Επικίνδυνα παιδιά ή παιδιά σε κίνδυνο

Ο Γιώργος Τσιάκαλος σπούδασε βιολογία και πήρε το διδακτορικό δίπλωμα της φυσικομαθηματικής σχολής του πανεπιστημίου του Κίελου. Κατόπιν σπούδασε παιδαγωγική και πήρε το διδακτορικό δίπλωμα της φιλοσοφικής σχολής του πανεπιστημίου της Βρέμης. Δίδαξε στα πανεπιστήμια της Βρέμης, του Όλντεμπουργκ και του Ζήγκεν και στην ανώτατη παιδαγωγική σχολή της Ρηνανίας (Άαχεν). Το 1984 εκλέχτηκε καθηγητής της παιδαγωγικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου διδάσκει μέχρι σήμερα. Δημοσίευσε επιστημονικά άρθρα και βιβλία στους τομείς της γενετικής των πληθυσμών, του ρατσισμού, του κοινωνικού αποκλεισμού, της διδακτικής, της εκπαίδευσης των μειονοτήτων και της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Η Μπετίνα Ντάβου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπούδασε εφαρμοσμένη ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Bishop's του Καναδά και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην εκπαιδευτική και στη γνωστική ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Έχει επίσης ψυχοδυναμική κλινική εκπαίδευση στην ψυχοθεραπευτική παιδαγωγική από το Ίδρυμα Caspari του Λονδίνου. Μεταξύ των κύριων ερευνητικών της ενδιαφερόντων είναι οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ νοητικών και συναισθηματικών λειτουργιών, καθώς και οι επιδράσεις των ασυνείδητων διεργασιών στην ανθρώπινη συμπεριφορά και επικοινωνία.

