Ηδονών ήδιον έπαινος: Θεωρήσεις της παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας

Η Ευαγγελία Τσιαντούλη είναι νηπιαγωγός με μακρόχρονη διδακτική εμπειρία. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη διδακτική αξιοποίηση στοιχείων πολιτισμού σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Το 2012, αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων και συλλογικούς τόμους.

Ο Ιάσων Ευαγγέλου (φιλολογικό ψευδώνυμο του οφθαλμιάτρου και λογοτέχνη Ευάγγελου Ευαγγελίου), γεννήθηκε στο Βόλο το 1926. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ιατρική (πτυχίο 1954), Φιλοσοφία (πτυχίο 1974) και Θεολογία (ακροατής επί τετραετία). Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, της Ελληνικής Εταιρείας Φιλοσοφικών Μελετών κ.ά. Αρχισυντάκτης του περιοδικού "Προεκτάσεις στην εκπαίδευση" (1991-1997) και του περιοδικού "Κασταλία" της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών (1999-2005). Ο Ιάσων Ευαγγέλου παρουσιάστηκε στα Γράμματα το 1962 και από τότε προσφέρει στον λογοτεχνικό και φιλοσοφικό χώρο ένα σημαντικό έργο, που το χαρακτηρίζει κριτικό και εγκυκλοπαιδικό πνεύμα, πνευματικός προβληματισμός, ευαισθησία και ήθος, σαφήνεια σκέψης και έκφρασης, και περιεκτική διατύπωση λόγου. Αποσπάσματα του έργου του μεταφράστηκαν και στο εξωτερικό. Για την προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα έχει τιμηθεί με διακρίσεις και έτυχε τιμητικού διπλώματος από το Υπουργείο Πολιτισμού (1999). Έχει επίσης περιληφθεί σε ελληνικά και ξένα βιογραφικά λεξικά. Το έργο του αγκαλιάζει όλους σχεδόν τους τομείς του έντεχνου Λόγου, και εκτός από άρθρα σε εγκυκλοπαίδειες, περιοδικά και εφημερίδες, αποτελείται από εκατόν είκοσι βιβλία. Από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του είναι οι "γνωμικοί στοχασμοί: ΨΗΦΙΔΕΣ ΙΔΕΩΝ" και η "γνωμική ποίηση": ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΠΟΙΗΣΗΣ", που συνεχίζουν -και ανανεώνουν- στο χώρο της Ελληνικής Γραμματείας, την παράδοση του επιγραμματικού λόγου (πεζού και ποιητικού). Το 2013 κυκλοφόρησε το βιβλίο του: Γνωμολογικό Λεξικό (γενικής παιδείας) με 13.500 ψηφίδες ιδεών. Το ίδιο έτος, η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών τον πρότεινε στη Σουηδική Ακαδημία για το βραβείο ΝΟΒΕΕ Λογοτεχνίας (για τα έτη 2013, 2014).

Ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, λαογράφος και φιλόλογος Μ. Γ. Μερακλής γεννήθηκε το 1932 στην Καλαμάτα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Γοτίγγης της Γερμανίας, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Το 1975 εξελέγη τακτικός καθηγητής λαογραφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του οποίου διετέλεσε και πρύτανης (1981-1982). Στο χρονικό διάστημα 1990-1999 δίδαξε το ίδιο αντικείμενο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ύστερα από μετάκληση. Είναι προεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και χρημάτισε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Έχει εκδώσει βιβλία αναφερόμενα στη λαογραφία και τη (νεοελληνική κατεξοχήν) φιλολογία και έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα σχετικά με τα δύο αυτά αντικείμενα.

Ο Γεώργιος Δ. Παπαντωνάκης γεννήθηκε στην Κρήτη. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτορας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Για πολλά χρόνια υπηρέτησε στη μέση εκπαίδευση σε θέση διδακτικού και συμβουλευτικού προσωπικού. Από το 2000 διδάσκει παιδική λογοτεχνία στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, όπου σήμερα κατέχει τη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας, μέλος του νυν Δ.Σ. του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών "Κύματα των Τριών Θαλασσών" (Δ.Κ.Λ.Μ.) που εδρεύει στη Ρόδο, μέλος στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού "Ροδιακά Γράμματα", καθώς και του δίγλωσσου περιοδικού που εκδίδει το Δ.Κ.Λ.Μ., μέλος της Πανελλήνιας Παιδαγωγικής Εταιρείας και τέλος μέλος του Children' s Literature Association των ΗΠΑ.

