Οι αταίριαστοι (η πολιτική συναντά την τέχνη)

Ο Θανάσης Βαλτινός γεννήθηκε στο Καστρί Κυνουρίας, το 1932. Οικογενειακές μετακινήσεις, που συνδέονται με τις δυσκολίες των κατοχικών και μετακατοχικών χρόνων, τον ανάγκασαν να φοιτήσει κατά σειρά στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης. Το 1950 ήρθε στην Αθήνα όπου ζει έως σήμερα. Σπούδασε κινηματογράφο. Μετά το 1974 έζησε κατά διαστήματα στο εξωτερικό: Αγγλία, Δυτικό Βερολίνο και Η.Π.Α., καλεσμένος από Πανεπιστήμια ή άλλα πνευματικά ιδρύματα. Έχει μεταφράσει τις "Τρωάδες" του Ευριπίδη και την "Ορέστεια" του Αισχύλου, που παίχτηκαν στην Επίδαυρο το 1979 και 1980 αντιστοίχως, από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν. Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο. Το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία του Θ. Αγγελόπουλου "Ταξίδι στα Κύθηρα". Το 1990 τιμήθηκε επίσης με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο: "Στοιχεία για την Δεκαετία του '60". Διετέλεσε μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, καθώς και της Εταιρείας Συγγραφέων της οποίας υπήρξε πρόεδρος επί σειρά ετών. Διετέλεσε γενικός Διευθυντής του 2ου Καναλιού της Εθνικής τηλεόρασης 1989-1990. Στις 5 Ιουνίου 2008 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στην έδρα της Νέας Ελληνικής Πεζογραφίας της Τάξης των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών. Τον Δεκέμβριο του 2012 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Τα βιβλία που έχει εκδώσει είναι τα εξής: - "Συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο πρώτο: Αμερική", Κέδρος, 1972 - "Η Κάθοδος των εννιά", Κέδρος, 1978 - "Τρία Ελληνικά μονόπρακτα", Κέδρος, 1978 - "Εθισμός στη νικοτίνη" [διήγημα, στο τομίδιο] "Τρία διηγήματα", Θανάσης Βαλτινός, Χριστόφορος Μηλιώνης, Δημήτρης Νόλλας, Στιγμή - "Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο", Στιγμή, 1985 - "Στοιχεία για την δεκαετία του '60", Στιγμή 1989 - "Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν", Διηγήματα, Άγρα 1992 - "Φτερά Μπεκάτσας", Άγρα 1993 - "Ορθοκωστά", Άγρα 1994 - "Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο δεύτερο: Βαλκανικοί - '22", Ωκεανίδα, 2000 - "Ημερολόγιο 1836-2011", Ωκεανίδα, 2001 - "Εθισμός στη νικοτίνη", Διηγήματα, Μεταίχμιο, 2003 - "Άνθη της αβύσσου", Εστία, 2008 - "Ο τελευταίος Βαρλάμης", Εστία, 2010 - "Ανάπλους", Εστία, 2012 Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.

Ο Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης (1929-2016) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Γυμνασιακές σπουδές στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Προπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου. Μεταπτυχιακές σπουδές σε πανεπιστήμια της πρώην Δυτικής Γερμανίας με υποτροφία της Humboldt-Stiftung. Διδάκτωρ και εντεταλμένος υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έως το 1967. Απολύεται, συλλαμβάνεται και βασανίζεται από τη στρατιωτική χούντα. Επανέρχεται και παραμένει καθηγητής της ίδιας Σχολής από το 1975 έως το 1996. Επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, Αυστρίας και Κύπρου και των ΗΠΑ. Από το 1994 έως το 2001 πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, στη Θεσσαλονίκη, και στη συνέχεια συντονιστής του προγράμματος "Αρχαιογνωσία και Αρχαιογλωσσία στη Μέση Εκπαίδευση", που εκπονήθηκε από το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας. Έγραψε βιβλία, μονογραφίες, και άρθρα για τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Σοφοκλή, τον Ηρόδοτο, τον Αλκαίο, τη Σαπφώ, που, ενμέρει ή εν όλω, και μετέφρασε. Για τον ίδιο προείχε η μετάφραση της "Οδύσσειας", η πρώτη που συντελέστηκε. Συγχρόνως μελέτησε και δημοσίευσε δοκίμια για μείζοντες νεοέλληνες ποιητές και πεζογράφους (Σολωμό, Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσο, Αλεξάνδρου, Αναγνωστάκη, Πατρίκιο, Σαχτούρη, Σινόπουλο, Χειμωνά, κ.ά.), επιμένοντας σε εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιουλίου 2016, σε ηλικία 87 ετών, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.

