Επετηρίς του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας

Η Αικατερίνη Πολυμέρου - Καμηλάκη γεννήθηκε στην Τσαγκαράδα του Πηλίου (1950). Το 1972 έλαβε το πτυχίο της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (τμήμα βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών). Το 1990 ανακηρύχθηκε διδάκτορας της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα της διατριβής: "Νεοελληνική μετρολογία. Παραδοσιακά μέτρα και σταθμά, 19ος-20ός αι." Συντάκτρια του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών από το 1974 (από το 1992 Ερευνήτρια). Στο πλαίσιο των ενδιαφερόντων της και των επιστημονικών της υποχρεώσεων προς το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας έχει πραγματοποιήσει εντεταλμένες ερευνητικές αποστολές για επιτόπια έρευνα και μελέτη του λαϊκού πολιτισμού στη Θεσσαλία, τη Δυτική Μακεδονία και την Κρήτη. Εκλεγμένη Διευθύντρια του Κέντρου (1994-1995 και 1997-2000), θέση που κατέχει έως σήμερα. Έχει πραγματοποιήσει δεκάδες επιστημονικές ανακοινώσεις σε συνέδρια, διαλέξεις και ομιλίες. Έχει επιβλέψει ερευνητικά προγράμματα κι έχει οργανώσει συνέδρια, εκθέσεις, επιστημονικά λαογραφικά μουσεία και συλλογές. Επίσης έχει δημοσιεύσει αυτοτελή συγγράμματα λαογραφικού περιεχομένου, βιβλιοκρισίες, άρθρα σε περιοδικά κι εφημερίδες, έχει ασχοληθεί με την επιμέλεια εκδόσεων κι έχει συμμετάσχει σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Επιστημονικά ενδιαφέροντα: Υλικός πολιτισμός, παραδοσιακή τεχνολογία, λαϊκό θέατρο. Κατά τα έτη 1990-1993 διετέλεσε τακτικό μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, υπεύθυνη για τα παιδαγωγικά του τμήματα, καθώς και μέλος διαφόρων επιτροπών του. Το 1993 εκλέχθηκε λέκτωρ λαογραφίας του τμήματος φιλολογίας της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι αντιπρόεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Τακτικό μέλος της Συνοδικής Επιτροπής της Ακαδημίας Εκκλησιαστικών Τεχνών της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πρόεδρος της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας των Θεσσαλών (μέλος του Δ.Σ. από το 1972, Γεν. Γραμματέας από το 1981 μέχρι το 1996). Μέλος του Verein fur Volkskunde της Βιέννης από το 1983. Μέλος της μονίμου τριμελούς Διοικούσας Επιτροπής του Δημοτικού Μουσείου Μηλεών Πηλίου, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, από το 1989.

Ο Λευτέρης Αλεξάκης κατάγεται από τη Λακωνία. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία με υποτροφία του ΙΚΥ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1962-1967) και Εθνολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Universite Libre de Bruxelles (1968-1970). Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα με άριστα από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 1980. Από το 1974 είναι μόνιμος ερευνητής και από τον Ιούνιο του 1996 διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Ασχολείται κυρίως με το ελληνικό σύστημα συγγένειας και την Εθνολογία και Εθνοϊστορία των Βαλκανικών λαών. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει γράψει τα σενάρια δύο εθνογραφικών ντοκυμαντέρ, που προβλήθηκαν από την ΕΡΤ. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνολογίας από το 1992 έως το 1996 και από το 1998 έως το 2000. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (1996-1997). Επίσης έχει διδάξει με ανάθεση από τον τομέα "Εισαγωγή στην Κοινωνική Ανθρωπολογία" στους μεταπτυχιακούς φοιτητές της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2000).

Η Μιράντα Τερζοπούλου είναι Λαογράφος-Εθνολόγος (Ερευνήτρια Β΄ βαθμίδας, Κέντρο Έρευνας Ελληνικής Λαογραφίας, Ακαδημία Αθηνών). Έχει πραγματοποιήσει μακροχρόνια επιτόπια έρευνα εντός και εκτός Ελλάδας σχετικά με την παραδοσιακή μουσική, τη λαϊκή λατρεία και τις λαϊκές τελετουργίες καθώς και τη θέση και τους ρόλους των φύλων σε διάφορες εθνοτικές, θρησκευτικές, γλωσσικές μειονοτικές ομάδες. Έχει πραγματοποιήσει πολλά ερευνητικά προγράμματα, μαθήματα, σεμινάρια, διαλέξεις και δημοσιεύσεις στις παραπάνω θεματικές, ενώ συμμετείχε και σε εκδόσεις δίσκων παραδοσιακής μουσικής και σε εθνογραφικά ντοκιμαντέρ, σε συνεργασίες για τη δημιουργία ψηφιακών βάσεων δεδομένων κ.λπ.

