Η Κιβωτός: παλαιοί σπόροι για νέες καλλιέργειες

Η Φοίβη Γιαννίση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. (1988), και υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στην περιοχή "Langues, histoire et civilizations des Mondes Anciens" στο Πανεπιστήμιο Lyon II- Lumiere το 1994. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στις γνωστικές περιοχές του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και της πολιτισμικής ανθρωπολογίας, και μέλος της ομάδας δράσεων στην πόλη "Αστικό Κενό". Ιδρυτικό μέλος και συνεκδότρια του περιοδικού "Μαύρο Μουσείο", τη δεκαετία του '80, έχει εκδώσει τiς ποιητικές συλλογές "Αχινοί" (Αθήνα, 1995), "Ραμαζάνι" (Αθήνα 1997), "Θηλιές" (Νεφέλη, 2005) και "Ομηρικά" (Κέδρος, 2009). Έχει επίσης εκδώσει ποιήματά της στα περιοδικά "Ποίηση", "Ποιητική", καθώς και στα ηλεκτρονικά περιοδικά "e-poema.eu" και "poeticanet.gr". Στο πλαίσο της 1ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας, συμμετείχε στο project Karaoke Poetry Bar (12-18/11/2007). Εκτός από την ποίηση ασχολείται με το δοκιμιακό λόγο περί ποιητικής (σχέση ποίησης με κατασκευή, χώρο, τοπίο, σώμα, φωνή). Στο βιβλίο της "Recits des voies: chant et cheminement en Grece archaique", Grenoble, 2006, επικεντρώνεται στην ποιητική της οδού στην αρχαϊκή λυρική ποίηση. Άλλα δοκίμια της, δημοσιευμένα σε δικτυακούς τόπους: "Οι φωνές του ποιήματος (α'+β'), με αφορμή το ποίημα "Η Σίβυλλα στο παιδί" της Μαρίνας Τσβετάγεβα" (www.e-poema.eu), και "Σωματοτοπία στην ποίηση: ένα παλιομοδίτικο θέμα;" (www.e-poema.eu). Τα τελευταία δύο χρόνια ερευνά το θέμα της εκφώνησης ποίησης με δράσεις απαγγελίας in situ: Bar Dasein (απαγγελία από την συλλογή "Ομηρικά" την Κυριακή 8-6-08), Εργαστήριο Territual Paou (Territual Paou, 29-8 έως 7-9-008, Μονή Αγίου Νικολάου στην Πάου Αργαλαστής , έργο: "Ικεσίες Ι, ΙΙ, ΙΙΙ"), EU-ROMA, Δράση 02 (Διεθνές Συμπόσιο με τίτλο "Building Together", έργο: "O ανθοπώλης", 8-3-09), 2η Μπιενάλε Αθήνας 2009, Ομάδα Φιλοπάππου (Παραλία Φαλήρου, 27-6-09, έργο: "Έα Εκείνα"). Μαζί με τον Α.Tzonis είναι συγγραφέας του βιβλίου: "Classical Greek Architecture: The Construction of the Modern", Flammarion, 2004 (κυκλοφορεί επίσης σε γαλλική και γερμανική μετάφραση). Το καλοκαίρι του 2010 ήταν επιμελήτρια-επίτροπος, μαζί με τον Ζήση Κοτιώνη, της ελληνικής συμμετοχής στη 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, κατασκευάζοντας το έργο με τίτλο "Κιβωτός: Παλαιοί Σπόροι για Νέες Καλλιέργειες", το οποίο εκτέθηκε μεταξύ 30.3 - 22.5.2011 και στο Μουσείο Μπενάκη (στο έργο συνεργάστηκαν επίσης οι Ορέστης Δαβίας -φυτογενετικό υλικό, Γιάννης Ισιδώρου -οπτική και ηχητική εγκατάσταση, Κώστας Μανωλίδης -τοπιακές τοπολογίες, Μαρία Παπαδημητρίου -εργαστήριο σπορείας, και Αλέξανδρος Ψυχούλης -οδηγός για τον επίδοξο κηποτέχνη-καλλιεργητή της αστικής ζωής).