Ο Νίκος Σηφουνάκης γεννήθηκε το 1949 στο Ρέθυμνο. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Γένοβα και έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της αναστήλωσης μνημείων. Εκπόνησε αρχιτεκτονικές μελέτες συντήρησης και αναστήλωσης μνημείων σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Διετέλεσε μέλος της διευθυντικής επιτροπής για την αρχιτεκτονική κληρονομιά του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το 2003 τιμήθηκε με την ανώτατη διάκριση των γραμμάτων και των τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας για τη συμβολή του στη μελέτη και την ανάδειξη του πολιτισμού του Αιγαίου. Διετέλεσε Υπουργός Αιγαίου την τετραετία 2000 - 2004 και Υπουργός Τουρισμού και Υφυπουργός Πολιτισμού κατά τη διετία 1994 - 1996. Από το 1989 ως το 2000 εξελέγη έξι φορές διαδοχικά βουλευτής Λέσβου. Τον Ιούνιο του 2004 εκλέχτηκε ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και έναν μήνα αργότερα ψηφίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Πολιτισμού, Εκπαίδευσης και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Από το 1987 ως το 1988 ήταν γενικός διευθυντής της ΕΡΤ, και από το 1983 ως το 1987 Νομάρχης Λέσβου. Δραστηριοποιήθηκε πολιτικά πολύ νέος και εντάχθηκε στις τάξεις της ΕΔΗΝ. Στα χρόνια της χούντας συνδέθηκε με τον Αλέκο Παναγούλη, του οποίου υπήρξε φίλος και συνεργάστηκε μαζί του μέχρι τον πρόωρο θάνατο του (1976), οπότε και εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Μιλά γαλλικά και ιταλικά. Είναι παντρεμένος και πατέρας μίας κόρης.

Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. (1956-1960, εργαστήριο Γ. Μόραλη). Αγάπησε και μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη βυζαντινή εικονογραφία. Παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des beaux-arts του Παρισιού, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1962-1964), κοντά στους Clairin και Dayez. Το 1966 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ενώ από το 1974 ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Από το 1959, χρονιά της πρώτης ατομικής του παρουσίασης στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μόναχο, Τόκυο, Αμβούργο, Ζυρίχη, Μιλάνο, Βηρυτό, Στοκχόλμη, Λονδίνο κ.ά. Συμμετείχε επανειλημμένα σε ομαδικές εκθέσεις και γνωστές διεθνείς διοργανώσεις ανά την υφήλιο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι: Salon comparaisons (Παρίσι 1970), Biennale του Sao Paulo (1971) και Βενετίας (1972), Graphics Biennale του Baden-Baden (1985) κ.ά. Ο Φασιανός ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική, το σχεδιασμό αφισών, καθώς και τη σκηνογραφία, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο Αθηνών ("Αμερική" του Κάφκα, 1975, "Ελένη" του Ευριπίδη, 1976, "Όρνιθες" του Αριστοφάνη, 1978 κ.ά.). Ανέλαβε την εικονογράφηση αρκετών βιβλίων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωστών ποιητών και συγγραφέων. Ξεχωρίζουν τα ονόματα των Ο. Ελύτη, L. Aragon, G. Apollinaire, Κ. Ταχτσή, Κ. Καβάφη, Α. Εμπειρίκου, Γ. Ρίτσου, Β. Βασιλικού κ.ά. Έργα του κοσμούν επίσης ειδικές εκδόσεις τέχνης, όπως λευκώματα με θέμα αρχιτεκτονικά τοπία, όψεις πόλεων κ.λπ. Έχει επίσης εκδώσει και δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά. Για το σύνολο της δουλειάς του έχουν γυριστεί τέσσερα φιλμς για την ελληνική και τη γαλλική τηλεόραση, ενώ κυκλοφορούν μονογραφίες που αναφέρονται στην εικαστική παραγωγή του.

