Κάτι λείπει

Ο Theodor W. Adorno, γιός εβραίου εμπόρου, γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1903 στη Φρανκφούρτη. Μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο, σπουδάζει στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης φιλοσοφία, κοινωνιολογία, ψυχολογία και μουσικολογία. Το 1924 αναγορεύεται σε Διδάκτορα βάσει της διατριβής του με θέμα τον Husserl. Ήδη κατά τη διάρκεια των σπουδών του εργάζεται ταυτόχρονα ως μουσικοκριτικός. Το 1925 μετοικεί στη Βιέννη, όπου συνεχίζει τις σπουδές του στη μουσική με δασκάλους τον Alban Berg (σύνθεση) και τον Eduard Steuermann (πιάνο). Το 1927 αποτυγχάνει η πρώτη του προσπάθεια να αποκτήσει τον τίτλο του υφηγητή στην έδρα του Hans Cornelius. Από τα τέλη της δεκαετίας του 20, ο Adorno γίνεται άτυπος συνεργάτης του Ινστιτούτου Κοινωνικής Έρευνας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης. Το 1931 αποκτά τον τίτλο του υφηγητή με μια διατριβή για τον Kierkegaard και επιβλέποντα καθηγητή τον Paul Tillich. Το 1933 του απαγορεύεται η διδασκαλία σε γερμανικά πανεπιστήμια. Το 1934 μεταναστεύει στην Αγγλία και αρχίζει να διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το 1938 μεταναστεύει στις ΗΠΑ όπου εργάζεται στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας, το οποίο έχει ήδη μετεγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη. Ταυτόχρονα συνεργάζεται με τον Paul Lazarsfeld στο Princeton Radio Research Project. Το 1949 επιστρέφει στη Γερμανία και διδάσκει φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Μαζί με τον Horkheimer διευθύνει το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας. Το 1959 ο Adorno διαδέχεται στη θέση του διευθύνοντα προέδρου του Ινστιτούτου Κοινωνικής Έρευνας τον Horkheimer, ο οποίος γίνεται ομότιμος καθηγητής και αποχωρεί. Το 1961 αρχίζει η γνωστή ως "διαμάχη περί θετικισμού" αντιπαράθεση μεταξύ Karl Popper και Adorno σχετικά με μεθοδολογικά προβλήματα των κοινωνικών επιστημών. Το 1968 ξεκινούν σοβαρές συγκρούσεις με τους φοιτητές. Στις 31 Ιανουαρίου 1969 ο Adorno καλεί την αστυνομία να διώξει τους φοιτητές που είχαν καταλάβει το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας. Στις 6 Αυγούστου 1969 πεθαίνει από έμφραγμα στο Visp, στην Ελβετία.

Ο Ernst Bloch είναι ένας από τους σημαντικότερους ριζοσπάστες φιλοσόφους του εικοστού αιώνα. Το διάστημα 1905-1908 σπούδασε φιλοσοφία, φυσική και γερμανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και του Βύρτσμπουργκ. Από το 1908 έως το 1911 έζησε στο Βερολίνο. Η φιλία του με τον Γκέοργκ Λούκατς τον οδήγησε στην Χαϊδελβέργη. Στον Α΄παγκόσμιο πόλεμο πηγαίνει μετανάστης στην Ελβετία ασκώντας κριτική στον πόλεμο και την επίσημη γερμανική πολιτική. Το 1938 μεταναστεύει στις ΗΠΑ, αντιτιθέμενος στο ναζισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό του Χίτλερ. Επιστρέφει στην Λιψία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας το 1949 και αναλαμβάνει την έδρα της φιλοσοφίας στο τοπικό πανεπιστήμιο. Το 1961, ασκεί κριτική στην πολιτική ηγεσία της Λ.Δ. Γερμανίας και μεταναστεύει στη Δυτική Γερμανία, όπου γίνεται επισκέπτης καθηγητής στο Τύμπιγκεν. Συνεχίζει το συγγραφικό του έργο μέχρι το θάνατό του στο Τύπινγκεν, γράφοντας για φιλοσοφικά θέματα από κριτική σκοπιά.