Κανέλα από τη Σμύρνη

Ο Θωμάς Σίδερης γεννήθηκε το 1967 στον Πειραιά. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στη Νομική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Ανθρωπογεωγραφία από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στην ΕΡΤ και είναι δημιουργός της εκπομπής "Αφύλαχτη Διάβαση", μία σειρά ραδιοφωνικών ντοκιμαντέρ που μεταδίδονται από το Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και τη Φωνή της Ελλάδας. Ύστερα από πρόταση της ΕΡΤ ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου Ευρωπαίου δημοσιογράφου για το 2018 (European Journalist of the Year) του θεσμού PRIX EUROPA για το σύνολο της ερευνητικής εργασίας του όπως καταγράφηκε στα ραδιοφωνικά ντοκιμαντέρ που υλοποίησε στην Ελληνική Ραδιοφωνία και εισήλθε στην τελική λίστα των υποψηφίων. Τιμήθηκε με το βραβείο Μπότση τον Ιανουάριο του 2018, παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, για το ντοκιμαντέρ του "ILMIK - Η ΘΗΛΙΑ" (THE NOOSE) αλλά και εν γένει για το συνολικό δημοσιογραφικό έργο του. Η ταινία του "ILMIK - Η ΘΗΛΙΑ" (THE NOOSE) βραβεύτηκε με το 2ο βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ιεράπετρας το 2018. Το ντοκιμαντέρ "Σκιά στην ψυχή", στο οποίο έχει υλοποιήσει την πρωτότυπη έρευνα για τους α­νταλλαγέντες πρόσφυγες της Συνθήκης της Λωζάνης, τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου δημιουργικού ντοκιμαντέρ στο φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου του Λονδίνου το 2016. Έχει τιμηθεί από τον διεθνή ανθρωπιστικό οργανισμό Άλμπερτ Σβάιτσερ, παγκόσμιο εταίρο του ΟΗΕ, για την εκπομπή του "Αφύλαχτη Διάβαση" στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, καθώς και για τα βιβλία του "Οι δικοί μας ξένοι" και "Το αποτύπωμα της μνήμης". Έχει λάβει τιμητική διάκριση από τον τουρκικό ανθρωπιστικό οργανισμό KIMSE YOK MU για το σύνολο του δημοσιογραφικού έργου του. Ήταν τακτικός αρθογράφος της εφημερίδας Zaman και Today's Zaman μέχρι το κλείσιμό τους, ενώ το βιβλίο του "Οι δικοί μας ξένοι" μεταφράστηκε στα τουρκικά με τον τίτλο "Bizim Yabancilar". Έχουν παιχτεί τα θεατρικά έργα του: - Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν (θέατρο Άλφα, 2008, απόδοση-διασκευή) - Φόνος μετά μουσικής (θεατρική σκηνή "Ζωή Λάσκαρη", 2009, απόδοση-διασκευή) - Το τελευταίο σπίρτο (L.A. Theater, 2014) - H αντοχή των υλικών (Altera Pars, 2015) - Το μεσοφόρι που χόρευε (θεατρική σκηνή "Γκαράζ", 2019)