Δύο πραγματείες

0 out of 5

8.75

Κωδικός Προϊόντος: 9786185220198
Προβολη καλαθιου

Συγγραφέας: Soloviev Sergeuiévitch Vladimir

Εκδότης: Εκδόσεις s@mizdat

Ημερ. Έκδοσης: 01/11/2018

Σειρές: Ρωσική Σκέψη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Ο Βλαδίμηρος Σολοβιόφ (1853 – 1900) δικαίως θεωρείται γενάρχης της ρωσικής φιλοσοφικής σχολής, ο άνθρωπος που μέσα από μεγάλες, βαθιές και επίπονες αναζητήσεις, κατάφερε να θεμελιώσει τον φιλοσοφικό στοχασμό, πάνω στα πανάρχαια θεμέλια του πλατωνισμού.

Γόνος οικογένειας διανοουμένων, ο πατέρας του ήταν ιστορικός και συγγραφέας του μνημειώδους έργου Η ιστορία του ρωσικού κράτους, ο Σολοβιόφ μας κληροδότησε όχι μόνο σημαντικό έργο, αλλά και μία πλειάδα μαθητών που συνέχισαν το έργο του, τόσο εντός της σοβιετικής Ρωσίας, όσο και στην υπερόρια εξορία του πρώτου κύματος της ρωσικής εμιγκράτσιας.

Ο σχολιασμός της πλατωνικής κληρονομιάς, αποκτά στο έργο του Ρώσου φιλοσόφου, μία νέα διάσταση, γιατί τη συνδυάζει με τις θρησκευτικές και θεοκρατικές αντιλήψεις, καλλιεργώντας το γόνιμο έδαφος στο οποίο άνθισε η ρωσική Φιλοσοφική και Θεολογική Αναγέννηση.

Ο Βλαδίμηρος Σολοβιόφ στην επίπονη πορεία του προς την Αλήθεια, στηριζόταν στις μακρόχρονες μελέτες του πλατωνικού έργου. Ο Πλάτωνας είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ζωής και του έργου του γενάρχη της ρωσικής σχολής φιλοσοφικού στοχασμού. Ο Πλάτωνας ήταν η μόνιμη βακτηρία του στις μακρές, δύσβατες και συναρπαστικές περιπέτειες της σκέψης, μα και της πίστης του.

Μελετώντας, σχολιάζοντας, αναλύοντας τον πλατωνικό θησαυρό ο Βλαδίμηρος Σολοβιόφ, δημιούργησε μόνος του στο δρόμο για ένα ολοκληρωμένο φιλοσοφικό σύστημα, με το οποίο προσπάθησε να ερμηνεύσει τον κόσμο, αλλά και να προτείνει ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης, σύμφωνα πάντα με τις ιδιαιτερότητες της ρωσικής ιδιοπροσωπείας μα και των προσδοκιών που έτρεφε ολόκληρη η κοινωνία της εποχής του.

Οι δύο πραγματείες του βιβλίου είναι λαμπρά δείγματα του στοχασμού του Ρώσου φιλοσόφου και αποτελούν θεμελιώδη κείμενα όχι μόνο για την κατανόηση του έργου του, μα και του φαινομένου που έμεινε γνωστό στην ιστορία ως Ρωσική Φιλοσοφική και Θεολογική Αναγέννηση.

Μεταφραστής: Τριανταφυλλίδης Β. Δημήτρης
Σειρές: Ρωσική Σκέψη
ISBN: 978-618-5220-19-8

Αριθμός Σελίδων : 92

Γλώσσα Πρωτοτύπου : Ρωσικά

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Soloviev Sergeuiévitch Vladimir

