Γαλλικό θέατρο τότε και τώρα: Φαρσοκοκωμωδία (Βωντβίλ): Το ταξίδι του κυρίου Πιερισσόν. Μα πάψε επιτέλους να περιφέρεσαι γυμνή!

Γάλλος δραματικός συγγραφέας, γιος του μυθιστοριογράφου Ερνέστ Φεντώ, γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1862, στον αριθμό 19 της οδού Κλυσί, στο Παρίσι. Από πολύ μικρός βρέθηκε μέσα στον κόσμο των γραμμάτων. Με την παρότρυνση του Εζέν Λαμπίς, διάσημου συγγραφέα έργων του βωντβίλ, έγραφε μονολόγους που τους ερμήνευε ο ίδιος. Στα είκοσι πέντε του χρόνια, το 1887, γνώρισε την πρώτη μεγάλη του επιτυχία με το "Ράφτη κυριών". Τα επόμενα χρόνια έγραψε αρκετά έργα που όμως δεν κατόρθωσαν να πείσουν ούτε το κοινό, ούτε τους κριτικούς. Τελικά, το 1892, το "Monsieur chasse" γνωρίζει πολύ μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν: το "Champignol malgre lui" και "Le systeme Ribadier", που άνοιξαν το δρόμο σε μια σειρά από κλασικά έργα του βωντβίλ: "Un fil a la patte" και "L' hotel libre echange" το 1894, "Η κυρία του Μαξίμ" το 1899, ο θρίαμβος της οποίας επέτρεψε στον Φεντώ να ασχοληθεί δυο χρόνια με τη ζωγραφική, τρεις περίφημους πίνακες της εποχής αυτής χαρίζει αργότερα στη γυναίκα του γιου του Ζακ, "Η Δούκισσα των Φολί-Μπερζέρ" το 1902, "Ψύλλοι στ' αφτιά" το 1907 και "Το νου σου στην Αμέλια" το 1908. Ο Φεντώ κρατάει τις αποστάσεις του από το βωντβίλ για να συνθέσει συζυγικές φάρσες, όπου το κωμικό είναι ανελέητο και σπαραξικάρδιο. Ο Ζώρζ Φεντώ ανανεώνει το είδος του βωντβίλ με μια πιο βαθιά σπουδή των χαρακτήρων, καυτηριάζει κυρίως τη μετριότητα της αστικής τάξης την οποία γελοιοποιεί. Ας αναφέρουμε τα: "La mere de madame"το 1908, "On purge Bebe" το 1910 και "Ne te promera pas toute nue" το 1911. Το κωμικό στα έργα του Φεντώ, δεν αποκλείει και κάποια αλήθεια. Μέσα σ' αυτήν την αλήθεια η αστική τάξη του τέλους του 19ου αιώνα αναγνωρίζει τον εαυτό της, αναγνωρίζει τις φαντασιώσεις της και τους ανικανοποίητους πόθους της. Και το ότι η τιμή σχεδόν πάντα σώζεται, είναι φανερό πως οφείλεται στη θεατρική σύμβαση. Το καλοκαίρι του 1919, ο Φεντώ παθαίνει τις πρώτες ψυχολογικές κρίσεις που οφείλονται στη σύφιλη από την οποία είχε προσβληθεί κάποια χρόνια νωρίτερα. Παρόλη τη φροντίδα του δόκτορα Sicard, διάσημου νευρολόγου της εποχής, τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου οι γιοι του Ζακ και Μισέλ τον εγκατέστησαν σε ψυχιατρική κλινική, όπου πέθανε το 1921, στα 58 του χρόνια.

Ο Γάλλος δραματουργός Eugene Labiche γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1815 και πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου 1888 στο Παρίσι. Προέρχεται από εύπορη αστική οικογένεια, πηγαίνει σχολείο στο College Bourbon και το 1833 παίρνει το απολυτήριό του στη φιλολογική κατεύθυνση. Στη συνέχεια ξεκινά σπουδές Νομικής, ενώ παράλληλα δημοσιεύει σε μικρά περιοδικά σύντομα διηγήματα και άρθρα. Έπειτα από την έκδοση μερικών θεατρικών έργων του, ο Λαμπίς γράφει το μοναδικό του μυθιστόρημα, "La Clef des champs" (1839), και γνωρίζει ιδιαίτερη επιτυχία στο είδος της φαρσοκωμωδίας (βωντβίλ): ελαφρές κωμωδιούλες που συνδυάζουν χορευτικά μπαλέτα και τραγούδια σε ύφος λαϊκό. Δημοσιεύει κοντά στα εκατό θεατρικά έργα σε συνεργασία με άλλους συγγραφείς, κυρίως με τον Edmond Gondinet. Ανάμεσα στα αριστουργήματά του θα βρούμε: "Ένα καπέλο από ψάθα Ιταλίας" (1851), "Το ταξίδι του κυρίου Περρισόν" (1860), "Στάχτη στα μάτια" (1861). Μετά τη σχετική αποτυχία του έργου "La Cle" (1877), ο Λαμπίς αποφασίζει σε ηλικία εξηνταδύο ετών να σταματήσει τη συγγραφή. Το 1880 γίνεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.

Ο Edouard Martin ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, φίλος των Edmond About και Theophile Gautier. Έγινε γνωστός για τις κωμωδίες που έγραφε σε συνεργασία με τους Eugene Labiche, Albert Monnier και Paul Siraudin.