Η δασκάλα με τα μαύρα και άλλες ιστορίες τρόμου

Η Ελίζαμπεθ Μπόουεν γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1899. Γόνος Ιρλανδών γαιοκτημόνων, ενός αυστηρού δικηγόρου και μιας αιθέριας μητέρας, η Ελίζαμπεθ ταξίδεψε πολύ, έζησε την αποπνικτική ατμόσφαιρα των οικοτροφείων, πέρασε από την Οξφόρδη, όπου συνάντησε τον Γέητς, συνδέθηκε με τον κύκλο του Μπλούμσμπερι, παντρεύτηκε τον Άλαν Κάμερον, ανέπτυξε μια σταθερή φιλία με τον Τ. Σ. Έλιοτ, την Βιρτζίνια Γουλφ, την Ε. Γουέλτυ, προσέφερε τις υπηρεσίες της στην πολιτική άμυνα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Λονδίνο, ανακάλυψε στα πενήντα της την Αμερική, δίδαξε στο Πρίνστον και το Βασάρ... Και κυρίως έγραψε, έγραψε πολύ, δουλεύοντας εξαντλητικά τη λεπτομέρεια, αναπαράγοντας εναργέστατα το πνεύμα της εποχής, αντιμετωπίζοντας το μυθιστόρημα ως "μια μη ποιητική αποτύπωση μιας ποιητικής αλήθειας". Από τα "The hotel" ("Το ξενοδοχείο", 1927), "The last September" ("Ο τελευταίος Σεπτέμβρης", 1929), "The house in Paris" ("Το σπίτι στο Παρίσι", 1935), "A world of love" ("Κόσμος αγάπης", 1955), "A time in Rome" (Μια εποχή στη Ρώμη", 1959), "The little girls" ("Τα μικρά κορίτσια", 1963), "Eva Trout" ("Εύα Τράουτ", 1969), ως τα περισσότερα γνωστά της "The death of the heart" ("Ο θάνατος της καρδιάς", 1938) και "The heat of the day" ("Η κάψα της μέρας", 1949), η Μπόουεν, βαδίζοντας στα ίχνη του Χένρυ Τζέημς και του Ε. Μ. Φόστερ, θα αναδείξει την προσήλωσή της "στη χαρά των ανθρώπινων σχέσεων και στην απόλαυση των ωραίων αντικειμένων", δημιουργώντας ένα σύμπαν όπου συνυπάρχουν αισθησιασμός, ευαισθησία και ορθολογισμός και όπου οι ανθρώπινες σχέσεις είναι το ιερότερο και πολυτιμότερο στοιχείο της ζωής. Το 1948 τιμήθηκε με το CBE, το 1949 έλαβε τον τιμητικό τίτλο της διδάκτορος λογοτεχνίας από το Trinity College του Δουβλίνου, το 1965 τον ίδιο τίτλο από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Bryn Maur College των ΗΠΑ. Το 1956 αναγορεύτηκε Companion of Literature από τη Βασιλική Λογοτεχνική Εταιρία. Πέθανε στο Λονδίνο το 1973.

Η Ελίζαμπεθ Φάνσετ είναι μία από τις πιο ταλαντούχες και πρωτότυπες συγγραφείς ιστοριών φαντασμάτων της Μεγάλης Βρετανίας τα τελευταία είκοσι χρόνια, και έχει συνεισφέρει σε πολλές ανθολογίες, καθώς και στη ραδιοφωνική σειρά "Moments of Terror".

Γεννήθηκε στο Ανατολικό Σάσεξ το 1924. Ο πατέρας της, ο Conrad Aiken, είχε τιμηθεί με το Βραβείο Πούλιτζερ για τα ποιήματά του. Η ίδια εργάστηκε στο BBC και έγραψε πολλά παιδικά βιβλία και μυθιστορήματα τρόμου, καθώς και φανταστικές ιστορίες. Το 1969 τιμήθηκε με το βραβείο Guardian και το 1972 με το βραβείο Edgar Allan Poe. Ανάμεσα στα κυριότερα έργα της είναι το "Wolves Chronicles of Willoughby Chase) (1963), το "Black Hearts in Battersea" (1964) και το "The Haunting of Lamb House" (1987). Πέθανε το 2004 στην Αγγλία.