Η Μαριέττα Γιαννάκου γεννήθηκε το 1951 στο Γεράκι Λακωνίας. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέλος της ΚΕ της ΝΔ, από το 1993 εκλέγεται συνεχώς βουλευτής Α' Αθήνας, ενώ έχει εκλεγεί ευρωβουλευτής τρεις φορές (το 1984, το 1989 και το 1999). Έχει διατελέσει υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1990-1991) και υπουργός παιδείας το 2004. Το 2002, ορίστηκε εκπρόσωπος του ελληνικού κοινοβουλίου στη ''Συντακτική Συνέλευση για το Μέλλον της Ευρώπης'' που ασχολείται με τη θεσμική μεταρρύθμιση της ΕΕ. Έχει τιμηθεί με το ανώτατο παράσημο"Bernando O'Higgins" της Δημοκρατίας της Χιλής.

Γεννήθηκε το 1955. Σπούδασε μουσική με την κυρία Κλέλια Τερζάκη και πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο. Έως το τέλος της δεκαετίας του '90 είχε γράψει μουσική και τραγούδια σε 34 δίσκους και μουσική σε 50 έργα για το θέατρο. Η συνεργασία του με τη Λίνα Νικολακοπούλου ξεκίνησε με το δίσκο "Σκουριασμένα Χείλη" (1981), τα τραγούδια του οποίου ερμήνευσε η Βίκυ Μοσχολιού, και συνεχίστηκε από το 1985 και μετά με πρώτο δίσκο το "Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ" στον οποίο τραγουδούσε η Άλκηστη Πρωτοψάλτη, που υπήρξε η κύρια ερμηνεύτρια των τραγουδιών του. Δισκογραφικά συνεργάστηκε επίσης με την Τάνια Τσανακλίδου στο δίσκο "Μαμά γερνάω", τον Κώστα Μακεδόνα, το Φάνη Μεζίνη, το Δημήτρη Μπάση και τη Δήμητρα Παπίου στο soundtrack της ταινίας "Αυτή η νύχτα μένει". Το 1997 ανέλαβε καθήκοντα καλλιτεχνικού διευθυντή στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. Επέστρεψε στη δισκογραφία με το αιρετικό άλμπουμ "Σπεράντζα" και ανέβασε μια σειρά παραστάσεων σε μουσικές σκηνές, με πιο πρόσφατη το "Όλοι μαύρα κι ένα πιάνο". Οι πιο πρόσφατες δισκογραφικές δουλειές του είναι "Τα μπλουζ τα λαϊκά" με ερμηνευτή το Φάνη Μεζίνη και τα τραγούδια για την τηλεοπτική σειρά "Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες" με βασική ερμηνεύτρια τη Μαρινέλλα.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1957. Αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το Σεπτέμβριο του 1974, εισάγεται στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και διετέλεσε μέλος του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και των Συμβουλίων της Φοιτητικής Ένωσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος. Αποφοίτησε από τη Νομική το 1978 και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ΙΙ. Το 1980 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Νομικής στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου το 1984 εκλέχθηκε υφηγητής και στη συνέχεια καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Παράλληλα άσκησε το λειτούργημα του δικηγόρου στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στον Άρειο Πάγο. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και μέλος της Επιτροπής Τοπικής Ραδιοφωνίας (ανεξάρτητη αρχή αρμόδια για την εποπτεία των ραδιοφωνικών σταθμών). Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει πάρει μέρος ως εισηγητής σε πολλά διεθνή συνέδρια, συμπόσια και άλλες συναφείς εκδηλώσεις. Είναι επίτιμος διδάκτορας νομικής του Πανεπιστημίου La Trobe της Μελβούρνης (Βικτώρια, Αυστραλία). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό βιβλίων και μελετών στο πεδίο του συνταγματικού δικαίου, της πολιτικής θεωρίας, της πολιτιστικής πολιτικής κ.ά. Τα τελευταία χρόνια το συγγραφικό του έργο, παράλληλα με την πολιτική του δραστηριότητα, έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση του Συντάγματος, την προοπτική του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, το "ανοιχτό κόμμα" ως μορφή συλλογικού πολιτικού υποκειμένου της μεταβιομηχανικής εποχής, τον "Πολιτισμό των Πολιτισμών" ως απάντηση στη θεωρία της "σύγκρουσης των πολιτισμών", την σχέση "ελληνικότητας" και "δυτικότητας" κ.