Ιστορίες από τα Δωδεκάνησα 2016

Η Μίκα Ντάκα γεννήθηκε και ζει στη Ρόδο. Είναι υποψήφια Δρ. του Πανεπιστημίου Αιγαίου με θέμα "Η ποίηση για παιδιά των Γιάννη Ρίτσου και Κώστα Μόντη υπό το φως της συναλλακτικής θεωρίας της L.M. Rosenblatt. Θεωρητικές και διδακτικές προσεγγίσεις-εφαρμογή στο Δημοτικό Σχολείο". Σπούδασε δασκάλα στο ΠΤΔΕ Ρόδου του Πανεπιστημίου Αιγαίου και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο "ΠΜΣ Παιδικό Βιβλίο και Παιδαγωγικό Υλικό" στο ΤΕΠΑΕΣ του Πανεπιστημίου Αιγαίου με υποτροφία. Έχει συμμετάσχει στο 36ο Διεθνές Συνέδριο της IBBY (36th IBBY International Congress) Αθήνα, 30/08/2018 - 1/09/2018 με θέμα: "The child as a hero in children's literature with content of immigration and refugee voices". Γράφει ποίηση και πεζογραφία. Το 2016 εκδόθηκε η ποιητική της συλλογή με τίτλο "Μνήμες και Φάσματα" (εκδ. Βερέττα). Έχει γράψει τα διηγήματα "Αγκυροβολημένες Αναμνήσεις", "Η μπαλάντα της θάλασσας", "Παράθυρο στο φως", "Omnia", που έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες διηγημάτων (2014-2017, εκδ. Βερέττα). Τον Ιούλιο του 2019, τα διηγήματα "Αγκυροβολημένες Αναμνήσεις" και "Omnia", καθώς και ποιήματα της συλλογής της δραματοποιήθηκαν για τη θεατρική παράσταση "ΟΜΝΙΑ" (σκηνοθ. Σ. Σπυράκη), υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO Νήσων και Πειραιώς, από τον οποίο έλαβε έπαινο. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά της Κύπρου "Νέα Εποχή" (τχ.335) και "Κυπριακή Εστία" (τχ.1). Το 2015 κυκλοφόρησε "Το τραγούδι της φωτιάς" σε στίχους της ίδιας. Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης (Ασημένια Σελίδα ΙΙ 2016, Ελλάδα και Αποστάγματα Ψυχής: αφιέρωμα στον Μ. Αναγνωστάκη 2015, Κύπρος).

Η Ραφαέλικα Γεωργαλλή γεννήθηκε στη Ρόδο πριν από 26 χρόνια. Είναι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Παρακολούθησε σεμινάρια λογοτεχνικής γραφής, παραμυθιού, εφηβικής λογοτεχνίας, αστυνομικού μυθιστορήματος και σεναρίου ταινίας μικρού μήκους στη σχολή δημιουργικής γραφής Tabula Rasa. Συμμετείχε στη συλλογική έκδοση "Ιστορίες από τα Δωδεκάνησα 2016" με το διήγημα "Το χρώμα του έρωτα" και "Ιστορίες από τα Δωδεκάνησα 2017" με το διήγημα "Θάλασσα, φόβος και έρωτας", Εκδόσεις Βερέττα. To 2017 πήρε μέρος στη συλλογική έκδοση παραμυθιών "Μπου Ξελευθερία" με θέμα το bullying, με το παραμύθι "Ο Φάνης ο αυτιάς", Εκδόσεις iWrite. Το 2018 το παραμύθι της "Η Ρέτα η καρέτα-καρέτα", συμπεριλήφθηκε στη συλλογή παραμυθιών με τίτλο "Τα ψαραμυθάκια", Εκδόσεις iWrite. Το παραμύθι της "Οι νάνοι που δεν έκαναν νάνι" κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αρινόη.

Η Αλιέ Πεμπέ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρόδο. Είναι νοσηλεύτρια χειρουργείου στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου και εργάζεται ως επαγγελματίας υγείας από τον Σεπτέμβριο του 2000. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τη δημιουργία κοσμημάτων και τη συγγραφή στίχων. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη συγγραφή πριν από τέσσερα χρόνια, γράφοντας ανθολογίες που εκδίδονται στη Ρόδο, όπως μια συλλογή παραμυθιών και τέσσερις συλλογές διηγημάτων. Στις αρχές του 2018, δημοσίευσε από τις ίδιες εκδόσεις, σε ειδική έκδοση που τυπώθηκε με μικρό αριθμό αντιτύπων το παραμύθι «Οι 12 μήνες με την Αγάπη», ένα παραμύθι με τους δώδεκα μήνες του έτους και κάθε μήνα με μία διαφορετική ιστορία, με πρωταγωνίστρια την μικρή Αγάπη, ένα παιδί με σύνδρομο DOWN, ένα παιδί διαφορετικό αλλά ίσο, με εικονογράφηση των παιδιών του συλλόγου «ΠΝΟΗ». Πήρε το δεύτερο βραβείο στη συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες του τόπου μας», μια συλλογή με φόντο το νησί των Ιωαννιτών Ιπποτών από τις εκδόσεις I-Write. To 2019 δημοσίευσε το πρώτο μικρό της μυθιστόρημα με τίτλο «Δεύτερη ζωή στο πατρικό μου» από τις εκδόσεις ΒΕΡΕΤΤΑ.

Ο Γιώργος Ταρασλιάς γεννήθηκε στη Ρόδο τον Μάιο του 1969. Πέρασε τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια στα Κοσκινού. Στα δεκαοκτώ του έφυγε για σπουδές στην Αθήνα - οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Ξαναγύρισε στο νησί το 1998 και από τότε μένει στην πόλη της Ρόδου. Γνώρισε την γυναίκα του, την Μπέττυ, το 2001 και παντρεύτηκαν το 2002. Έχουν έναν γιο, τον Αριστείδη. Τα βιβλία έγιναν καταφύγιο από νωρίς στη ζωή του. Σε δύσκολες εποχές είχε την τύχη να γνωρίσει και να εξοικειωθεί με το έργο σπουδαίων λογοτεχνών - Καμύ, Ντοστογιέφσκι, Σιοράν, Μπουκόφσκι, Κάφκα, Έσσε, Χένρυ Μίλλερ, Καρούζο, Καζαντζάκη. Άρχισε να γράφει από τα δέκα πέντε του. Αρκετά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησε την θεραπευτική δύναμη της γραφής. Συνεχίζει να γράφει κυρίως για λόγους αυτοθεραπείας. Θεωρεί την λογοτεχνία ως μια απόπειρα εξήγησης της ανθρώπινης ύπαρξης και ως μία μέθοδο προσωπικής σωτηρίας.