Λεοντάρι Αρκαδίας

Ο Σταύρος Μαμαλούκος είναι καθηγητής αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Πατρών.

Η Ειρήνη Γρατσία γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968, είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην προϊστορική αρχαιολογία (ΑΠΘ) και στην προστασία μνημείων (Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ). Για πολλά χρόνια εργάστηκε στο Νομισματικό Μουσείο Αθηνών, στο Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμικής και στην Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού ως υπεύθυνη προγραμμάτων του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς (2001-2010). Το 2006 ίδρυσε με άλλους συνεργάτες την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία για την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Ελλάδας και Κύπρου MONUMENTA, την οποία συντονίζει μέχρι σήμερα.

Η αρχιτέκτων Ελένη Άννα Χλέπα είναι διδάκτωρ της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Ε.Μ.Π. (2008) και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος για την Αποκατάσταση Μνημείων από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης (1986). Έχει διεξαγάγει πολλές επιστημονικές έρευνες και έχει εκπονήσει ειδικές μελέτες για την αρχιτεκτονική κληρονομιά: ιστορικές και αρχειακές έρευνες, μελέτες ανάδειξης και ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων, μελέτες αναστήλωσης και αποκατάστασης αρχαίων, βυζαντινών και νεότερων μνημείων, καθώς και μελέτες αστικών αναπλάσεων. Ως εμπειρογνώμων του Ο.Η.Ε. έχει εργαστεί σε πρόγραμμα τεκμηρίωσης και διάσωσης μεσαιωνικών μνημείων στην Κύπρο. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και άρθρα κυρίως για την ελληνιστική και ρωμαϊκή αρχιτεκτονική, για τις ιστορικές και θεωρητικές όψεις του θέματος της προστασίας των μνημείων, καθώς και για την ιστορία των αποκαταστάσεων. Έχει διδάξει σε τμήματα μεταπτυχιακών σπουδών στην Ελλάδα και την Ιταλία. Είναι μέλος πολλών οργανώσεων για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, εθνικών και διεθνών, όπως η Europa Nostra, η Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, η Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία. Έχει βραβευθεί με εθνικά και διεθνή βραβεία, μεταξύ άλλων Βραβείο (Diploma) Europa Nostra για το έργο "Αποκατάσταση-αναστήλωση της Αρκαδικής Πύλης και τμήματος των τειχών της Αρχαίας Μεσσήνης" (2005) και διάκριση Europa Nostra για το έργο "Στερέωση-αναστήλωση-αποκατάσταση του αρχαίου Θεάτρου του Άργους" (2010).

Η Δάφνη Μαυρογιώργου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977, με καταγωγή από τη Νότια Πίνδο. Το 1999 αποφοίτησε από το Τμήμα Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης και συνέχισε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Queen Mary & Westfield College, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Φυσική Γεωγραφία και ειδίκευση στην Παλαιο-οικολογία. Εκεί εργάστηκε εντατικά σε εργασίες πεδίου, στη Σκωτία και στην Ουαλία, με θέμα την τύρφη και τους παγετώνες ως αποδεικτικά στοιχεία της Κλιματικής Αλλαγής. Το 2000 επέστρεψε στην Αθήνα όπου εργάστηκε στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για 6 χρόνια. Από τον Μάρτιο του 2007 είναι υπεύθυνη των Συμβουλίων Θεσμικού Πλαισίου και Φυσικού Περιβάλλοντος, αλλά και Περιβαλλοντικών Προγραμμάτων της Ελληνικής Εταιρείας. Η προστασία της βιοποικιλότητας είναι ένα από τα μεγαλύτερα ενδιαφέροντα και πεδία δραστηριοποίησης της.