ά. Τον Οκτώβριο του 1993 εκλέχθηκε βουλευτής της Α' Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Εκλέχθηκε πάλι βουλευτής στις εκλογές του 1996 και στις εκλογές του 2000. Διετέλεσε Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Υπουργός Τύπου και ΜΜΕ, Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, Υπουργός Δικαιοσύνης, Υπουργός Πολιτισμού και Υπουργός Ανάπτυξης (Ενέργειας, Βιομηχανίας, Εμπορίου, Τουρισμού και Τεχνολογίας). Το Νοέμβριο του 2001 έγινε για δεύτερη φορά Υπουργός Πολιτισμού. Ήταν επίσης μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Είναι παντρεμένος από το 1980 με τη Βασιλική Μπακατσέλου, με την οποία έχει μία κόρη. Ήταν ο εισηγητής της εκτεταμένης Αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος που άρχισε το 1996 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2001. Ιδιαίτερα πλούσιο είναι το νομοθετικό του έργο στους τομείς των μέσων ενημέρωσης, της δικαιοσύνης, της ενέργειας, του πολιτισμού κ.λ.π. Με εισήγηση του ψηφίστηκε μεταξύ άλλων ο βασικός νόμος για τα μέσα ενημέρωσης, ο νόμος για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ο νέος νόμος για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς κ.λ.π. Στο πεδίο της πολιτιστικής πολιτικής αξίζει να σημειωθεί η οργάνωση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας ενόψει της Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 2004, με κεντρικό θέμα την αναζήτηση ενός "Πολιτισμού των Πολιτισμών". Με πρωτοβουλία του, μεταξύ άλλων, ιδρύθηκαν πολλοί νέοι πολιτιστικοί θεσμοί ενώ δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη συνεργασία με διάφορα ξένα πανεπιστήμια για την ανάπτυξη των Ελληνικών σπουδών. Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 (στις οποίες εξελέγη πρώτος σε σταυρούς στην Περιφέρεια της Α' Θεσσαλονίκης) δήλωσε ότι προτίθεται να διεκδικήσει την αρχηγία του κινήματος. Ωστόσο, στις εσωκομματικές εκλογές της 11ης Νοεμβρίου 2007, δεν κατάφερε να πάρει την αρχηγία, καθώς οι εκλογές ανέδειξαν αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και πάλι τον Γιώργο Παπανδρέου. Στις γενικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 επανεξελέγη βουλευτής της Α' Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Στις 7 Οκτωβρίου, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, ορκίστηκε Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Τον Ιούνιο του 2011 η επικείμενη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής 2012-2015 προκάλεσε έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που εκφράστηκαν με μεγάλες πολυήμερες διαδηλώσεις και κυβερνητική κρίση και με παραιτήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών. Η κατάσταση οδήγησε στον κυβερνητικό ανασχηματισμό της 17ης Ιουνίου, με τον οποίο ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών, σε μία κρίσιμη περίοδο της ελληνικής κρίσης χρέους. Παράλληλα ανέλαβε και καθήκοντα αντιπροέδρου της Κυβέρνησης. Στην κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ υπό τον Λουκά Παπαδήμο, που ακολούθησε την παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, το 2011, διατήρησε τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του Υπουργού Οικονομικών. Στην εθνική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στις 12 Μαρτίου του 2012 ανακηρύχθηκε ο μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος, καθώς ήταν ο μοναδικός ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό υπογραφών βάσει του καταστατικού. Διετέλεσε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2013-2015. Κατά τις Εθνικές Εκλογές του Ιουνίου 2012, υπήρξε συμφωνία μεταξύ του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΔΗΜΑΡ, για συγκρότηση Κυβέρνησης Συνασπισμού, με πρωθυπουργό τον πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, επέλεξε να μην συμμετέχουν κοινοβουλευτικά στελέχη του κόμματός του σ' αυτή την κυβέρνηση, αλλά πρότεινε "ανεξάρτητες" προσωπικότητες. Μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, όμως, από τον συνασπισμό, τον Ιούνιο του 2013, ο Ευάγγελος Βενιζέλος με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, προχώρησαν σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης, με τον ίδιο να αναλαμβάνει τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του Υπουργού Εξωτερικών.