Εδώ Πολυτεχνείο

Η Πέπη (Καλλιόπη) Ρηγοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Xημεία. Στην συνέχεια πήγε στο Παρίσι, για να σπουδάσει Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης. Το 1984 έγινε δρ. της Ιστορίας Τέχνης στη Σορβόννη, με θέμα της διατριβής της "Η σκηνή στον Paul Klee". Δίδαξε στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στην Φιλοσοφική Αθηνών και στο Τμήμα ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ, του οποίου σήμερα είναι ομότιμος καθηγήτρια. Ανάμεσα στα αντικείμενα που δίδαξε είναι Ιστορία και Θεωρία του Πολιτισμού, Εικαστικές και Παραστατικές Τέχνες, Αισθητική και Επικοινωνία με επίκεντρο την πόλη, Ανάλυση Λόγου και Εικόνας, Μύθος και Ψυχανάλυση κ.ά., ενώ παράλληλα έχει διοργανώσει, στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Τεχνών και Πολιτιστικής Διαχείρισης, συνέδρια, έρευνες και ημερίδες για την τέχνη, τους διωκόμενους πολιτισμούς, τους εξόριστους από τόπους αλλά και μέσα στο ίδιο τους το δέρμα ανθρώπους. Είναι συγγραφέας βιβλίων όπως "Σταθμοί στην ιστορία της ελληνικής τέχνης" (με τον Λευτέρη Οικονόμου, 1986), "Αυτοματοποιητική , ένας λόγος για την Τέχνη και την Τεχνολογία" (1988), "Ο Νάρκισσος, στα ίχνη του Μύθου και της Εικόνας" (1994), "Το σώμα: Ικεσία και Απειλή" (2003), "Ο τρελός Πρόεδρος και η γυναικεία ηδονή" (2008), "Ζητήματα Ιστορίας του Πολιτισμού" -σε συνεργασία με τον Γιάγκο Ανδρεάδη- (2010), "Θάλαμος Ανανήψεως" (2014), "Το σώμα: Τέχνη και ισταρική" (2016), δοκιμίων, ανακοινώσεων, άρθρων κ.λ.π. Ασχολείται με την ζωγραφική, το βίντεο και το θέατρο και αρθρογραφεί στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Ο Λεωνίδας Φ. Καλλιβρετάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1953. Το 1977 αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία και το 1983 υποστήριξε με επιτυχία τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Από το 1988 εργάζεται ως ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, όπου το 2001 εξελέγη Διευθυντής Ερευνών. Έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, βιβλία και άρθρα γύρω από την πολιτική, στρατιωτική, οικονομική και κοινωνική ιστορία του 19ου και 20ού αιώνα, την ιστορία της πόλης των Αθηνών, τα νεανικά κινήματα αμφισβήτησης του μεταπολεμικού κόσμου και όψεις της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974.

Η Νάντια Βαλαβάνη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1954. Είναι συγγραφέας και οικονομολόγος, πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (τότε ΑΣΟΕΕ) και υπ. διδάκτορας στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παντρεμένη με τον δικηγόρο Δήμο Τσακνιά, που "έφυγε" στο τέλος του 2014, έχει έναν γιο και μια κόρη. Εργάστηκε ως μεταφράστρια και από το 1992 μέχρι σήμερα σε ασφαλιστική εταιρεία, ενώ επί μία δεκαετία (1996-2005) διηύθυνε ξενοδοχείο στην Κρήτη. Από δεκαοκτώ χρονών συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα (ΑντιΕΦΕΕ-ΚΝΕ). Συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 1974 και προφυλακίστηκε τον Ιούλιο (υπόδικη του Έκτακτου Στρατοδικείου Αθηνών με τον α.ν. 509). Αποφυλακίστηκε μετά την κατάρρευση της χούντας. Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών ΑΣΟΕΕ (1974) και μέλος του EΣ της ΕΦΕΕ (1975), συμμετείχε σε όλους τους μεταπολιτευτικούς αγώνες. Χρημάτισε μέλος του Γραφείου και της Γραμματείας του ΚΣ της ΚΝΕ και αν. μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Αποχώρησε το 1989 λόγω της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΚΚΕ (Κυβέρνηση Τζαννετάκη). Το 2007 προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ ως ανένταχτη. Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Β΄ Αθηνών στις διπλές εκλογές του 2012 και επανεκλέχθηκε τον Ιανουάριο του 2015. Μεταξύ του 2012 και του 2014 είχε την ευθύνη, εκ μέρους της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, παρακολούθησης και συντονισμού της πάλης ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενώ τον Μάρτιο του 2014 έγινε υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής της ΚΟ. Υπήρξε επί ένα εξάμηνο μέλος της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως αν. Υπουργός Οικονομικών, αρμόδια για τη φορολογία και τη δημόσια περιουσία. Παραιτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2015, μόλις ανακοινώθηκε το περιεχόμενο της Συμφωνίας με τους δανειστές που οδήγησε έναν μήνα αργότερα στο Τρίτο Μνημόνιο - οπότε και αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν υποψήφια βουλευτής Β΄ Αθηνών με τη Λαϊκή Ενότητα (ως ανένταχτη). Ασχολήθηκε συστηματικά με το έργο του Μπρεχτ.

