Η λάμψη του χρήματος στη νεοελληνική λογοτεχνία

Ο Χρίστος Αλεξίου γεννήθηκε το 1930 στο Σκλήθρο Αγιάς Θεσσαλίας. Έλαβε μέρος σε μικρή ηλικία στην Εθνική Αντ��σταση, ως μέλος της ΕΠΟΝ. Ακολούθησαν διώξεις του ίδιου και της οικογένειάς του στα ταραγμένα χρόνια που ακολούθησαν την Απελευθέρωση, με διακοπτόμενες σπουδές. Υπήρξε ιδρυτής του πρωτοποριακού "Εκδοτικού Ινστιτούτου Αθηνών" (1956). Από το 1963 μέχρι το 1988 εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Birmingham, στο οποίο ασχολήθηκε (σε συνεργασία με τον ελληνιστή George Thomson, κ.ά.), με την διδασκαλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, την εποπτεία μεταπτυχιακών διατριβών, την οργάνωση Βιβλιοθήκης Νεοελληνικών Σπουδών, κ.ά. Έχει εκδώσει δίτομο έργο για τη δημοτική γλώσσα (σε συνεργασία με Peter Bien, κ.ά.) και μελέτες για θέματα και πρόσωπα της νεοελληνικής λογοτεχνίας (δημοτικό τραγούδι, Παλαμάς, Σικελιανός, Καζαντζάκης, Βάρναλης, Ρίτσος). Διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής των πανεπιστημίων Ιωαννίνων και Θεσσαλίας. Από το 1996 διευθύνει ανελιπώς το περιοδικό "Θέματα Λογοτεχνίας", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Επίσης δραστηριοποιείται στον χώρο της βοήθειας για άτομα με ειδικές ανάγκες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι επίτιμο μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, λαογράφος και φιλόλογος Μ. Γ. Μερακλής γεννήθηκε το 1932 στην Καλαμάτα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Γοτίγγης της Γερμανίας, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Το 1975 εξελέγη τακτικός καθηγητής λαογραφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του οποίου διετέλεσε και πρύτανης (1981-1982). Στο χρονικό διάστημα 1990-1999 δίδαξε το ίδιο αντικείμενο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ύστερα από μετάκληση. Είναι προεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και χρημάτισε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Έχει εκδώσει βιβλία αναφερόμενα στη λαογραφία και τη (νεοελληνική κατεξοχήν) φιλολογία και έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα σχετικά με τα δύο αυτά αντικείμενα.