Ο Θεόδωρος Π. Παπαθεοδώρου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1965, όπου τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Πειραματικό Σχολείο και στο Πρότυπο Κλασικό Λύκειο Πατρών. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986) και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος (DEA) Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Poitiers (Γαλλία). Στο ίδιο Πανεπιστήμιο ανακηρύχθηκε Διδάκτορας Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών με τη διάκριση "Άριστα" το 1992 και έλαβε το Δίπλωμα Διεύθυνσης Ερευνών (1992). Το 1994 έλαβε Υποτροφία Επιστημονικής Αριστείας από το Δίκτυο Γαλλόφωνων Πανεπιστημίων. Το 1994 εξελέγη Maitre de Conferences (Επίκουρος Καθηγητής) Ποινικού Δικαίου και Εγκληματολογικών Επιστημών στην Νομική Σχολή της La Rochelle (Γαλλία). Παράλληλα, από το 1995 μέχρι το 1998, διετέλεσε Διευθυντής του Κέντρου Γαλλόφωνων Νομικών Σπουδών (Centre d’Etudes Juridiques Francophones) του Πανεπιστημίου της La Rochelle και ακαδημαϊκός υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του ιδίου Πανεπιστημίου. Το διάστημα 1999-2003 δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Το 2003 εκλέχτηκε μέλος ΔΕΠ του Τμήματος Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, όπου σήμερα είναι καθηγητής Συγκριτικής Αντεγκληματικής Πολιτικής, ενώ διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος μεταξύ 2008-2009 και πρύτανης του ίδιου Πανεπιστημίου μεταξύ 2009-2012. Δίδαξε, επίσης, μετά το ακαδημαϊκό έτος 2005-2006, ως Επισκέπτης Καθηγητής στα προγράμματα Masters των γαλλικών Πανεπιστημίων του Poitiers, της La Rochelle και της Pau και εκλέχτηκε Προσκεκλημένος Καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Bordeaux IV μεταξύ 2006-2011 (επί τέσσερα ακαδημαϊκά έτη). Από το 2014 διδάσκει αντεγκληματική πολιτική ως επισκέπτης καθηγητής στη Νομική Σχολή του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου. Μεταξύ Ιουνίου 2012-Ιουνίου 2013 διετέλεσε Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 εκλέχτηκε βουλευτής Αχαΐας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Αριστερά). Κύρια έργα του είναι: "Η έννοια της τιμωρίας: Μια συνέντευξη του Μ. Φουκώ", Αντ. Ν. Σάκκουλας, 1990, "La perception des textes penitentiaires europeens par les droits francais et grec", Ant. N. Sakkoulas, 1995, "Le code penitentiaire hellenique: Etre et Connaitre", 1997, "Δημόσια ασφάλεια και αντεγκληματική πολιτική", Νομική Βιβλιοθήκη, 2002, β΄έκδ. 2005, "Η σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία", Νομική Βιβλιοθήκη, 2006, "Νομικό καθεστώς αλλοδαπών: Ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία", Νομική Βιβλιοθήκη, 2007, β' έκδ. 2010, γ΄έκδ. 2015, "Επιτηρούμενη Δημοκρατία: Η ηλεκτρονική παρακολούθηση στην κοινωνία της διακινδύνευσης", εκδ. Βιβλιόραμα, 2009, "Ο νόμος 4009/2011 για τα ΑΕΙ", Νομική Βιβλιοθήκη, 2011, "Η χώρα που πληγώναμε: Κρίσεις μέσα στην κρίση", Ποικίλη Στοά, 2017. Επίσης, έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και επιστημονικές μελέτες σε ελληνικά και διεθνή νομικά περιοδικά. Ιδιαίτερα, έχει ασχοληθεί στην Ελλάδα και σε ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Βέλγιο) με ζητήματα εγκληματικότητας, διεθνούς συνεργασίας και αποκέντρωσης της αντεγκληματικής πολιτικής, καθώς και εφαρμογών της μεταναστευτικής πολιτικής. Είναι μέλος πολλών διεθνών και εθνικών επιστημονικών ενώσεων και οργανισμών, και υπήρξε εμπειρογνώμονας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εκπρόσωπος της Ελλάδας κατά την περίοδο 2000-2004 για θέματα ευρωπαϊκής διαπανεπιστημιακής συνεργασίας (Προγράμματα κινητικότητας Διδασκόντων και Φοιτητών). Tο 2003 ορίστηκε από το Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας εξωτερικός αξιολογητής για τις Νομικές και Πολιτικές Επιστήμες γαλλόφωνων Πανεπιστημίων στην Ανατολική Ευρώπη. Επίσης, διετέλεσε εμπειρογνώμονας του Συμβουλίου της Ευρώπης για θέματα ευρωπαϊκών πολιτικών για την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού και τη λειτουργία της Δικαιοσύνης για τους ανήλικους και διευθυντής της Ευρωπαϊκής Ομάδας Έρευνας για την Ποινική Δικαιοσύνη, μεταξύ 1997-2008. Το 2003 τιμήθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία με το παράσημο της Τάξης του Ακαδημαϊκού Φοίνικα.

Ο Βασίλης Καρύδης είναι επίκουρος καθηγητής ποινικού δικαίου στο Τμήμα Νομικής του ΔΠΘ. Έχει συγγράψει τα βιβλία "Εγκληματικότητα και κοινωνικός έλεγχος στην ΕΣΣΔ" (1990) και "Η εγκληματικότητα των μεταναστών στην Ελλάδα" (1996), εκδ. Παπαζήση, καθώς και δεκάδες άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σχετικά με τις όψεις του εγκληματικού φαινομένου, του κοινωνικού ελέγχου και της παρεκλίνουσας συμπεριφοράς.

Ο Παναγιώτης Χαλάτσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Έκανε πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στα παιδαγωγικά και εκπόνησε, με υποτροφία του ΙΚΥ, διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, μελετώντας τις κοινωνικές σχέσεις των παιδιών και τις δυναμικές των ομάδων τους στο σχολείο. Δίδαξε για 16 χρόνια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και σε Ειδικά Σχολεία. Από το 2001 υπηρετεί ως Σχολικός Σύμβουλος Δημοτικής Εκπαίδευσης. Συγχρόνως, από το 2004 έως το 2009 δίδαξε στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και από το 2007 έως το 2009 στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Κείμενα του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και βιβλία. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στο χώρο της κοινωνικής ψυχολογίας και ιδιαίτερα στην ψυχοκοινωνιολογία των ανθρώπινων σχέσεων.