Κώστας Γαβράς

Ο Μιχάλης (Μισέλ) Δημόπουλος σπούδασε κινηματογράφο στη Γαλλία και ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτικός κινηματογράφου στην "Αυγή" και στο περιοδικό "Σύγχρονος Κινηματογράφος", τη δεκαετία του '70. Συνεργάστηκε με διάφορους εκδοτικούς οίκους και συνεισέφερε ουσιαστικά στο ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο, όταν ανέλαβε ως καλλιτεχνικός διευθυντής το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1992-2004), το οποίο κατόρθωσε να κάνει διεθνές με σημαντικές αξιώσεις. Συνεργάστηκε αρμονικά με ελληνικούς και ξένους κινηματογραφικούς φορείς, στο πλαίσιο της διοργάνωσης αφιερωμάτων σε γνωστούς κινηματογραφικούς δημιουργούς, με τον Δημήτρη Εϊπίδη, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του προγράμματος των "Νέων Οριζόντων", αλλά και με δημοσιογράφους, κινηματογραφιστές και μεγάλα ονόματα της έβδομης τέχνης.

Ο Βασίλης Βασιλικός του Νικολάου γεννήθηκε στην Καβάλα στις 18 Νοεμβρίου 1934. Σπουδές: Λύκειο Καρυωτάκη (Καβάλα), Σχολή Βαλαγιάννη, Αμερικάνικο Κολέγιο Ανατόλια (Θεσσαλονίκη), Νομική Σχολή (ΑΠΘ), Yale University - Drama School, SRT - School of Radio and Television (Νέα Υόρκη) για τηλεσκηνοθεσία. Bοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), ερασιτέχνης ηθοποιός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην ΕΡΤ-1 (1981-1984), Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων (1994-1996), Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων της Ελλάδας στην Ουνέσκο (1996-2004), Πρόεδρος της Εταιρίας Συγγραφέων (2001-2005). Τιμητικές διακρίσεις: Βραβείο των "12" (1961, για την τριλογία "Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ' αγγέλιασμα"), Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1980, για το "Τελευταίο Αντίο") το οποίο δεν αποδέχθηκε, Διεθνές βραβείο Meditteraneo (1970). Επίτιμος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών στην έδρα της Φιλολογίας, Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας (1984), Μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων με έδρα το Στρασβούργο, Μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains. Γαλλία, 1990-1993). Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο, Καβάφη. Βιβλία του έχουν εκδοθεί και στην γραφή Μπράιγ. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μια κόρη, την Ευρυδίκη.

O Xρήστος Xωμενίδης γεννήθηκε το 1966 στην Aθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και παρακολούθησε μαθήματα νομικών στην Σοβιετική Ένωση και Επικοινωνίας στην Αγγλία. Αρχικά εργάστηκε σε δικηγορικό γραφείο των Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε ως συγγραφέας το 1988, με διήγημά του στο περιοδικό "Playboy". Έκτοτε συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά, με πιο πρόσφατες τις συνεργασίες με "Τα Νέα" και με το περιοδικό "Capital". Tο 1993 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, "Tο σοφό παιδί" (Εστία, 21η έκδοση: Μάιος 2001· Εκδόσεις Πατάκη, 2008), που το 1997 μεταφράστηκε στα γαλλικά ("Le Jeune sage", Seuil) και στη συνέχεια στα ιταλικά και στα εβραϊκά. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Tο ύψος των περιστάσεων" (Εστία, 1995, γαλλικά: "La hauteur des circonstances", Seuil, 1998), η συλλογή διηγημάτων "Δεν θα σου κάνω το χατίρι" (Εστία, 1997), το μυθιστόρημα "H φωνή" (Εστία, 1998, 10η έκδοση: 1999· Εκδόσεις Πατάκη, 2011, γαλλικά: "La voix volee", Seuil, 2003), καθώς και τα βιβλία "Δεύτερη ζωή" (διηγήματα, Εστία, 2000), "Υπερσυντέλικος" (μυθιστόρημα, Εστία, 2003), "Το σπίτι και το κελλί" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2005· 8η έκδοση, 2014), "Λόγια φτερά" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2009), "Στη Δευτέρα Παρουσία ας μας βάλουν απουσία" (διηγήματα, Πατάκης, 2010), "Ο κόσμος στα μέτρα του" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2014), "Νίκη" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2014, Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος, Bραβείo μυθιστορήματος του περιοδικού "Αναγνώστης" και Βραβείο μυθιστορήματος Public), "Νεαρό άσπρο ελάφι" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2016). Τα βιβλία του έχουν µεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, τσεχικά, λιθουανικά, τουρκικά και εβραϊκά. Μετέφρασε στα ελληνικά το θεατρικό έργο "The Rope" του Patrick Hamilton (α' παράσταση: Θέατρο Χώρα, 1998), και έγραψε το σενάριο για την ταινία "Μαύρο γάλα" (σκην. Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999) και για την τηλεοπτική σειρά της ΕΤ1 "Η φωνή" (πάνω στο δικό του μυθιστόρημα, σκην. Γιώργος Οικονόμου, 18 επεισόδια, 2001). Για ένα μικρό διάστημα αναμίχθηκε στην πολιτική, ως μέλος της ΚΕ του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ). Μεταξύ 2002-2010 εργάστηκε ως ραδιοφωνικός παραγωγός, με καθημερινή εκπομπή στα ερτζιανά. Σήμερα κατοικεί πάντα στην Κυψέλη και επιµένει να ελπίζει στο καλύτερο.