Ο Γιάννης Βαρβέρης (1955-2011) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά. Εξέδωσε έντεκα ποιητικές συλλογές, με πρώτη την "Εν φαντασία και λόγω" (Κούρος, Αθήνα, 1975), ενώ η τελευταία, δωδέκατη συλλογή του εκδόθηκε λίγο μετά το θάνατό του ("Βαθέος γήρατος", 2011). Επίσης μετέφρασε και εξέδωσε έργα των Αριστοφάνη, Μενάνδρου, Μολιέρου, Μαριβώ, Ουίτμαν, Σαντράρ, Πρεβέρ, Μρόζεκ, Κάριγκτον, Φέρρε, Μπρασένς καθώς και μια ανθολογία για το θάνατο. Από το 1976 έγραφε κριτική θεάτρου (περιοδικά "Τομές" και "Η Λέξη", εφημερίδα "Η Καθημερινή"). Αυτά και άλλα θεωρητικά του κείμενα για το θέατρο εκδόθηκαν σε έξι τόμους ("Η κρίση του θεάτρου" -πέντε τόμοι, "Πλατεία θεάτρου"). Το 1996 του απονεμήθηκε το Κρατικό βραβείο Κριτικής - Δοκιμίου. Ποιήματά του μεταφράστηκαν και περιλήφθηκαν σε ανθολογίες στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά και στα ρουμανικά. Μεταφράσεις του αττικής και νέας κωμωδίας παρουσιάστηκαν στην Επίδαυρο και σε άλλα θέατρα. Το 2001 του απονεμήθηκε το Βραβείο Καβάφη για τη συγκεντρωτική έκδοση "Ποιήματα 1975-1996". Το 2002 του απονεμήθηκε το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω" για την ποιητική συλλογή "Στα ξένα". Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Ήταν μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, ξαφνικά, στις 25 Μαΐου 2011. Εργογραφία Ποίηση - "Εν φαντασία και λόγω", Αθήνα, Κούρος, 1975, Αθήνα, Ύψιλον, 1984 - "Το ράμφος", Θεσσαλονίκη, Τραμ, 1978, Αθήνα, Ύψιλον, 1984, - "Αναπήρων Πολέμου", Αθήνα, Ύψιλον, 1982, - "Ο θάνατος το στρώνει", Αθήνα, Ύψιλον 1986, - "Πιάνο βυθού", Αθήνα, Ύψιλον 1991, - "Ο κύριος Φογκ", Αθήνα, Ύψιλον, 1993, - "Άκυρο θαύμα", Αθήνα, Ύψιλον, 1996, - "Ποιήματα 1975-1996", (συγκεντρωτική έκδοση), Αθήνα, Κέδρος, 2000, - "Στα ξένα", Αθήνα, Κέδρος, 2001, - "Πεταμένα λεφτά", Αθήνα, Κέδρος, 2005, - "Ο άνθρωπος μόνος", Αθήνα, Κέδρος, 2009 - "Βαθέος γήρατος", Αθήνα, Κέδρος, 2011 Κριτική Θεάτρου - "Κρίση του θεάτρου" (1976-1984), Αθήνα, Καστανιώτης, 1985 - "Κρίση του θεάτρου" Β΄ (1984-1989), Αθήνα, Εστία, 1991 - "Πλατεία θεάτρου", δοκίμια, Σοκόλης, 1994. - "Κρίση του θεάτρου Γ΄" (1989-1994), Σόκολης, 1995. - "Κρίση του θεάτρου Δ΄" (1994-2003), Αλεξάνδρεια, 2003. - "Κρίση του θεάτρου Ε΄" (2003-2010), Αλεξάνδρεια, 2010. Δοκίμια - "Σωσίβια λέμβος", λογοτεχνικά δοκίμια, Αθήνα, Καστανιώτης, 1999 Ανθολογία - "Ελληνική ποιητική ανθολογία θανάτου του εικοστού αιώνα" (με τον Κ.Γ. Παπαγεωργίου), Αθήνα, Καστανιώτης, 1996. Μελέτη - "Κρίτων Αθανασούλης: μια παρουσίαση", Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2001. Μεταφράσεις - Λ. Φερρέ: "Μια πρώτη παρουσίαση", Αθήνα, Κούρος, 1976 - Ζ. Πρεβέρ: Θέαμα και ιστορίες", ποιήματα, Αθήνα, Νεφέλη, 1982 - Λ. Κάριγκτον, "Η αρχάρια και άλλα διηγήματα", Αθήνα, Ύψιλον 1982. - Ζ. Μπρασένς, "Ο γορίλας και άλλα ποιήματα", Αθήνα, Ύψιλον, 1983 - Σλ. Μρόζεκ, "Δεύτερη υπηρεσία", θέατρο, Αθήνα, Δωδώνη, 1985 - Μ. Σαντράρ, "Πάσχα στη Νέα Υόρκη", ποιήματα, Αθήνα, Υάκινθος - Ρόπτρον, 1987, Αθήνα, Ύψιλον, 1999 - Μολιέρου, "Ζωρζ Νταντέν", θέατρο, 1991 - Ο. Ουίτμαν, "Στη γαλάζια όχθη της Οντάριο", ποίημα, Αθήνα, Ρόπτρον, 1992, Αθήνα, Ύψιλον, 1999. - Μαριβώ, "Η ψευτροϋπηρέτρια", Θέατρο, Αθήνα, Δωδώνη, 1998 - Μενάνδρου, "Σαμία", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 1997 - Αριστοφάνους, "Όρνιθες", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 1998 - Μενάνδρου, "Επιτρέποντες", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 1998 - Αριστοφάνους, "Λυσιστράτη", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 1998 - Αριστοφάνους, "Ειρήνη", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 2000 - Μενάνδρου, "Δύσκολος", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 2001 - Αριστοφάνους, "Πλούτος", θέατρο, Αθήνα, Πατάκης, 2001.

