Θέματα οντολογίας, μεταφυσικής, φιλοσοφίας των μαθηματικών και λογικής

Ο Γιάννης Τζαβάρας γεννήθηκε το 1950 στον Πειραιά. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών (1968-1973) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία (1973-1978). Το 1971 μετέφρασε το βιβλίο του Κίρκεγκωρ: "Η έννοια της αγωνίας" (εκδ. Δωδώνη) και το 1978 ανακηρύχτηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου χάρη στην εργασία: "Bewegung bei Kierkegaard" ("Η κίνηση κατά τον Κίρκεγκωρ"). Από το 1979 έως σήμερα διδάσκει φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Ο Δημήτρης Ι. Αθανασάκης είναι Επίκουρος Καθηγητής Νεότερης Φιλοσοφίας στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Σπούδασε φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έκανε τις μεταπτυχιακές του σπουδές (D.E.A.) στο Πανεπιστήμιο Paris I-Pantheon-Sorbonne, υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Φιλοσοφίας Pierre Macherey και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα "Raison et desir dans la philosophie de Spinoza" στην Ecole Normale Superieure de Lyon, υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Φιλοσοφίας κ. Pierre-Francois Moreau. Συμμετέχει στις εργασίες του Institut d'Histoire des Representations et des Idees dans les Modernites (IHRIM - UMR 5317), του Groupe de recherches spinozistes (GRS) και του Εργαστηρίου Φιλοσοφίας των Κοινωνικών Επιστημών (ΦΛΣ Α.Π.Θ.). Το έργο και τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν κυρίως στον κλασικό ορθολογισμό και στα νεότερα φιλοσοφικά και επιστημονικά συστήματα σκέψης, με έμφαση στη φιλοσοφία του Σπινόζα, του Καρτέσιου και του Λάιμπνιτς, την πολιτική φιλοσοφία από τον Μακιαβέλι έως τη Γαλλική Επανάσταση και τη φιλοσοφία της νεότερης επιστήμης από τον Γαλιλαίο στον Λαπλάς.

Καθηγητής φιλοσοφίας στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ο Στάθης Ψύλλος διδάσκει φιλοσοφία της επιστήμης στο τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (ΜΙΘΕ) του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία της επιστήμης από το King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου το 1994 και κατόπιν εργάστηκε ως μεταδιδάκτορας της Βρετανικής Ακαδημίας στο London School of Economics από το 1995 έως το 1998. Από το 1993 έως το 1998 διετέλεσε πρώτα βοηθός και στη συνέχεια αναπληρωτής διευθυντής σύνταξης του British Journal for the Philosophy of Science. Από το 1998 είναι συνεργάτης του Center for the Philosophy of Social and Natural Sciences (CPNSS) του LSE. Είναι συγγραφέας των βιβλίων: - Scientific Realism: How Science Tracks Truth, (Routledge 1999) - Causation and Explanation, (Acumen & McGill-Queens University Press 2002)-το οποίο έλαβε το βραβείο των Προέδρων της Βρετανικής Εταιρίας για τη Φιλοσοφία της Επιστήμης (BSPS) για το καλύτερο εγχειρίδιο φιλοσοφίας της επιστήμης, - Philosophy of Science A -Z, (Edinburgh University Press 2007) - Λογική: Η Δομή του Επιχειρήματος (με τους Δημήτρη Πορτίδη και Διονύσιο Αναπολιτάνο, Νεφέλη 2007). Είχε την επιμέλεια (με τον Martin Curd) του Routledge Companion to Philosophy of Science, (Routledge 2008). Το βιβλίο του Knowing the Structure of Nature, αναμένεται θα εκδοθεί το 2009 από τον οίκο Palgrave/MacMillan. Έχει δημοσιεύσει πάνω από εξήντα άρθρα, κυρίως στην φιλοσοφία της επιστήμης και τη μεταφυσική, σε έγκυρα διεθνή περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Το 2007 εξελέγη πρόεδρος της European Philosophy of Science Association (EPSA).

Ο Κωνσταντίνος Δημητρακόπουλος είναι καθηγητής στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (ΜΙΘΕ) του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Δήμητρα Χριστοπούλου είναι επίκουρη καθηγήτρια Φιλοσοφίας Μαθηματικών στο Τμήμα Μαθηματικών του ΕΚΠΑ. Η φιλοσοφία των μαθηματικών αποτελεί τη βασική περιοχή των ερευνητικών ενδιαφερόντων της, στην οποία δουλεύει συστηματικά και αδιάκοπα από το 1998. Έχει ασχοληθεί με τα διλήμματα του Benacerraf και τα προβλήματα της μαθηματικής γνώσης, τον σύγχρονο μαθηματικό ρεαλισμό, την οντολογία των αριθμών, τον νεοφρεγκεανισμό, το "πρόβλημα του Καίσαρος" του Frege, τη σημασιολογία της μαθηματικής γλώσσας (μαθηματική αλήθεια-αναφορά), την αφαιρετική διαδικασία και την εξέλιξή της, το στάτους των αξιωμάτων καθώς και με συγκεκριμένες εκδοχές συνάντησης και διαλόγου ανάμεσα στην αναλυτική και την ηπειρωτική προσέγγιση της φιλοσοφίας των μαθηματικών.