Η δικτατορία των συνταγματαρχών και η αποκατάσταση της δημοκρατίας

Ο Θάνος Βερέμης γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1943 στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης και ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Trinity College). Το 1978 ήταν Research Associate του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (Λονδίνο), το 1983 υπήρξε επισκέπτης ερευνητής στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, το 1987 επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον και το 1993-1994 επισκέπτης καθηγητής στο St. Antony’s College της Οξφόρδης. Από το 1987 είναι καθηγητής πολιτικής ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 1988 έως το 1994 υπήρξε διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ και έως το 2000 πρόεδρός του. Το 2001-2003 ήταν Constantine Karamanlis Professor στο Fletcher School of Law and Diplomacy, και το 2004-2010 πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ). Σήμερα είναι δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. Βιβλία (μεταξύ άλλων): - (Αdelphi Paper No 179), "Greek Security: Issues and Policies", 1972. - "Οι επεμβάσεις του στρατού στην Ελληνική πολιτική 1916-1936, 1977/1983". - "Δικτατορία και οικονομία", 1982. - "Ο σύγχρονος κόσμος", 1983. - "Η Εθνική Τράπεζα στη Μικρά Ασία", 1984. - "Ελληνοτουρκικές σχέσεις", 1986. - "Historical Dictionary of Modern Greece", 1995. - "Greece's Balkan Entanglement", 1995. - "The Greek Military in Politics from Independence to Democracy", 1997. - "Greece.The Modern Sequel", 2002. κ.ά.

Ο Γιώργιος Καμίνης γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1954, με καταγωγή από τη Χίο και τα Ψαρά. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris II του Παρισιού. Το 1989 αναγορεύθηκε διδάκτωρ δικαίου στο Πανεπιστήμιο Paris I (Σορβόνη). Το 1990 εκλέχθηκε λέκτορας συνταγματικού δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και το 1998 επίκουρος καθηγητής. Το 2003 εκλέχθηκε Συνήγορος του Πολίτη από τη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής, θέση στην οποία επανεκλέχθηκε τον Φεβρουάριο του 2008. Το 2010 παραιτήθηκε από την θέση του, και στις 14 Νοεμβρίου του ιδίου έτους εκλέχθηκε δήμαρχος Αθηναίων, μετά τη συμμετοχή τους στις δημοτικές εκλογές ως επικεφαλής διακομματικού συνδυασμού (με την υποστήριξη των κομμάτων ΠΑΣΟΚ, Δημοκρατικής Αριστεράς, Οικολόγων Πράσινων, καθώς και της συμμαχίας "Πορτοκαλί" -Δράσης και Φιλελεύθερης Συμμαχίας). Επίσης, από τον Φεβρουάριο του 2011 αποτελεί μέλος του Δ.Σ. του Μουσείου της Ακρόπολης, με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού. (πηγή: Wikipedia)