Ο Ηλίας Κανέλλης γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1960. Το 1984, φοιτητής ακόμα, εξέδωσε το κινηματογραφικό περιοδικό "Κάμερα" και, έκτοτε, παρέμεινε στο χώρο της δημοσιογραφίας, του κινηματογράφου και της κριτικής του. Εργάστηκε στον χώρο του Τύπου σε όλες σχεδόν τις ειδικότητες: διορθωτής, επιμελητής ύλης, ρεπόρτερ, κριτικός τέχνης, πολιτικός αναλυτής, αρθρογράφος, αρχισυντάκτης, διευθυντής συντάξεως. Επί σειρά ετών κριτικός κινηματογράφου στο περιοδικό "Αντί", διατήρησε, παράλληλα, καθημερινή εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9,84.Τα τελευταία χρόνια εργάζεται στην εφημερίδα "Τα Νέα". Παράλληλα, το καλοκαίρι του 2007 εξέδωσε την εφημερίδα "εφ" του Ελληνικού Φεστιβάλ. Μαζί με τον Μανώλη Βασιλάκη, εξέδωσαν το 2009 την επιθεώρηση βιβλίου "The Athens Review of Books". Το 2010 την εγκατέλειψε για να συνεχίσει μόνος του με το "The Books' Journal". Έχει γράψει το βιβλίο "Εθνοχουλιγκανισμός: εκφράσεις της νεοελληνικής ιδεολογίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 της Αθήνας" (εκδ. Οξύ) και έχει επιμεληθεί τις κινηματογραφικές μονογραφίες "Σταύρος Τορνές" (με τον Σταύρο Καπλανίδη και, για την ιταλική έκδοση, με την επιπλέον συνεργασία με τον Sergio Grmek Germani), "Κώστας Γαβράς", "Σταύρος Τσιώλης".

Η Τέτα Παπαδοπούλου είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνεργάστηκε με την ελληνική εκπομπή του BBC. Εργάστηκε στα ΝΕΑ, στο Αντί, στο Παρασκήνιο/ΕΤ1, στην Ελευθεροτυπία για δεκαεπτά χρόνια (1994-2011) με τη στήλη γνώμης "Μια άλλη Ευρώπη". Συνεργάζεται με την Athens Voice. Τομέας της τα διεθνή και κυρίως τα ευρωπαϊκά θέματα, με έμφαση στην παραγνωρισμένη Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, τονίζοντας πάντα τη βαθιά πολιτική διάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο "Μια άλλη Ευρώπη", είκοσι συνεντεύξεις με εξέχοντες διανοούμενους από τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη (εκδ. Υψιλον, 1993). Γνώμονας στην εργασία της, η φράση του Βάτσλαβ Χάβελ "Να κάνουμε όσο μπορούμε πιο σοβαρά τη δουλειά μας χωρίς να παίρνουμε στα σοβαρά τον εαυτό μας".