Ο Αριστείδης Ν. Δουλαβέρας είναι Επίκ. Καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Γεννήθηκε στην Γκούρα Κορινθίας το 1949. Είναι αριστούχος πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1972) και αριστούχος διδάκτορας στη Λαογραφία της ίδιας σχολής (1988). Το 1984 μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία του ΥΠΕΠΘ στο Institute of Education του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Υπηρέτησε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος καθηγητής, διευθυντής γυμνασίου, μεταλυκειακού κέντρου, λυκείου και ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων. Διετέλεσε, εξάλλου, αναπληρωτής διευθυντής στο ΠΕΚ (Περιφερειακό Επιμορφωτικό Κέντρο) Πάτρας και διευθυντής ΠΕΚ Τρίπολης. Έχει δημοσιεύσει βιβλία για τη λαογραφία, τα αρχαία και τα νέα ελληνικά. Πολλά άρθρα και βιβλιοκρισίες του βρίσκονται σε διάφορα λαογραφικά και εκπαιδευτικά περιοδικά. Έχει επίσης λάβει μέρος με εισηγήσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια και έχει δώσει πολλές διαλέξεις και ομιλίες, ενώ είναι μέλος επιστημονικών ενώσεων και εταιρειών.

Ο Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης είναι καθηγητής λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε το 1948 στις Μενετές Καρπάθου του νομού Δωδεκανήσου. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεότερη Ελληνική Φιλολογία και Λαογραφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, απ' όπου αποφοίτησε το 1972 με βαθμό "Άριστα". Σε όλη τη διάρκεια των σπουδών του ήταν υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1973-1975) διορίστηκε καθηγητής στο Λύκειο Καρπάθου (1975-1977). Το 1976 πήρε πτυχίο Proficiency στην αγγλική γλώσσα και το 1982 αναγορεύτηκε διδάκτορας Λαογραφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με βαθμό "Άριστα". Έκανε συμπληρωματικές σπουδές Κοινωνικής και Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας, Εθνογραφίας και Λαογραφίας στο University College και στο London School of Economics του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (1982-1983 και 1989-1990). Υπηρέτησε ως βοηθός (1977-1982), επιμελητής και λέκτορας (1982-1986) Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 1986 εξελέγη επίκουρος καθηγητής και το 1992 αναπληρωτής καθηγητής στον Τομέα Λαογραφίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1993 εξελέγη και διορίστηκε (1994) αναπληρωτής καθηγητής Λαογραφίας στον Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1997 εξελέγη ομόφωνα και παμψηφεί τακτικός καθηγητής. Το 1982 του απονεμήθηκε το Πανδωδεκανησιακό βραβείο του Ιδρύματος Μοσκόβη για λαογραφική εργασία του, το 1995 ο Χρυσός Σταυρός της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου (από τον Μητροπολίτη Καρπάθου και Κάσου Αμβρόσιο) και το 2000 ο Χρυσός Σταυρός της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου (από τον Αρχιεπίσκοπο Γρηγόριο). Έλαβε επίσης τιμητικές διακρίσεις για το έργο και την προσφορά του από πολιτιστικούς φορείς. Διετέλεσε Honorary Research Associate στον King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (1989-1990) και διευθυντής του Πολιτιστικού Ιδρύματος Δωδεκανήσου (Αθήνα: 1992-1995). Είναι τακτικός εταίρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας (Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ.), της Αγγλικής Λαογραφικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Λαογραφικής Εταιρείας, της Ελληνικής Ανθρωπιστικής Εταιρείας, της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός", της Δωδεκανησιακής Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας, της Εταιρείας Καρπαθιακών Μελετών και της Ένωσης Δωδεκανήσιων Καθηγητών Πανεπιστημίου. Συνέγραψε βιβλία και μελετήματα για τον Ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Δημοσίευσε επίσης άρθρα, βιβλιοκρισίες, επιφυλλίδες κ.ά. σε περιοδικά, εφημερίδες, εγκυκλοπαίδειες, προλόγους σε βιβλία και έλαβε μέρος σε Ελληνικά και διεθνή συνέδρια Λαογραφίας και Πολιτισμού. Έδωσε επίσης διαλέξεις και μαθήματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι συνεργάτης των εφημερίδων "Το Βήμα" και "Η Καθημερινή".