O Κωνσταντίνος Δ. Σβολόπουλος (1938-2019) γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2003 και χρημάτισε πρόεδρός της το 2010, και ομότιμος καθηγητής της Ιστορίας του Νεώτερου Ελληνισμού στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πολιτικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Στρασβούργου και Παρισίων. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ στα Πανεπιστήμια Στρασβούργου και Αθηνών και υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου και διετέλεσε καθηγητής της Ιστορίας των Διεθνών Σχέσεων (1981-1989). Kατά τα έτη 1962-1965 κατέταξε το αρχείο Eλευθερίου Bενιζέλου του Mουσείου Mπενάκη. Ιστορικός μεγάλου κύρους, διετέλεσε επί εννέα χρόνια διευθυντής του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου.Tο 1990 ανέλαβε τη Διεύθυνση του Iδρύματος "Kωνσταντίνος Γ. Kαραμανλής", του οποίου υπήρξε συνιδρυτής με τους K. Tσάτσο και K. Tρυπάνη. Tο 1989 εξελέγη καθηγητής της Iστορίας του Nεωτέρου Eλληνισμού στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. To 2003 η ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών αναγνωρίζοντας το σημαντικότατο έργο τού καθηγητή Σβολόπουλου τον εξέλεξε τακτικό μέλος της στην έδρα της "Ιστορίας του Ελληνισμού κατά τους Νεώτερους Χρόνους". Μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του Iδρύματος Nτε Γκωλ και επίτιμος εταίρος της Eταιρείας NA Eυρώπης του Mονάχου. Kύρια αυτοτελή έργα: "O Eλευθέριος Bενιζέλος και η πολιτική κρίσις εις την Aυτόνομον Kρήτην, 1901-1906", Aθήνα (1974), "Tο Bαλκανικόν Σύμφωνον και η ελληνική εξωτερική πολιτική, 1928-1934" (Aθήνα 1974), "Aνέκδοτον κείμενον του Eλευθερίου Bενιζέλου" (Aθήνα 1974), "H ελληνική εξωτερική πολιτική μετά την Συνθήκην της Λωζάνης: η κρίσιμος καμπή, Iούλιος-Δεκέμβριος 1928" (Θεσσαλονίκη 1977), "Yπουργείο Eξωτερικών, 1940-41. Eλληνικά διπλωματικά έγγραφα" (Aθήνα 1980), "H ελληνική εξωτερική πολιτική, 1900-1945" (Aθήνα 1992), "Kωνσταντινούπολη, 1856-1908: η ακμή του Eλληνισμού" (Aθήνα 1994), "H οργάνωση της διεθνούς κοινωνίας. Iστορική επισκόπηση" (Θεσσαλονίκη 1996), "Kωνσταντίνος Kαραμανλής: Aρχείο, γεγονότα και κείμενα", (επιμ. 12 τόμοι) (Aθήνα 1992-1997), "Alexandre Ypsilanti, Correspondance inedite, 1816-1828" (Thessaloniki 1999), "Eλευθέριος Bενιζέλος:12 μελετήματα" (Aθήνα 1999), "H ελληνική εξωτερική πολιτική, 1945-1981" (Aθήνα 2001), "Xαϊδάρι, 8 Σεπτεμβρίου 1944. H αόρατη στρατιά στο απόσπασμα" (Aθήνα 2002), "Tο καθεστώς των νησίδων του νοτιοανατολικού Aιγαίου. H μαρτυρία των πηγών" (Aθήνα 2002), "Η γένεση της ιστορίας του Νέου Ελληνισμού", (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006), "Προμαχώντας στο Μεσολόγγι" (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2007), "Η απόφαση για την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στην Μ. Ασία (Ίκαρος 2009), "Κατακτώντας την ανεξαρτησία", (Πατάκης 2010). Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου Κατερίνα Χέλμη. Έφυγε από τη ζωή στις 13 Αυγούστου 2019, σε ηλικία 81 ετών.

Ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου γεννήθηκε το 1966 στο Δοξάτο Δράμας. Ααποφοίτησε το 1987 από τη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και το 1992 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Ιστορίας Διεθνών Σχέσεων από το London School of Economics. Σήμερα υπηρετεί ως καθηγητής της Ιστορίας του Μεταπολεμικού Κόσμου και πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το έργο του περιλαμβάνει μελέτες και βιβλία για την Ιστορία των Διεθνών Σχέσεων κατά την περίοδο 1870-1991, την ελληνική εξωτερική πολιτική, την ελληνική πολιτική ιστορία του 20ού αιώνα και το Κυπριακό. Είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Ιδρύματος της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, μέλος του Ελληνοτουρκικού Φόρουμ και εταίρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος". Διευθύνει τη σειρά "Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία" των Εκδόσεων Πατάκη και επιμελείται την ιστορική σελίδα της κυριακάτικης Καθημερινής.