Ο Βλαδίμηρος Σεργκέγιεβιτς Σολοβιόφ γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1853. Πατέρας του ήταν ο διάσημος Ρώσος ιστορικός Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Σολοβιόφ. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο 5ο Γυμνάσιο της Μόσχας, ενώ οι πανεπιστημιακές του σπουδές έγιναν στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας από το 1869 μέχρι το 1873. Τον Ιούνιο του 1876 άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο, αλλά, εξαιτίας διάφορων δολοπλοκιών του καθηγητικού κατεστημένου, τον Μάρτιο του 1877 εγκατέλειψε τη Μόσχα και μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη. Εκεί έγινε μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας και ταυτόχρονα δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της πόλης, όπου το 1880 υποστήριξε την επί υφηγεσία διατριβή του. Το 1881 η καθηγητική δραστηριότητα του Σολοβιόφ διακόπτεται οριστικά, μετά την διάλεξη που έδωσε στις 28 Μαρτίου 1881, όπου διακήρυξε την πεποίθησή του ότι έπρεπε να δοθεί χάρη στους δολοφόνους του τσάρου Αλέξανδρου του Β΄. Η πράξη αυτή του Βλαδίμηρου Σολοβιόφ ήταν μια πράξη γενναιότητας, ειλικρίνειας, θάρρους και εντιμότητας, σύμφωνη με τις χριστιανικές του αρχές. Απελευθερωμένος από τα δεσμά της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, ο Σολοβιόφ αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στη συγγραφή έργων εκκλησιαστικού περιεχομένου, στηριγμένα στις φιλοσοφικές του αντιλήψεις. Σχεδιάζει ένα τρίτομο έργο για την υπεράσπιση του Καθολικισμού, αλλά για διάφορες αιτίες, που έχουν σχέση τόσο με την λογοκρισία όσο και με τεχνικές δυσκολίες, αντί για τρεις τόμους, το 1886 εκδίδει το έργο του "Η Ιστορία και το μέλλον της θεοκρατίας", ενώ το 1889 εκδίδει, στη γαλλική γλώσσα και στο Παρίσι, το έργο του "Η Ρωσία και η οικουμενική εκκλησία". Η έκδοση των δύο αυτών έργων έγινε αφορμή για την εμφάνιση πλήθους εχθρών αλλά και δυσάρεστων καταστάσεων, οι οποίες έφτασαν μέχρι του σημείου να απαγορευτεί η δημοσίευση έργων του που αφορούσαν εκκλησιαστικά ζητήματα. Ο Σολοβιόφ όμως βρήκε και πάλι διέξοδο. Διάνοια ανοιχτή, αλλά και φύση προικισμένη με βαθιά φιλοσοφική παιδεία, αρχίζει να ασχολείται με ζητήματα πιο ενδιαφέροντα από την θεολογία και συγκεκριμένα με ζητήματα λογοτεχνικής κριτικής και αισθητικής. Μόνο λίγο πριν το τέλος της ζωής του θα επανέλθει στην μελέτη των φιλοσοφικών προβλημάτων. Ο Βλαδίμηρος Σολοβιόφ ήταν ένας "άστεγος" άνθρωπος, δίχως οικογένεια, δίχως συγκεκριμένη εργασία. Ως άνθρωπος ήταν διαχυτικός, γοητευτικός, εκρηκτικός. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε στα εξοχικά σπίτια φίλων του ή στο εξωτερικό. Στα τέλη της δεκαετίας του 1890 η υγεία του επιβαρύνθηκε δραματικά και ο οργανισμός του εξασθένησε. Το καλοκαίρι του 1900 στη Μόσχα αρρώστησε βαριά και υποχρεώθηκε να μετακομίσει στο εξοχικό σπίτι του πρίγκιπα Πιότρ Νικολάγιεβιτς Τρουμπετσκόι στο Ούζκοε, όπου τότε ζούσαν οι φίλοι του, γνωστοί καθηγητές και στοχαστές, Σεργκέι Νικολάγιεβιτς και Ευγένιος Νικολάγιεβιτς Τρουμπετσκόι. Στις 31 Ιουλίου 1900 ο Βλαδίμηρος Σολοβιόφ πέθανε από αρτηριοσκλήρωση, νεφρική ανεπάρκεια και γενική εξάντληση του οργανισμού του. Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Νοβοντεβίτσι, κοντά στον τάφο του πατέρα του. 'Ήταν μόλις 47 ετών.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.


Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.