Θετταλών αμητός

Ο Β. Δ. Αναγνωστόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, γεννήθηκε το 1941 στον ΄Αγιο Γεώργιο Δομοκού, σπούδασε με υποτροφία Κλασική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Γερμανία. Υπηρέτησε επί 42 χρόνια ως φιλόλογος στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση: στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς Ιωαννίνων (1966-1971), στην ιδιωτική Εκπαίδευση (1971-1975), στη Σχολή Νηπιαγωγών Καρδίτσας (1976-1989) και Καθηγητής της νεοελληνικής λογοτεχνίας (με έμφαση στην Παιδική) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το 1989 έως το 2008, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Έχει κατευθύνει τη δράση του σε εκπαιδευτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα. Ασχολείται με την κριτική του βιβλίου, ιδιαίτερα με την έρευνα και τη μελέτη της παιδικής λογοτεχνίας, καθώς και με τη λαϊκή παράδοση και γλώσσα. Έχει διατελέσει Μέλος και Πρόεδρος πολλών σωματείων. Έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, το πανεπιστήμιο της Padova και από πολλούς άλλους φορείς και συλλόγους. Το έργο του περιλαμβάνει βιβλία της ειδικότητάς του (πάνω από 60) για τη γλώσσα, την ποίηση, την παιδική/ νεανική λογοτεχνία, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, την κριτική του βιβλίου, τη λαϊκή παράδοση, το παραμύθι, βιβλία για παιδιά, ανθολόγια κ.ά.

Ο Γεώργιος Ν. Αντωνακόπουλος είναι καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Ο Αθανάσιος Γαλούσης γεννήθηκε στο Μακρυχώρι Καρδίτσας και είναι γεωπόνος.

Ο Λάμπρος Α. Γριβέλλας είναι εκπαιδευτικός. Υπήρξε πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Ο Ι. Ν. Ηλιούδης, δ. Φ., γεννήθηκε στην Κοιλάδα Λαρίσης (1957). Έλαβε πτυχίο της Φιλοσοφικής Α.Π.Θ. (1979), διορισμό στη Μ.Ε. (1982), υποτροφία του Ι.Κ.Υ. (1987) και διδακτορικό δίπλωμα (1995) με θέμα διδ. διατριβής "Πρώιμα δημώδη ομιλητικά και αγιολογικά κείμενα" (επόπτης καθ. Ν. Μ. Παναγιωτάκης). Επελέγη ως σύμβουλος φιλολόγων Μ.Ε. επί θητεία (1998 και 2003). Δίδαξε στα ΠΕΚ Θεσσαλίας, στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας και Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και στο Τμήμα Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, στο οποίο και εξελέγη ομόφωνα επίκουρος καθηγητής "Νεοελληνική Φιλολογίας του 15ου-18ου αι." (Οκτ. 2001). Έλαβε μέρος με ανακοινώσεις σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια και δημοσίευσε εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά ή αυτοτελώς.

Ο Ευάγγελος Χ. Καραδήμος είναι φιλόλογος, θεολόγος.

Ο Αθανάσιος Καραθανάσης γεννήθηκε το 1946 στο Βόλο. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής (1969), πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Iνστιτούτο Bυζαντινών και Mεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας (1969-1972), στη Σορβόννη (Paris IV) και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (1979-1981). Το 1985, έγινε πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και διδάκτωρ των ίδιων σχολών το 1975 και 1987 αντιστοίχως. Είναι υπότροφος της Ακαδημίας Αθηνών. Έλαβε μέρος σε επιστημονικά Συνέδρια, εντός και εκτός Ελλάδος. Από το 1969 έως το 1972 διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης-ερευνητής στο Eλληνικό Iνστιτούτο Bενετίας και από το 1974 έως το 1987 Eρευνητής του I.M.X.A. Tο 1984, εξελέγη υφηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1988 εξελέγη επίκουρος καθηγητής του Tμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Aθηνών και από το 1989 αναπληρωτής Καθηγητής της Iστορίας του Eλληνικού Πολιτισμού στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1992, εξελέγη καθηγητής του ιδίου Πανεπιστημίου στο γνωστικό αντικείμενο της Iστορίας του Eλληνισμού. Διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Tμήματα Eλληνικής Φιλολογίας και Iστορίας - Eθνολογίας), καθώς και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Παιδαγωγικά Τμήματα). Tο 1999, εξελέγη Πρόεδρος του Tμήματος Ποιμαντικής και Kοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του A.Π.Θ. Είναι παντρεμένος με την Eλένη-Aιμιλία Παπαεμμανουήλ και έχει δύο κόρες.

