Θεραπείαν προσάγοντες

Ο π. Σταύρος Κοφινάς γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στις ΗΠΑ. Μετά τις θεολογικές του σπουδές, εκπόνησε το διδακτορικό του στην κλινική ψυχοθεραπεία και ποιμαντική ψυχιατρική μέριμνα. Ζει στην Ελλάδα από το 1976. Από το 1996 λειτουργεί στην Ιερά Μονή του Οσίου Μελετίου Κιθαιρώνος (Ι. Μητρόπολη Μεγάρων και Σαλαμίνος). Έχει μεγάλη πείρα ως ψυχοθεραπευτής και ασχολείται ιδιαίτερα με θέματα που σχετίζονται με την ποιμαντική. Είναι Συντονιστής του Δικτύου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ποιμαντική Διακονία στο Χώρο της Υγείας. Στα πλαίσια της διακονίας του έχει συντονίσει πολλές ψυχοθεραπευτικές ομάδες, ιδιαίτερα για ζευγάρια, γονείς και νέους. Έχει οργανώσει και λάβει μέρος σε πολλά εκπαιδευτικά σεμινάρια και συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για κληρικούς, ιατρούς, νοσηλεύτριες και κοινωνικούς λειτουργούς. Παράλληλα, είναι γνωστός για το συγγραφικό του έργο σε τομείς ψυχολογίας και ποιμαντικής.

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόνης και της Σορβόννης (Παρίσι). Είναι καθηγητής Φιλοσοφίας και Πολιτιστικής Διπλωματίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών της Αθήνας, στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Παρίσι, στη Γενεύη, στη Λωζάννη, στο Ρέθυμνο Κρήτης. Παράλληλα, με τακτική επιφυλλιδογραφία, παρεμβαίνει στην κοινωνική και πολιτική επικαιρότητα.

Ο π. Λάμπρος Καμπερίδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, μεγάλωσε στην Αθήνα και ζει στο Μόντρεαλ από το 1970. Σπούδασε Βυζαντινή Ιστορία με καθηγητή τον Νικόλαο Οικονομίδη. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Μελέτης του Νεότερου Ελληνισμού του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, συνεργάστηκε με τον καθηγητή Ζακ Μπουσάρ στην κοινή τους προσπάθεια να κάνουν γνωστή την εποχή των Φαναριωτών και των άγνωστων σχεδόν πρωταγωνιστών της, οι οποίοι συνέβαλαν σημαντικά στην πνευματική, κοινωνική και πολιτική ανάπτυξη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Συγγραφέας πολλών βιβλίων, δημοσιεύει τακτικά άρθρα του στο περιοδικό Atelier du roman (Παρίσι). Μερικοί τίτλοι έργων του δηλώνουν τα λογοτεχνικά και ιστορικά του ενδιαφέροντα: "The Greek Monasteries of Sozopolis", "Οι γάμοι του Ουρανού και της Γης, "Δος μοι τούτον τον ξένον", "Από τον Μπρετ Χαρτ στον Παπαδιαμάντη". Εκδίδει επίσης, μαζί με τη Denise Harvey, τις μεταφράσεις των έργων του Παπαδιαμάντη στα αγγλικά, από τις οποίες ήδη κυκλοφορούν δύο τόμοι: "The Boundless Garden" και "The Murderess". Διδάσκει στο γαλλόφωνο Πανεπιστήμιο του Σέρμπρουκ στο Κεμπέκ, και είναι ιερέας της ενορίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στα δυτικά προάστια της Νήσου του Μόντρεαλ.

Ο πρωτοπρεσβύτερος Αδαμάντιος Αυγουστίδης είναι ψυχίατρος, καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια διευθύνει το "Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως" της Ιεράς Αρχιεπισκοπικής Αθηνών, το οποίο προσφέρει στους κληρικούς και τα στελέχη του ποιμαντικού έργου δια βίου εκπαίδευση και κατάρτιση. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του European Council of Pastoral Care and Counseling, μέλος του Δ.Σ. του European Network of Healthcare Chaplaincy, μέλος πολλών Συνοδικών Επιτροπών, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Προληπτικής Ψυχιατρικής, μέλος της επιτροπής "Ιατρικής και Θρησκείας" της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας, Εκπρόσωπος της Ελλάδας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO), κ.ά.

Η Δανάη Παπαδάτου είναι καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει από το 1998. Σπουδάστε κλινική ψυχολογία στην Ελβετία (University of Geneva) και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στις ΗΠΑ (University of Arizona), απ' όπου έλαβε το Διδακτορικό της Δίπλωμα. Στη συνέχεια εργάστηκε ως ψυχολόγος στο Ογκολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Παίδων "Π. &. Α. Κυριακού". Είναι Πρόεδρος της "Μέριμνας", μιας μη κερδοσκοπικής Εταιρίας για τη φροντίδα παιδιών και οικογενειών που αντιμετωπίζουν μια σοβαρή αρρώστια, μια απώλεια, ή το θάνατο. Το ερευνητικό και συγγραφικό της έργο εστιάζει κυρίως σε θέματα που αφορούν τη στήριξη οικογενειών που βιώνουν τη σοβαρή ασθένεια ή απώλεια αγαπημένου προσώπου και τις αντιδράσεις του προσωπικού υγείας απέναντι στο θάνατο, ενώ σημαντική είναι η συμβολή της στο χώρο της παιδιατρικής ανακουφιστικής φροντίδας στην Ελλάδα και διεθνώς. Έχει βραβευθεί από το Children's Hospice International (1989), από το Association for Death Education and Counseling (2001) και από το Cancer Nursing (2002) για το έργο της.

Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός (περ. 329 - 25 Ιανουαρίου 389 ή 390 (επίσης γνωστός ως Γρηγόριος Θεολόγος και Γρηγόριος της Ναζιανζού) ήταν Αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινουπόλεως τον 4ο αιώνα μ.Χ. Θεωρείται ευρέως ως ο πιο ταλαντούχος ρήτορας μεταξύ των Πατέρων της Εκκλησίας. Ως κλασσικά εκπαιδευμένος ομιλητής και φιλόσοφος του Ελληνισμού, κατάφερε να συνδυάσει τον Ελληνισμό με τη πρώτη εκκλησία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο Γρηγόριος είχε σημαντικό αντίκτυπο στη διαμόρφωση της Τριαδικής θεολογίας τόσο μεταξύ των ελληνόφωνων και λατινοφώνων θεολόγων και έγινε γνωστός ως "Τριαδικός Θεολόγος". Τα περισσότερα από τα έργα του επηρεάζουν τους σύγχρονους θεολόγους, ειδικά όσον αφορά τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Ήταν φίλος με δύο αδέρφια, τον Βασίλειο και τον Γρηγόριο. Ο Γρηγόριος είναι άγιος και της Ανατολικής και της Δυτικής Χριστιανικής Εκκλησίας. Στη Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία θεωρείται ως ένας από τους Δασκάλους της Εκκλησίας - στην Ανατολική Ορθόδοξη και στη Δυτική Καθολική Εκκλησία είναι γνωστός ως ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, μαζί με τον Βασίλειο τον Μέγα και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. [πηγή: Βικιπαίδεια, 24/2/2012]