Η εκδοτική των κειμένων της νεοελληνικής γραμματείας

O Eυριπίδης Γαραντούδης είναι καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθήνων. Γεννήθηκε το 1964 στην Kαβάλα. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Aπό το 1986 έως το 1989 δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Iνστιτούτο Bυζαντινών και Nεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Πάδοβας. Aπό το 1995 έως το 2003 δίδαξε νεοελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Kρήτης (επίκουρος καθηγητής το 1999). Διετέλεσε επίσης ερευνητής του Iνστιτούτου Mεσογειακών Σπουδών του Iδρύματος Tεχνολογίας και Έρευνας, με αντικείμενο τη συγγραφή ιστορίας της νεοελληνικής μετρικής. Δημοσίευσε τα βιβλία: "Aρχαία και νέα ελληνική μετρική. Iστορικό διάγραμμα μιας παρεξήγησης", Πάδοβα 1989, "Πολύτροπος αρμονία. Mετρική και ποιητική του Kάλβου", Hράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Kρήτης - Στέγη Kαλών Tεχνών και Γραμμάτων 1995, και "Aνθολογία νεώτερης ελληνικής ποίησης 1980-1997. Oι στιγμές του νόστου", Aθήνα, Eκδόσεις Nεφέλη 1998. Eπιμελήθηκε τα βιβλία: "Γεράσιμος Σπαταλάς, H στιχουργική τέχνη. Mελέτες για τη νεοελληνική μετρική", Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Kρήτης 1997 (σε συνεργασία με την Άννα Kατσιγιάννη) και "Tάκης Σινόπουλος, Xρονικό αναγνώσεων. Bιβλιοκρισίες για τη μεταπολεμική ποίηση", Αθήνα, Σοκόλης 1999 (σε συνεργασία με τη Δώρα Mέντη). Bιβλιοκρισίες και μελέτες του για θέματα της νεοελληνικής φιλολογίας δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες.

Ο Λάμπρος Βαρελάς (Βαθύρρευμα Τρικάλων 1968) σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στο ίδιο πανεπιστήμιο έκανε μεταπτυχιακές σπουδές και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή με αντικείμενο τις λογοτεχνικές και πνευματικές κινήσεις στην ελληνική επαρχία κατά τη μεσοπολεμική περίοδο. Δίδαξε στην ιδιωτική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, διετέλεσε τακτικός ερευνητής στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και από το 2010 είναι επίκουρος καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας στο ΑΠΘ, ενώ ανήκει και στο συνεργαζόμενο διδακτικό προσωπικό του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν κυρίως τη λογοτεχνία του 19ου αιώνα, τη λογοτεχνία στην εκπαίδευση και τα περιοδικά λόγου και τέχνης.

Ο Peter Mackridge γεννήθηκε στην Αγγλία το 1946. Φοίτησε στο St. John's College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, όπου σπούδασε νεοελληνική και γαλλική φιλολογία. Με υποτροφία από το Queen's College του ίδιου πανεπιστημίου έζησε τα χρόνια 1969-1972 στην Αθήνα, όπου έκανε έρευνα για τη διδακτορική διατριβή του, που είχε ως θέμα το ελληνικό μυθιστόρημα του μεσοπολέμου. Από το 1973 ως το 1980 ήταν Lecturer Νεοελληνικής Φιλολογίας στο King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, ενώ από το 1981 ως τη συνταξιοδότησή του, το 2004, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου ήταν επίσης εταίρος (fellow) του St. Cross College. Όλα αυτά τα χρόνια ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας, και δημοσίευσε άρθρα για το Σολωμό, τον Καρυωτάκη, το προπολεμικό και μεταπολεμικό ελληνικό μυθιστόρημα και την ποντιακή διάλεκτο. Επίσης επιμελήθηκε την έκδοση των μυθιστορημάτων "Eroica" και "Στου Χατζηφράγκου" του Κοσμά Πολίτη στη σειρά "Νεά Ελληνική Βιβλιοθήκη" των εκδόσεων Ερμής, αρχικά, και του Βιβλιοπωλείου της Εστίας στη συνέχεια. Ο Peter Mackridge έχει ταξιδέψει σε πολλά μέρη της Ελλάδας, την οποία θεωρεί δεύτερη πατρίδα του.

Ο Γιώργος Κεχαγιόγλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947 και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη (1965-1969) και στο Παρίσι (1977-1979). Από το 1975 διδάσκει Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (όπου από το 1989 είναι καθηγητής α' βαθμίδας). Ασχολείται με ποικίλα θέματα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας και φιλολογίας από τις αρχές (12ος αιώνας) έως σήμερα, καθώς και με ζητήματα συγκριτικής φιλολογίας. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μελέτη και κριτική αποτίμηση της νεότερης Κυπριακής γραμματείας και λογοτεχνίας.