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι έλληνας πολιτικός. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Ιουλίου του 1974 και είναι ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που γεννήθηκε μετά την μεταπολίτευση. Ανέπτυξε πολιτική δράση από τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια συμμετέχοντας σε αριστερές οργανώσεις. Το 2006 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τη στήριξη του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ). Στο 5ο Συνέδριο του ΣΥΝ το Φεβρουάριο του 2008 εξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 70%. Στις εκλογές του 2009 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, συμμαχικό σχήμα στο οποίο συμμετείχε ο ΣΥΝ, στην Α' Αθήνας και ακολούθως πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αναδείχθηκε σε δεύτερο κόμμα και ο ίδιος σε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. [Πηγή: Βικιπαίδεια, 4.2.2013]

Η Άννα Διαμαντοπούλου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1959 και είναι πολιτικός μηχανικός, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Περιφερειακή Ανάπτυξη. Είναι Πρόεδρος του ελληνικού "think tank" ΔΙΚΤΥΟ (2013) για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Υπήρξε για έντεκα χρόνια μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου με το ΠΑΣΟΚ. Έχει διατελέσει Επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (1999 - 2004). Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Μάρτιο του 2012 ήταν υπουργός Παιδείας και στη συνέχεια, έως τις εκλογές του Μαΐου 2012, υπουργός Ανάπτυξης. Tο 2012 δίδαξε ευρωπαϊκά θέματα στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Harvard Kennedy School (Fisher Family Fellow). Έχει διδάξει και έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις για θέματα ΕΕ στο Lee Kuan Yew School of Public Policy της Σιγκαπούρης το 2015, και από το 2016 είναι Υπότροφος του Προγράμματος Richard von Weizsacker της Ακαδημίας του Ιδρύματος Robert Bosch στο Βερολίνο. Τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας το 2003 για την προσφορά της στην κοινωνική πολιτική της ΕΕ. Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο των Σκανδιναβών για τη θεσμοθέτηση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και την προώθηση του κοινωνικού διαλόγου στην ΕΕ. Τιμήθηκε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων με τον Σταυρό των Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου για τη συνεργασία της με το Πατριαρχείο το 2012. Έχει σημαντικό συγγραφικό έργο.

Με καταγωγή από τα Αμπελάκια της Σαλαμίνας, ο Σταμάτης Φασουλής αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1972, στον Επιθεωρητή του Γκόγκολ (θίασος Φέρτη- Καλογεροπούλου). Ήταν βασικό στέλεχος του Ελευθέρου Θεάτρου και αργότερα της Ελεύθερης Σκηνής. Από το 1992 ηγείται προσωπικού θιάσου, ενώ το 1999 εγκαινίασε ως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής το Θέατρο Χορν, το οποίο αποτελεί πια τη μόνιμη στέγη του. Ως σκηνοθέτης, έχει ανεβάσει όλα σχεδόν τα είδη θεάτρου, από κλασικά έργα ως επιθεωρήσεις και μιούζικαλ, ή παραστάσεις για παιδιά. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, ανεβάζοντας τον "Πλούτο" του Αριστοφάνη, το "Ωραία Φάση" του Λένου Χρηστίδη, και το μουσικό θέαμα "Βίρα τις άγκυρες" των Θ. Παπαθανασίου και Μ. Ρέππα. Με το δικό του θίασο σκηνοθέτησε, - πρωταγωνιστώντας ο ίδιος- τα έργα: "Δάφνες και πικροδάφνες", (Δ. Κεχαϊδης- Ε. Χαβιαρά) "Μάνα - Μητέρα - Μαμά", (Γ. Διαλεγμένος), "Το Φυντανάκι" (Π. Χορν), "Μπαμπάδες με ρούμι" (M. Ρέππας - Θ. Παπαθανασίου) , "ART" (Γ .Ρεζά), "Εξ επαφής" (Π. Μάρμπερ), "Τρεις μέρες βροχή" (Ρ. Γκρήνμπεργκ), "Το σπίτι φεύγει" (Α. Νικολή), και άλλα. Έχει μεταφράσει τα περισσότερα έργα που σκηνοθέτησε και έχει γράψει κείμενα για είκοσι επιθεωρήσεις.

Γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 17 Αυγούστου 1938. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομικά (Διδάκτωρ των Οικονομικών Επιστημών) στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού Ι (Πάνθεον Σορβόνη) με υποτροφία της Γαλλικής Κυβερνήσεως. Με σημαντική δράση στο φοιτητικό κίνημα και ιδρυτικό μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στον αντιδικτατορικό αγώνα με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια από την χούντα το 1968. Από το 1969 μέχρι το 1978 εργάσθηκε στη Σορβόνη ως Εντεταλμένος Διδάσκαλος και Ερευνητής σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, προγραμματισμού και χωροταξίας. Διετέλεσε επίσης Διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1981 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, ιδιότητα την οποία κατέχει αδιάλειπτα μέχρι σήμερα. Διετέλεσε Υφυπουργός Εμπορίου (1982), Υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1984), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (1985-1989). Κατά την περίοδο 1989 μέχρι 1993 ορίστηκε Αντιπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Τον Οκτώβριο 1993 ορκίστηκε και πάλι Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών. Τον Ιούλιο 1994 αναλαμβάνει Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Τον Ιανουάριο 1996 ορκίστηκε Υπουργός Εξωτερικών ασκώντας τα καθήκοντά του μέχρι τον Φεβρουάριο 1999. Τον Απρίλιο του 2000 ορκίσθηκε Υπουργός Πολιτισμού διατηρώντας το αξίωμα έως το Νοέμβριο 2000. Διετέλεσε Επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Τον Ιούνιο του 2003 ορίσθηκε εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Το Νοέμβριο του 2004 ορίσθηκε Συντονιστής της προεκλογικής εκστρατείας του ΠΑΣΟΚ. Επανεκλέχθηκε μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και ορίσθηκε αρμόδιος του Τομέα Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Πολιτικής Καταναλωτών. Στη συνέχεια ανέλαβε την ευθύνη του Τομέα Αυτοδιοίκησης, Δημόσιας Διοίκησης και Δικαιοσύνης ενώ σήμερα προΐσταται στον νευραλγικό Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής, Ασφάλειας και Άμυνας. Τον Σεπτέμβριο του 2006 ανέλαβε Γενικός Εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στις διαδικασίες για την Συνταγματική Αναθεώρηση. Από το 2004 έως τις εκλογές του 2009 εκπροσώπησε την Βουλή των Ελλήνων στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Μεταξύ Οκτωβρίου 2009- Μαΐου 2012 ήταν Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Είναι συγγραφέας πολλών άρθρων και διαφόρων βιβλίων μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα "Παγκοσμιοποίηση και Αριστερά" (2001), "Εφήμεροι προφήτες, αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού και κοινωνικά κινήματα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης" (2005), "Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι" (2005), "Παρέμβαση στην επικαιρότητα" (1994) και "Η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα" (1988). Είναι παντρεμένος με την Χριστίνα Χριστοφάκη και πατέρας πέντε παιδιών. Η ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο είναι: www.pangalos.gr.

Η Μιμή Ντενίση (1952) είναι ηθοποιός και συγγραφέας. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο της Αγ. Παρασκευής, τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Τμήμα Νεοελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών και τη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Έχει γράψει πέντε ιστορικά έργα που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο τον Οκτώβριο του 1981, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο θεατρικό έργο "Τζούλια" στο ρόλο της Άλισον σε σκηνοθεσία Σταμάτης Φασουλής. Στην Ελληνική τηλεόραση έκανε το ντεπούτο της με την τηλεοπτική σειρά "Γιούγκερμαν", βασισμένη στο μυθιστόρημα που έγραψε ο Μιχάλης Καραγάτσης. Οι Αλέκος Αλεξανδράκης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιάννης Φέρτης, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Άννα Συνοδινού, Θανάσης Βέγγος, Αντώνης Καφετζόπουλος, Γρηγόρης Βαλτινός, Δέσπω Διαμαντίδου, μεταξύ άλλων, έχουν συνεργαστεί με την Μιμή Ντενίση στο θέατρο και την τηλεόραση. Έχει τελέσει διευθύντρια στο θέατρο Αθηνά, Βρεττάνια, Ακροπόλ, Ιλίσια-Ντενίση, Ιλίσια-Βολανάκης. Το 2009 τιμήθηκε από τη Γαλλική Κυβέρνηση για την συνολική προσφορά της στην Τέχνη και τα Γράμματα με μία από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές διακρίσεις με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Τον Ιούνιο του 2019 το Ίδρυμα Οικουμενικού Ελληνισμού της έδωσε τον τίτλο της Ύπατης Προέδρου.