Η Μικέλα Χαρτουλάρη είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών και του Γαλλικού Ινστιτούτου Τύπου, το οποίο υπαγόταν στο Πανεπιστήμιο Paris II του Παρισιού. Το 1994 συμμετείχε στην Ομάδα Εργασίας του Υπ. Πολιτισμού Θάνου Μικρούτσικου για την Εθνική Πολιτική Βιβλίου, με υπεύθυνη τη Μυρσίνη Ζορμπά. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική καριέρα της από το πολιτικό περιοδικό "Αντί" και συνέχισε στα "Νέα", όπου εργάστηκε επί 29 χρόνια, αρχικά ως ρεπόρτερ στον τομέα του πολιτισμού (γράμματα, κινηματογράφος, αρχαιολογία, Υπουργείο Πολιτισμού) και στη συνέχεια για έξι χρόνια ως υπεύθυνη των σελίδων πολιτισμού. Δημιούργησε και εμψύχωσε επί 12 χρόνια, μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2012, το "Βιβλιοδρόμιο", ένα παρεμβατικό ένθετο για το βιβλίο της εφημερίδας "Τα Νέα", το οποίο γνώρισε ακμή στα χρόνια της διεύθυνσης του Παντελή Καψή. Παράλληλα κρατούσε μια στήλη γνώμης για τη λογοτεχνική ζωή και τους νέους τίτλους σε ελληνικές ή ξένες εκδόσεις, ενώ υπέγραφε συνεντεύξεις προσωπικοτήτων από τον χώρο του πνεύματος. Μεταξύ 2006-2013 συνεργάστηκε με τον Ανταίο Χρυσοστομίδη στην τηλεοπτική σειρά της ΕΤ 1 "Οι κεραίες της εποχής μας", με αντικείμενο συνεντεύξεις με εκλεκτές προσωπικότητες από τον διεθνή χώρο των γραμμάτων στον ιδιαίτερο "χώρο" εργασίας τους. Μετά τον πρόωρο θάνατο του Ανταίου Χρυσοστομίδη, το 2015, επιμελήθηκε τον συλλογικό τόμο στη μνήμη του από τις εκδόσεις Άγρα, Ίκαρος και Καστανιώτης ("Αντίδωρο για τον Ανταίο Χρυσοστομίδη", 2016). Σήμερα εργάζεται ως πολιτιστική συντάκτρια στην "Εφημερίδα των Συντακτών" και ως αρχισυντάκτρια στο online περιοδικό "Χρόνος" (http://chronos.fairead.net/).

Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ). Εργάζεται στην εφημερίδα "Το Βήμα".

Ο Χορχέ Σεμπρούν (1923-2011) γεννήθηκε στη Μαδρίτη. Η οικογένειά του κατέφυγε στο εξωτερικό το 1937, κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, και από το 1939 έζησε στο Παρίσι, όπου έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και πήρε μέρος στην Αντίσταση κατά των ναζί. Το 1943 συνελήφθη από την Γκεστάπο και κρατήθηκε επί δύο χρόνια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, σε συνθήκες που επηρέασαν βαθύτατα το μετέπειτα συγγραφικό του έργο. Μετά την απελευθέρωσή του, την άνοιξη του 1945, γίνεται υπεύθυνος της παράνομης δουλειάς του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας και γρήγορα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Τον Απρίλιο του 1964 διαγράφεται μαζί με τον Φερνάντο Κλαουδίν από τον Σαντιάγο Καρίγιο και την Πασιονάρια. Από τότε αφιερώνεται στη λογοτεχνία, αλλά και στον κινηματογράφο. Η συνεργασία του με γνωστούς σκηνοθέτες του επιτρέπει να συνδυάσει τη μαχητική πολιτική σκέψη με τη λογοτεχνική δραστηριότητα. Γράφει το σενάριο για την ταινία "Ο πόλεμος τελείωσε" του Αλέν Ρενέ, με το οποίο κλείνει τους λογαριασμούς με το δικό του παρελθόν, και συνεργάζεται με τον Κώστα Γαβρά στη συγγραφή των σεναρίων για τις ταινίες του "Ομολογία", "Ζ" και "Κατάσταση πολιορκίας". Το 1969 του απονέμεται το βραβείο Femina για τον "Δεύτερο θάνατο του Ραμόν Μερκαντέρ" (ελλ. εκδ. Θεμέλιο, 1983), ένα θρίλερ που διαδραματίζεται στα χρόνια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Μετά το θάνατο του Φράνκο το 1975, δημοσιεύει το 1977 στην Ισπανία το βιβλίο "Η αυτοβιογραφία του Φεδερίκο Σάντσεθ" (ήταν ένα από τα ψευδώνυμα του ιδίου κατά τον καιρό της παράνομης κομμουνιστικής δράσης του), όπου ανακαλεί την διαδρομή του στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Την περίοδο 1988-1991 διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού με την κυβέρνηση του Φελίπε Γκονθάλεθ. Το 1996 εκλέxτηκε μέλος της Ακαδημίας Γκονκούρ -ο πρώτος μη Γάλλος που εκλέχτηκε στην επιτροπή του βραβείου. Το 2004 τιμήθηκε με το βραβείο Prix Ulysse για το σύνολο του έργου του και το 2007 έγινε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Ρεν. Στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Εξάντας τα βιβλία του: "Το μεγάλο ταξίδι" (1974· 2001), "Το λευκό όρος" (1987· 2001), "Η αυτοβιογραφία του Φεδερίκο Σάντσεθ" (1987), "Τι ωραία Κυριακή!" (1989), "Η επιστροφή του Νετσάγιεφ" (1992), "Χαιρετίσματα από τον Φεδερίκο Σάντσεθ" (1995), "Γραφή η ζωή" (1996), "Αντίο, φως της νιότης" (2001), "Τα σανδάλια" (2003), "Ο νεκρός που μας χρειάζεται" (2003), "Είκοσι χρόνια και μια μέρα" (2005), κ.ά. Συμμετείχε επίσης στο συλλογικό έργο της Παγκόσμιας Ακαδημίας Πολιτισμών "Η μισαλλοδοξία" (Εξάντας 1999). Πέθανε στο Παρίσι την Τρίτη 7 Ιουνίου 2011, σε ηλικία 87 ετών.