Η Ρόζμαρι Τιμπερλέι (1920-1988), συγγραφέας πενήντα περίπου μυθιστορημάτων, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πολυγραφότερες συγγραφείς ιστοριών φαντασμάτων. Μετά το πρώτο της διήγημα με τίτλο "Christmas Meeting", το οποίο δημοσιεύτηκε το 1952 στο "The Second Ghost Book", έγραψε πάνω από εκατό διηγήματα, τα οποία, αν και χαίρουν μεγάλης εκτίμησης και έχουν δημοσιευτεί σε αμέτρητες ανθολογίες, δυστυχώς δεν έχουν συγκεντρωθεί ποτέ σε έναν τόμο. Στα περισσότερα διηγήματά της συναντάμε ευγενικά, κάθε άλλο παρά τρομακτικά φαντάσματα.

Η Ρόζμαρι Πάρντοου (γενν. 1951) έχει βοηθήσει να διατηρηθεί ζωντανή η παράδοση των ιστοριών φαντασμάτων μέσα από τη μακρόχρονη σειρά της "Ghosts & Scholars". Έχει επίσης γράψει αρκετά διηγήματα του υπερφυσικού (με το ψευδώνυμο Μερί Ανν Άλεν), με αφηγήτρια τη συντηρήτρια εκκλησιών Τζέιν Μπράντσοου. Τα διηγήματα αυτά περιλαμβάνονται στη συλλογή με τίτλο "The Angry Dead" (1986). Η εμπεριστατωμένη μελέτη της για την πάπισσα Ιωάννα με τίτλο "The Female Pope" (την οποία έγραψε μαζί με τον Darrol Pardoe) κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αquarian το 1987.

Η Λίζα Σεντ Ομπέν ντε Τεράν (γενν. το 1953), διηγηματογράφος και ποιήτρια, έζησε εφτά χρόνια στις Άνδεις στη Βενεζουέλα. Έχει κερδίσει το Βραβείο S.W. Maugham για το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο "Keepers of the House" (1982), και το Βραβείο John Llewellyn Rhys για το δεύτερο με τίτλο "The Slow Train to Milan" (1983). Έχει γράψει άλλα εφτά μυθιστορήματα, μία ποιητική συλλογή, δύο συλλογές διηγημάτων και τέσσερις βιογραφίες. Το μεγαλύτερο μυθιστόρημά της, το "Otto", κυκλοφόρησε το 2005. Πολλά από τα γραπτά της έχουν τις ρίζες τους στα βιώματά της από τη Νότια Αμερική και συνδυάζουν τη δυναμική αφήγηση με την ισχυρή αίσθηση του μυθικού.

Η Σίλια Φρέμλιν (1914-2009), μία από τις πιο προικισμένες συγγραφείς μυστηρίου της Μεγάλης Βρετανίας, είναι γνωστή για τις εκπληκτικές ψυχολογικές ανατροπές και για το χάρισμά της να βλέπει τον τρόμο στο κοινότοπο. Το πρώτο της μυθιστόρημα κέρδισε το Βραβείο Edgar των Αμερικανών Συγγραφέων Μυστηρίου. «Τα εξαιρετικά διηγήματα μυστηρίου της Σίλια Φρέμλιν εστιάζουν πάντα σε κάποια φαινομενικά συνηθισμένη, "φυσιολογική" οικογενειακή κατάσταση, που όμως δεν πάει καθόλου καλά» σχολιάζει το Publishers Weekly. Εκτός από τα κομψά θρίλερ της, έχει επίσης γράψει αρκετά εκπληκτικά διηγήματα με φαντάσματα.

Η Ντόροθι Κέιτ Χέινς (1918-1987) καθιερώθηκε με το έργο "Winter's Traces" (1947) και τη συλλογή "Thou Shalt Not Suffer a Witch" (1949), με εικονογράφηση του Μέρβιν Πικ. Αργότερα, το 1981, κυκλοφόρησε η συλλογή "Peacocks and Pagodas", με τον υπότιτλο "The Best of Dorothy K. Haynes". Η Πάμελα Χάνσφορντ Τζόνσον έγραψε ότι τα διηγήματά της "στέλνουν τους μαγεμένους αναγνώστες ξανά στη βιβλιοθήκη για να βρουν κι άλλα βιβλία γραμμένα από το ίδιο επιδέξιο και κομψό χέρι".