Ο Γιώργος Π. Αντωνίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Φοίτησε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ (1983-88) και στο IoAAS University of York, UK (1991-82) όπου έλαβε MΑ in Conservation Studies. Είναι υποψήφιος Διδάκτωρ στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ στην περιοχή της Οικοδομικής Τεχνολογίας. Επιστημονικά ασχολείται με: τις αποκαταστάσεις μνημείων με ιδιαίτερη έμφαση στα αρχαία μνημεία, με την αρχαία αρχιτεκτονική και τεχνολογία και την παραδοσιακή και νέα αρχιτεκτονική και οικοδομική τεχνολογία. Ειδικότερα ασχολείται με ιστορικές εγκαταστάσεις συλλογής και διαχείρισης υδάτων με σχετικές διεθνείς συνεργασίες και δημοσιεύσεις. Από το 1993 διατηρεί γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών στην Αθήνα και την Κω με αντικείμενο κυρίως τις αποκαταστάσεις ιστορικών κτηρίων, τις διαμορφώσεις δημόσιων χώρων, κατά βάση σε σχέση με μνημεία και παραδοσιακούς οικισμούς, αλλά και μελέτη σύγχρονων κτηρίων. Το έργο της επέμβασης και ανάδειξης του Αρχαίου Πύργου Αγίας Τριάδας Αμοργού το οποίο και μελέτησε έχει βραβευθεί από την Europa Nostra. Υπήρξε εντεταλμένος διδάσκων του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών ΠΔ 407/80 (2007-2011) και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του Ιόνιου Πανεπιστημίου Ιστορία της Πόλης και της Κτιριοδομίας από τον 16ο αιώνα (2009-2011). Δίδαξε επί τριετία στο Τμήμα Αποκατάστασης και Ανακαίνισης Κτηρίων του ΤΕΙ Πάτρας. Από το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009 διδάσκει στο Διατμηματικό - Διαπανεπιστημιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΔΠΜΣ) "Διαχείριση Μνημείων : Αρχαιολογία, Πόλη και Αρχιτεκτονική" που διοργανώνεται από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών και το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είναι μέλος της International Water Association (IWA) και ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Υδατικού Συνδέσμου (ΕΥΣ).

Ο Δημήτρης Αθανασούλης γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1966. Σπούδασε αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (DEA) στη βυζαντινή αρχαιολογία στο Universite PARIS I Pantheon - Sorbonne. Ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή το 2006 στο ΑΠΘ με θέμα τη βυζαντινή εκκλησιαστική αρχιτεκτονική της επισκοπής Ωλένης (Ηλεία). Το 1993 εισήχθη στην Αρχαιολογική Υπηρεσία με διαγωνισμό και από το 1995 έως το 2007 ήταν επιμελητής των βυζαντινών αρχαιοτήτων Ηλείας. Από το 2008 έως το 2014 ήταν διευθυντής στην 25η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (Αργολίδα, Αρκαδία, Κορινθία). Από το 2014 είναι διευθυντής στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, του Ευρωπαϊκού Κέντρου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων και της Επιστημονικής Επιτροπής Ανάδειξης Κάστρων Πυλίας και του του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ). Έχει διατελέσει πρόεδρος του ΣΕΑ, εμπειρογνώμων αρχαιολόγος του Συμβουλίου της Ευρώπης, μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και επιστημονικών επιτροπών διεθνών συνεδρίων. Έχει διδάξει στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και στο Ινστιτούτο Επιμόρφωσης του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης. Έχει διατελέσει υπότροφος της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Οξφόρδη και της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής στο Βερολίνο. Έχει διευθύνει δεκάδες ανασκαφικές έρευνες στην Ηλεία, Αργολίδα, Αρκαδία και Κορινθία (κυριότερες: Γλαρέντζα, Μονή Ίσοβας, Κόρινθος, Ακροκόρινθος, Τεγέα). Έχει διευθύνει δεκάδες μείζονα προγράμματα αποκατάστασης βυζαντινών ναών και κάστρων στην Πελοπόννησο με πιστώσεις ΚΠΣ και ΕΣΠΑ (κυριότερα: Χλουμούτζι, Καρύταινα, Ακροκόρινθος, Αγιονόρι, Ακροναυπλία, Λάρισα Άργους, Μπούρτζι Ναυπλίου, Αγία Μονή). Έχει σχεδιάσει και διευθύνει τη δημιουργία του θεματικού μουσείου για τους σταυροφόρους στο κάστρο Χλουμούτζι και του Βυζαντινού Μουσείου Αργολίδας. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια με θέμα τη βυζαντινή και μεσαιωνική αρχαιολογία και αρχιτεκτονική.