Ο Δημήτριος Απ. Καραμπερόπουλος γεννήθηκε στο Βελεστίνο το 1945, όπου έζησε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει την ειδικότητα του παιδιάτρου από το 1980, την οποία ασκεί στην Κηφισιά όπου ζεί. Είναι παντρεμένος με την Βασιλική Κωσταρέλου, φαρμακοποιό, εκ Μαρκοπούλου Μεσογαίας και έχει τέσσερα παιδιά. Από το 1990 ασχολείται με την Ιστορία της Ιατρικής της εποχής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, δημοσιεύοντας αρκετές πρωτότυπες μελέτες, όπως μεταξύ των άλλων "Ιατρικές γνώσεις του Ρήγα στο βιβλίο του Φυσικής απάνθισμα" (1990), "Γνώσεις ανατομίας και φυσιολογίας του Θεσσαλού Διδασκάλου του Γένους Ανθίμου Γαζή" (1993), "Η πρώτη Ιστορία της Ιατρικής στην Ελληνική γλώσσα" (1994), "Ένα αβιβλιογράφητο κείμενο του 1815 για την προστασία από την πανώλη" (1994), "Ο ιατρός Μανουήλ Σαρής Τενέδιος και το διαφωτιστικό του έργο" (1999), "Η ιατρική ευρωπαϊκή γνώση στον ελληνικό χώρο (1745-1821)" (2003). Ανακηρύχθηκε με άριστα Διδάκτωρ της Ιστορίας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1996. με μια πολυσέλιδη εμπεριστατωμένη μελέτη, η οποία αναφέρεται στα έντυπα ελληνικά ιατρικά βιβλία της προεπαναστατικής εποχής. Ασχολείται επίσης με τους ιατρούς της αρχαιότητας Ιπποκράτη και Γαληνό δημοσιεύοντας εργασίες όπως "Το παιδί στην Ιπποκρατική Συλλογή", "Η κυστεοουρητηρική συμβολή: πρώτη αναφορά από τον Γαληνό", "΄Ελεγχος αποτελεσματικότητας φαρμάκου από τον Γαληνό", "Η βοτανοθεραπεία στους αρχαίους Ελληνες ιατρούς". Ίδρυσε την Ελληνική Εταιρεία Ιστορίας της Παιδιατρικής, της οποίας είναι ο πρώτος πρόεδρός της. Ίδρυσε το Σύλλογο Βελεστινιωτών Αθηνών (1981), του οποίου προεδρεύει και μέχρι το 1997 εξέδιδε τη εφημερίδα του Συλλόγου "Φωνή του Βελεστίνου". Εμπνευστής και συνιδρυτής του πρωτότυπου "Μουσείου Γεωργικών Εργαλείων και Παραδοσιακής Τεχνολογίας Βελεστίνου" (1992). Ίδρυσε την Επιστημονική Εταιρεία Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα (1987), της οποίας είναι πρόεδρος και έχει διοργανώσει τέσσερα Διεθνή Συνέδρια για τον Ρήγα Βελεστινλή και τη γενέτειρά του (1986, 1992, 1997, 2003), ενώ εκδίδει και τους τόμους των Πρακτικών τους με τον τίτλο "Υπέρεια". Παράλληλα, επιμελείται την έκδοση των έργων του εθνεγέρτη Ρήγα Βελεστινλή, συντάσσοντας και τα αντίστοιχα ευρετήριά τους: "Φυσικής απάνθισμα" (1991), "Ανέκδοτα έγγραφα περί Ρήγα Βελεστινλή" των Αιμ. Λεγκράνδ (1996) και Κ. Αμάντου (1997), "Θούριος, Παραδοσιακές μουσικές παραλλαγές" (1997), "Ο Ηθικός Τρίπους" (2001), "Ολυμπιακοί Αγώνες" (2003), "Νέος Ανάχαρσις" (2004), "Τα Επαναστατικά" (1994), όπου περιέχονται τα Δίκαια του Ανθρώπου, το Σύνταγμα και ο Θούριος. Για να γίνει γνωστή η πρωτοπόρα πολιτική σκέψη του Ρήγα φροντίζει όπως τα "Επαναστατικά" μεταφρασθούν και εκδοθούν στις Βαλκανικές και ευρωπαϊκές γλώσσες. Ήδη εκδόθηκαν κατά σειρά στις γλώσσες: Βουλγαρική, Ρουμανική, Σερβική, Αλβανική, Ρωσική, Ιταλική, Γαλλική και Αγγλική και ετοιμάζεται στην Ισπανική και Γερμανική γλώσσα. Συνέταξε το "Ευρετήριο" της Χάρτας της Ελλάδος του Ρήγα και επιμελήθηκε την, για πρώτη φορά, αυθεντική επανέκδοση της Χάρτας της Ελλάδος, έκδοση, που είχε την υποστήριξη της Ακαδημίας Αθηνών (1998). Έχει παρουσιάσει τις τρεις σημαντικότερες έρευνες των τελευταίων ετών για τον Ρήγα: α) Ένα πρότυπο του βιβλίου του "Φυσικής απάνθισμα" είναι η Γαλλική Εγκυκλοπαιδεία των Ντιντερώ και Ντ΄ Αλαμπέρ (1994). β) Οι γεωγραφικοί χάρτες, που ο Ρήγας χρησιμοποίησε για τη χάραξη της "Χάρτας της Ελλάδος" ήταν οι χάρτες του γάλλου Gullielmo Delisle και του Ιταλού Rizzi Zannoni (1998). γ) Ο Ρήγας είναι ο μεταφραστής των Ολυμπίων του Μεταστάσιο (2001). Επίσης, δημοσίευσε τη μελέτη και "Ονομα και καταγωγή του Ρήγα Βελεστινλή" (1997, Β΄ έκδοση 2000), με την οποία αποκαθίσταται πλέον το πραγματικό όνομα του εθνεγέρτη "Ρήγας Βελεστινλής". Παράλληλα διορθώθηκαν τα Σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας της ΣΤ΄ Τάξεως Δημοτικού, της Α΄ και Β΄ Τάξεως Λυκείου, τα οποία ανέγραφαν ως τάχα πραγματικό όνομα το "Αντώνιος Κυριαζής", Επίσης τεκμηριώθηκε η ντόπια, από το Βελεστίνο, καταγωγή του Ρήγα. Συμμετείχε σε όλα, σχεδόν, τα συνέδρια και συμπόσια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που διοργανώνονταν για τον Ρήγα Βελεστινλή, με την ευκαιρία της επετείου του μαρτυρικού του θανάτου, καθώς επίσης δίδει πολλές ομιλίες σχετικά με την προσωπικότητα και το επαναστατικό σχέδιο του εθνεγέρτη Ρήγα Βελεστινλή.