Η Μαρία Καραβία έχει ταξιδέψει πολλές φορές σε χώρες της Ανατολής, όπως στην Ινδία και την Ταϋλάνδη, την Κίνα και όλες σχεδόν τις χώρες της Μέσης Ανατολής, καλύπτοντας δημοσιογραφικές αποστολές των εφημερίδων Καθημερινή, Μεσημβρινή και του προδικτατορικού περιοδικού Εικόνες, έντυπα στα οποία εργάστηκε από την αρχή της σταδιοδρομίας της. Έχει σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης και, παράλληλα με τη δουλειά της σε εφημερίδες και περιοδικά, έχει εργαστεί στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και στην Ελληνική Τηλεόραση 1, όπου από το 1975 έως το 1987 ήταν υπεύθυνη για τον προγραμματισμό, την έρευνα και την παρουσίαση των εκπομπών Εικόνες και Εικαστικά. Στο διάστημα της δικτατορίας έζησε στο Λονδίνο και εργάστηκε στην Ελληνική Υπηρεσία του B.B.C. Έως το 1997, έγραφε χρονογράφημα στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας Καθημερινή. Το 1966, σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Γιώργο Εμιρζά, πραγματοποίησε για την ΕΤ 1 την τετράωρη τηλεοπτική σειρά Οδησσός, η λησμονημένη πατρίδα, την πρώτη εκτενή έρευνα που έγινε για τον ελληνισμό της περιοχής. Η μελέτη-λεύκωμα της Οδησσού κυκλοφόρησε στις Εκδόσεις Άγρα το 1998.

Ο Λεωνίδας Φ. Καλλιβρετάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1953. Το 1977 αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία και το 1983 υποστήριξε με επιτυχία τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Από το 1988 εργάζεται ως ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, όπου το 2001 εξελέγη Διευθυντής Ερευνών. Έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, βιβλία και άρθρα γύρω από την πολιτική, στρατιωτική, οικονομική και κοινωνική ιστορία του 19ου και 20ού αιώνα, την ιστορία της πόλης των Αθηνών, τα νεανικά κινήματα αμφισβήτησης του μεταπολεμικού κόσμου και όψεις της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974.

Η Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, αρχιτέκτων, ομότιμη καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με γνωστικό αντικείμενο "αρχειακή τεκμηρίωση και αρχιτεκτονική σύνθεση", γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Από το 1974 και μέχρι το 2009 δίδαξε στο ΕΜΠ σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο (προστασία μνημείων-συντήρηση και αποκατάσταση μνημείων και συνόλων), καθώς και σε μεταπτυχιακά σεμινάρια άλλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων σε θέματα σχετικά με την πολιτιστική μας κληρονομιά και την αρχιτεκτονική τεκμηρίωση. Είναι υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεώτερη ελληνική αρχιτεκτονική και σε θέματα προστασίας της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς.

Ο Σωτήρης Ριζάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Είναι διευθυντής ερευνών από το 2005 και διευθύνει το Κέντρο Ερεύνης της Ιστορίας του Νεώτερου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών από το 2016. Διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου το 1992. Έχει διδάξει στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Νεώτερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Υπήρξε Visiting Research Associate στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του King’s College London (1994-1995), Stanley J. Seeger Visiting Fellow in Research, στο Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών του Princeton University (2004-2005), Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου (1991-1992) και Μέλος του Επιστημονικού Εκπαιδευτικού Συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης (2008-2011).