Η Χαρά Μπακονικόλα γεννήθηκε στο Βόλο το 1948. Είναι πτυχιούχος ελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1971),πτυχιούχος γαλλικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1974). Κάτοχος κρατικού διδακτορικού διπλώματος (Doctorat d' Etat des Lettres et Sciences Humaines) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Universite de Sorbonne, Paris IV), (1985). Το διάστημα 1975-1991 διετέλεσε βοηθός και στη συνέχεια λέκτωρ και επίκουρος καθηγήτρια στον Τομέα Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1992 (μέχρι σήμερα), τακτική καθηγήτρια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάσκει φιλοσοφία του θεάτρου, θεωρία του δράματος, αισθητική του θεάτρου, αρχαία δραματουργία και δραματική ανάλυση.

Η Καίτη Διαμαντάκου (1967) είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό, εκπαιδευτικό και ερευνητικό αντικείμενο το αρχαίο δράμα και την πρόσληψή του από τη νεώτερη, ελληνική και παγκόσμια, δραματουργία και θεατρική πρακτική.

Ο Νικόλας Σεβαστάκης γεννήθηκε στο Καρλόβασι της Σάμου το 1964. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο και πολιτική θεωρία στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Lyon II της Γαλλίας. Η διδακτορική του διατριβή αναφέρεται στη χαϊντεγγεριανή κριτική της τεχνικής και της νεωτερικότητας. Ασχολήθηκε με την ποίηση, το δοκίμιο, την κριτική και περιστασιακά με τη μετάφραση. Από το 1999 διδάσκει πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία, αρχικά στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, και από το 2006 ως αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ. Μέσα από μια σειρά βιβλίων και άρθρων του, έχει ασχοληθεί με ζητήματα κριτικής της ιδεολογίας και της νεωτερικότητας. Ζει στη Θεσσαλονίκη.

Ο Βαγγέλης Αθανασόπουλος γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά. Σπούδασε στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο King's College του University of London. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε με δύο διηγήματα, "Επαφή και αποστροφή" και "Οι τρόποι του κάλλους", ενώ για το πρώτο αυτοτελές λογοτεχνικό βιβλίο του, "Εαυτόν τιμωρούμενος", που κυκλοφόρησε το 1976, πήρε το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα (1977). Τιμήθηκε, επίσης, με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής (1991) για το βιβλίο "Ο λογοτέχνης ως πρότυπο δημιουργικής δράσης" και (2007) για το βιβλίο "Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ού αιώνα, τόμος Γ΄", και με το βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής της Ακαδημίας Αθηνών (1992) για το βιβλίο "Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Γ. Βιζυηνού". Η ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του άρχισε το 1975, όταν διορίστηκε βοηθός στην Έδρα της Ιστορίας της Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκληρώθηκε με την εκλογή του σε θέση καθηγητή της Συγκριτικής Φιλολογίας το 2001. Η φοίτησή του με υποτροφία (1981-82) στο King’s College του University of London, επηρέασε τον προσανατολισμό της ερευνητικής του δραστηριότητας. Υπήρξε πολυγραφότατος και ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του λόγου: ποίηση, πεζογραφία, μετάφραση λογοτεχνικών και κριτικών έργων. Κύριο ερευνητικό αντικείμενό του ήταν η νεοελληνική λογοτεχνία σε σχέση με τις ευρωπαϊκές λογοτεχνίες. Γοητευτικός δάσκαλος, δίδαξε σε πολλά εξάμηνα και Τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης, έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια, συμπόσια και ημερίδες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είχε συμμετοχή σε οργανωτικές επιτροπές επιστημονικών συνεδρίων. Κοινωνικά ευαίσθητος ακαδημαϊκός λειτουργός, ανταποκρίθηκε σε πολυάριθμες προσκλήσεις επιστημονικών συλλόγων, εκδηλώσεων Δήμων, και διαφόρων άλλων φορέων με ισάριθμες διαλέξεις. Υπήρξε δραστήριο μέλος Ιδρυμάτων, συλλόγων, ελληνικών και ξένων επιστημονικών εταιρειών, επιτροπών του Υπουργείου Πολιτισμού. Διετέλεσε επίσης μέλος της διεθνούς κριτικής επιτροπής για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (1993-1994). Ικανός στη διοίκηση, ως διευθυντής του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας (1996-1998), οργάνωσε το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών και ενίσχυσε τις επιστημονικές εκδηλώσεις του Τομέα. Δημοσίευσε πολυάριθμα άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του ήταν "Το διήγημα στην ελληνική και στις ξένες λογοτεχνίες", Αθήνα, Gutenberg 2009. Πέθανε στην Αθήνα στις 27 Νοεμβρίου του 2011, μετά από μάχη με την επάρατη νόσο.