Η λαίδη Αντόνια Φρέιζερ (γενν. 1932), κόρη του λόρδου Λόνγκφορντ και σύζυγος του θεατρικού συγγραφέα Χάρολντ Πίντερ, είναι εξίσου επιτυχημένη ως βιογράφος και ως διηγηματογράφος. Η πρώτη ιστορική βιογραφία της με τίτλο "Mary Queen of Scots" (1966) γνώρισε αμέσως επιτυχία και κέρδισε το Βραβείο James Tate Black. Έχει επίσης γράψει ιστορίες μυστηρίου.

Η Ρουθ Ρέντελ γεννήθηκε το 1930 στην Αγγλία. Μετά το σχολείο εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε τοπικές εφημερίδες. Θεωρείται μία από τις κορυφαίες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων. Έγραψε πάνω από 50 μυθιστορήματα και είχε βραβευτεί επανειλημμένα για το έργο της (βραβείο Edgar, CWA Gold Dagger, Sunday Times Literary Award). Το 1997 της απονεμήθηκε ο τίτλος της βαρόνης (βαρόνη Ρέντελ του Μπάμπεργκ). Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε είκοσι δύο γλώσσες. Πέθανε στις 2 Μαΐου 2015, σε ηλικία 85 ετών, αφού είχε υποστεί σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο από τις 7 Ιανουαρίου του ίδιου χρόνου.

H Ίντιθ Γουόρτον γεννήθηκε το 1862 από πλούσια οικογένεια της Νέας Υόρκης. Το 1885 παντρεύτηκε τον 'Εντουαρντ Pόμπινς Γουόρτον, τραπεζίτη από τη Βοστόνη. Εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία το 1907, αλλά δεν πήγε καλά ο γάμος τους και χώρισαν το 1913, τόσο λόγω των ψυχολογικών προβλημάτων του 'Εντουαρντ όσο και λόγω της προσπάθειας της Ίντιθ να συνδυάσει τα καθήκοντα της συζύγου με τις φιλοδοξίες της συγγραφέως. Μετά το διαζύγιό της, η Ίντιθ συνέχισε να ζει στη Γαλλία, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό της. Στο λογοτεχνικό σαλόνι της σύχναζαν συγγραφείς όπως ο συμπατριώτης της Χένρι Τζέιμς, με τον οποίο ήταν στενοί φίλοι, ο Γουόλτερ Μπέρι και πολλοί άλλοι. Μεταξύ των έργων της συμπεριλαμβάνονται "Τα χρόνια της αθωότητας" , "Το σπίτι της ευθυμίας", "Μαντάμ ντε Τρέιμ", "Χαμένες ψυχές και άλλα διηγήματα", "Οι αντίζηλες" κ.ά. Δούλευε το τελευταίο της μυθιστόρημα "Οι κουρσάροι", όταν πέθανε στις 11 Αυγούστου 1937.

H Μέι Σίνκλερ (πραγματικό όνομα Mary Amelia St. Clair, Rock Ferry, Cheshire, 1863-1946), υπήρξε βρετανή μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και ποιήτρια. Υποστήριξε με πάθος τις σουφραζέτες και ήταν από τις πρώτες οπαδούς της ψυχανάλυσης. Ξεκίνησε τη μακρά συγγραφική της σταδιοδρομία με το "Nakiketas and Other Poems" (με το όνομα Τζούλιαν Σίνκλερ) το 1886. Τα μυθιστορήματά της διακρίνονται για τη βαθιά κατανόηση της ζωής κάτω από δύσκολες συνθήκες, ενώ τα "May Oliver" (1919) και "Life and Death of Harriet Frean" (1922) είναι από τα πρώτα έργα που έχουν γραφτεί ακολουθώντας τη συνειδησιακή ροή.

Η Stella Dorothea Gibbons (1902-1989), Αγγλίδα ποιήτρια, δημοσιογράφος, μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος, έγινε αμέσως διάσημη με το πρώτο της μυθιστόρημα "Cold Comfort Farm" (1932), μια πνευματώδη παρωδία της πεσιμιστικής αγροτικής πεζογραφίας του Τόμας Χάρντι και ιδίως των Μέρι Γουέμπ και Σίλα Κει Σμιθ, που τιμήθηκε με το βραβείο Femina Vie Heureuse Prize την επόμενη χρονιά. Ακολούθησαν πολλά άλλα μυθιστορήματα και διηγήματα.

Η Όντρεϊ Λίλιαν Μπάρκερ (1918-2002) γνώρισε από νωρίς επιτυχία με την πρώτη της συλλογή με τον τίτλο "Innocents", η οποία το 1947 κέρδισε το Βραβείο S.W. Maugham. Ακολούθησαν τα έργα "Apology for a Hero" (1950), "The Joy-Ride" (1963), "Lost upon the Roundabouts" (1964), "Femina Real" (1971), "Any Excuse for a party" (1991) και "Submerged". Έγραψε επίσης πολλά μεταφυσικά διηγήματα.

Η Ρίτσμαλ Κρόμπτον (Ρ. Κ. Λάμπερν, 1890-1969) είναι μυθιστοριογράφος, και στο πλούσιο έργο της περιλαμβάνονται πολλά διηγήματα τρόμου και υπερφυσικού - ανάμεσά τους τα "Ρόζαλιντ" ["Rosalind"], "Hands" και "The Haunting of Greenways", τα οποία κυκλοφόρησαν στη συλλογή "Mist and Other Stories" (1928). Το διήγημα "Ρόζαλιντ" δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Sovereign Magazine τον Απρίλιο του 1925.

Η Μάρτζερι Λόρενς (1889-1969) πίστευε βαθιά στο υπερφυσικό και έγραψε ένα συναρπαστικό βιβλίο για τον αποκρυφισμό, το "Ferry over Jordan" (1944), καθώς και πάνω από εξήντα ιστορίες φαντασμάτων (μερικές από τις οποίες βασίζονται σε αληθινά γεγονότα). Από την πληθώρα των μυθιστορημάτων της, το γνωστότερο είναι το "The Madonna of Seven Moons" (1931), που έγινε ταινία με πρωταγωνίστρια τη Φίλις Κάλβερτ.

Η Μάργκαρετ Έργουιν (1889-1967) έχει πολλούς θαυμαστές, όχι μόνο για τη μακρά σειρά των ιστορικών μυθιστορημάτων της, αλλά και για το υπερφυσικό κλασικό μυθιστόρημα "Still she Wished for Company" του 1924. Η Έργουιν ισχυρίζεται ότι έγραψε την πρώτη ιστορία φαντασμάτων της σε ηλικία πέντε ετών, και συχνά επέστρεφε στο είδος με διηγήματα που περιέχονται στις συλλογές "Madame Fears the Dark" (1935) και "Bloodstock" (1953).

Η Φλόρα ΜακΝτόναλντ Μέιορ (Kingston Hill, Surrey, 1872 - Hampstead, Λονδίνο, 1932), έπειτα από χρόνια αφάνειας, στις μέρες μας προσελκύει έναν όλο και μεγαλύτερο αριθμό θαυμαστών. Και στα τρία μυθιστορήματά της - "The Third Miss Symons" (1913), "The Rector's Daughter" (1924) και "The Squire's Daughter" (1929)- συναντάμε το θέμα της μοναχικής γυναίκας. Επίσης παραγνωρισμένα είναι τα διηγήματά της -σε πολλά από τα οποία βρίσκουμε αλλόκοτα στοιχεία και φαντάσματα-, τα οποία κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατο της στη συλλογή "The Room Opposite" (1935).

Η Ανν Μπριτζ (ψευδώνυμο της Μερί Ντόλινγκ Σάντερς, αργότερα λαίδης Ο' Μάλεϊ, 1891-1974) έζησε μια πλούσια και γεμάτη ζωή με τον διπλωμάτη σύζυγό της Όουεν Ο' Μάλεϊ στην Κίνα, την Τουρκία, τη Δαλματία και άλλες χώρες, που όλες παίζουν σημαντικό ρόλο στα καλύτερα μυθιστορήματά της - τα "Peking Picnic" (1932), "The Ginger Griffin" (1934), "Illyrian Spring" (1935) και "The Dark Moment" (1952).