Η Ελένη Ψυχογιού γεννήθηκε το 1946 και μεγάλωσε στα Λεχαινά Ηλείας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Φιλοσοφική Σχολή (1964-1968), από όπου πήρε πτυχίο ιστορίας και αρχαιολογίας (1969). Από το 1972 έως το 2006 εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

Η Μαρία Ανδρουλάκη είναι ερευνήτρια-μουσικολόγος στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Ευστάθιος Μακρής είναι διδάκτωρ το Πανεπιστημίου Βιέννης και κατέχει τη θέση ερευνητού - μουσικολόγου στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

O Ευάγγελος Καραμανές γεννήθηκε στον Ευαγγελισμό Λάρισας το 1967. Σπούδασε Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη λαογραφία και κοινωνική ανθρωπολογία στην ίδια σχολή (Δίπλωμα Μεταπτυχιακών Σπουδών 1994), στην εθνολογία και κοινωνική ανθρωπολογία στην Ecole des Hautes Etudesen Sciences Sociales Παρισίων (D.E.A. 1994, διδακτορικό δίπλωμα 1999). Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών όπου υπηρετεί ως ερευνητής από το 2002, διευθύνων το Κέντρο από το 2014. Έχει πραγματοποιήσει λαογραφικές αποστολές για επιτόπια έρευνα κυρίως στις περιοχές Γρεβενών, Ασπροποτάμου Τρικάλων και Λευκάδας και σε άλλες (Κριμαία, Άνδρος, Λάρισα, κ.α.). Εργάστηκε για την επιμέλεια εκδόσεων και της Επετηρίδας του Κέντρου Λαογραφίας, την ψηφιοποίηση και την τεκμηρίωση του υλικού του Λαογραφικού Αρχείου, την επιμέλεια της δικτυακής πύλης του και ψηφιακών αποθετηρίων, την ανάπτυξη ψηφιακών εφαρμογών κ.ά. Επιστημονικός υπεύθυνος εκδόσεων και ερευνητικών έργων. Συμμετείχε στην οργάνωση συνεδρίων και εκθέσεων λαογραφικής θεματολογίας. Επιστημονικά ενδιαφέροντα: Υλικός πολιτισμός, παραδοσιακή διατροφή, τεχνικές, τοπική ταυτότητα, λαϊκό εορτολόγιο, διαχείριση ψηφιακού πολιτιστικού αποθέματος. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικές και ξένες συλλογικές εκδόσεις.

Η Μαριλένα Παπαχριστοφόρου γεννήθηκε το 1966. Σπούδασε γαλλική φιλολογία και συγκριτική λογοτεχνία στη Σορβόνη (Paris IV) και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στην κοινωνική ανθρωπολογία και εθνολογία στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, στο Παρίσι. Κατά το διάστημα 1997-2009 εργάστηκε κυρίως ως ερευνήτρια στο Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει επίσης συνεργαστεί με το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας (Διδασκαλείο Νηπιαγωγών) και με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Από το 2009 διδάσκει λαογραφία και λαϊκή λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων από τη θέση της Επίκουρης Καθηγήτριας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Μελέτες και άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και εγκυκλοπαίδειες.

Ο Απόστολος Σ. Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Kαλαμάτα. Υπήρξε Δάσκαλος πολλών γενεών Ελλήνων νομικών. Είναι επίτιμος και ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, καθώς και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Σπούδασε στη Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, στα Πανεπιστήμια Γοτίγγης, Kιέλου και Mονάχου. H Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Mονάχου τον ανακήρυξε το 1962 διδάκτορα, το 1967 υφηγητή και το 1970 καθηγητή του Aστικού Δικαίου, της Πολιτικής Δικονομίας, του Iδιωτικού Διεθνούς Δικαίου και της Συγκριτικής των Δικαίων. Tο 1973 εκλέχτηκε έκτακτος και το 1976 τακτικός καθηγητής του Aστικού Δικαίου στη Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. Διετέλεσε μέλος νομοπαρασκευαστικών επιτροπών και διαφόρων επιστημονικών οργανώσεων, νομικός σύμβουλος τραπεζών, οργανισμών, της Ένωσης Eλληνικών Tραπεζών και μεγάλων εταιρειών, καθώς και Διοικητής της Eθνικής Kτηματικής Tράπεζας της Eλλάδος.

