Θέματα ρωσικής και αρμενικής λαογραφίας από τη Ρωσία, την Αρμενία, την Ελλάδα και τον ευρύτερο Παρευξείνιο χώρο (19ος-21ος αιώνες)

Ο Λευτέρης Αλεξάκης κατάγεται από τη Λακωνία. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία με υποτροφία του ΙΚΥ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1962-1967) και Εθνολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Universite Libre de Bruxelles (1968-1970). Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα με άριστα από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 1980. Από το 1974 είναι μόνιμος ερευνητής και από τον Ιούνιο του 1996 διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Ασχολείται κυρίως με το ελληνικό σύστημα συγγένειας και την Εθνολογία και Εθνοϊστορία των Βαλκανικών λαών. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει γράψει τα σενάρια δύο εθνογραφικών ντοκυμαντέρ, που προβλήθηκαν από την ΕΡΤ. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνολογίας από το 1992 έως το 1996 και από το 1998 έως το 2000. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (1996-1997). Επίσης έχει διδάξει με ανάθεση από τον τομέα "Εισαγωγή στην Κοινωνική Ανθρωπολογία" στους μεταπτυχιακούς φοιτητές της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2000).

Η Χαρά Κοσεγιάν, αρμενικής καταγωγής, γεννήθηκε στο Ναύπλιο και ζούσε στη Ρόδο. Σπούδασε στην Αθήνα Κλασική Φιλολογία, ήταν διδάκτωρ του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει σειρά άρθρων σε εφημερίδες, μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και έχει κυκλοφορήσει μυθιστορήματα. Ήταν παντρεμένη και είχε ένα γιο. Έφυγε από τη ζωή στις 24 Αυγούστου 2018, σε ηλίκια 54 ετών.

Ο Μ. Γ. Βαρβούνης γεννήθηκε στη Σάμο το 1966. Σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1988). Ειδικεύθηκε στη Λαογραφία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991). Πραγματοποίησε επίσης μεταδιδακτορικές ερευνητικές σπουδές στο Universite Catholique της Louvain (Louvain-La-Neuve) του Βελγίου (1996-1997). Το 1992 εξελέγη λέκτωρ και το 1998 επίκουρος καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει μελέτες αυτοτελώς ή σε επιστημονικά περιοδικά, τιμητικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τον Μάρτιο του 2005 η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τον τίμησε με το οφφίκιο του "Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας", ενώ το 2005, με σεπτή πατριαρχική απόφαση, ορίστηκε μέλος του Δ.Σ. της Αδελφότητος Οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου "Παναγία η Παμμακάριστος".

Ο Γιάννης Μότσιος γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Δεσπότης (Σνίχοβο) Γρεβενών. Από το 1947 έως το 1949 ήταν μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, και από το 1949 πολιτικός πρόσφυγας στην ΕΣΣΔ. Σπούδασε Φιλολογία στα Πανεπιστήμια Τασκένδης και Κιέβου, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Παγκόσμιας Λογοτεχνίας της Ακαδημίας Επιστημών στη Μόσχα, με ειδίκευση στη Νέα Ελληνική Λογοτεχνία. Υπήρξε μόνιμος επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, ο πρώτος που προσελήφθη στη Ρωσία (και ΕΣΣΔ) για τη μελέτη της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, και οι δυο μονογραφίες του, "Η λογοτεχνία της Εθνικής Αντίστασης 1940-45 στην Ελλάδα" και "Η ελληνική λογοτεχνία του 20ού αιώνα" είναι οι πρώτες στην ιστορία της ίδιας χώρας. Επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα το 1976, από το 1980 έως το 1997 υπηρέτησε ως Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, και δίδαξε ελληνική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας. Από το 2013 διοργάνωσε τέσσερα "Δια-βαλκανικά Φιλολογικά Συνέδρια Ποίησης", όπου από την ελληνική πλευρά έγιναν περί τις 100 ανακοινώσεις για την ελληνική ποίηση από τον Όμηρο μέχρι το 1950. Συμμετείχε με εισηγήσεις και ανακοινώσεις του σε συνέδρια σε δημοκρατίες της ΕΣΣΔ, στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία, την Τουρκία και τη Σερβία. Στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Σόφιας οργάνωσε το πρώτο διεθνές φιλολογικό συνέδριο με θέμα "Τα μυθιστορήματα του Νίκου Καζαντζάκη". Σε μετάφραση και επιμέλειά του εκδόθηκαν για πρώτη φορά στη ρωσική και την ουκρανική γλώσσα έργα του Σολωμού, του Παλαμά, του Καζαντζάκη και άλλων Ελλήνων λογοτεχνών. Έργα του έχουν δημοσιευθεί στα ελληνικά, ρωσικά, γεωργιανά, αγγλικά, γαλλικά, σερβικά, βουλγαρικά, ουκρανικά, ουγγρικά, ρουμανικά.

O Μανόλης Γ. Σέργης γεννήθηκε στη Νάξο το 1957. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1975-79) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ίδιου Πανεπιστημίου. Επί 23 έτη εργάστηκε ως φιλόλογος σε δημόσια λύκεια της Δυτικής Αττικής. Τον Σεπτέμβριο του 2003 εξελέγη επίκουρος καθηγητής λαογραφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων Χωρών. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια, με αντίστοιχες πρωτότυπες εισηγήσεις, λαογραφικού περιεχομένου. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και πολιτιστικών συλλόγων.

Ο Ιωάννης Μπακιρτζής γεννήθηκε στην Ξάνθη και σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το έτος 1999 αναγορεύτηκε διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σήμερα εργάζεται ως Λέκτορας στο Τμήμα Γλώσσας Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων Χωρών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.