Ο Μάνος Στεφανίδης γεννήθηκε στο Πειραιά το 1954. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στο Kunstmuseum του Dusseldorf και στο Smithsonian Institution της Washington DC. Είναι διδάκτορας του ΑΠΘ. Επί 25 χρόνια ήταν επιμελητής της Εθνικής Πινακοθήκης. Το 2004 εξελέγη λέκτορας του Πανεπιστήμιου Αθηνών και το 2005 μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το 2006 εξελέγη επ. καθηγητής στο ΑΠΘ αλλά δεν απεδέχθη τη θέση. Σήμερα διδάσκει Ιστορία της Τέχνης στην Φιλοσοφική Αθηνών, τμήμα θεατρικών Σπουδών. Το 1990 ήταν ο κομισάριος της Ελλάδας στη Biennale Βενετίας. Από το 1985 είναι μέλος της Α.I.C.Α.. Οργάνωσε και διηύθυνε το παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης στη Κέρκυρα (1990-1995) και το ιδιωτικό μουσείο Φρυσίρα (2000-2002). Έχει διδάξει σε μεταπτυχιακά σεμινάρια του Καποδιστριακού και Ιονίου Πανεπιστήμιου, του Παντείου και της ΑΣΚΤ καθώς και στη σχολή ξεναγών και τον ΑΚΤΟ. Γράφει χρόνια κριτικές τέχνης και επιφυλλίδες στην "Καθημερινή", το "Βήμα", το "Έθνος", την "Ελευθεροτυπία", τον "Ελεύθερο Τύπο" και το περιοδικό Αντί. Συνεργάζεται με τα λογοτεχνικό περιοδικό "Το Δέντρο", "Η Λέξη", "Ρεύματα", "Μανδραγόρας", "(δε)κατα". Έχει παρουσιάσει πολλές τηλεοπτικές εκπομπές στη κρατική τηλεόραση, στον ΑΝΤ1 και το SevenX, ραδιοφωνικές εκπομπές στο Τρίτο Πρόγραμμα και στο Κόκκινο 105,5. Έχει διοργανώσει σεμινάρια τέχνης στην Αρχαιολογική Εταιρεία, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και στη Booze Cooperativa.

Ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Οικονομικά της Περιφέρειας. Από το 1985 μέχρι το 1991 δούλεψε ως κριτικός λογοτεχνίας στην εφημερίδα "Αυγή", ενώ συνεργάστηκε και με τις εφημερίδες "Πρώτη" και "Καθημερινή". Στη συνέχεια, εργάστηκε για μία εικοσαετία στην "Ελευθεροτυπία", ενώ μεταξύ 1998 και 2009 υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας του ενθέτου "Βιβλιοθήκη". Από το 2005 μέχρι το 2011 ήταν υπεύθυνος, μαζί με την Κατερίνα Σχινά, της τηλεοπτικής εκπομπής "Βιβλία στο κουτί", για λογαριασμό της ΕΤ1. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με το "Βήμα της Κυριακής" και εργάζεται στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ως συντάκτης βιβλίου. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού "Ο αναγνώστης" και συνεργάζεται με τη μηνιαία επιθεώρηση "Books’ Journal". Έχει δημοσιεύσει δοκίμια και κριτικές μελέτες σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους και έχει επιμεληθεί λογοτεχνικές ανθολογίες. Μελέτες: "Μίλτος Σαχτούρης: Η παράκαμψη του υπερρεαλισμού" (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1992) και "Οδόσημα: Στοιχεία προσανατολισμού στο τοπίο της νεοελληνικής λογοτεχνίας" (εκδ. Καστανιώτη, 1999). Ανθολογίες: "Σύγχρονοι έλληνες πεζογράφοι, 1974-1990" (μαζί με την Ελισάβετ Κοτζιά, εκδ. Πατάκη, 1995) και "Ανθολογία της ελληνικής ποίησης: 20ός αιώνας" (μαζί με τον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου, τέσσερις τόμοι, εκδ. Κότινος, 2007-2013). Έχει διδάξει κριτική λογοτεχνίας στο Εργαστήρι Βιβλίου του ΕΚΕΒΙ, και έχει διατελέσει μέλος της συντακτικής ομάδας του αγγλόφωνου περιοδικού "Ithaca", που εκδιδόταν από το ΕΚΕΒΙ.

Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1947. Σπούδασε επιστήμη του Θεάτρου (Θεατρολογία) στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, με μια εργασία για το νεοελληνικό θέατρο σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με μια διατριβή για τη γέννηση του θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια Ιστορία Θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, του οποίου διατελεί αντιπρόεδρος. Παράλληλα δίδασκε έως το 2006 Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και έχει μετακληθεί πολλές φορές ως επισκέπτης καθηγητής σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Το 1994 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών και το 2001 παρασημοφορήθηκε για τις επιστημονικές του επιδόσεις με τον "Αυστριακό Σταυρό Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη". Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 90 βιβλία και 400 μελετήματα για θέματα του ελληνικού και βαλκανικού θεάτρου, της συγκριτικής λαογραφίας, των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών εν γένει, καθώς και της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος.

Ο Σάββας Πατσαλίδης είναι καθηγητής στο Τμήμα Αγγλικής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Χώρος έρευνας και διδασκαλίας του αποτελούν η ιστορία του δυτικού θεάτρου (ιδιαίτερα του αμερικανικού) και η θεωρία του. Από το 1984 μέχρι σήμερα έχει συνεργαστεί με διάφορα έντυπα με την ιδιότητα του θεατρικού κριτικού ("Πόρφυρας", "Ρεύματα", "Ελληνικά Γράμματα", "Αυλαία", "(δε)κατα", εφημ. "Ο Αγγελιοφόρος της Κυριακής", "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία"). Έχει δημοσιεύσει οκτώ βιβλία για το θέατρο και έχει επιμεληθεί άλλα οκτώ. Δεκάδες άρθρα του (σύνολο 150) έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε έγκριτα περιοδικά. Στις πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις του είναι το βιβλίο "Από την αναπαράσταση στην παράσταση" (εκδ. "Ελληνικά Γράμματα") και η βραβευμένη από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών δίτομη ιστορία του αμερικανικού θεάτρου ("Θέατρο, κοινωνία, έθνος: από την Αμερική στις Ηνωμένες Πολιτείες", University Studio Press, 2010). Είναι αντιπρόεδρος του ΙΤΙ (Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου), μέλος του ΔΣ της Εταιρείας Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου, μέλος της επιτροπής των Γιορτών Ανοιχτού Θεάτρου του Δήμου Θεσσαλονίκης (από το 1995), πρόεδρος της επιτροπής του βραβείου θεατρικής μετάφρασης "Μάριος Πλωρίτης" και μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Θεάτρου Critical Stages.

Ο Κ. Α. Δημάδης δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Άμστερνταμ (1980-1992) και του Κρόνιγκεν (1992-1996). Από το 1996 είναι καθηγητής νεοελληνικών σπουδών στο Freie Universitat του Βερολίνου και επίτιμος καθηγητής του Ινστιτούτου Κλασικών, Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Τιφλίδας. Παράλληλα διευθύνει από το 1985 το Διεθνές Πρόγραμμα Ελληνικής Γλώσσας, Ιστορίας και Πολιτισμού του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου στη Θεσσαλονίκη. Ασχολείται ειδικότερα με τις σχέσεις τέχνης και εξουσίας και με τις επιδράσεις της πολιτκής στη λογοτεχνία, κυρίως σε περιόδους δικτατορίων και πολέμων.

Ο Θεοδόσης Πυλαρινός είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Κέρκυρα), όπου διδάσκει νεοελληνική φιλολογία και ιστορία του γλωσσικού ζητήματος. Έχει δημοσιεύσει μελέτες στα περισσότερα σύγχρονα λογοτεχνικά περιοδικά. Είναι σύμβουλος έκδοσης και επιμελητής του λογοτεχνικού περιοδικού "Πόρφυρας" και επιστημονικός υπεύθυνος των "Κερκυραϊκών Χρονικών". Επιμελήθηκε διάφορους αφιερωματικούς τόμους και ειδικά τεύχη των περιοδικών "Πόρφυρας" και "Πάροδος". Για το βιβλίο του "Μεθιστορία, μύθος και ιστορία στην ποίηση" του Κυριάκου Χαραλαμπίδη τιμήθηκε στην Κύπρο με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου.