Ο Χρήστος Ροζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Ιλινόις και στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Γενεύης. Διετέλεσε υφηγητής και καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διδάξει στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Γενεύης, στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Εδιμβούργου, της Λευκωσίας κ.α. Έχει διατελέσει πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων και σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρος της. Έχει επίσης διατελέσει γενικός γραμματέας του ΕΛΙΑΜΕΠ. Στην περίοδο 1996-97 υπηρέτησε υφυπουργός Εξωτερικών. Από το 1987 είναι μέλος αρχικά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και από το 1998 δικαστής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είναι μέλος του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου. Πρόσφατα αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θράκης. Έχει επίσης παρασημοφορηθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το συγγραφικό έργο του αναφέρεται στο διεθνές δίκαιο, τα δικαιώματα του ανθρώπου, τη διεθνή πολιτική και την ελληνική εξωτερική πολιτική. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Ο Μιχάλης Μ. Ψαλιδόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής Ιστορίας Οικονομικών Θεωριών στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από 29/6/2015, Αναπληρωτής Εκτελεστικός Διευθυντής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Κατά το παρελθόν δίδαξε στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Διατέλεσε υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) και του ιδρύματος Fulbright και επισκέπτης ερευνητής στα Πανεπιστήμια Duke, Princeton και στο King's College του Λονδίνου. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Ιστορία της Οικονομικής Σκέψης του 19ου και του 20ου αιώνα, καθώς και στη σχέση μεταξύ οικονομικής σκέψης και οικονομικής πολιτικής. Έχει γράψει βιβλία, μελέτες και άρθρα σε θέματα οικονομικής ιστορίας και ιστορίας οικονομικών θεωριών με έμφαση στη σχέση μεταξύ οικονομικής σκέψης και οικονομικής πολιτικής. Το έργο του "Διεθνής σύγκρουση και οικονομική σκέψη: Διεθνές εμπόριο και εθνικό συμφέρον 17ος-20ός αιώνας", τιμήθηκε το 2006, με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Ηλίας Νικολακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε μαθηματικά στην Αθήνα, στη Λωζάνη και στο Παρίσι και στη συνέχεια ειδικεύτηκε στην εκλογική κοινωνιολογία. Εργάστηκε επί πολλά χρόνια στο Εθνικό Κέντρο Kοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ). Σήμερα είναι καθηγητής εκλογικής κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνεργάζεται τακτικά με την εφημερίδα "Τα Νέα" και τον τηλεοπτικό σταθμό "Mega Channel" για την ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων και των πολιτικών δημοσκοπήσεων. Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται τα βιβλία: - "Άτλας των βουλευτικών εκλογών της 18ης Oκτωβρίου 1981", Αθήνα 1984. - "Κόμματα και βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα 1946-1964. Η εκλογική γεωγραφία των πολιτικών δυνάμεων", Αθήνα 1985. - "Εκλογές και κόμματα στη δεκαετία του ’80" (συν-επιμέλεια με τον Χ. Λυριντζή), Αθήνα 1990. - "Ο ελληνισμός της Αλβανίας" (συν-επιμέλεια με τους Θ. Βερέμη και Θ. Κουλουμπή), Αθήνα 1995. - "Κοινωνία και πολιτική. Όψεις της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, 1974-1994" (συν-επιμέλεια με τους Χ. Λυριντζή και Δ. Σωτηρόπουλο), Αθήνα 1996. -"H καχεκτική δημοκρατία: Κόμματα και εκλογές, 1946-1967", Αθήνα 2001

Ο Πάνος Καζάκος, 1941, είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Ελλάδα και οικονομικά στη (Δυτική) Γερμανία. Είναι διδάκτωρ του Christan-Albrechts-Universitat Kiel. Την περίοδο 1996-2002 διηύθυνε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών. Έχει διατελέσει ανάμεσα σε άλλα εμπειρογνώμων α΄ του Υπουργείου Εξωτερικών και διευθυντής ερευνών του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών. Η μελέτη του "Θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση" (Ι. Σιδέρης, 1996), βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Άλλες δημοσιεύσεις (επιλογή): "Ανάμεσα σε κράτος και αγορά - Οικονομία και πολιτική στη μεταπολεμική Ελλάδα 1944-2000", "Πατάκης", 2001, "Stabilisierung ohne Reform-Konvergenz und Pfadabhangigkeit im Griechenland der 90er Jahre", ZEI, Bonn 2000, "Η νέα Agenda της αριστεράς και άλλα δοκίμια πολιτικής κριτικής", "Παπαζήσης", Αθήνα 1998, "Greece and EC Membership Evaluated", (co-editor) "Printer", London 1994.

Ο Ιωάννης Μ. Κονιδάρης είναι καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε στη Χίο το 1948 και κατάγεται από την Κεφαλονιά και από τη Χίο. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Δικηγόρος από το 1973. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου (1974-1978). Διδάκτωρ Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών (1979), επιστημονικός συνεργάτης στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Φραγκφούρτης και στο Max-Planck-Institut fur Europaische Rechtsgeschichtc (1978-1981, 1989-1990). Υφηγητής (1985), Καθηγητής (1995 κ. εξ.). Διετέλεσε Διευθυντής του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Ελληνικού Δικαίου της Ακαδημίας Αθηνών (1994-2000), Ειδικός Σύμβουλος του Υπουργού Εξωτερικών για εκκλησιαστικά ζητήματα (1996-1999, 2001) και Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (2001-2004). Διευθύνει τη Βιβλιοθήκη Εκκλησιαστικού Δικαίου (1999 κ. εξ.) και την Επιθεώρηση Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου "Νομοκανονικά" (2002 κ. εξ.). Αρχων Μέγας Δικαιοφύλαξ της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας (2001).