Η Δέσποινα Δαμιανού είναι λέκτορας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Ο Πασχάλης Βαλσαμίδης γεννήθηκε και σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη. Είναι διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως επιστημονικός συνεργάτης του τμήματος Ιστορικών Ερευνών της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Από το ακαδημαϊκό έτος 2004-2005 διδάσκει την τουρκική γλώσσα και την ιστορία της τουρκικής λογοτεχνίας στο τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών του Δημοκρείτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Διδάσκει επίσης την τουρκική στη Σχολή Βαλκανικών Γλωσσών και Ρωσικής Γλώσσας (Ι.Μ.Χ.Α.) Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μελέτες και άρθρα σχετιζόμενα με την ιστορία του ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης, της Μικράς Ασίας και της Μακεδονίας, καθώς και άρθρα αναφερόμενα στην ιστορία και παρουσία των Τούρκων στη Μακεδονία. Στα πλαίσια των ερευνών του πραγματοποίησε επιτόπιες έρευνες στην Κωνσταντινούπολη, σε πόλεις και χωριά της Ανατολικής Θράκης, της Μικράς Ασίας και της Μακεδονίας. Συμμετείχε σε εισηγήσεις σε επιστημονικά συνέδρια και συνέγραψε τις μελέτες, "Η Μητρόπολη Μετρών και Αθύρων" (2007), "Ο ελληνισμός της Αδριανούπολης από τα τέλη του 19ου έως τις αρχές του 20ού αιώνα. Κανονισμοί - καταστατικά - λογοδοσίες - επίσημα έγγραφα" (2008) και το "Χρηστικό λεξικό τουρκικών εκφράσεων με παραδείγματα" (2007). Δημοσίευσε επίσης άρθρα και βιβλιοκριτικές σε επιστημονικά περιοδικά και σε τιμητικούς τόμους, καθώς και σε εφημερίδες της Ελλάδας και της Κωνσταντινούπολης.

Ο Γιώργος Κούζας γεννήθηκε (1981) και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 2003, με το βαθμό "άριστα". Το 2004, έπειτα από επιτυχείς εξετάσεις στο Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, ανακηρύχθηκε υπότροφος, και εισήχθη στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας, για ειδίκευση στη Λαογραφία. Το 2006 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές και συνέχισε για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, στο ίδιο αντικείμενο, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έργο του: Το αρχείο του "Λαογραφικού Φροντιστηρίου" τον Γ. Α. Μέγα. Αναλυτικός Κατάλογος, Παράρτημα 12 της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας (σε συνεργασία με τον Μ. Γ. Βαρβούνη), Αθήνα 2007. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και τιμητικούς τόμους, ενώ έχει λάβει μέρος σε συνέδρια Λαογραφίας. Είναι μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός", της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας και άλλων επιστημονικών εταιρειών.

Γεννήθηκε στην Τσαριτσάνη Λάρισας το 1965. Μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία Βόλου, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής και Μέσης Εκπαίδευσης. Απόφοιτος της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων (1984, υποτροφία Ι.Κ.Υ. 1983-84), του Μαρασλείου Διδασκαλείου Δημοτικής Εκπαίδευσης (Μείζονα Αγωγή, 1994), του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1996, τιμητική υποτροφία Ι.Κ.Υ. 1993-94), του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του ίδιου Τμήματος στην κατεύθυνση "Διδακτική της Ιστορίας - Πολιτισμική Παράδοση" (1999). Υπότροφος του Ι.Κ.Υ. στην ειδίκευση "Λαογραφία" (1998) και υποψήφιος διδάκτορας του ΠΤΔΕ Αθηνών. Έχει συμμετάσχει σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια με θέματα που αφορούν τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Είναι μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Γνωρίζει την αγγλική (άριστα) και τη γερμανική γλώσσα (αρκετά καλά).

Ο Ελευθέριος Χαρατσίδης γεννήθηκε στο ελληνικό χωριό Ιβάνοβκα, περιοχή Τετριτσκάρο, Ε.Σ.Σ.Δ. Γεωργίας. Σπούδασε Ρωσική Φιλολογία στην Αρμενία. Δίδαξε ρωσική γλώσσα και λογοτεχνία στη μέση εκπαίδευση. Παρακολούθησε μαθήματα Εθνογραφίας, Φιλοσοφίας, Ιστορίας, Αγγλικών και πέρασε επιτυχώς τις εξετάσεις στα προαπαιτούμενα αυτά αντικείμενα ως υποψήφιος διδάκτορας. Μετά την δημόσια υποστήριξη διδακτορικής διατριβής με θέμα: "Η οικονομική ζωή και ο υλικός πολιτισμός των Ελλήνων της Αρμενίας κατά το δεύτερο μισό του 19ου - αρχές 20ού αιώνα", πήρε το δίπλωμα του Διδάκτορα της Ιστορίας. Δίδαξε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της πόλης Λενινακάν στην Αρμενία. Το 1992 μαζί με την οικογένεια του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα. Οι μελέτες του αφορούν εθνογραφικά θέματα της ελληνικής Διασποράς, των λαών της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. και θέματα ρωσικής και αρμένικης γλώσσας και πολιτισμού. Πήρε μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια. Πολλές επιστημονικές εργασίες του δημοσιεύτηκαν στα ρωσικά, αρμενικά, γαλλικά, ελληνικά. Από το 2000 και έως σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων Χωρών του Δ.Π. Θράκης.

Η Αγγελική Κομποχόλη είναι φιλόλογος.