-10%

Ελληνικά εγκλήματα 2

Δεκατρείς ασυνομικές ιστορίες

0 out of 5

17.49

Κωδικός Προϊόντος: 9789600347326
Προβολη καλαθιου

Συγγραφέας: Συλλογικό Έργο

Εκδότης: Εκδόσεις Καστανιώτη

Ημερ. Έκδοσης: 01/05/2008

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

O Σέργιος Γκάκας ανεβάζει σε μια θεατρική σκηνή ένα πολύπλοκο ερωτικό τρίγωνο στο οποίο κανένας από τις τρεις συντελεστές δεν μοιάζει ευτυχής.
Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης αναφέρεται σε μια περίπτωση αυτοδικίας που αποδεικνύει ότι οι αληθινές φιλίες δεν πεθαίνουν ποτέ.
Ο Πέτρος Μαρτινίδης παρομοιάζει τις γυναίκες με τις μεταφράσεις, και αποφασίζει ότι «οι πιο ωραίες είναι οι πιο άπιστες».
Η Αθηνά Κακούρη προσπαθεί να βρει το νήμα του φόνου ενός καθάρματος μέσα από καπνούς και εκρηκτικά.
Ο Μανώλης Πιμπλής ανακαλύπτει, με τη σειρά, ένα πτώμα, ένα χαμένο χειρόγραφο του Ρήγα Φεραίου και τον «Γαλάζιο Δούναβη» του Στράους.
Η Τιτίνα Δανέλλη διηγείται την ιστορία μιας προδοσίας που εξακολουθεί να πονάει ακόμα και μετά τον θάνατο του «προδότη».
Ο Κώστας Κατσουλάρης μας γνωρίζει μια μοιραία -και άπιστη- γυναίκα που καταστρέφει τη ζωή δύο αντρών.
Ο Παναγιώτης Αγαπητός αποδεικνύει ότι ένα έγκλημα που έγινε την εποχή του Βυζαντίου μπορεί να έχει επιπτώσεις και στη σημερινή πραγματικότητα.
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γράφει για μια αστυνόμο διαφορετική από τις άλλες, που προσπαθεί να κατανοήσει τη θεωρία της «ανθρώπινης συμπύκνωσης».
Ο Φίλιππος Φιλίππου μπλέκεται στα πόδια δύο αποφασισμένων για όλα γυναικών που κάνουν διακοπές στην Κέρκυρα.
Ο Ιερώνυμος Λύκαρης γράφει για έναν διπλό φόνο, για αρχαιοκαπηλία και για την κρίση μιας ολόκληρης γενιάς.
Ο Ανδρέας Αποστολίδης διηγείται μια ιστορία με ακέφαλα πτώματα, ναρκωτικά και μπράβους της νύχτας, που θυμίζουν αληθινές ιστορίες που βρίσκουμε στις εφημερίδες.
Και ο Πέτρος Μάρκαρης, γράφοντας για ένα πτώμα και ένα πηγάδι, διηγείται πώς τα ΜΜΕ έγιναν η αστυνομία της εποχής μας.

Συγγραφεας: Αγαπητός Παναγιώτης, Αποστολίδης Ανδρέας, Γκάκας Σέργιος, Δανέλλη Τιτίνα, Κακούρη Αθηνά, Κατσουλάρης Κώστας, Λύκαρης Ιερώνυμος, Μάρκαρης Πέτρος, Μαρτινίδης Πέτρος, Μιχαηλίδης Τεύκρος, Μιχαλοπούλου Αμάντα, Πιμπλής Μανώλης, Φιλίππου Φίλιππος
Επιμέλεια: Χρυσοστομίδης Ανταίος
ISBN: 978-960-03-4732-6