Ο Απόστολος Ν. Μαγουλιώτης γεννήθηκε το 1953 στο Αγναντερό Καρδίτσας, σπούδασε ενδυματολογία, είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών και ανακηρύχθηκε διδάκτορας από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δίδαξε στη δημοτική και μέση εκπαίδευση, στο δημόσιο ΙΕΚ Καρδίτσας και στα ΚΕΚ Καρδίτσας (Ενιαίο και Ευρο-Ιδέα), στη Σχολή Νηπιαγωγών Καρδίτσας και στα Παιδαγωγικά Τμήματα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, καθώς και σε προγράμματα (Τμήμα Μουσειοπαιδαγωγικής Εκπαίδευσης και Εξομοίωσης των Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας). Σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και κατέχει την έδρα των "Εικαστικών τεχνών - Υλικά και τεχνικές μικροκατασκευών". Πέρα από τις διδακτικές του υποχρεώσεις στο ευρύ πεδίο της εκπαίδευσης, δίδαξε κατά διαστήματα σε διάφορα σεμινάρια και εργαστήρια (εικαστικού και κουκλοθεατρικού περιεχομένου) του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Οι έρευνές του ανακοινώθηκαν σε ημερίδες και ελληνικά και διεθνή συνέδρια, ενώ άλλες δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες. Επίσης η καλλιτεχνική και διδακτική του εμπειρία εμφανίζεται στα συγγράμματα: "Αρχή του σχεδίου και μέσα έκφρασης" (Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 1989), "Κατασκευές για κολλάζ - Αρχιτεκτονική - Θέατρο" (Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 1989), "Ζωγραφική - Γλυπτική - Χαρακτική" (Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 1989, τελευταία ανατύπωση το 2001), "Οι γραμμές της φαντασίας" (Καρδίτσα 1993), "Το μπλοκ της φαντασίας" (Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 1994), "Κουκλοθέατρο Ι - Πώς στήνεται ένα έργο" (Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1994).

Η Ελένη Ηλία γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Είναι νηπιαγωγός και διδάκτορας νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Η Ελένη Κονταξή σπούδασε Μεσαιωνική και Νεότερη Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας [Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης]. Υπήρξε υπότροφος του κληροδοτήματος Κίμωνος Πανταζόπουλου και του Ευρωπαϊκού Προγράμματος "Ηράκλειτος". Είναι διδάσκουσα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Τα διδακτικά και ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τη λογοτεχνία, και ειδικότερα την παιδικη και εφηβική λογοτεχνία, την ευρωπαϊκή λογοτεχνία και τη λογοτεχνία της διασποράς. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια και σε ερευνητικά προγράμματα, έχει δημοσιεύσει μελέτες σε περιοδικά.

Ο Δημήτρης Α. Σακκής είναι αναπληρωτής καθηγητής Νεοελληνικής Ιστορίας του Π.Τ.Π.Ε. του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει κάνει μακροχρόνιες έρευνες στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στα Αρχεία της Ιστορικής Εθνολογικής Εταιρείας, σε τοπικά αρχεία, σε αρχεία του εξωτερικού (Archivio di Stato di Venezia) κ.α. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην κοινωνική και πολιτισμική προσέγγιση ζητημάτων Νεοελληνικής Ιστορίας, την Ιστορία Θεσμών, αλλά και σε ζητήματα Διδακτικής της Ιστορίας. Συγγράμματά του: "H Eκπαίδευση στις Nοτιοδυτικές Kυκλάδες κατά την A' Oθωνική περίοδο (1833-1843)" (1997), "Nεοσύστατο ελληνικό κράτος (1833-1848): οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συνιστώσες της εκπαιδευτικής πραγματικότητας" (2001). Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε διεθνή και ελληνικά έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, όπως στα "Balkan Studies", "Παιδαγωγική Eπιθεώρηση", "Μνημοσύνη", "Tο Bήμα των Kοινωνικών Eπιστημών" κ.ά., καθώς και σε Πρακτικά Διεθνών και Πανελλήνιων Συνεδρίων.