Ο Παντελής Λαζαρίδης (Θεσσαλονίκη 1941), αρχιτέκτων, εικαστικός, συγγραφέας και επιμελητής εκδόσεων, είναι ομότιμος καθηγητής αρχιτεκτονικής. Μαθήτευσε στο Εργαστήρι του ζωγράφου και καθηγητή του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Χρήστου Λεφάκη. Το 1968 έγινε επιστημονικός συνεργάτης, αργότερα, βοηθός και επιμελητής (έως το 1977) στην Έδρα Ζωγραφικής και το Εργαστήριο Εικαστικών Τεχνών του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Άρχισε να εκθέτει από την περίοδο 1963-1964 και συνέχισε με ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική. Το 1976 συμμετέχει στη Διεθνή Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας. Έργα του βρίσκονται σε ατομικές και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια της Χούντας έφυγε στο εξωτερικό όπου δίδαξε με διάφορες πανεπιστημιακές ιδιότητες στις Αρχιτεκτονικές Σχολές του Πανεπιστημίου της Γενεύης και του Πολυτεχνείου της Λωζάνης. Παράλληλα εργάστηκε ως ζωγράφος. Το 1972 έγινε καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Κατά τη μεταπολίτευση επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1977 εκλέγεται καθηγητής στην Έδρα Εισαγωγής στην Αρχιτεκτονική του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 1974 ξεκινά έντονη συγγραφική και εκδοτική δραστηριότητα, προσδίδοντας ιδεολογική κατεύθυνση και κοινωνικό χαρακτήρα στην αρχιτεκτονική και πολεοδομική έρευνα. Κεντρικό αντικείμενο των βιβλίων και των μελετών που συνέγραψε, μετέφρασε, επιμελήθηκε και εξέδωσε είναι η πόλη: η πολυπλοκότητα των ανθρώπινων συμπεριφορών, η ποικιλία και οι αντιθέσεις της ζωής μέσα στο χώρο. Οι απόψεις του αυτές τον διαφοροποιούν από εκείνες που έθεταν στο κέντρο της αρχιτεκτονικής την αισθητική του κτιρίου. Το δημοσιευμένο έργο του μπορεί να διακριθεί σε δύο κατηγορίες. Σε κείμενα που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και ανεξάρτητες εκδόσεις και σε κείμενα που εντάσσονται στο πλαίσιο οργανωμένων εκδοτικών σειρών, που ίδρυσε και διηύθυνε προβάλλοντας βασικά μελετήματα και θέσεις οι οποίες απουσίαζαν από την ελληνική αρχιτεκτονική βιβλιογραφία, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον από το τεχνοκρατικό και αισθητικό πεδίο στο κοινωνικό και πολιτικό. Παράλληλα με τις πανεπιστημιακές, συγγραφικές και ερευνητικές του δραστηριότητες ασχολήθηκε ήδη από τις αρχές του 1960 με τα κοινά και την πολιτική. Διετέλεσε Πρόεδρος (1984-1990) και αργότερα Πρύτανης (1998-2002) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αναπληρωτής πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), γενικός γραμματέας λαϊκής επιμόρφωσης του Υπουργείου Παιδείας, γενικός γραμματέας ΕΟΤ. Έργα του έχουν εκτεθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το Μουσείο Μπενάκη οργάνωσε το 2009 αναδρομική έκθεση της συνολικής καλλιτεχνικής του διαδρομής με τίτλο: "parkour"/στάσεις, παραβάσεις, ελιγμοί.

Ο Πάνος Κούρος είναι εικαστικός καλλιτέχνης, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών. Το έργο του αναπτύσσεται σε διαφορετικές περιοχές που συσχετίζουν κριτικές τέχνης με την αρχιτεκτονική, τον αστικό πολιτισμό και την πολιτική της μνήμης. Περιλαμβάνει προτάσεις, εγκαταστάσεις, επιμελητικές δράσεις και θεωρητικές μελέτες, και έχει παρουσιαστεί και διακριθεί σε πολλές διεθνείς εκθέσεις τέχνης. Είναι διδάκτωρ αρχιτεκτονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει επιτελέσει ερευνητής στο Κέντρο Ανωτάτων Εικαστικών Ερευνών (C.A.V.S.) του Μ.Ι.Τ. και έχει διδάξει μαθήματα περιβαλλοντικής τέχνης και αισθητικής των ερειπίων στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Μ.Ι.Τ., στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μασσαχουσέτης και στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Βοστώνης. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και μελέτες για ζητήματα σύγχρονης τέχνης, εκπαίδευσης και πολιτισμού των μέσων.