Πρώτη Έκδοση : 01/05/2008

Αριθμός Σελίδων : 505

Διαστάσεις : 22 x 13 cm

Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Αγαπητός Παναγιώτης

Αποστολίδης Ανδρέας

Ο Ανδρέας Αποστολίδης είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης και μεταφραστής. "Έχει γράψει αστυνομικά μυθιστορήματα, όπως το "Χαμένο παιχνίδι", τις "Διαταραχές στα Μετέωρα", το "Φάντασμα του Μετρό", τα "Εγκλήματα στην πανσιόν "Απόλλων ", τη "Λοβοτομή", καθώς και τρεις συλλογές διηγημάτων "Ζωγραφικοί πίνακες και ιδιότροπα ζώα", "Αστυνομικές ιστορίες για πέντε δεκαετίες", "Είσαι ο Παπαδόπουλος!". Έχει μεταφράσει βιβλία των συγγραφέων James Ellroy, Chester Himes, P. Highsmith, Jerome Charyn, R. Chandler, D. Hammett, V. Nabokov κ.ά., και έχει συγγράψει εκτενή επίμετρα γιά τα βιβλία τους. Το 2006 δημοσίευσε τη μελέτη "Άρχαιοκαπηλία και εμπόριο αρχαιοτήτων - Μουσεία, έμποροι τέχνης, οίκοι δημοπρασιών, ιδιωτικές συλλογές". Το 2009 εκδόθηκε ο συγκεντρωτικός τόμος "Τα πολλά πρόσωπα του αστυνομικού μυθιστορήματος: Δοκίμια για την ιστορία και τις σύγχρονες τάσεις του". Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους και πολλά ντοκυμανταίρ και περισσότερα από εκατό επεισόδια της τηλεοπτικής εκπομπής "Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα".Το "Κύκλωμα", ένα ντοκυμανταίρ έρευνας για το παράνομο εμπόριο ελληνικών αρχαιοτήτων, προκάλεσε το διεθνές ενδιαφέρον. Από τις τελευταίες του δουλειές είναι η σειρά "Δύο φορές ξένος" για τις υποχρεωτικές ανταλλαγές πληθυσμών τον 20ό αιώνα. Το ντοκυμανταίρ του "Ένας τόπος χωρίς ανθρώπους" γιά την εκδίωξη της φυλής των Μασσάι από τα Εθνικά Πάρκα της Τανζανίας απέσπασε έξι διεθνή βραβεία.

Γκάκας Σέργιος

O Σέργιος Γκάκας γεννήθηκε το 1957 στην Aθήνα. Σπούδασε θέατρο στο Πανεπιστήμιο PARIS-VIII. Από το 1979 εργάζεται ως σκηνοθέτης. Για αρκετά χρόνια ήταν παραγωγός στο Πρώτο και το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Έχει γράψει τέσσερα θεατρικά έργα για παιδιά. Διηγήματά του περιλαμβάνονται στις συλλογές "Πέντε ζωγράφοι ζητούν συγγραφέα", "Το Χαλάνδρι που γνώρισα", "Ελληνικά εγκλήματα" 2, 3 και 4, "Το τελευταίο ταξίδι", "Είσοδος κινδύνου", "Κλέφτες και αστυνόμοι", "Σκοτεινές υποθέσεις", κ.ά. Το μυθιστόρημά του "Κάσκο" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001) κυκλοφόρησε το 2006 στη Γαλλία από τον εκδοτικό οίκο Liana Levi με τον τίτλο "La piste de Salonique" και από τον εκδοτικό οίκο Crocetti στην Ιταλία με τον τίτλο "Intrigo a Salonicco". Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ). Από τον Σεπτέμβριο του 2014 είναι αντιδήμαρχος πολιτισμού του Δήμου Χαλανδρίου. Το 2017 εκλέχτηκε πρόεδρος της ΕΛΣΑΛ. (φωτογραφία: Giovanni Giovannetti, www.ekebi.gr)