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης γεννήθηκε στις Κουραμάδες της Κέρκυρας το 1945. Ο πατέρας του υπήρξε γνωστός λόγιος του νησιού. Σπούδασε γεωπονική στην Πίζα και φιλοσοφία στη Φλωρεντία. Εκεί έγραψε τα πρώτα του ποιήματα μετέχοντας σε διαγωνισμούς ιταλικής ποίησης. Η πρώτη του συλλογή "Ποιήματα εκ προμελέτης" εκδόθηκε το 1973 (Κέδρος), έκτοτε εξέδωσε κι άλλες ποιητικές συλλογές και τη μετάφραση των ιταλικών ποιημάτων του Γιώργου Σαραντάρη (Γαβριηλίδης 2016). Τα έτη 1979-81 διηύθυνε την ετήσια πολιτιστική έκδοση "Χρονικό" που εξέδιδε το Πνευματικό και Καλλιτεχνικό Κέντρο ΩΡΑ του Ασα-ντούρ Μπαχαριάν. Έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις Οπτικής Ποίησης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Ιταλικά, Γαλλικά, Αγγλικά, Γερμανικά και Ρουμανικά και δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και ανθολογίες. Το 1993 εκλέχτηκε βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε εκπρόσωπος Τύπου του Ανδρέα Παπανδρέου και πολλές φορές Υπουργός (Τύπου, Πολιτισμού) μέχρι το 2012 οπότε αποχώρησε από την πολιτική. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Φαραντούρη και έχουν ένα γιο, τον Στέφανο.

Η Μιλένα Αποστολάκη γεννήθηκε στην Αθήνα και η καταγωγή της είναι από την Κρήτη. Φοίτησε στο Αρσάκειο Ψυχικού όπου και δραστηριοποιήθηκε στο μαθητικό κίνημα στις αρχές της δεκαετίας του '80. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γνωρίζει άπταιστα αγγλικά και γαλλικά. Είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών όπου δραστηριοποιήθηκε στην Ένωση Ασκουμένων Νέων Δικηγόρων. Εργάσθηκε ως δικηγόρος και το 1989, κατόπιν εξετάσεων, εντάχθηκε στην Νομική Υπηρεσία της Ολυμπιακής Αεροπορίας ασκώντας παράλληλα και μαχόμενη δικηγορία. Εργάσθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες δικηγορικές εταιρίες στην Washington D.C. (Fried Frank Harris Shriver & Jacobson). Ασχολήθηκε αποκλειστικά με θέματα διεθνών συμβάσεων και αεροπορικού δικαίου, αποκτώντας ειδίκευση στον τομέα αυτό. Το 1993 εντάχθηκε στο Νομικό Γραφείο του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, όπου και υπηρέτησε έως το 1995. Κατά το διάστημα αυτό επεξεργάσθηκε σειρά Νομοσχεδίων αλλά κυρίως ασχολήθηκε με τις συμβάσεις μεγάλων έργων (Αεροδρόμιο Σπάτων, Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου κ.λ.π.), έχοντας τη θέση της Γραμματέως στην επιτροπή Μεγάλων Έργων, το αρμόδιο συντονιστικό διυπουργικό όργανο. Από το 1995 έως το Μάρτιο του 2000 κατείχε τη θέση της Ειδικής Συνεργάτου στον Υπουργό Ανάπτυξης Ευάγγελο Βενιζέλο. Είναι μέλος του Τομέα Οργανωτικής Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ με άξονες δραστηριοποίησης τις Νομαρχιακές Επιτροπές της Β΄ Αθηνών. Στις εκλογές της 9ης Απριλίου εκλέχθηκε βουλευτής στην Β΄ Εκλογική Περιφέρεια της Αθήνας. Επανεξελέγη στις εκλογές του 2004, του 2007 και του 2009. Διετέλεσε υφυπουργός Ανάπτυξης από τον Απρίλιο του 2000 έως τον Οκτώβριο του 2001 και υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων από τον Σεπτέμβριο του 2010 έως τον Ιούνιο του 2011. Τον Νοέμβριο του 2011 διαφώνησε με την εξαγγελία διεξαγωγής δημοψηφίσματος και ανεξαρτητοποιήθηκε. Το 2012 επέστρεψε στη δικηγορία. Αρθρογραφεί σε έντυπες και ηλεκτρονικές εφημερίδες.