Η Ειρήνη Χειλά, διδάκτορας διεθνών σχέσεων ("Η συμμετοχή της Ελλάδας στα Ηνωμένα Έθνη, 1974-1984. Συμβολή στη μελέτη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής", Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 1987), είναι επίκουρη καθηγήτρια διεθνών σχέσεων στο τμήμα διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Βασικά έργα της: "Ο ρόλος της μεσολάβησης στο χειρισμό κρίσεων. Ο ΟΗΕ στην εποχή της μοναδικής υπερδύναμης" (Σιδερής, Αθήνα, 1999), "Η εδραίωση της ειρήνης στο Αφγανιστάν στη μετα-Ταλιμπάν εποχή" (Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 21, Αθήνα, 2003), "Greece at the United Nations: voting behavior and policy shifts" (Modern Greek Studies Yearbook, 18-19, Minneapolis, Minnesota, 2002-2003), "La Grece dans le sud-est europeen: enjeux regionaux et perspectives" ("Η Ελλάδα στη νοτιοανατολική Ευρώπη: περιφερειακά παίγνια και προοπτικές") (διεύθυνση συλλογικού τόμου στο διεθνές περιοδικό "Mesogeios", "Herodotos", Paris, 2004).

Ο Σεραφείμ Ι. Σεφεριάδης είναι επίκουρος καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Visiting Fellow στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (Clare Hall) και γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης.

Αναπληρώτρια καθηγήτρια σύγχρονης ιστορίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Tubingen (1998). Από το 1999 έως το 2008 δίδαξε νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2008 είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια σύγχρονης ιστορίας και διεθνούς πολιτικής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεώτερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία, στην ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, των διατλαντικών σχέσεων και του ψυχρού πολέμου. Email: [email protected]

Ο Γιάννης Τζαννετάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940. Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε Νομικά στον Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Εκπρόσωπος του έτους του και της σχολής του στο Σύλλογο Νομικής "Θέμις", Γ.Γ. του Διοικητικού Συμβουλίου και στη Διοικούσα Επιτροπή Συλλόγων Παν. Αθηνών (ΔΕΣΠΑ) αντιστοίχως. Ιδρυτικός Πρόεδρος (1963) της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας (ΕΦΕΕ). Μέλος των καθοδηγητικών οργάνων της Οργάνωσης Νέων Ενώσεως Κέντρου (ΟΝΕΚ) και Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας (ΕΔΗΝ). Αρχισυντάκτης - Διευθυντής των περιοδικών "Δημοκράτης" και "Δημοκρατία 64". Από το 1972 Διευθυντής του πρώτου και μόνου αντιχουντικού περιοδικού "Προσανατολισμοί". Ιδρυτικό μέλος των Νέων Δυνάμεων, Δ/ντής των περιοδικών "Πολιτικό Κριτήριο" και "Ελεύθερα". Εργάστηκε στις εφημερίδες "Πρώτη" και "Η Ελλάδα Σήμερα". Εργάζεται στις εφημερίδες "Ελευθεροτυπία" και "Κυριακάτικη Αυγή" και στο περιοδικό "Μετρό". Έχει γράψει βιβλία: "Ν. Τιτουλέσκου, ένας μεγάλος Ευρωπαίος του μεταπολέμου", "Ο Τύπος στο μικρόφωνο" και "Λόγος ελληνικός στη δημοσιογραφία". Έχει μετάσχει σε δεκάδες συλλογικών εκδόσεων. Μέλος της Κίνησης Πολιτών για την Ελεύθερη Ραδιοφωνία Κανάλι 15. Ιδρυτικός Γεν. Δ/ντής των Ρ/Σ Αθήνα 98,4 και ASTRA 98,2 (Λευκωσία). Δ/ντής του FLASH FM 96,1 (1989) και συνεργάτης κατά καιρούς των Ρ/Σ 90,2 Αριστερά στα FM, ΕΡΑ 2, Ράδιο Παρατηρητής (Θεσ.) και πολλών Ρ/Σ της περιφέρειας. Έχει γράψει τα σενάρια και είχε τη δημοσιογραφική επιμέλεια σε 50-60 "επεισόδια" στις σειρές ντοκυμανταίρ της ΕΤ2 "Ιστορικές Προσωπογραφίες" κα "Ηγέτες". Ολοκλήρωσε κύκλο εκπομπών στην τηλεοπτικό σταθμό Seven X υπό τον τίτλο "Εκ του Σύνεγγυς" με αντικείμενο δημόσιες υποθέσεις και το δημόσιο λόγο. Συνεργάζεται με την Ντόϋτσε Βέλλε.