Δανέλλη Τιτίνα

Η Τιτίνα Δανέλλη (Μαρία Χριστίνα) γεννήθηκε στην Αθήνα (-2021). Σπούδασε Ιταλική Φιλολογία στη Νάπολη και στη Ρώμη της Ιταλίας, ενώ ταυτόχρονα παρακολούθησε τη σχολή Διερμηνέων. Εργάσθηκε ως δημοσιογράφος σε πολλά περιοδικά (ΕΝΑ και ΚΑΙ, επί εποχής Παύλου Μπακογιάννη) και σε απογευματινές εφημερίδες στο ελεύθερο αλλά και καλλιτεχνικό ρεπορτάζ. Επίσης έγραψε σενάρια για τηλεοπτικές σειρές και έκανε πολλές μεταγλωττίσεις από ξένες ταινίες. Από το 1985 εργάζεται στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης". Πρώτο της έργο το μυθιστόρημα "Ο επιτυχημένος" (1971). Ακολούθησαν το μυθιστόρημα "Αντιπερισπασμός" (1973), οι νουβέλες "Αίθουσα αναμονής" (1974) και "Σερ Γκρέγκορι ή Καπετάν Γρηγόρης" (1986), το μυθιστόρημα "Ένα και Ένα κάνουν όσο θες" (σε συνεργασία με τον Μάνο Κοντολεων, 1981), το θεατρικό έργο "Έρως διατηρητέος έως... "(1996), και τα μυθιστορήματα "Ο θρήνος της Κλεοπάτρας" (2000), "Το παιχνίδι του δικαστή" (2002), "Εκ των πραγμάτων" (σε συνεργασία με τον Θανάση Μπαλοδήμα, 2003), "Η τέταρτη γυναίκα" (2004), και το κατασκοπευτικό μυθιστόρημα "Ο ταγματάρχης" (σε συνεργασία με τον Θανάση Παπαρήγα, 2007). Έχει τιμηθεί με το βραβείο ΥΠΠΟ για το θεατρικό έργο "Έρως διατηρητέος έως... "(1995). Έλαβε μέρος, με διηγήματα της, και στους τέσσερις τόμους των "Ελληνικών εγκλημάτων" (2007, 2008, 2009 και 2011) ενώ συμμετείχε και στον συλλογικό τόμο "Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα - Ο ήρωας του Γιάννη Μαρή σε νέες περιπέτειες" (2012).

Κακούρη Αθηνά

Η Αθηνά Κακούρη γεννήθηκε το 1928 στην Πάτρα, σε οικογένεια κεφαλονίτικης καταγωγής. Πέρασε τον πόλεμο και την Κατοχή στην Αθήνα. Μετά την Απελευθέρωση, επέστρεψε στην Πάτρα, όπου εργάστηκε στο γραφείο πρακτόρευσης πλοίων και πετρελαιο-ειδών του πατέρα της Χαρίλαου. Δημοσίευσε τα πρώτα της κείμενα, χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις, στην εφημερίδα "Νεαλόγος" της Πάτρας. Το 1952, στον διαγωνισμό μετάφρασης αμερικανικών διηγημάτων που προκήρυξαν οι εκδόσεις "Ίκαρος" (στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν: Κωνσταντίνος Τσάτσος, Κ. Θ. Δημαράς, Απόστολος Σαχίνης), η νεαρή Αθηνά κέρδισε βραβείο, το οποίο συνοδευόταν από χρηματικό έπαθλο 200.000 δραχμών. Το 1959, έχοντας κατά νου την επιτυχία της Αγκάθα Κρίστι, έγραψε ένα αστυνομικό διήγημα, τοποθετημένο στην Πάτρα του '50, και το έστειλε στην Ελένη Βλάχου, η οποία δεν της απάντησε ποτέ. Το έστειλε έπειτα στον "Ταχυδρόμο", όπου δημοσιεύτηκε με εικονογράφηση του Μποστ. Άρχισε έτσι, να δημοσιεύει αστυνομικά διηγήματα με ήρωες τον αστυνόμο Γεράκη, την Τούλα, μια νοικοκυρά, και τον κοσμοπολίτη Νάσο Δαπόντε, υπάλληλο της Ιντερπόλ. Στον "Ταχυδρόμο" υπέγραφε επίσης μεγάλα ρεπορτάζ. Την ίδια εποχή, έγραψε μια ραδιοφωνική σειρά, συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και ασχολήθηκε με τη μετάφραση. Το πρώτο της βιβλίο με αστυνομικά διηγήματα ("218 ονόματα") εκδόθηκε το 1963 και το δεύτερο ("Αλάτι στα φιστίκια") το 1974, τη χρονιά δηλαδή που εκδόθηκε και το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα, "Κυνηγός φαντασμάτων". Εντωμεταξύ ,το 1970 είχε εκδοθεί το νεανικό ιστορικό μυθιστόρημα της "Ο δραπέτης της Αυλώνας". Από το 1976 και επί 15 χρόνια ταξίδευε ανάμεσα στην Ελλάδα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία. Άλλα μυθιστορήματα της είναι: "Της τύχης το μαχαίρι", "Με τα φτερά του Μαρίκα", "Η σπορά του ανέμου", "Ο χαρταετός", "Αύριο", "Πριμαρόλια", το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου, το μυθιστόρημα "Θέκλη" με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005, και το "Ξιφίρ Φαλέρ". Το 2010 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό της βιβλίο "Με τα χέρια σταυρωμένα". Οι μεταφράσεις της έχουν επανειλημμένως βραβευθεί, ενώ από τα μυθιστορήματά της τα "Πριμαρόλια" τιμήθηκαν με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου και η "Θέκλη" κέρδισε τόσο το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος όσο και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