Ο Νικόλαος Καραφύλλης είναι ιστορικός συγγραφέας και λαογράφος.

Ο Νικόλαος Κατοίκος είναι φιλόλογος.

Ο Γεώργιος Α. Κλήμος είναι εκπαιδευτικός.

Ο Βίκτωρ Κοντονάτσιος είναι πρόεδρος της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού "Όθρυς".

Ο Βασίλειος Ν. Μαγόπουλος είναι δάσκαλος, ερευνητής και συγγραφέας.

Ο Χρήστος Π. Μαραζόπουλος είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας.

Ο Χάρης Ν. Μελετίαδης είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών.

Ο Στέφανος Ευθ. Μιστάρας είναι ιστορικός-μελετητής.

Ο Χ. Θ. Ξενάκης είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας.

Ο Κωνσταντίνος Σ. Παπαλέξης είναι γυμνασιάρχης - θεολόγος.

Ο Τριαντάφυλλος Δ. Παπαναγιώτου είναι φιλόλογος-συγγραφέας. Υπηρέτησε ως διευθυντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας.

Ο Κωνσταντίνος Θ. Πέτσιος γεννήθηκε στα Ιωάννινα, όπου ολοκλήρωσε την εγκύκλια εκπαίδευση. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Bamberg της Γερμανίας και το 1993 αναγορεύθηκε, με τον βαθμό "Άριστα", διδάκτωρ Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με θέμα διατριβής "Φιλοσοφικές έννοιες ως τρόπος επιχειρηματολογίας στους Αττικούς Ρήτορες". Κατά την διάρκεια των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών του σπουδών υπήρξε υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.

Ο Κώστας Σπανός (Δεσκάτη 1943) είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός. Από το 1968 ασχολείται με την ιστορία της Θεσσαλίας. Έχει δημοσιεύσει 240 μελέτες και άρθρα του σε ιστορικά περιοδικά και έχει εκδώσει, αυτοτελώς ή ως ανάτυπα, 71 έργα του. Έλαβε μέρος σε 80 επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες με ισάριθμες ανακοινώσεις, παρουσιάζοντας Θεσσαλούς αγωνιστές του 1821, διαλυμένους οικισμούς της Θεσσαλίας, ονόματα και επώνυμα των Θεσσαλών από τον 16ο αιώνα και εξής, και ιστορικά στοιχεία για θεσσαλικούς οικισμούς από κώδικες των Μετεώρων και άλλων θεσσαλικών μονών. Από το 1980 εκδίδει, στη Λάρισα, το ιστορικό περιοδικό "Θεσσαλικό Ημερολόγιο", με 48 τόμους έως τώρα. Το έτος 2000 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για ην πολυετή ενασχόλησή του με την ιστορία της Θεσσαλίας και την έκδοση του "Θεσσαλικού Ημερολογίου".