Ο Θόδωρος Γραμματάς γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1951. Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1976, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία και τη Θεατρολογία στο Παρίσι στα Πανεπιστήμια Paris III, Paris X και την Ecole Pratique des Hautes Etudes. Έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα από το Πανεπιστήμιο Paris X το 1979 με θέμα διατριβής "La notion de liberte chez Nikos Kazantzakis". Από το 1994 είναι καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο γνωστικό αντικείμενο Νεοελληνικό Θέατρο και Πολιτισμός. Τομέας των ερευνητικών και διδακτικών ενδιαφερόντων του το νεοελληνικό θέατρο, η συγκριτική θεατρολογία, η κοινωνιολογία και η σημειολογία του θεάτρου, το θέατρο για παιδιά και νέους, το θέατρο στην εκπαίδευση. Είναι μέλος του International Biographical Centre του Κέιμπριτζ και του American Biographical Institute, και έχει τιμηθεί με το βραβείο του Νίκου Καζαντζάκη (1991).

Ο Θανάσης Αγάθος γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Είναι Επίκουρος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεοελληνική λογοτεχνία του 19ου και του 20ού αιώνα, σε ζητήματα πρόσληψης, στη σχέση της λογοτεχνίας με τον κινηματογράφο και το θέατρο. Έχει δημοσιεύσει μελέτες για το έργο των Εμμανουήλ Ροΐδη, Αλέξανδρου Ρίζου-Ραγκαβή, Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου, Κωνσταντίνου Θεοτόκη, Νίκου Καζαντζάκη, Στράτη Μυριβήλη, Γιώργου Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, Άγγελου Τερζάκη, Βασίλη Βασιλικού κ.ά. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και υποστήριξε διδακτορική διατριβή στον Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα "Οι γυναικείοι χαρακτήρες στα μυθιστορήματα του Νίκου Καζαντζάκη". Έχει εργασθεί ως καθηγητής της Νέας Ελληνικής ως Ξένης Γλώσσας στο Διδασκαλείο Νέας Ελληνικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Γιώργος Σαμπατακάκης είναι επίκουρος καθηγητής Θεατρολογίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ειδικεύτηκε στην αρχαιοελληνική τραγωδία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (M.Phil.) με υποτροφία του ιδίου Πανεπιστημίου και απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στις Θεατρικές Σπουδές από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση. Ασχολείται με την Ιστορία και τη Θεωρία του Θεάτρου, τη Θεωρία της Σκηνοθεσίας και της Κριτικής, και πρόσφατα έστρεψε το ενδιαφέρον του στην Queer Θεωρία. Βιβλία: Γεωμετρώντας το Χάος. Μορφή και Μεταφυσική στο Θέατρο του Θεόδωρου Τερζόπουλου («Μεταίχμιο», Αθήνα, 2008), Ευριπίδη Κρήτες. Εισαγωγή-Μετάφραση-Ερμηνευτικό Παράρτημα («Σμίλη», Αθήνα, 2007) κ.ά.

Η Ξένια Γεωργοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αριστούχος του Τμήματος θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κάτοχος Master of Arts in Contemporary Practice of Shakespearean Theatre από το Πανεπιστήμιο του Essex και Master of Philosophy in Eglish Literature από το Shakespeare Institute του Πανεπιστημίου του Birmingham. Διδάκτωρ Αγγλικής Λογοτεχνίας του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία "Ζητήματα φύλου στο θέατρο του Σαίξπηρ και της Αναγέννησης" (Παπαζήσης, 2010) και "The Body as Text in Shakespeare’s Plays. The Fashioning of the Sexes" (Mellen, 2011), καθώς και δεκάδες άρθρα σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά, κυρίως του εξωτερικού. Έχει συμμετάσχει σε δεκάδες επιστημονικά συνέδρια, κυρίως στο εξωτερικό, καθώς και σε ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα. Η έρευνά της επικεντρώνεται κυρίως στον Σαίξπηρ, και ειδικότερα σε θέματα όπως τα φύλα και η ετερότητα, οι διασκευές σαιξπηρικών έργων και οι σαιξπηρικές αναφορές στη σύγχρονη λαϊκή κουλτούρα.

