (2017). Όλα τα έργα του συγγραφέα τα έχει μεταφράσει ο Κώστας Κοσμάς.

Padura Leonardo

Γεννήθηκε το 1955 στην Αβάνα. Έχει εργαστεί ως σεναριογράφος, δημοσιογράφος και κριτικός. Έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα και δοκίμια. Εκείνη όμως που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό είναι η αστυνομική τετραλογία του "Οι τέσσερις εποχές" με πρωταγωνιστή τον ντέντεκτιβ Μάριο Κόντε, στην οποία ήρθαν αργότερα να προστεθούν άλλα δύο βιβλία με τον ίδιο ήρωα, "Παρελθόν χαμένο στην ομίχλη" (ή: "Η αχλή του χθες") και το "Αντιός, Χέμινγουεϊ". Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ενώ έχει βραβευτεί στην Κούβα, την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Δομινικανή Δημοκρατία και την Αυστρία.

Waters Sarah

Η Σάρα Ουότερς γεννήθηκε το 1966 στο Νέιτον του Πέμπροουκσαϊρ. Σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Καντέρμπουρι. Ήδη με το πρώτο της μυθιστόρημα, "Tipping the Velvet" (1998), προκάλεσε το ενδιαφέρον του κοινού και της κριτικής. Με το δεύτερο μυθιστόρημά της, "Affinity" (1999), η "Sunday Times" την ξεχώρισε ως καλύτερη νέα συγγραφέα της χρονιάς. Με το τρίτο της μυθιστόρημα, "Fingersmith" (2002), βρέθηκε στην τελική εξάδα για το Βραβείο Μπούκερ, θέση στην οποία βρέθηκε και με το τέταρτο μυθιστόρημά της, το "The Night Watch" ("Ξαγρυπνώντας", 2006).

Roncagliolo Santiago

O Σαντιάγο Ρονκαλιόλο (Λίμα, 1975) είναι ο νεότερος συγγραφέας που τιμήθηκε ποτέ με το βραβείο "Αλφαγκουάρα". Το προηγούμενο μυθιστόρημά του, "Pudor" ("Αιδώς"), απέσπασε θετικά σχόλια από κριτικούς και κοινό σε ολόκληρο τον ισπανόφωνο κόσμο, μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες και πρόκειται να μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Σεναριογράφος, δραματουργός, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, μεταφραστής, shadow writer και δημοσιογράφος, συνεργάζεται αυτή την εποχή με διάφορα έντυπα της Λατινικής Αμερικής και με την εφημερίδα "Ελ Παΐς" στην Ισπανία, και επίσης γράφει καθημερινά στο blog www.elboomeran.com.

Attia Maurice

Ο Μωρίς Αττιά γεννήθηκε στο Αλγέρι το 1949. Εργάζεται ως ψυχίατρος - ψυχαναλυτής στο Παρίσι. Παράλληλα γράφει σενάρια για το σινεμά. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα "Ca va bien", "Fautes de conduites", "Le Carnaval des gueux", "Rue Oberkampf", "Une rude journee", "Drames de l'adolescence, familles en seance, recits cliniques", "Alger la noire" και "Pointe Roufe". (φωτογραφία: Sandrine Cellard)

Di Paolo Paolo

Ο Πάολο ντι Πάολο γεννήθηκε το 1983 στη Ρώμη. Το 2003 έφτασε στην τελική λίστα υποψηφίων ανέκδοτων έργων για το Βραβείο Ίταλο Καλβίνο με τη συλλογή διηγημάτων "Καινούργιοι ουρανοί, καινούργια χαρτιά". Έχει δημοσιεύσει βιβλία-συνεντεύξεις με τους Ιταλούς συγγραφείς Αντόνιο Ντεμπενεντέτι, Ραφαέλε Λα Κάπρια και Ντάτσια Μαραϊνι. Έχει δημοσιεύσει επίσης τα βιβλία "Κάθε ταξίδι είναι ένα μυθιστόρημα", "Βιβλία, αναχωρήσεις, αφίξεις" (2007) και "Πες μου για τη νύχτα όταν γεννήθηκα" (2008). Έχει ασχοληθεί όμως και με την τηλεόραση και το θέατρο: "Η ελαφριά ανάσα του Αμπρούτσο" (2001) γραμμένο για την ηθοποιό Φράνκα Βαλέρι· "Η αθωότητα των ταχυδρόμων" (2010) που ανέβηκε την ίδια χρονιά στη Νάπολη, στα πλαίσια του Θεατρικού Φεστιβάλ Ιτάλια.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.


Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.