Κατσουλάρης Κώστας

Ο Κώστας Κατσουλάρης γεννήθηκε στην Άρτα το 1968. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα, κινηματογράφο στο Παρίσι και λογοτεχνία στη Θεσσαλονίκη. Έχει εκδώσει οκτώ βιβλία πεζογραφίας κι έχει συμμετάσχει με διηγήματά του σε συλλογικές εκδόσεις. Διήγημά του έχει συμπεριληφθεί στη γερμανική ανθολογία "Αθήνα, μια λογοτεχνική πρόσκληση", η νουβέλα του "Ο άντρας που αγαπούσε τη γυναίκα μου" έχει μεταφραστεί στα τουρκικά, ενώ η νουβέλα του "Νεκρός σκύλος τα μεσάνυχτα" έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ισπανικά και στα εβραϊκά. Το θεατρικό του έργο "Όταν ο λύκος είναι εδώ" ανέβηκε στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε φεστιβάλ στην Τουρκία. Η συλλογή διηγημάτων του "Νυχτερινό ρεύμα" (2015), τιμήθηκε με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Αναγνώστης" καθώς και με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών. Τελευταίο βιβλίο του το μυθιστόρημα "Στο στήθος μέσα χάλκινη καρδιά" (Μεταίχμιο, 2018). Έχει συνεργαστεί, ως βιβλιοκριτικός, με τις εφημερίδες "Το Βήμα"/"Βιβλία" και "Ελεύθερος Τύπος" (ως υπεύθυνος του ενθέτου 1455), καθώς και με το περιοδικό "Διαβάζω". Τον Ιούνιο του 2009 ίδρυσε τη μηνιαία εφημερίδα-free press για το βιβλίο, "Book Press", η έκδοση της οποίας συνεχίζεται από το φθινόπωρο του 2010 στο διαδίκτυο [www.bookpress.gr]. Μεταξύ 2010-2013 εργάστηκε ως συντονιστής του προγράμματος ΕΣΠΑ "Καινοτόμες δράσεις για την ενίσχυση της φιλαναγνωσίας των μαθητών" στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και διετέλεσε γραμματέας του ΔΣ της τη διετία 2009-2011.

Λύκαρης Ιερώνυμος

Ο Ιερώνυμος Λύκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Πήρε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και για πολλά χρόνια μετά υπηρέτησε επαγγελματικά την ιδέα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Κατά καιρούς έκανε διάφορες σχετικές και άσχετες με το γράψιμο δουλειές, περιπλανήθηκε πολύ σε όλο τον κόσμο, και έζησε για μια δεκαπενταετία αυτοεξόριστος στην Αυστραλία. Το 2011 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα "Το ρομάντζο των καθαρμάτων", στο οποίο αναδεικνύονται ως φάρσες και τραγωδίες οι πολυδαίδαλες σχέσεις του οργανωμένου εγκλήματος με επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και πολιτικούς. Η κριτική το χαρακτήρισε "άρτιο από κάθε άποψη", "αφηγηματικά απολαυστικό", μια "συμβολική βιογραφία της ελληνικής διαφθοράς", "επίκαιρο όσο δεν παίρνει". Ακολούθησε το πολιτικό νουάρ μυθιστόρημα "Μαύρα κουφέτα" (2013), "ένα ρέκβιεμ για τη χαμένη ουτοπία του 20ού αιώνα", το οποίο η κριτική επίσης υποδέχτηκε ως "άρτιο υπόδειγμα αστυνομικού μυθιστορήματος", όπου "το σασπένς βγαίνει από τις κοινωνικές μεταλλάξεις [...] και οι ανθρώπινες συγκρούσεις έχουν ως κινητήρια δύναμη τις ιδεολογικές καταβολές των ηρώων". "Η ζήλια είναι μαχαιριά" (2014) ήταν η πρώτη από μια σειρά μαύρων κωμωδιών, στην οποία κινητήρια δύναμη και καταλύτης των ανθρώπινων πράξεων είναι κάθε φορά ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. "Το Άπληστε κόσμε, κάλπικε" (2015) ήταν το δεύτερο βιβλίο της σειράς αυτής. Πριν τη έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος (2011), πρωτοδημοσίευσε κείμενά του στο δεύτερο, τρίτο και τέταρτο τόμο των "Ελληνικών εγκλημάτων" (2008 και 2011).