Η Αλκμήνη Ψιλοπούλου γεννήθηκε το 1952. Σπούδασε Ιστορία - Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού ως αρχαιολόγος από το 1977 ως το 1983. Από το 1984 συνεργάζεται ως δημοσιογράφος με τις εφημερίδες "Πρώτη", όπου ήταν και υπεύθυνη καλλιτεχνικών σελιδών, "Αυγή", "Κυριακάτική Ελευθεροτυπία", με τα περιοδικά "Γυναίκα", "Πάνθεον", "Τηλέραμα", "Διπλό Τηλέραμα", στο οποίο είχε την ευθύνη της αρχισυνταξίας και την επιμέλεια του ελεύθερου ρεπορτάζ, Και, όπου εργάστηκε στην αρχισυνταξία και στην επιμέλεια ύλης, "Μαντάμ Φιγκαρό".

Η Γιάννα Κατσιαμπούρα είναι ιστορικός των επιστημών και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη συμβολή της ιστορίας των επιστημών στις κριτικές και πολιτισμικές σπουδές της επιστήμης και στην Κριτική Εκπαίδευση. Εργασίες της έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά ενώ έχει επιμεληθεί μια σειρά συλλογικούς τόμους με αντίστοιχη θεματολογία. Είναι Assistant Editor του περιοδικού Almagest, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Journal of Critical Education Policy Studies, αντεπιστέλλον μέλος της International Academy of the History of Science και γραμματέας της Inter-Divisional Teaching Commission της International Union of History and Philosophy of Science

Ο Θανάσης Καρτερός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947 και ζει στην Αθήνα. Η δικτατορία διέκοψε τη φοίτησή του στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και τον υποχρέωσε με αποφάσεις δύο στρατοδικείων σε άλλου είδους σπουδές στις Δικαστικές Φυλακές Θεσσαλονίκης, στις Φυλακές Ιωαννίνων, στις Εγκληματικές Φυλακές Λευκάδας, στις Φυλακές Αβέρωφ και στις Φυλακές Κορυδαλλού. Στα τέλη του 1970 αποφυλακίστηκε και εντάχθηκε στην παράνομη τότε ΚΝΕ και στο παράνομο ΚΚΕ, ενώ ήταν από τους ιδρυτές του εκδοτικού οίκου "Σύγχρονη Εποχή". Μετά τη μεταπολίτευση συμμετείχε στην περιπέτεια του νόμιμου ΚΚΕ. Συντάκτης του Ριζοσπάστη από τις αρχές του 1980 και στη συνέχεια αρχισυντάκτης και διευθυντής του. Διαγράφηκε από το ΚΚΕ το 1991 και διώχτηκε από την εφημερίδα του. Εργάστηκε από τότε στο ραδιόφωνο του "Σκάι", του οποίου υπήρξε ένα διάστημα διευθυντής, καθώς και σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Από τους βασικούς συντελεστές της δημιουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού 105,5 "Στο Κόκκινο" και πρώτος διευθυντής του από το 2006 μέχρι το 2008. Διατηρεί την καθημερινή στήλη "Της Ώρας" στην Αυγή. Το 2010 δημοσίευσε το βιβλίο "Ο σύντροφος Πολύφημος και η μισή αλήθεια".

Ο Στέλιος Ορφανός είναι πολιτικός μηχανικός.