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης γεννήθηκε το 1934 στα Σέρβια της Κοζάνης και πέθανε στην Αθήνα τον Σεπτέμβρη του 2000. Το 1953 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο και δούλεψε σαν βοηθός του Ν. Κούνδουρου και του Ρ. Μανθούλη. Το 1964-65 βρέθηκε στην Αλγερία κοντά στον Μιχάλη Ράπτη. Έγινε επαγγελματίας κινηματογραφικός κριτικός στη "Δημοκρατική Αλλαγή" (1965). Συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα των περιοδικών "Ελληνικός Κινηματογράφος" (1966) και "Σύγχρονος Κινηματογράφος" (1968). Εργάστηκε σαν κινηματογραφικός κριτικός και ρεπόρτερ στο "Βήμα" (1974-1983) και στο "Έθνος" (1983-1998) σαν κινηματογραφικός κριτικός, σχολιογράφος και επιφυλλιδογράφος. Επιφυλλίδες ήταν και οι τελευταίες του δημοσιεύσεις στην "Ελευθεροτυπία".

Ο Λεωνίδας Κακάρογλου γεννήθηκε στα Χανιά τον Ιούλιο του 1952. Ασκεί το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού και ασχολείται συστηματικά με τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. Ήταν μέλος του Δ.Σ. της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΛΕΣΧΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ και της εταιρείας STUDIO ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΚΥΚΛΩΜΑ. Το 1975, ως μέλος του Πολιτιστικού Γραφείου του Ε.Μ.Π. και στη συνέχεια της Κινηματογραφικής Λέσχης Χανίων του Φιλολογικού Συλλόγου «Χρυσόστομος», οργανώνει προβολές και δημόσιες συζητήσεις. Λίγο αργότερα, ιδρύει τον Κινηματογραφικό Όμιλο Χανίων και οργανώνει προβολές στο φρούριο Φιρκά, στον κινηματογράφο Ολύμπια και στο Ωδείο Χανίων, το οποίο είχε πάνω από 30 χρόνια να χρησιμοποιηθεί ως κινηματογράφος. Διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής στον Δημοτικό Κινηματογράφο «ΚΗΠΟΣ» για περισσότερα από 20 χρόνια, όπου, μαζί με τις προβολές, οργάνωσε σεμινάρια κινηματογράφου, μουσικές παραστάσεις κ.λπ. Έχει παρουσιάσει και προβάλλει περισσότερες από χίλιες ταινίες, ενώ για πολλές έχει δημοσιεύσει κριτικά κείμενα. Είναι ο δημιουργός των εκδηλώσεων «Εβδομάδες Ελληνικού Κινηματογράφου», στο Ωδείο Χανίων και του φεστιβάλ «Βωβός Κινηματογράφος και Μουσική επί Τόπου». Ήταν προσκεκλημένος ομιλητής για θέματα κινηματογράφου από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π. στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στο Πάντειο, στην Αρχιτεκτονική του Πολυτεχνείου, Κρήτης και στην Φιλοσοφική του Πανεπιστήμιου Κρήτης, ενώ δίδαξε ιστορία του κινηματογράφου στο ΙΕΚ της Ιεράς Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου. Συνεργάστηκε με το φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ». Έχει κάνει εκπομπές για τον κινηματογράφο στο ραδιόφωνο: «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ» στην ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ (1986-1989) και «ΘΑΥΜΑΤΡΟΠΙΟ» στο ΡΑΔΙΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ (2002-2003).