Η Αντιγόνη Βλαβιανού είναι πτυχιούχος Γαλλικής & Ελληνικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ και διδάκτωρ Γενικής & Συγκριτικής Γραμματολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris III). Με ειδίκευση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, δίδαξε επί σειρά ετών Νεοελληνική Λογοτεχνία με συγκριτικές προεκτάσεις στο Κέντρο εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου της Βουργουνδίας (Ντιζόν Γαλλίας). Είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) & Γενική Γραμματέας στο ΔΣ της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής & Συγκριτικής Γραμματολογίας (ΕΕΓΣΓ). Ο κύριος όγκος του συγγραφικού και ερευνητικού έργου της εστιάζεται στη συγκριτική μελέτη της Ευρωπαϊκής Γραμματείας (19ος-21ος αι.), στον αστικό χώρο στην πεζογραφία, στις ειδολογικές εκδοχές του διηγήματος και στις μεταμορφώσεις του αυτοβιογραφικού λόγου. Το 2017 τιμήθηκε από το Γαλλικό Υπουργείο Παιδείας με τη διάκριση του Ιππότη του Τάγματος του ακαδημαϊκού Φοίνικα. Μεταξύ άλλων, επιμελήθηκε στο περιοδικό Νέα Εστία τα αφιερώματα: 1. "Νάσος Δετζώρτζης", τχ. 1863, Σεπτέμβριος 2014, σσ. 48-120. 2. "Μένης Κουμανταρέας", τχ. 1867, Χριστούγεννα 2015, σσ. 1010-1150. 3. "Δημήτρης Άναλις", τχ. 1869, Ιούνιος 2016, σσ. 357-413. 4. "Ζαν Κοκτώ - Ένας αιρετικός ηνίοχος της ευρωπαϊκής τέχνης", αυτοτελές τεύχος 1879, Δεκέμβριος 2018, σσ. 715-873.

Η Έρη Σταυροπούλου είναι καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση στη λογοτεχνία του 19ου και 20ού αι. Ασχολείται ακόμα με την έρευνα και την μελέτη του ημερήσιου και περιοδικού Τύπου, με ζητήματα εκδοτικής νεοελληνικών κειμένων και με την καταγραφή της μεταφρασμένης νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Η Σωτηρία Σταυρακοπούλου γεννήθηκε στον Βόλο (1957). Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. (1980) και εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας της παραπάνω Σχολής. Έχει δημοσιεύσει ποικίλα άρθρα, μελετήματα και βιβλιοκρισίες που αφορούν την πρώιμη δημώδη και τη νεοελληνική λογοτεχνία. Έχει εκδώσει τις ακόλουθες μελέτες: "Περικλής Σφυρίδης - Παραφυάδες ΙΙ: Κείμενα λογοτεχνίας και βιβλιοκρισίες 1999-2008" (Καστανιώτης, 2008) και "Περικλής Σφυρίδης - Ο πεζογράφος και η κριτική για το έργο του" (Εστία, 2011), "Επ’ αφορμή - Μελετήματα για τη λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης" (Iανός, 2011), "Η γερμανική κατοχή σε πεζογράφους της Θεσσαλονίκης" (Μαλλιάρης Παιδεία, 2015), "Τέσσερις συνεντεύξεις του Περικλή Σφυρίδη" (Μαλλιάρης Παιδεία, 2016), "Εργογραφία - Βιβλιογραφία Κωνσταντίνου Κ. Παπουλίδη: 1960-2016" (Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ, 2016), "Τα μη του έρωτα: Virtu per sensi - Ερμηνευτικές θεωρήσεις της υστερομεσαιωνικής και αναγεννησιακής λογοτεχνίας: 12ος-17ος αι." (Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ, 2017), "Τέχνη αψιμυθίωτη" (Μαλλιάρης Παιδεία, 2017). Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1980 με τη συλλογή διηγημάτων "Τα ζούμπερα" (Ερμής) και ακολούθησαν τα εξής βιβλία λογοτεχνίας: "Η χορδοφάσα και ο κύκλος" (διήγηση: Ερμής,1982)· "Η λαπαροτομή" (διηγήματα: Λιβάνης, 1983)· "Άλμα" (μυθιστόρημα: Ερμής, 1989)· "Οι δεξιώσεις" (μυθιστόρημα: Εστία, 2001)· "Η μεθυσμένη γυναίκα" (μυθιστόρημα: Εστία, 2005)· "Σπάνιες αλήθειες" (μυθιστόρημα: Εστία, 2008), "Αχ, Ελλάδα, σ’ αγαπώ" (μυθιστόρημα: Εστία, 2012).