Η Βαρβάρα Βαλάκου, γεννημένη στην Αθήνα το 1986, είναι απόφοιτος της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών (2004-2010) και του Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος Ειδίκευσης: Προστασία Μνημείων - Συντήρηση και Αποκατάσταση Ιστορικών Κτιρίων και Συνόλων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (2011-2013). Στο πλαίσιο των σπουδών της έχει ασχοληθεί με ζητήματα ιστορίας και αποκατάστασης μνημείων και συνόλων, τόσο ατομικά όσο και σε ομάδες εργασίας. Ενδεικτικά αναφέρεται η συμμετοχή στην ομάδα μελέτης του πυρόπληκτου Λεονταρίου Αρκαδίας, η διπλωματική της εργασία για τον εγκαταλελειμμένο παραδοσιακό οικισμό του Δεχουνίου Αχαΐας, η μεταπτυχιακή της για ένα σημαντικό ξεμόνι της Βάθειας στη Μέσα Μάνη και ακόμη η συμμετοχή στη μελέτη του οικισμού Μεγάλη Καστάνια της Μεσσηνιακής Μάνης. Η τελευταία αυτή εργασία παρουσιάστηκε σε εκδήλωση προς τιμήν του διεθνούς γραφείου του ICOMOS (Αθήνα, 13/06/2014) καθώς και σε ημερίδα της ΕΛΕΤ (Καλαμάτα, 11/10/2014). Σήμερα είναι επιστημονικός συνεργάτης του ερευνητικού προγράμματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών "ΘΑΛΗΣ- ΕΚΠΑ- Ιερό Απόλλωνος - Παλαιοχριστιανικός Οικισμός στην Αλάσαρνα της Κω. Η διαχρονική πορεία ενός αρχαίου ιερού και η μετεξέλιξή του σε παλαιοχριστιανικό οικισμό", με σκοπό τη δημοσίευση των έως τώρα δεδομένων της πανεπιστημιακής ανασκαφή.

Η Κατερίνα Ευαγγέλου γεννήθηκε στη Πάφο το 1986. Φοίτησε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών (2010) και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές Msc in Architecture and Heritage, στο Delft University of Technology, Netherlands (2013-2015). Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Πολυτεχνείο Πατρών ασχολήθηκε με τεκμηρίωση κτιρίων του ιστορικού οικισμού του Λεονταρίου Αρκαδίας μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, αποτυπώσεις στο ιστορικό κέντρο της Πάφου και αποτύπωση και πρόταση αποκατάστασης της Παναγίας Χρυσοπολίτισσας στην Κάτω Πάφο. Έχει εργαστεί ως μελετητήρια και επιβλέπουσα αρχιτέκτων σε κατασκευαστική εταιρία στην Κύπρο ενώ παράλληλα από το 2012 ασχολείται με μελέτες ιδιωτικών έργων ως ελεύθερη επαγγελματίας.

Η Ελένη Γ. Μανωλέσσου, γεννημένη στην Αθήνα, είναι πτυχιούχος και διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση στη Βυζαντινή Αρχαιολογία. Έχει συμμετάσχει ως αρχαιολόγος σε ερευνητικά προγράμματα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Κέντρου Ερεύνης Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει εργαστεί σε ανασκαφές της Γ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και της 1ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων στην οποία εργάστηκε και ως συμβασιούχος αρχαιολόγος από το 2001 έως το 2005. Από το 2006 εργάζεται ως μόνιμη Αρχαιολόγος του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και έχει υπηρετήσει στην 25η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (περιφέρεια αρμοδιότητας στους νομούς Αργολίδας, Αρκαδίας και Κορινθίας),στη μετέπειτα Εφορεία Αρχιοτήτων Κορινθίας (2014-2015) και στο Τμήμα Εποπτείας Ιδιωτικών Αρχαιολογικών Συλλογών και Αρχαιοπωλείων της Διεύθυνσης Διαχείρισης Εθνικού Αρχείου Μνημείων, Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών (2015-2018). Από τον Φεβρουάριο του 2018 έως σήμερα υπηρετεί ως Προϊσταμένη του Τμήματος Συλλογής Γλυπτικής, Ξυλογλυπτικής, Κεραμικής, Μικροτεχνίας, Υφασμάτων και Μουσαμάδων του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου της Αθήνας. Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε πολλά επιστημονικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει άρθρα σχετικά με τη βυζαντινή αρχαιολογία, ιστορία και τέχνη. Είναι μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας.

Η Ξένη Σίμου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1986. Έλαβε δίπλωμα Αρχιτέκτονα Μηχανικού της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών (2004-2009) και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος MSc in Conservation of Monuments and Sites από το RLICC Katholiek Universiteit Leuven, Βέλγιο (2010-2012). Από το 2010 διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο με έδρα την Πάτρα. Συμμετείχε ως εξωτερική συνεργάτης σε μελέτες αρχιτεκτονικών γραφείων που ασχολούνται με την αποκατάσταση μνημείων στην Ελλάδα ("Σταύρος Μαμαλούκος-Αναστασία Καμπόλη & συνεργάτες", "Πέτρος Κουφόπουλος, Μαρίνα Μυριανθέως & Συνεργάτες") και στο Βέλγιο ("Barbara Van der Wee architects") και συνεργάστηκε με το Πανεπιστήμιο Πατρών, όπου και συμμετείχε σε μαθήματα ως βοηθός διδασκαλίας. Από το 2013 εργάζεται στην 25η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ως συμβασιούχος αρχιτέκτων σε έργα αποκατάστασης και ψηφιακής ανάδειξης μνημείων στις περιοχές της Αργολίδας, Αρκαδίας, Κορινθίας και πλέον στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Αργολίδας. Η ερευνητική της δραστηριότητα περιλαμβάνει συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα του Πανεπιστημίου Πατρών και του RLICC, ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις σε επιστημονικά συνέδρια. Περιοχή του επιστημονικού της ενδιαφέροντος είναι η μεσαιωνική και νεώτερη αρχιτεκτονική, οι αποκαταστάσεις μνημείων, η οικοδομική ιστορία, οι αστικές αναπλάσεις και η διαχείριση πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ο Ιωάννης Σταυρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Έκανε αρχικά σπουδές στο Τμήμα Ανακαίνισης και Αποκατάστασης Κτηρίων του Α.Τ.Ε.Ι. Πατρών (2004), βασικές αρχιτεκτονικές σπουδές στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών (2008) και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη συντήρηση και αποκατάσταση μνημείων στο Δ.Π.Μ.Σ. "Προστασία Μνημείων" του Ε.Μ.Π. (2011). Έχει ασχοληθεί με τη μελέτη μεσαιωνικών και νεωτέρων μνημείων στο πλαίσιο ερευνητικών προγραμμάτων του Πανεπιστημίου Πατρών και άλλων φορέων (ΕΛΛΕΤ, Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αιγαιακών Σπουδών). Από το 2008 είναι μέλος του Τ.Ε.Ε. και διατηρεί γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών ενώ έχει εργαστεί ως εξωτερικός συνεργάτης σε έργα με κύριο αντικείμενο τις αποκαταστάσεις ιστορικών κτηρίων και μνημείων και εντάξεις νέων σε ιστορικό περιβάλλον.