Η Σωτηρία Σταυρακοπούλου γεννήθηκε στον Βόλο (1957). Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. (1980) και εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας της παραπάνω Σχολής. Έχει δημοσιεύσει ποικίλα άρθρα, μελετήματα και βιβλιοκρισίες που αφορούν την πρώιμη δημώδη και τη νεοελληνική λογοτεχνία. Έχει εκδώσει τις ακόλουθες μελέτες: "Περικλής Σφυρίδης - Παραφυάδες ΙΙ: Κείμενα λογοτεχνίας και βιβλιοκρισίες 1999-2008" (Καστανιώτης, 2008) και "Περικλής Σφυρίδης - Ο πεζογράφος και η κριτική για το έργο του" (Εστία, 2011), "Επ’ αφορμή - Μελετήματα για τη λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης" (Iανός, 2011), "Η γερμανική κατοχή σε πεζογράφους της Θεσσαλονίκης" (Μαλλιάρης Παιδεία, 2015), "Τέσσερις συνεντεύξεις του Περικλή Σφυρίδη" (Μαλλιάρης Παιδεία, 2016), "Εργογραφία - Βιβλιογραφία Κωνσταντίνου Κ. Παπουλίδη: 1960-2016" (Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ, 2016), "Τα μη του έρωτα: Virtu per sensi - Ερμηνευτικές θεωρήσεις της υστερομεσαιωνικής και αναγεννησιακής λογοτεχνίας: 12ος-17ος αι." (Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ, 2017), "Τέχνη αψιμυθίωτη" (Μαλλιάρης Παιδεία, 2017). Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1980 με τη συλλογή διηγημάτων "Τα ζούμπερα" (Ερμής) και ακολούθησαν τα εξής βιβλία λογοτεχνίας: "Η χορδοφάσα και ο κύκλος" (διήγηση: Ερμής,1982)· "Η λαπαροτομή" (διηγήματα: Λιβάνης, 1983)· "Άλμα" (μυθιστόρημα: Ερμής, 1989)· "Οι δεξιώσεις" (μυθιστόρημα: Εστία, 2001)· "Η μεθυσμένη γυναίκα" (μυθιστόρημα: Εστία, 2005)· "Σπάνιες αλήθειες" (μυθιστόρημα: Εστία, 2008), "Αχ, Ελλάδα, σ’ αγαπώ" (μυθιστόρημα: Εστία, 2012).

Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Έχει συγγράψει τη μονογραφία "Virgil’s Aeneid: Semantic Relations and Proper Names" (Οξφόρδη 1997) και πολλές μελέτες για τη λογοτεχνία της ελληνιστικής εποχής, των κλασικών ρωμαϊκών χρόνων και της ύστερης αρχαιότητας. Έχει εκδώσει τρεις τόμους για την ελληνορωμαϊκή ποίηση (επική, λυρική, βουκολική) και έχει συνεπιμεληθεί πέντε τόμους πρακτικών των διεθνών συνεδρίων RICAN για το αρχαίο μυθιστόρημα, στη σειρά Ancient Narrative Supplementa. Έχει δημοσιεύσει μελέτες για την Κρητική Αναγέννηση και τον ρόλο των Ακαδημιών, και έχει συνεπιμεληθεί τα πρακτικά διεθνούς συνεδρίου για τον Ερωτόκριτο. Το έργο του περιλαμβάνει επίσης μελέτες για τους παρακάτω συγγραφείς: Τζιοβάνι Μποκάτσιο, Τορκουάτο Τάσσο, Βιτσέντζο Κορνάρο, Γεώργιο Χορτάτση, Αδαμάντιο Κοραή, Διονύσιο Σολωμό, Ανδρέα Κάλβο, Αλέξανδρο Δουμά, Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή, Γκυστάβ Φλωμπέρ, Εμμανουήλ Ροΐδη, Τόμας Χάρντυ, Γεώργιο Βιζυηνό, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Κ. Π. Καβάφη, Νίκο Καζαντζάκη, Γιώργο Σεφέρη, Παντελή Πρεβελάκη. Στο πλαίσιο της έρευνάς του για το νεοελληνικό μυθιστόρημα εντάσσεται το υπό έκδοση βιβλίο του για τα "κρητικά" μυθιστορήματα του Καζαντζάκη.

Η Λίνα Ιατρού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Νοερά ζει στην αγαπημένης της πολιτεία τη Θεσσαλονίκη. Είναι κρητικο-σμυρναϊκής καταγωγής, αλλά ανατράφηκε σε ρουμελιώτικο περιβάλλον. Σπούδασε μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στο ΑΠΘ, στη συνέχεια Παιδική Λογοτεχνία και οργάνωση σχολικών και παιδικών βιβλιοθηκών στο University of Calgary του Καναδά. Δίδαξε νέα ελληνικά για ξενόγλωσσους στη Βόρεια Αμερική (Harvard University, Hellenic College, University of Calgary) και εργάστηκε στην πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη του Κάλγκαρι, στον Καναδά. Επιμελήθηκε τα βιβλία "Στήλη 20-9-71: Ο θάνατος του Γιώργου Σεφέρη στον ελληνικό τύπο" (Ερμής, Αθήνα 1972), "Η βιβλιοθήκη του Κ. Π. Καβάφη" (Ερμής, Αθήνα 2003) και έχει υπό έκδοση (με συνεργάτες) τον τόμο "Νυκτερινά σκαλαθύρματα: Το συριανό ημερολόγιο του Χρήστου Ευαγγελίδη" (Σύρος 1859-1860). Έχει συμμετάσχει σε πολλά επιστημονικά συνέδρια και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα φιλολογικά περιοδικά, επετηρίδες και πρακτικά συνεδρίων.

Ο Κώστας Γιαβής είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Υπήρξε μεταδιδακτορικός υπότροφος του Princeton και του Ιδρύματος Humboldt, ερευνητικός εταίρος του Harvard (Dumbarton Oaks), λέκτορας του Πανεπιστημίου Cornell και επισκέπτης καθηγητής της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Τα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνουν τη νέα ελληνική λογοτεχνία από το ύστερο Βυζάντιο μέχρι σήμερα, με έμφαση στα δημώδη κείμενα, την ποιητική της συνέχειας μεταξύ πολιτισμών και περιόδων, και τις προϋποθέσεις της νεωτερικότητας.