Η Άννα Καρακατσούλη είναι ιστορικός, απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι με θέμα "La Revue des Deux Mondes de 1920 a 1940: Une revue francaise devant l'etranger". Έχει διατελέσει εμπειρογνώμων στην UNESCO (Παρίσι) για τη νέα έκδοση της "Ιστορίας της Ανθρωπότητας" και υποδιευθύντρια του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Σήμερα είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Ευρωπαϊκής Ιστορίας και Πολιτισμού στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολείται ιδιαίτερα με ζητήματα ιστορίας της διανόησης και του βιβλίου στον ευρωπαϊκό χώρο καθώς και με την ιστορία της αποικιοκρατίας και έχει μεταφράσει σειρά επιστημονικών μελετών.

Η Αρετή Βασιλείου είναι επίκουρη καθηγήτρια Νεοελληνικού Θεάτρου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών, όπου διδάσκει από το 2003. Αμέσως μετά τις προπτυχιακές της σπουδές (Ελληνική Φιλολογία, Πανεπιστήμιο Κρήτης), έκανε μεταπτυχιακές θεατρολογικές σπουδές στην Ελλάδα (Πανεπιστήμιο Κρήτης) και το εξωτερικό (University of Warwick, U.K.) σχετικά με το αμερικανικό θέατρο (Tennessee Williams), καθώς και με την ιστορία και θεωρία του νεότερου παγκόσμιου και ελληνικού θεάτρου. Εργάσθηκε επί επτά έτη ως ερευνήτρια στο Πρόγραμμα Νεοελληνικού Θεάτρου του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών στο Ρέθυμνο (Ιδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα, καθώς και οι δημοσιεύσεις της σε συλλογικούς επιστημονικούς τόμους, σε επιστημονικά περιοδικά και σε πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων, επικεντρώνονται στη μελέτη των ποικίλων πτυχών του νεοελληνικού θεάτρου του 19ου και 20ού αιώνα: δραματουργία, κριτική, μετάφραση, σκηνική πρακτική, σχέσεις νεοελληνικού και παγκόσμιου θεάτρου, σχέσεις του νεοελληνικού θεάτρου με άλλες τέχνες ή μορφές λόγου (κινηματογράφος, χορός, λογοτεχνία). Έχει εκδώσει το βιβλίο "Εκσυγχρονισμός ή Παράδοση; Το θέατρο πρόζας στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου" ("Μεταίχμιο", 2005).

Η Εύα Στεφανή γεννήθηκε το 1964. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κινηματογράφο στην Ecole Varan, στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (Μ.Α. in Cinema Studies) και στο National Film and Television School στη Βρετανία όπου ειδικεύτηκε στη σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ. Το 1997 τελείωσε τη διδακτορική της διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και σκηνοθέτης, μεταξύ άλλων, των ταινιών ντοκιμαντέρ: "Αθήναι", 1995, "Letters from Albatross", 1995, "Επισκέψεις στο σπίτι του Ε. Χ. Γονατά", 1998, "Ακρόπολις", 2001, "Αβραάμ και Ιάκωβος", 2002, "Το κουτί", 2004, "Η άδεια", "Συγκάτοικοι", "Τι ώρα είναι;", 2007, κ.ά. Τα "Μαλλιά του Φιν" (Πόλις, 2014) είναι το πρώτο της λογοτεχνικό βιβλίο.

Ο Αθανάσιος Μπλέσιος του Γεωργίου είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Υπήρξε Αναπληρωτής Κοσμήτορας της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου από το 2018 έως τον Σεπτέμβριο του 2019. Τα γνωστικά του αντικείμενα είναι το νεοελληνική θέατρο και η νεοελληνική λογοτεχνία. Διδάσκει νεοελληνικό και παγκόσμιο θέατρο σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Έχει γράψει επτά βιβλία και έχει εκδώσει δεκάδες μελέτες στα αντικείμενα της ειδίκευσής του, δηλαδή στη θεατρολογία και στη νεοελληνική λογοτεχνία. Έχει πάρει μέρος σε Συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με ανακοινώσεις σε ελληνικά, γαλλικά και αγγλικά.

Η Σοφία Φελοπούλου είναι λέκτορας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Αφροδίτη Σιβετίδου είναι θεατρολόγος, ομότιμη καθηγήτρια του Α.Π.Θ. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και πολλές μελέτες για το θέατρο. Εξειδικεύεται στο ελληνικό και γαλλικό θέατρο, κείμενο και παράσταση.