Ο Κώστας Ν. Λιάπης γεννήθηκε στον "μεγάλο" Αϊ - Γιώργη του Πηλίου. Σπούδασε στην Παιδαγωγικής Ακαδημία της Λάρισας κι εργάστηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή του σε πολλά σχολεία της Μαγνησίας. Ασχολείται με τα γράμματα (στην πλατιά έννοια του όρου) από το 1955, με πρώτο βήμα τη βολιώτικη εφημερίδα Η Θεσσαλία, όπου έχει δημοσιεύσει μέχρι σήμερα χιλιάδες μικρά και μεγάλα κείμενα, που εκτείνονται από το χώρο του δημοσιογραφικού ρεπορτάζ ως τις περιοχές της λαογραφίας, της ιστορίας, της γλωσσολογίας και της λογοτεχνίας. Κείμενά του, όμως, από τους ίδιους αυτούς χώρους δημοσιεύονται χρόνια τώρα και σε πολλές άλλες εφημερίδες και κυρίως περιοδικά πολιτιστικής καλλιέργειας απ' όλη σχεδόν τη χώρα. Συνεργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και με τον Κρατικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Βόλου, όπου κι έχει πραγματοποιήσει πάνω από 500 παιδαγωγικές, ιστορικές και λαογραφικές εκπομπές. Στο ενεργητικό του καταγράφεται επίσης η συγγραφή 15 βιβλίων (ανάμεσα στα οποία και το πολυδιαβασμένο "Ώρες του Πηλίου"), και 15 ανατύπων με θέματα από την ιστορία, τη λαογραφία, τη λογοτεχνία και τη γλωσσολογία και επίκεντρο κυρίως το αγαπημένο του Πήλιο. Για μελέτες του έχει βραβευτεί σε πολλούς πανελλήνιους και πανθεσσαλικούς διαγωνισμούς, ενώ για το έργο του "Το γλωσσικό ιδίωμα του Πηλίου" έχει τιμηθεί με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και της Γλωσσικής Εταιρείας της Ακαδημίας Αθηνών. Τέλος είναι μέλος διαφόρων πνευματικών ιδρυμάτων και σωματείων όπως η Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, η Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία, η Ένωση Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού, η Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών, κ.ά.

Ο Δημήτριος Σ. Μπενέκος σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και από το 1977 διδάσκει την ελληνική γλώσσα στα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών σε δημόσια γερμανικά σχολεία. Κατά το διάστημα 1972-1975 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και αργότερα ανακηρύχτηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 1983 αποσπάστηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (Landesinstitut fur Schule Nordrhein- Westfalen) και ανέλαβε τη μετεκπαίδευση των ενταγμένων στο γερμανικό μορφωτικό σύστημα αλλοδαπών (και Ελλήνων) εκπαιδευτικών. Επίσης είναι επιφορτισμένος με τη μετεκπαίδευση όλων των αλλοδαπών εκπαιδευτικών σε θέματα μητρικής γλώσσας και αναγνώρισης της μητρικής γλώσσας ως ξένης στη διοικητική περιφέρεια του Munster. Από το 1993, ως παιδαγωγικός συνεργάτης του Landesinstitut, συμμετέχει στη συγγραφή και στη σύνταξη της σειράς των γλωσσικών βιβλίων με την επωνυμία "Τα Ελληνικά μας", που προορίζονται για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στα παιδιά των Ελλήνων ομογενών. Διετέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής του γερμανικού Υπουργείου Παιδείας της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, επιφορτισμένης με το σχεδιασμό και τη σύνταξη των αναλυτικών προγραμμάτων για τη διδασκαλία της Μητρικής Γλώσσας στις τάξεις 1η-6η και 7η-10η. Διετέλεσε μέλος της επιστημονικής επιτροπής του προγράμματος "Παιδεία Ομογενών - Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση στη Γερμανία", που υλοποίησε το Πανεπιστήμιο Κρήτης κατ' εντολήν του ελληνικού Υπουργείου Παιδείας. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες λαογραφικού και παιδαγωγικού περιεχομένου και έχει λάβει μέρος σε διάφορα συνέδρια ως εισηγητής, στην Ελλάδα και στη Γερμανία.