Μάρκαρης Πέτρος

Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1937. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1965 με το θεατρικό έργο "Η ιστορία του Αλή Ρέτζο". Δραματουργός, μεταφραστής, μελετητής του έργου τ��υ Μπέρτολτ Μπρεχτ και σεναριογράφος του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Εκτός από τέσσερα θεατρικά έργα, έχει γράψει δύο αστυνομικά μυθιστορήματα, το "Νυχτερινό δελτίο" (1995) και το "Άμυνα ζώνης" (1998) [σ.σ.: ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Ο Τσε αυτοκτόνησε" (2003), "Βασικός μέτοχος" (2006), "Παλιά, πολύ παλιά" (2008), "Ληξιπρόθεσμα δάνεια" (2010), "Περαίωση" (2011), με τη μεσολάβηση της συλλογής διηγημάτων "Αθήνα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων" (2004)]. Στα μυθιστορήματά του κεντρικός ήρωας είναι ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, ένας συντηρητικός ως προς τις ιδέες και τις συνήθειες πενηντάρης, που έχει ως χόμπι την ανάγνωση λεξικών. Πρόκειται για έναν συνεπή επαγγελματία διώκτη του εγκλήματος που πρωταγωνιστεί σε νουάρ ιστορίες. Παντρεμένος με μιαν ήσυχη, απλοϊκή γυναίκα, πατέρας μιας ανήσυχης ερωτικά φοιτήτριας, δεν έχει καμιά σχέση ή ομοιότητα με τον Ηρακλή Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι ούτε βέβαια με τον Φίλιπ Μάρλοου του Ρέημοντ Τσάντλερ. Θυμίζει όμως αμυδρά τον αστυνόμο Μαιγκρέ του Ζορζ Σιμενόν και είναι κατά κάποιον τρόπο ο διάδοχος του εμβληματικού αστυνόμου Μπέκα, ήρωα του Γιάννη Μαρή, του εισηγητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα τη δεκαετία του '50, ενός σημαντικού συγγραφέα, άγνωστου στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό. Στα μυθιστορήματα του Μάρκαρη είναι έντονοι οι απόηχοι από την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς κάποιοι ήρωες του, είχαν πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με πρόσωπα των κρατικών μηχανισμών εκείνων των καθεστώτων. Ο Μάρκαρης, όπως και οι άλλοι σύγχρονοι Έλληνες ομότεχνοί του, μέσω της αστυνομικής πλοκής θίγει καίρια ζητήματα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Τα μυθιστορήματά του αποτελούν μια γοητευτική τοπογραφία της Αθήνας, της υπερτροφικής μεγαλούπολης, όπου συμβιώνουν λίγο πολύ αρμονικά γηγενείς, οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες από γειτονικές χώρες. Μιλάει για τον κόσμο των αστών και των νεόπλουτων, των επιτήδειων που πλουτίζουν από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των φοροφυγάδων, μα και των καταστηματαρχών που υποδέχονται με επιφυλακτικότητα στα νησιά τους ντόπιους και αλλοδαπούς επισκέπτες. Σεναριογράφος έργων της τηλεόρασης, άριστος γνώστης των δημοσιογραφικών, καλλιτεχνικών και άλλων παρασκηνίων, προσπαθεί να αποκαλύψει ορισμένες από τις κρυφές πλευρές του κόσμου των μίντια, και να κοινολογήσει τα ευτράπελα που λαμβάνουν χώρα στα πάμπολλα τηλεοπτικά κανάλια. Ακόμα μας ξεναγεί με μαεστρία στον δαιδαλώδη κόσμο των κέντρων διασκέδασης, των νονών της νύχτας και των μπράβων, κάνοντας σαφείς υπαινιγμούς κατά ορισμένων πολιτικών αναμεμιγμένων σε έκνομες δραστηριότητες. Ο τρόπος με τον οποίο αφηγείται ο Μάρκαρης είναι απολαυστικός, οι χαρακτήρες διαγράφονται με ενάργεια, οι περιγραφόμενες καταστάσεις είναι αληθοφανείς, οι ήρωες ζουν μια πραγματική ζωή, τα πάντα είναι άψογα από λογοτεχνική άποψη. Ο Κώστας Χαρίτος πάνω στον οποίο στηρίζει την πλοκή των ιστοριών του, μολονότι έχει ένα αντικομμουνιστικό παρελθόν, γίνεται αμέσως συμπαθής στον αναγνώστη εξαιτίας του αδιάφθορου χαρακτήρα του και ίσως της έντιμης πενίας του, κι αυτό σε μια χώρα όπου οι αστυνομικοί δεν χαίρουν μεγάλης εκτίμησης για πολλούς λόγους, μα κυρίως πολιτικούς. Διότι ο αστυνόμος δεν είναι απλώς ένας ήρωας που εξιχνιάζει εγκλήματα αλλά κι ένας κάπως εκκεντρικός μα συνηθισμένος Έλληνας ο οποίος δεν αρκείται στη δράση: η συναρπαστική περιπλάνησή του στους αθηναϊκούς χώρους συνοδεύεται από ευφυείς παρατηρήσεις. Όλα αυτά επιτείνουν τη σαγήνη του κειμένου που παγιδεύει τον αναγνώστη μέχρι το τέλος της ιστορίας. Μερικές φορές ο συγγραφέας γράφει παρωδιακά και αυτό προφανώς οφείλεται στη διάθεσή του να διακωμωδήσει το αστυνομικό σώμα. Ο Μάρκαρης χρησιμοποιεί ένα σκληρό και ενίοτε προκλητικό χιούμορ κάτι που δείχνει πως επιθυμεί να σκανδαλίσει, αφού προηγουμένως κατορθώνει να κινητοποιήσει τα φαιά κύτταρα του εγκεφάλου των αναγνωστών του. Συμπερασματικά, κινείται με μια ανατρεπτική διάθεση βάλλοντας κατά των κακώς κειμένων που ταλανίζουν την Ελλάδα. Τιμήθηκε στις 29.8.2013 με το "Μετάλιο Γκαίτε 2013" από το γερμανικό κράτος, σε τελετή που διοργανώθηκε στην Βαϊμάρη παρουσία της υφυπουργού Εξωτερικών Κορνέλια Πίπερ, "για την εξαιρετική προσφορά του στη γερμανική γλώσσα και τις διεθνείς πολιτιστικές σχέσεις". Φίλιππος Φιλίππου, συγγραφέας - κριτικός λογοτεχνίας.

Μαρτινίδης Πέτρος

Ο Πέτρος Μαρτινίδης είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946, με σπουδές αρχιτεκτονικής, ψυχολογίας, θεωρίας κειμένων, ιστορίας και φιλοσοφίας των επιστημών, δίδαξε στην Πολυτεχνική Σχολή για 35 χρόνια και εξακολουθεί να διδάσκει σε μεταπτυχιακά τμήματα άλλων σχολών. Έχει γράψει πολλά άρθρα και βιβλία σχετικά με τα επιστημονικά του πεδία και 10 αστυνομικά μυθιστορήματα τα τελευταία 20 χρόνια. Πρώτο του βιβλίο τα δοκίμια "Συνηγορία της παραλογοτεχνίας" (1982), "Οι λέξεις στην αρχιτεκτονική και την επιστημονική σκέψη" (1990), "Κόμικς, τέχνη και τεχνικές της εικονογράφησης" (1990), "Η υψηλή τέχνη της απελπισίας: γύρω από τον Ισοβίτη του Αρκά" (1992), "Μεσιτείες του ορατού: ζητήματα θεωρίας της κριτικής στην αρχιτεκτονική και την τέχνη" (1997) και "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση" (1999). Η έντονη παρουσία του στο αστυνομικό μυθιστόρημα ξεκινά με την τετραλογία "Κατά συρροήν" (1998), "Σε περίπτωση πυρκαϊάς" (1999), "Παιχνίδια μνήμης" (2001) και "Δεύτερη φορά νεκρός" (2002). Ακολούθησε η τριλογία "Μοιραίοι αντίκατοπτρισμοί" (2003), "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" (2005) και "Ο Θεός φυλάει τους άθεους" (2006). Το 2007 κυκλοφόρησε το κείμενο του "Πώς πάνε στον "παράδεισο" του Αρκά. "Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου" και το 2011 το βιβλίο "Κριτική και ευαισθησία". "Η εξέλιξη του κριτικού στοχασμού για την τέχνη". Το 2000 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών θεάτρου για το έργο του "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση". Έλαβε μέρος, με διηγήματα του, και στους τρεις πρώτους τόμους των Ελληνικών εγκλημάτων (2007, 2008 και 2009). (φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)

Μιχαηλίδης Τεύκρος

Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα και κατάγεται από την Κύπρο. Είναι διδάκτωρ των μαθηματικών του Πανεπιστημίου Pierre et Marie Curie. Από το 1981, διδάσκει μαθηματικά στη μέση εκπαίδευση. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σχετικά με τη διδακτική των μαθηματικών, την εισαγωγή της πληροφορικής στην εκπαίδευση και τη χρήση της αφήγησης και της ιστορίας στη διδασκαλία των μαθηματικών. Έχει κατά καιρούς συνεργαστεί με τις εφημερίδες "Τα Νέα", "Ελευθεροτυπία", "Ελεύθερος Τύπος" και "Καθημερινή". Έχει μεταφράσει από τα αγγλικά και τα γαλλικά 28 βιβλία, λογοτεχνικά και επιστημονικά, σχετικά μετά μαθηματικά και την ιστορία των επιστημών. Το 2006 η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε τον τίτλο τού Chevalier dans l' Ordre des Palmes Academiques. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Θαλής+Φίλοι και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Το μυθιστόρημα "Πυθαγόρεια Εγκλήματα" ("Πόλις" 2006) έχει μεταφραστεί σε 6 γλώσσες -ιταλικά, ισπανικά, αγγλικά, κορεάτικα, κινέζικα, γαλλικά, ενώ για το "Αχμές, ο γιος του φεγγαριού" ("Πόλις" 2013) του έχει απονεμηθεί το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συμμετείχε με διηγήματα του στους συλλογικούς τόμους "Ελληνικά Εγκλήματα" 2, 3 και 4 των εκδόσεων "Καστανιώτη", "Είσοδος Κινδύνου" των εκδόσεων Μεταίχμιο, και στη σειρά "Κλέφτες και Αστυνόμοι" του ραδιοσταθμού "902 Αριστερά στα FΜ".

Μιχαλοπούλου Αμάντα

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Οκτώβριο του 1966. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και δημοσιογραφία στο Παρίσι. Αρθρογραφούσε επί χρόνια στην εφημερίδα "Καθημερινή" (1990-2008). Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Ρεύματα" και τη συλλογή διηγημάτων "Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη"(1994). Έχει γράψει οχτώ μυθιστορήματα και τρεις συλλογές διηγημάτων, με πιο πρόσφατο το μυθιστόρημα "Μπαρόκ" (2018). Τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω για το "Γιάντες "(1996), το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και το Liberis Liber των Ανεξάρτητων Καταλανών Εκδοτών για το "Θα ήθελα" (2005) καθώς και το Βραβείο Διηγήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για τη "Λαμπερή Μέρα" (2012). Έργα της έχουν ανέβει στο θέατρο και έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες. Διδάσκει δημιουργική γραφή στην ΠΥΡΝΑ και στην ARTENS κι έχει επιμεληθεί τον συλλογικό τόμο "Το μυστικό", με έργα μαθητών της.

Πιμπλής Μανώλης

Ο Μανώλης Πιμπλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών. Ωστόσο πολύ σύντομα τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Από το 1994 εργάστηκε στην εφημερίδα "Τα Νέα" και από το 1999 έως το 2018 στο πολιτιστικό τμήμα της εφημερίδας, όπου ήταν υπεύθυνος για το ένθετο "Βιβλιοδρόμιο". Διετέλεσε επίσης, συμπαρουσιαστής στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΤ1 "Βιβλία στο κουτί". Από το 1995, οπότε και πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα, με την συλλογή ποιημάτων με τίτλο "Εκποιήματα", παραμένει ενεργός και δραστηριοποιείται στη λογοτεχνική κριτικογραφία και μετάφραση. Διηγήματα του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, όπως: "Ελληνικά εγκλήματα 2", "Η απουσία του έρωτα", "Ελληνικά εγκλήματα 4". Το χρονικό διάστημα 2010-2013 συνεργάστηκε με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, για τη σειρά εκδηλώσεων "Λέξεις και Σκέψεις", στο πλαίσιο της οποίας οργανώθηκαν συζητήσεις για λογοτεχνικά αλλά και για μείζονα κοινωνικά θέματα (προσφυγικό, εκπαίδευση, θέση μειονοτικών ομάδων, ανθρώπινα δικαιώματα) με τη συμμετοχή σημαντικών διανοουμένων. Σήμερα εργάζεται στο Κανάλι της Βουλής, όπου διατηρεί την εκπομπή "Βιβλιοβούλιο". Επίσης αρθογραφεί στην Εφημερίδα των Συντακτών και στην Εποχή. Από το 2017 έχει αναλάβει καθήκοντα Διευθυντή της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης και υπεύθυνου της ελληνικής παρουσίας σε Διεθνείς Εκθέσεις Βιβλίου του εξωτερικού (Φρανκφούρτη, Μπολόνια, Παρίσι κ.α.), για λογαριασμό του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού. (φωτογραφία: Βάσω Μαραγκουδάκη)

Φιλίππου Φίλιππος

Ο Φίλιππος Φιλίππου γεννήθηκε στην Κέρκυρα τον Δεκέμβριο του 1948. Έχει εκδώσει συνολικά είκοσι βιβλία. Από το 1968 ως το 1982, με μικρά ή μεγάλα διαλείμματα, ταξίδεψε ως μηχανικός σε φορτηγά καράβια. Το πρώτο του βιβλίο, "Οι Κνίτες, τέκνα της ανάγκης ή ώριμα τέκνα της οργής;" εκδόθηκε το 1983. Ακολούθησαν οι μικρές βιογραφίες "Ιδανικοί αυτόχειρες ή ζήτω ο θάνατος" (1984), το αφήγημα "Οι εραστές της θάλασσας ή Το βιβλίο του άγνωστου ναύτη" (1986), τα αστυνομικά μυθιστορήματα "Κύκλος θανάτου" (1987 και 2007), "Το χαμόγελο της Τζοκόντας" (1988) και "Το μαύρο γεράκι" (1996), η μελέτη "Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας" (1996), το επίσης αστυνομικό "Αντίο, Θεσσαλονίκη" (1999), το αφήγημα "Ομόνοια" 2000. "Ταξίδι στον ομφαλό της Αθήνας" (2000), το μυθιστόρημα "Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη" (2003), το μυθιστόρημα "Νέα Υόρκη, καλοκαίρι και μοναξιά" (2005), τη βιογραφία "Κωσταντίνος Θεοτόκης, σκλάβος του πάθους" (2006) και τα μυθιστορήματα "Ο θάνατος του Ζορμπά" (2007) και "Ο άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες" (2009), "Ο οργισμένος έφηβος" (2010), "Ο ερωτευμένος Ελύτης" (2011), "Ζωή και θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου", (2012). Το βιβλίο του "Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη" μεταφράστηκε στα καταλανικά και στα ρουμανικά. Διηγήματά του έχουν περιληφθεί σε γερμανικές ανθολογίες ενώ άρθρα, δοκίμια και βιβλιοπαρουσιάσεις του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Κέρκυρας και της Λευκωσίας. Στις εφημερίδες "Αυγή" και "Εποχή" και στο περιοδικό "Αντί" έγραφε κείμενα για τον πολιτισμό και τη λογοτεχνία. Τα τελευταία χρόνια δημοσιεύει στην εφημερίδα "Το Βήμα" κριτικές και παρουσιάσεις αστυνομικών βιβλίων. Ζει στην Αθήνα. (φωτογραφία: Γιώργος Φερμελετζής)

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.


Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.