Ο Mike Davis είναι αμερικανός κοινωνικός σxoλιαστής, θεωρητικός του άστεως, ιστορικός και ακτιβιστής. Είναι περισσότερο γνωστός για τις έρευνές του σχετικά με τις κοινωνικές τάξεις στη γενέτειρά του τη Νότια Καλιφόρνια. Γεννήθηκε το 1946, σrη Fontana της Καλιφόρνιας και μεγάλωσε στo ΕΙ Cajon. Ο Davis εργάστηκε ως τεμαχισrής κρέατος, οδηγός φορτηγού, και έδρασε ως ακτιβιστής στις γραμμές του Φοιτητικού κινήματος για μια Δημοκρατική Κοινωνία (SOS). Σπούδασε στo Reed College σrα μέσα της δεκαετίας του 1960, αλλά δεν ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα πραγματικά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν πήρε τα πτυχία ΒΑ και ΜΑ. Δεν ολοκλήρωσε ποτέ το Διδακτορικό του σrην ιστορία που είχε ξεκινήσει στο Πανεπιστήμιo της Καλιφόρνια. Το 1998 έλαβε το MacArthur Fellowship Award, και υπήρξε υπότροφος του Ινστιτούτο Getty. Το 2007 κέρδισε το Βραβείο Λογοτεχνίας Lannan σrην κατηγορία των μη λογοτεχνικών βιβλίων. Είναι καθηγητής στo Τμήμα Iστoρίας στo Πανεπισrήμιo της Καλιφόρνιας, Irvine, καθώς και συνεκδότης της επιθεώρησης "New Left Review". Αρθρογραφεί επίσης σrη βρετανική μηνιαία "Σοσιαλιστική Επιθεώρηση", το όργανο του Σoσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας, στo αμερικανικό περιοδικό "The Nation" καθώς και στo βρετανικό περιοδικό "New Statemen". Αυτοπροσδιορίζεται ως "διεθνής σoσιαλιστής" και "μαρξιστής-περιβαλλοντολόγος".

Ο Δημήτρης Φατούρος (30 Αυγούστου 1928- 7 Νοεμβρίου 2020) γεννήθηκε στην Αθήνα. Αρχιτέκτων Ε.Μ.Π. 1952. Επιμελητής Ε.Μ.Π., στον Δ. Πικιώνη και στον Ν. Χατζηκυριάκο-Γκίκα, 1953-59. Καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) 1959-1996. Πρύτανης του Α.Π.Θ. 1983-1988. Ομότιμος καθηγητής στο Α.Π.Θ. από το 1996. Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών 2014. Visiting Fellow στο Πανεπιστήμιο Yale 1966-67, είχε διδάξει και είχε δώσει διαλέξεις σε πολλά Πανεπιστήμια της Ευρώπης, των Η.Π.Α και αλλού. Εκλεγμένος πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ), 1973 και 1974. Υπουργός Παιδείας 1993-94 και Πρόεδρος σε διάφορες περιόδους σε Επιστημονικά Κέντρα και Οργανισμούς. Είχε βραβευθεί σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, είχε μελετήσει πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, που έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικές και ξένες εκδόσεις και έχουν παρουσιαστεί σε ελληνικές και διεθνείς Εκθέσεις. Ατομική Έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, 2009. Έχει πολλές δημοσιεύσεις σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και άλλες εκδόσεις. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε πολλές εκδόσεις.