Ο Γιάννης Σ. Παπαδάτος κατάγεται από τα Ζερβάτα Κεφαλονιάς. Είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΤΕΠΑΕΣ) του Πανεπιστημίου Αιγαίου, καθώς και κριτικός βιβλίου. Σπούδασε παιδαγωγικά και πολιτικές επιστήμες. Η διδακτορική του διατριβή είχε ως θέμα "Τα περιβαλλοντικά προβλήματα στην ελληνική παιδική πεζογραφία (1975-1990): λογοτεχνική και κοινωνιοπαιδαγωγική προσέγγιση". Έχει υπηρετήσει ως δάσκαλος σε σχολεία της Κεφαλονιάς και της Αθήνας και ως σχολικός σύμβουλος στη Γλυφάδα και στην Αθήνα. Έχει αρθρογραφήσει ή αρθρογραφεί μόνιμα στα έντυπα "Λέσχη των Εκπαιδευτικών" (1993-2004), "UNICEF και Κόσμος" (1999-2006), "Ithaca" (2000-2004), "Καθημερινή" (2003-2006), "Διαβάζω" (1992-2010), "Ο Μικρός Ευκλείδης" (2004-2008) και "Επιθεώρηση Παιδικής Λογοτεχνίας" (1986-2003) όπου συμμετείχε στη συντακτική ομάδα του περιοδικού και κατά τα έτη 1993-1997 είχε την επιμέλεια ύλης. Εργασίες του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και σε διάφορα έντυπα (Εκπαιδευτική Κοινότητα, Αντιτετράδια Εκπαίδευσης, Λέσχη των Εκπαιδευτικών, Εκπαιδευτική Λέσχη, Σελιδοδείκτης, Μανδραγόρας, Ελίτροχος, Νέο Επίπεδο, Περίπλους, Γράμματα και Τέχνες, Αυγή, Ithaca, In focus, Καθημερινή κ. ά.). Έχει συμμετάσχει στις ομάδες συγγραφής των Ανθολογίων του Δημοτικού Σχολείου των Γ΄-Δ΄ (“Το σκολειό του κόσμου”) και Ε΄-ΣΤ΄ τάξεων (“Με λογισμό και μ΄ όνειρο”). Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη θεωρία και την κριτική της λογοτεχνίας, στη "διδακτική" προσέγγιση της ποίησης και στο δοκίμιο. Από το 1996 έως το 2012 έχει διδάξει μαθήματα σχετικά με την παιδική λογοτεχνία και το παιδικό βιβλίο στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. Επίσης, έχει διδάξει κατά καιρούς σχετικά μαθήματα στα Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα και στην εξομοίωση των πτυχίων των δασκάλων στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Αιγαίου καθώς και μαθήματα δημιουργικής γραφής στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και συμμετάσχει σε προγράμματα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (“Παραμύθια”, “Καινοτόμες δράσεις φιλαναγνωσίας”). Έχει βραβευτεί, το 1997, από τον Κύκλο του Παιδικού Βιβλίου για Πρόγραμμα Φιλαναγνωσίας καθώς από τον ίδιο φορέα, το 2016, για τη συνολική προσφορά του στην Παιδική Λογοτεχνία (Βραβείο “Πηνελόπη Δέλτα”).

Η Ρέα Κακάμπουρα είναι επίκουρη καθηγήτρια Λαογραφίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην έρευνα τοπικών συλλόγων και διαχείρισης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς στη σύγχρονη εποχή, σε θεωρητικά ζητήματα των λαογραφικών σπουδών, στη διαπολιτισμική διδακτική του λαϊκού πολιτισμού στην εκπαίδευση. Διδάσκει στο προπτυχιακό και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών (κατεύθυνση "Λαογραφία και εκπαίδευση") του ΠΤΔΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών και είναι διευθύντρια του Εργαστηρίου Κοινωνικών Επιστημών και επιστημονική υπεύθυνη του Αρχείου Αφηγήσεων Ζωής. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά, σε πρακτικά συνεδρίων και σε συλλογικούς τόμους. Έχει γράψει επίσης τα βιβλία "Ανάμεσα στο αστικό κέντρο και τις τοπικές κοινωνίες: Οι σύλλογοι της επαρχίας Κόνιτσας στην Αθήνα" (1999) και "Αφηγήσεις Ζωής". "Η βιογραφική προσέγγιση στη σύγχρονη λαογραφική έρευνα" (2011), και μαζί με τον Χ. Μπαμπούνη έχει επιμεληθεί τον τόμο "Ιστορικά και Λαογραφικά Μελετήματα: Ερευνητικές και Εκπαιδευτικές διαστάσεις" (2014). Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών (Δ.Σ. Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας) και της Εθνικής Επιστημονικής Επιτροπής της UNESCO για την προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Ο Θάνος Μπλούνας, τ. ειδικός πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, γεννήθηκε το 1943 στη Φθιώτιδα όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε παιδαγωγικά, ψυχολογία του παιδιού και κοινωνιολογία της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, στη Σκωτία και στη Γερμανία και εργάστηκε σε διάφορα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα και υπηρεσίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στο πλαίσιο των υπηρεσιακών του καθηκόντων ασχολήθηκε με τη συγγραφή αρκετών βιβλίων γλωσσικής διδασκαλίας για μαθητές του δημοτικού, που κυκλοφορούν από τον ΟΕΔΒ. Είναι επίσης συγγραφέας τριών βιβλίων για παιδιά που έχουν διανεμηθεί από του υπουργείο Παιδείας σε σχολικές βιβλιοθήκες, καθώς και του βιβλίου "Στη στροφή του ονείρου" με τρεις νουβέλες, που κυκλοφόρησε το 2006 από τις εκδόσεις Μ. Σιδέρη. Η ποιητική του συλλογή για παιδιά "Πράματα και θάματα" τιμήθηκε το 2005 με τον Έπαινο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς.