Ελλάδα και Αλβανία

Ο Σταύρος Λυγερός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Πτυχίο Μαθηματικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρακολούθησε μεταπτυχιακά σεμινάρια διεθνών σχέσεων και διεθνούς οικονομίας στην Ecole des Hautes Etudes στο Παρίσι. Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973. Συνιδρυτής και μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού "Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου Έρευνας και Κριτικής", το οποίο κυκλοφορεί από το 1980 (εκδόσεις Στοχαστής). Συγγραφέας των βιβλίων "Φοιτητικό κίνημα και ταξική πάλη στην Ελλάδα" (1977, 2 τόμοι, εκδόσεις Στοχαστής), "ΠΑΣΟΚ, το σύνδρομο του μεγάλου ασθενούς" (1990, εκδόσεις Στοχαστής), "Σκόπια, το αγκάθι της Βαλκανικής" (1992, εκδόσεις Λιβάνη), "Άνεμοι πολέμου στα Βαλκάνια" (1992, εκδόσεις Λιβάνη), "Κύπρος: Στα όρια του αφανισμού" (1993, εκδόσεις Λιβάνη), "Το παιχνίδι της εξουσίας" (1996, εκδόσεις Λιβάνη), "Εν ονόματι της Μακεδονίας: Ο διπλωματικός πόλεμος για το όνομα" (2008, εκδόσεις Λιβάνη) και "Σταυροφόροι χωρίς σταυρό: Ισλαμική τρομοκρατία, ΗΠΑ και νεοοθωμανισμός" (2010, εκδόσεις Λιβάνη). Επίσης, συγγραφέας δεκάδων μεγάλων άρθρων-μελετών για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, την Τουρκία, το Κυπριακό, τα Βαλκάνια, την Ευρώπη, τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και για εσωτερικά πολιτικά θέματα. Έχει εργασθεί ως κοινοβουλευτικός συντάκτης (εφημερίδα Θεσσαλονίκη), ως πολιτικός-διπλωματικός σχολιαστής στα περιοδικά "Αντί", "Άμυνα και Διπλωματία", στις εφημερίδες "Ποντίκι", "Ελευθεροτυπία", "Πρώτη", "Επικαιρότητα", "Επενδυτής", "Εξουσία", "Αξία", στους ραδιοσταθμούς Κανάλι 15, Σκάι, Αντένα, Πλάνετ και Κανάλι 1 του Πειραιά. Από το 1989 μέχρι και το 2012 εργαζόταν στην "Καθημερινή". Σήμερα εργάζεται στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα, στο περιοδικό Επίκαιρα και ως σχολιαστής στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά FM.

Γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 17 Αυγούστου 1938. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομικά (Διδάκτωρ των Οικονομικών Επιστημών) στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού Ι (Πάνθεον Σορβόνη) με υποτροφία της Γαλλικής Κυβερνήσεως. Με σημαντική δράση στο φοιτητικό κίνημα και ιδρυτικό μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στον αντιδικτατορικό αγώνα με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια από την χούντα το 1968. Από το 1969 μέχρι το 1978 εργάσθηκε στη Σορβόνη ως Εντεταλμένος Διδάσκαλος και Ερευνητής σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, προγραμματισμού και χωροταξίας. Διετέλεσε επίσης Διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1981 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, ιδιότητα την οποία κατέχει αδιάλειπτα μέχρι σήμερα. Διετέλεσε Υφυπουργός Εμπορίου (1982), Υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1984), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (1985-1989). Κατά την περίοδο 1989 μέχρι 1993 ορίστηκε Αντιπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Τον Οκτώβριο 1993 ορκίστηκε και πάλι Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών. Τον Ιούλιο 1994 αναλαμβάνει Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Τον Ιανουάριο 1996 ορκίστηκε Υπουργός Εξωτερικών ασκώντας τα καθήκοντά του μέχρι τον Φεβρουάριο 1999. Τον Απρίλιο του 2000 ορκίσθηκε Υπουργός Πολιτισμού διατηρώντας το αξίωμα έως το Νοέμβριο 2000. Διετέλεσε Επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Τον Ιούνιο του 2003 ορίσθηκε εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Το Νοέμβριο του 2004 ορίσθηκε Συντονιστής της προεκλογικής εκστρατείας του ΠΑΣΟΚ. Επανεκλέχθηκε μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και ορίσθηκε αρμόδιος του Τομέα Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Πολιτικής Καταναλωτών. Στη συνέχεια ανέλαβε την ευθύνη του Τομέα Αυτοδιοίκησης, Δημόσιας Διοίκησης και Δικαιοσύνης ενώ σήμερα προΐσταται στον νευραλγικό Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής, Ασφάλειας και Άμυνας. Τον Σεπτέμβριο του 2006 ανέλαβε Γενικός Εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στις διαδικασίες για την Συνταγματική Αναθεώρηση. Από το 2004 έως τις εκλογές του 2009 εκπροσώπησε την Βουλή των Ελλήνων στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Μεταξύ Οκτωβρίου 2009- Μαΐου 2012 ήταν Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Είναι συγγραφέας πολλών άρθρων και διαφόρων βιβλίων μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα "Παγκοσμιοποίηση και Αριστερά" (2001), "Εφήμεροι προφήτες, αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού και κοινωνικά κινήματα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης" (2005), "Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι" (2005), "Παρέμβαση στην επικαιρότητα" (1994) και "Η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα" (1988). Είναι παντρεμένος με την Χριστίνα Χριστοφάκη και πατέρας πέντε παιδιών. Η ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο είναι: www.pangalos.gr.

Ο Αλέκος Κ. Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Γιρομέρι Θεσπρωτίας το 1949, σπούδασε στην Αθήνα Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες και εργάστηκε ως δικηγόρος Αθηνών. Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στον νομό Θεσπρωτίας από το 1989 έως το 2004 και βουλευτής Β΄ Αθηνών από το 2004 έως το 2009. Διετέλεσε Υφυπουργός Οικονομικών 1993-1994, Υπουργός Οικονομικών 1994-1996, Υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης 1996-1999 και Υπουργός Υγείας 2000-2002. Είναι συγγραφέας των βιβλίων: 1) Ο οικουμενικός ελληνισμός και ο αλβανικός εθνικισμός, 1992 2) Τα βήματα του Έστερναχ, 2008 3) Πολεμώντας τον επόμενο πόλεμο, 2014.

Η Μαριέττα Γιαννάκου γεννήθηκε το 1951 στο Γεράκι Λακωνίας. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέλος της ΚΕ της ΝΔ, από το 1993 εκλέγεται συνεχώς βουλευτής Α' Αθήνας, ενώ έχει εκλεγεί ευρωβουλευτής τρεις φορές (το 1984, το 1989 και το 1999). Έχει διατελέσει υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1990-1991) και υπουργός παιδείας το 2004. Το 2002, ορίστηκε εκπρόσωπος του ελληνικού κοινοβουλίου στη ''Συντακτική Συνέλευση για το Μέλλον της Ευρώπης'' που ασχολείται με τη θεσμική μεταρρύθμιση της ΕΕ. Έχει τιμηθεί με το ανώτατο παράσημο"Bernando O'Higgins" της Δημοκρατίας της Χιλής.

O Άγγελος Συρίγος (γενν. 1966) αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1988. Το 1994 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ στην Αγγλία. Είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάσθηκε στο Research Centre for International Law του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ (1993-94), διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης του Συμβουλίου της Ευρώπης για το Μαυροβούνιο και το Αζερμπαϊτζάν (1999-2002) και είναι εταίρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου (1999 μέχρι σήμερα). Ασχολείται επιστημονικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό, το Δίκαιο της Θάλασσας, τις μειονότητες και τους μετανάστες. Έχει βραβευθεί το 1992 από την Ακαδημία Αθηνών για εργασία του σχετική με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Μετά το 1999 έχει ασχοληθεί με την ελληνική εξωτερική πολιτική από θέσεις ευθύνης.

Γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1962. Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1984 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Υπηρέτησε σε μονάδες και επιτελεία της μεθορίου για δεκαπέντε περίπου χρόνια, στο ΝΑΤΟϊκό Στρατηγείο (NRDC-GR) στη Θεσσαλονίκη, Διοικητής Μονάδας στον Έβρο, Διοικητής της Ελληνικής Δύναμης Κοσόβου (2009-2011) δυνάμεως 700 περίπου Αξιωματικών-Οπλιτών και Διευθυντής της Έδρας Διακλαδικών Επιχειρήσεων στην Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) από όπου και αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Υποστρατήγου. Είναι απόφοιτος, πέραν της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (ΣΣΕ), της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου (ΑΣΠ), της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), του Οικονομικού Τμήματος της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΝΟΠΕ/ΑΠΘ), κάτοχος της Πιστοποίησης Project Management Professional του Project Management Institute (PMP/PMI) των ΗΠΑ, πιστοποίησης εκπαιδευτή ενηλίκων, διά ζώσης και e-learning, του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης & Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ) και Οργάνωσης & Διοίκησης Μονάδων Υγείας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διατελέσει καθηγητής οικονομικών μαθηματικών στη Σχολή Υπαξιωματικών Διοικητικών της Πολεμικής Αεροπορίας (ΣΥΔ) και είναι Εκπαιδευτής στο ΕΚΔΔΑ, όπου διδάσκει Διαχείριση Έργου (Project Management) και Στρατηγικό Σχεδιασμό, διά ζώσης και εξ αποστάσεως (e-learning), στους προϊσταμένους τμημάτων και διευθύνσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Είναι επίσης εξωτερικός διαλέκτης στην Υψηλή Στρατηγική στη Σχολή Διοίκησης και Επιτελών του Στρατού Ξηράς (ΣΔΙΕΠ) και στο New York College (NYC) στην Αθήνα. Μετά την αποστρατεία του ασχολήθηκε με την πολιτική. Υπήρξε για δύο περίπου χρόνια (2014-2016) τομεάρχης άμυνας στο "Ποτάμι" και ήταν πρώτος στη λίστα των υποψηφίων βουλευτών του ιδίου κόμματος στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 στην γενέτειρά του την Ξάνθη. Είναι αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΣΑΑΠΘ). Είναι παντρεμένος και έχει δυο παιδιά.

Γεννήθηκε στην Κόνιτσα Ιωαννίνων στις 12-4-1956. Κατετάγη στο Σώμα της πρώην Ελληνικής Χωροφυλακής και απεφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών το 1981. Υπηρέτησε σε διάφορες μάχιμες και επιτελικές Υπηρεσίες, κυρίως Κρατικής Ασφαλείας. Έχει συμμετάσχει ενεργά στον αγώνα για την αναγνώριση του συνδικαλιστικού δικαιώματος στο προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας και σήμερα είναι Επίτιμος Α΄ Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Αστυνομίας. Υπήρξε ο πρώτος Εκπρόσωπος Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας και του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, θέση την οποία υπηρέτησε από τον Μάρτιο του 2001 έως τον Μάρτιο του 2006. Είχε, μεταξύ άλλων, την ευθύνη για την επικοινωνιακή στρατηγική κατά την εξάρθρωση των τρομοκρατικών οργανώσεων 17Ν και Ε.Λ.Α., την άσκηση της Προεδρίας της Ε.Ε. από την Ελλάδα το 2003 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, πάντα από πλευράς ασφαλείας. Την 5-11-2009, με απόφαση του ΚΥΣΕΑ, τοποθετήθηκε στη θέση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, θέση στην οποία παρέμεινε έως τις 17-10-2011. Την 5-11-2011 ορίστηκε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, στη συνέχεια, με απόφαση του Πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου, ορίστηκε Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη και διετέλεσε Υπουργός Προστασίας του Πολίτη στην υπηρεσιακή Κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Πάνο Πικραμένο.