Ο Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1972 και είναι α'βάθμιος Καθηγητής Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Στο παρελθόν έχει επίσης διδάξει στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο/Τμήμα Ιστορίας, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, καθώς και πιο πρόσφατα, στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Εξάλλου, είναι Γραμματέας Σύνταξης του παλαιότερου ελληνικού περιοδικού ιδεών, της ΝΕΑΣ ΕΣΤΙΑΣ, και τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας, Η Καθημερινή, καθώς και του περιοδικού Lifo. Είναι μέλος των Επιστημονικών Επιτροπών της επιθεώρησης Φιλοσοφείν καθώς και του Foreign Affairs, The Hellenic Edition, ενώ διευθύνει και τη σειρά 'Ιδέες & Πολιτική' στις εκδόσεις Μεταίχμιο. Εξάλλου, είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Κύκλου 'Άγγελος Δεληβοριάς' υπό την αιγίδα της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης καθώς και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της 'Κυπριακής Εταιρείας Ιστορικών Σπουδών'. Υπήρξε, μέλος της επιστημονικής/οργανωτικής επιτροπής 14 συνεδρίων. Έχει συγγράψει το "Φάσεις και αντιφάσεις του ελληνικού κράτους στον 20ό αιώνα, 1910-2001" (εκδ. Εστία, 2019) και το "Από τον 'Ανένδοτο' στην 'δεξιά-αντιδεξιά'. Πολιτικοί και κοινωνικοί διχασμοί στη 'μακρά' δεκαετία του 1960" (εκδ. "Καθημερινή", 2019). Έχει πάνω από 70 δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους ή πρακτικά συνεδρίων, ενώ έχει επιμεληθεί 9 συλλογικούς τόμους ή πρακτικά συνεδρίων, μεταξύ αυτών το αγγλόφωνο, P. Panayiotopoulos - D.P. Sotiropoulos (eds), "Political and Cultural Aspects of Greek Exoticism", Palgrave-Macmillan (Ιούλιος 2019). Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ από το 2004 ενώ είναι ραδιοφωνικός παραγωγός της εβδομαδιαίας εκπομπής λόγου, 'Ιστορίες από τον πρώτο όροφο' στον @Amagi.

O Άγγελος Συρίγος (γενν. 1966) αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1988. Το 1994 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ στην Αγγλία. Είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάσθηκε στο Research Centre for International Law του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ (1993-94), διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης του Συμβουλίου της Ευρώπης για το Μαυροβούνιο και το Αζερμπαϊτζάν (1999-2002) και είναι εταίρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου (1999 μέχρι σήμερα). Ασχολείται επιστημονικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό, το Δίκαιο της Θάλασσας, τις μειονότητες και τους μετανάστες. Έχει βραβευθεί το 1992 από την Ακαδημία Αθηνών για εργασία του σχετική με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Μετά το 1999 έχει ασχοληθεί με την ελληνική εξωτερική πολιτική από θέσεις ευθύνης.

Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης είναι Λέκτορας της Θεωρίας της Ιστορίας και της Ιστοριογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι επιστημονικός συνεργάτης των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ). Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε διεθνή και ελληνικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικούς τόμους και περιοδικά, που αναφέρονται στη Νεοελληνική Ιστορία και Ιστοριογραφία του 19ου και 20ού αιώνα.

Ο Λυκούργος Κουρκουβέλας είναι πτυχιούχος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Royal Holloway, University of London, όπου πραγματοποίησε και τις μεταπτυχιακές του σπουδές με ειδίκευση στην Ιστορική Μουσικολογία και τη Σύγχρονη Ιστορία. Το 2010 αναγορεύτηκε διδάκτωρ Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεότερη και σύγχρονη διεθνή ιστορία, στην αμυντική και εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στον εικοστό αιώνα, καθώς και στη σύνδεση πολιτικής και ιδεολογίας, που προσδιορίζουν τη διεθνή θέση της χώρας.