Ο Δημήτριος Β. Οικονομίδης είναι ομότιμος καθηγητής λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας.

Ο Νικόλαος Κοντοσόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι διδάκτωρ φιλολογίας του Παν/μίου Αθηνών με διατριβή επί της κρητικής διαλέκτου. Υπηρέτησε επί 35 χρόνια στο "Κέντρον συντάξεως του Ιστορικού Λεξικού της νέας ελληνικής γλώσσης" της Ακαδημίας Αθηνών, του οποίου υπήρξε Διευθυντής κατά τη διετία 1989-1990. Ειδικευμένος στην νεοελληνική διαλεκτολογία σπούδασε στη Γαλλία την Ενόργανη Φθογγολογία και τη Γλωσσογεωγραφία. Πραγματοποίησε γλωσσολογικές μελέτες και έρευνες στην Ελλάδα και σ' άλλες χώρες, συμμετέσχε σε πολλά γλωσολογικά συνέδρια και στην παρασκευή του Γλωσσσικού Άτλαντος της Ευρώπης που ετοιμάζετο στη Νιμέγκη της Ολλανδίας. Είναι μέλος ελληνικών και ξένων γλωσσικών εταιριών και συγγραφέας 70 περίπου γλωσσικών μελετών και έξι γλωσσολογικών συγγραμμάτων, από τα οποία αναφέρονται ο Γλωσσικός Άτλαντας της Κρήτης, η Επίδραση της γαλλικής στην ελληνική γλώσσα (στα γαλλικά) και το δίτομο έργο "Γλώσσες και διάλεκτοι της Ευρώπης".

Ο Γιώργος Δ. Παναγιώτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο. Σπούδασε ηλεκτρονικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Columbia των ΗΠΑ και εργάστηκε για πολλά χρόνια ως ανώτατο στέλεχος μεγάλων εταιρειών πληροφορικής. Ήδη από τα χρόνια των σπουδών του, το ενδιαφέρον του και την αγάπη του κέρδισαν τόσο τα αρχαία ελληνικά κλασικά κείμενα, ιδιαίτερα τα έργα των τραγικών ποιητών, όσο και η σύγχρονη ελληνική και αμερικανική λογοτεχνία. Έχει μεταφράσει στα αγγλικά, για τις μουσικές εκδόσεις Romanos - Schott, τα ποιήματα του Σολωμού, του Καβάφη, του Ρίτσου και τους βυζαντινούς ύμνους που έχει χρησιμοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης στα κλασικά του έργα, καθώς και την "Ακολουθία εις Κεκοιμημένους" (Requiem). Έχει επίσης επιμεληθεί τις μεταφράσεις στα αγγλικά των κειμένων των τριών λυρικών τραγωδιών του Θεοδωράκη Μήδεια, Ηλέκτρα και Αντιγόνη, καθώς και των μελοποιημένων χορικών από τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και τους Ιππείς του Αριστοφάνη. Το 2009 δημοσιεύθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων η μελέτη του "Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη για το αρχαίο δράμα".

Ο Γιώργος Βοζίκας είναι φιλόλογος και διδάκτωρ Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών ("Διδακτική της Ιστορίας - Πολιτιστική Παράδοση") του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου και πήρε το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης. Στο ίδιο Τμήμα εκπόνησε με υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. τη διδακτορική του διατριβή και αναγορεύτηκε δρ. Λαογραφίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται, κυρίως, με τη ζωή στην πόλη. Εξειδικεύεται στο χώρο και τον χρόνο της πόλης, στις τελετές, στην τελετουργία, στη συλλογική ταυτότητα και στην προφορική ιστορία. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση, ενώ από το 2003 μέχρι το 2008 ήταν αποσπασμένος, ως επιστημονικός συνεργάτης, στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας Ακαδημίας Αθηνών. Πρόσφατα εξελέγη Ερευνητής Δ΄ Βαθμίδας στο ίδιο Κέντρο. Έχει λάβει μέρος σε διάφορα διεθνή και τοπικά συνέδρια, έχει συμμετάσχει στη συγγραφή βιβλίου για τον λαϊκό πολιτισμό και την εκπαίδευση, έκδοση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και έχει δημοσιεύσει διάφορα ελληνικά και ξενόγλωσσα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει συμμετάσχει στην παρουσίαση λαογραφικών θεμάτων στο ραδιόφωνο και σε ντοκυμαντέρ για την τηλεόραση. Είναι μέλος σε διάφορες λαογραφικές εταιρίες συμπεριλαμβανομένων της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας και της Αmerican Folklore Society.