Ο Λόης Παπαδόπουλος είναι αρχιτέκτων μηχανικός, καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο Παναγιώτης Πάγκαλος (γ. 1972, Αθήνα) είναι αρχιτέκτων και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών. Η πολυετής έρευνά του σχετίζεται με την έννοια του χρόνου στην αρχιτεκτονική από τον Διαφωτισμό έως σήμερα. Στη διατριβή του, στις δημοσιεύσεις και στις ανακοινώσεις του σε συνέδρια, η αρχιτεκτονική καθίσταται "τόπος συνάντησης" της ιστορίας, της κοινωνιολογίας και της φιλοσοφίας. Έχει βραβευθεί σε διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Το 2000 ίδρυσε στην Ιταλία το πενταμελές σχήμα "expiry architecture", ομάδα αρχιτεκτόνων που μελετά και συνθέτει το χώρο, ακολουθώντας ως βασική παράμετρο τη "διάρκεια ζωής" και την "ημερομηνία λήξης" της ύλης.

Η Βασιλική Πετρίδου έλαβε το πτυχίο της αρχιτεκτονικής από το Istituto Universitario di Architettura di Venezia (1982) και υποστήριξε τη Διδακτορική της Διατριβή στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Sorbonne-Paris IV) το 1992. Δίδαξε Ιστορία Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Strathclyde της Γλασκόβης, στο Edinburgh College of Art του Πανεπιστημίου Heriot-Watt και στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Από το 1998 μέχρι σήμερα διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Ε.Μ.Π. στην κατεύθυνση Σχεδιασμός-Χώρος-Πολιτισμός και από το 1999 στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, όπου σήμερα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής. Έρευνες και άρθρα της σχετικά με την ιστορία της αρχιτεκτονικής του 18ου, 19ου και 20ου αιώνα έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, σε πρακτικά συνεδρίων και σε συλλογικά έργα. Έχει συμμετάσχει στη συγγραφή βιβλίων για το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και για το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Μετέφρασε το βιβλίο του Aldo Rossi, "Η αρχιτεκτονική της πόλης", Θεσσαλονίκη 1985.

Η Κατερίνα Ηλιοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο τμήμα Χημείας και στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Metropolitan University, στο Λονδίνο. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας εικαστικών καλλιτεχνών "intothepill" [www.intothepill.net]. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Ο κύριος Ταυ", Μελάνι 2007 (βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού "Διαβάζω"), "Άσυλο", Μελάνι 2008, "Το βιβλίο του χώματος", Μελάνι 2011 και το ποιητικό/φωτογραφικό βιβλίο "Gestus", μαζί με τον Γιάννη Ισιδώρου (Αλφειός/[ΦΡΜΚ], 2014). Έχει επιμεληθεί και μεταφράσει στα ελληνικά δύο βιβλία με ποιήματα της Sylvia Plath ("Ποιήματα", εκδ. Κέδρος, 2003 και "Άριελ", εκδ. Μελάνι, 2012 -και τα δύο μαζί με την αδελφή της Ελένη Ηλιοπούλου), ένα βιβλίο με ποιήματα της Αντριάνας Καλφοπούλου ("Ξένη, ξένο, ξενιτιά", εκδ. Μελάνι, 2013), καθώς και ποίηση των Mina Loy, Ted Hughes και Robert Hass για τα περιοδικά "Ποίηση", "Ποιητική" και ".e-poema.." [www.e-poema.eu]. Συνεπιμελείται την πλατφόρμα για τη σύγχρονη ελληνική ποίηση "Greek Poetry Now" [www.greekpoetrynow.com] και είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας "Poetry Now", η οποία διοργανώνει συζητήσεις, παρουσιάσεις και γεγονότα που αφορούν τη σύγχρονη ποίηση. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του λογοτεχνικού περιοδικού [ΦΡΜΚ] -Φάρμακο. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή μεταφραστικά και συγγραφικά προγράμματα, φεστιβάλ και Μπιενάλε ("Karaoke Poetry Bar"/διοργάνωση: intothepill, 1η Μπιενάλε της Αθήνας, 2007, Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης, 2009, Word Express, 2009, Voix de la Mediterrane -France 2010, κ.ά). Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε αγγλόφωνα λογοτεχνικά περιοδικά. Η ποίησή της έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, τουρκικά και βουλγαρικά.

Ο Ζήσης Κοτιώνης είναι διδάκτωρ αρχιτέκτων (ΕΜΠ), αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Είναι συγγραφέας πέντε βιβλίων θεωρίας και ερμηνείας της αρχιτεκτονικής. Διατηρεί γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών στην Αθήνα και τον Βόλο. Μελέτες και έργα του έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στις αρχιτεκτονικές του πρακτικές περιλαμβάνονται δράσεις μέσα στην πόλη, εγκαταστάσεις και performances. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 2010, μαζί με την Φ. Γιαννίση, ήταν Εθνικός Επίτροπος στην 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, με το πρότζεκτ "Κιβωτός".

Ο Νίκος Μπεόπουλος είναι καθηγητής του τμήματος Αγροτικής Οικονομίας και Ανάπτυξης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Αριστείδης Αντονάς ξεκίνησε τις σπουδές του στο τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά τις εγκατέλειψε το 1984 για να αποφοιτήσει ως Αρχιτέκτων Μηχανικός από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1988 και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Nanterre. Δίδαξε φιλοσοφία, θεωρία της αρχιτεκτονικής αλλά και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό σε πανεπιστήμια όπως το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Massachussets Institute of Technology και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Από την ηλικία των δέκα ετών (κατά τις θερινές διακοπές, όσο έλειπε από την πόλη) παρουσίασε έντονη αλλεργική δύσπνοια που τον ανάγκαζε να μένει ξύπνιος τις νύχτες. Άρχισε να γράφει στη διάρκεια των μοναχικών αυτών αϋπνιών, στην αρχή θεατρικά έργα και κατόπιν πεζογραφία. Μαζί με τον εικαστικό καλλιτέχνη Ζάφο Ξαγοράρη και την ποιήτρια Φοίβη Γιαννίση (που έζησε μαζί του επί δεκαεπτά χρόνια) εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό "Μαύρο Μουσείο" που κυκλοφόρησε το 1986 με ψευδυπόγραφα κείμενα, διανθισμένα με πλαστά βιογραφικά υποτιθεμένων πεζογράφων: τα δημοσιεύματα παρουσιάζονταν αναμεμειγμένα με αληθινά στοιχεία που φανέρωναν τους πραγματικούς συντελεστές του περιοδικού. Ο συγγραφέας Ε. Χ. Γονατάς (από τους λίγους που αντελήφθησαν τη φάρσα) έγινε ο δάσκαλός του στη γραφή και στην ανάγνωση. Κατά τη διαμονή του στο Παρίσι ο Αντονάς γνώρισε τη φιλοσοφική σκηνή της εποχής και ήρθε σε επαφή με τον Jacques Derrida. Επέστρεψε από την Γαλλία και εργάστηκε ως επαγγελματίας αρχιτέκτων: έκτισε κατοικίες και καταστήματα, σχεδίασε επίσης σειρά κτισμάτων χωρίς εργοδοτική εντολή, προτείνοντας την εγκατάσταση ιδιόμορφων κτιριολογικών προγραμμάτων σε ειδικές τοποθεσίες. Τα λογοτεχνικά του κείμενα χαρακτηρίστηκαν εν σμικρύνσει φιλοσοφικά μυθιστορήματα, αφηγήματα τρόμου, περιπετειώδεις ιστορήσεις, αστυνομικά διηγήματα, οικογενειακά χρονικά, μινιμαλιστικές καταγραφές, αδύνατοι αποχωρισμοί, αποκρυφιστικές αλληγορίες, ηθικές παραβολές.

O Γαλλογερμανός ακτιβιστής και πολιτικός Nτανιέλ Kον-Mπεντίτ γεννήθηκε το 1945 στη νότια Γαλλία. Hγετική φυσιογνωμία του Mάη του '68, εντάχθηκε στους Γερμανούς Πράσινους το 1984, ενώ το 1989 εξελέγη αντιδήμαρχος Φρανκφούρτης. Tο 1999 ηγείται της ευρωλίστας των Γάλλων Πράσινων, ενώ το 2004 επανεκλέγεται ως Γερμανός ευρωβουλευτής. Aπό το 2002 ηγείται ως συν-πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πράσινων στο Eυρωκοινοβούλιο. Στις τελευταίες ευρωεκλογές ήταν επικεφαλής του γαλλικού ευρωψηφοδελτίου "Eυρώπη-Oικολογία".

Η Vandana Shiva είναι διάσημη διανοούμενη και ακτιβίστρια που ασχολείται με τα περιβαλλοντικά θέματα. Ηγετικό στέλεχος του Ιnternational Forum on Globalization μαζί με τον Ralph Nader και τον Jeremy Rifkin, κέρδισε το Alternative Nobel Peace Prize (the Right Livelihood Award) το 1993. Διευθύντρια του ιδρύματος Research Foundation for Science, Technology and Natural Resource Policy, έχει γράψει πολλά βιβλία. Πριν ασχοληθεί με τον ακτιβισμό υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες φυσικούς επιστήμονες της Ινδίας.

Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και καλλιτεχνικός σύμβουλος του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Επιμελήθηκε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης και αρχιτεκτονικής, εκδόσεις, μονογραφίες, ειδικά αφιερώματα και δημοσίευσε άρθρα σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και καταλόγους εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Γιώργος Βλάχος είναι γεωπόνος, ερευνητής στο Εργαστήριο Γεωργικών Εφαρμογών Γεωργικών Συστημάτων Αγροτικής Κοινωνιολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Λεωνίδας Λουλούδης σπούδασε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ (Αγγλία). Καθηγητής της Πολιτικής Προστασίας Περιβάλλοντος του Αγροτικού Χώρου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε Αντιπρύτανης Οικονομικών (2003-2010), ενώ είχε συμμετάσχει στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Ο Πολίτης" και "Νέα Οικολογία". Συνέβαλε στην ελληνική βιβλιογραφία με την "Πολιτοικολογία" (1986) και, σε συνεργασία, με τα: "Φύση, κοινωνία, επιστήμη στην εποχή των τρελών αγελάδων. Διακινδύνευση και αβεβαιότητα" (1999), "Η ελληνική αγροτική κοινωνία στο τέλος του 20ού αιώνα" (2006), "Αγροτικότητα, κοινωνία και χώρος" (2008), "Γεωργία και Αγροτική Πολιτική" (2009).

Ο Κώστας Μανωλίδης (Βέροια, 1965) αποφοίτησε από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. το 1989, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και είναι λέκτορας αρχιτεκτονικής σύνθεσης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Από το 1993 ασχολείται με μελέτες κτιριακών έργων και δημόσιων χώρων. Έχει συμμετάσχει στη σύνταξη του περιοδικού "Η αρχιτεκτονική ως τέχνη".

Ο Γιάννης Σταυρακάκης είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με γνωστικό αντικείμενο "Ανάλυση του πολιτικού λόγου". Σπούδασε πολιτική επιστήμη στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές (MA) στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Essex, από όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα στο πλαίσιο του προγράμματος για την "Ιδεολογία και την Ανάλυση Λόγου" (Ideology and Discourse Analysis Program). Ο τίτλος της διδακτορικής του διατριβής ήταν "New Directions in the Theory of Ideology and the Case of Green Ideology". Στη συνέχεια εργάστηκε στα Πανεπιστήμια του Essex και του Nottingham, ενώ άρχισε να διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2006. Ασχολείται ερευνητικά με τη σύγχρονη πολιτική θεωρία (με έμφαση στις ψυχαναλυτικές και μετα-στρουκτουραλιστικές προσεγγίσεις) και με την ανάλυση της ιδεολογίας και του πολιτικού λόγου στις κοινωνίες της ύστερης νεωτερικότητας (με έμφαση στη μελέτη της πολιτικής οικολογίας, του λαϊκισμού και του αντιλαϊκισμού, της μετα-δημοκρατίας, αλλά και των σύγχρονων καλλιτεχνικών πρακτικών). Στις κυριότερες δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται οι μονογραφίες Lacan and the Political (Routledge, 1999· ελλ. μτφρ. Ψυχογιός, 2008) και The Lacanian Left (Edinburgh University Press/State University of New York Press, 2007· ελλ. μτφρ. Σαββάλας 2012) καθώς και η (από κοινού με τον Νικόλα Σεβαστάκη) μελέτη, Λαϊκισμός, αντιλαϊκισμός και κρίση (Νεφέλη, 2012). Έχει συνεπιμεληθεί, μεταξύ άλλων, τους συλλογικούς τόμους Φύση, κοινωνία και πολιτική (Νήσος, 1997), Discourse Theory and Political Analysis (Manchester University Press, 2000), Lacan & Science (Karnac, 2002· ελλ. μτφρ. Ροπή, 2017), Όψεις λογοκρισίας στην Ελλάδα (Νεφέλη, 2008) και Το πολιτικό στη σύγχρονη τέχνη (Εκκρεμές, 2008). Είναι επίσης εκ των συγγραφέων των μελετών Φύση, κοινωνία, επιστήμη στην εποχή των "τρελών αγελάδων": διακινδύνευση και αβεβαιότητα (Νεφέλη, 1999) και Νεολαία: ο αστάθμητος παράγοντας; (Πολύτροπον, 2008). Εξάλλου, στα πιο πρόσφατα εκδοτικά του εγχειρήματα συγκαταλέγονται η εισαγωγική μελέτη, Λαϊκισμός: Μύθοι, στερεότυπα και αναπροσανατολισμοί (ΕΑΠ, 2019) και η επιμέλεια του συλλογικού τόμου, The Routledge Handbook of Psychoanalytic Political Theory (Routledge, 2020). Διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης, στο πλαίσιο της οποίας συμμετείχε στην ίδρυση του Θεματικού Δικτύου για την Ανάλυση Πολιτικού Λόγου. Υπήρξε συνιδρυτής του Specialist Group για τον λαϊκισμό της βρετανικής Political Studies Association, ενώ το διάστημα 2014-5 λειτούργησε ως Κύριος Ερευνητής του ερευνητικού προγράμματος "POPULISMUS: Λαϊκιστικός λόγος και δημοκρατία". Ζει στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιάννης Σχίζας γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες και αγγλική φιλολογία. Εργάστηκε σε ξενοδοχεία, καταστήματα, εταιρείες κλπ. μέχρι να καταλήξει στο έργο του ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας (1980). Συμμετείχε σε επιτροπές και οργανώσεις του αντιπυρηνικού και οικολογικού κινήματος από το 1977, διετέλεσε στέλεχος των "Οικολόγων-Εναλλακτικών", μέλος αυτοδιοικητικών κινήσεων και συντελεστής εκδοτικών εγχειρημάτων ("Περιβάλλον και Ρύπανση", "Οικολογία και Περιβάλλον", "Νέα Οικολογία", "Οικολογική Εφημερίδα"). Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε δεκάδες εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσίευσε τα βιβλία "Πόλη, Φύση και Κοινωνία" (1990), "Υμηττός" (1991), "Αττική" (1996), "Ο άλλος τουρισμός" (1998), "Τα βουνά του κόσμου" (2003) και συμμετείχε με κείμενά του σε αρκετούς συλλογικούς τόμους. Είναι συνεργάτης του δικτυακού τύπου www.greekarchitects.gr ενώ διιευθύνει το περιοδικό "Οικοτοπία" από το 1997.

Η Ελένη Τζιρτζιλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία και έζησε για ένα διάστημα στη Ρώμη. Συμμετείχε στην ομάδα Αστικό Κενό (Αστικό Κενό, Εκδόσεις Futura 2007). Με τη Νομαδική Αρχιτεκτονική πραγματοποιεί δράσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Έχει εκδώσει το δοκίμιο "Εκτοπισμένοι, αστικοί νομάδες στις μητροπόλεις. Σύγχρονα ζητήματα για τη μετακίνηση στην πόλη και στον χώρο", (Νήσος, 2009).

Η Σουλτάνα - Μαρία Βαλαμώτη (PhD, MSc) διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Sheffield (Μ. Βρετανία) είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η έρευνά της εστιάζεται στη σχέση των προϊστορικών κοινωνιών του Αιγαίου με το φυσικό τους περιβάλλον, στην προϊστορική "κουζίνα", στις μεταβολές της μέσα στο χρόνο και στους παράγοντες που τη διαμορφώνουν. Έχει δημοσιεύσει δύο βιβλία και μία μονογραφία καθώς και άρθρα σε διεθνή περιοδικά.

Η Ελένη Ψυχούλη γεννήθηκε το 1963 στον Βόλο. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου και κλασικό πιάνο στο Εθνικό Ωδείο και στην Ecole Normale του Παρισιού. Εργάστηκε για 16 χρόνια ως βοηθός του γλύπτη Τάκη, με ειδίκευση στις εκδόσεις καταλόγων και τις δημόσιες σχέσεις. Έζησε για 10 χρόνια στο Παρίσι. Μετέφρασε 10 βιβλία από τα γαλλικά για τις εκδόσεις "Λιβάνη". Το 1999 ανέλαβε τη στήλη για το εστιατόριο "Πείνα" του "Symbol", ενθέτου της εφημερίδας "Επενδυτής". Για 4 χρόνια είχε την ευθύνη της στήλης για το εστιατόριο στο "Κάπα", ένθετο της "Καθημερινής", και για 4 επίσης χρόνια τη στήλη για το εστιατόριο στο εβδομαδιαίο "Downtown" της Imako. Τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της εφημερίδας "Πρώτο θέμα" έγραφε τη στήλη για το εστιατόριο στο κυριακάτικο ένθετο. Επίσης, είχε την ευθύνη των γαστρονομικών κομματιών στο περιοδικό "Blue" της αεροπορικής εταιρείας Aegean και σε όλα τα έντυπα των Ειδικών Εκδόσεων στις εκδόσεις Imako. Εργάστηκε ως συντάκτρια στο "View" της "Καθημερινής" και στον "Γαστρονόμο" της ίδιας εφημερίδας, από την αρχή της έκδοσής τους μέχρι τον Νοέμβρη του 2007. Για 5 χρόνια είχε την ευθύνη όλων των γαστρονομικών κομματιών, των γαστρονομικών ένθετων και τη στήλη για το εστιατόριο στο περιοδικό "Esquire" των εκδόσεων Imako, καθώς και στο περιοδικό "NITRO". Για 1 χρόνο συνεργάστηκε ως γαστρονομική συντάκτρια στη free press εφημερίδα "Lifo". Το 2004, εργάστηκε ωε γαστρονομική συντάκτρια στο περιοδικό "Ευ Ζην". Τα 4 τελευταία χρόνια εργάζεται ως γαστρονομική συντάκτρια στο περιοδικό "ΗΟΜΜΕ" και στα ειδικά ένθετα της εφημερίδας "Ημερησία". Εργάζεται ως ειδική συντάκτρια στο "Βήμα Γκουρμέ" και ως γαστρονομική συντάκτρια στα περιοδικά "ΒHMagazino", "V men", τα ταξιδιωτικά ένθετα της εφημερίδας "Τα Νέα" και του "Maison & Decoration" και ως ειδική συνεργάτρια στο περιοδικό "Cook Book", ένθετο του "Έθνους". Συνεργάζεται σε μόνιμη βάση με το περιοδικό "Olive" με ειδική στήλη για το εστιατόριο. Το 2009 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο από τις εκδόσεις Φερενίκη με τίτλο "25 σεφ σε 25 λεπτά". Έχει συνεργαστεί ωε μόνιμη συντάκτρια με τα περιοδικά "Marie Claire", "Maison & Decoration", "Votre Beaute", "Celebrity,", "Ρink", "Ρassport", "Grazia" και "FREE". Έχει επίσης- προλογίσει βιβλία με θέμα τη μαγειρική. Έχει συμμετάσχει σε τηλεοπτικές εκπομπές, στο σαββατοκυριακάτικο μαγκαζίνο της ΝΕΤ με θέματα γαστρονομίας το 2005, στη ΝΕΤ και τον ΑΝΤ-1 στη δεκαετία του '90. Από τον Οκτώβρη του 2010 παρουσιάζει και επιμελείται την καθημερινή εκπομπή του ΣΚΑΪ "Σεφ στον αέρα" και εργάζεται με πάθος για το site της www.pirouni.gr