Ο ηθοποιός ανάμεσα στη σκηνή και στην οθόνη

Ο Μανώλης Σειραγάκης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο, όπου και σπούδασε φιλολογία. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (MA) στην Αθήνα, στο τμήμα θεατρικών σπουδών, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική του διατριβή για το ελαφρό μουσικό θέατρο στον Μεσοπόλεμο (υπό έκδοση, Καστανιώτης). Έχει δημοσιεύσει άρθρα στα περιοδικά "Νέα Εστία", "Παράβασις", "Επτά Ημέρες", "Ατάκα", "Τζαζ και Jazz", "Πυξίδα", "Αριάδνη", "Δρώμενα" καις στον τιμητικό τόμο "Στέφανος" για τον καθηγητή Βάλτερ Πούχνερ. Έγινε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης τον Μάιο του 2007. Ως ηθοποιός έχει πάρει επτά φορές μέρος στο Φεστιβάλ Επιδαύρου (Ανοιχτό Θέατρο Γ. Μιχαηλίδη, Εθνικό Θέατρο, Θεσσαλικό Θέατρο).

O Jonathan Bignell είναι καθηγητής στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο του Reading, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι διευθυντής του Κέντρου Έρευνας για το τηλεοπτικό δράμα και ειδικεύεται στην ιστορία και τη θεωρία της τηλεόρασης.

Η Ειρήνη Σταματοπούλου γεννήθηκε και ζει στον Πειραιά. Ιστορικός και θεωρητικός του κινηματογράφου, έχει διδάξει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Αθηνών, και στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Παντείου Πανεπιστημίου "Επικοινωνία και Ρητορική των Μέσων". Κυκλοφορούν τα θεωρητικά βιβλία της "Ο ρομαντικός ήρωας στον κινηματογράφο", "Θεολογία και μυστικισμός στον σύγχρονο αμερικανικό κινηματογράφο" και "Το σημείο του σταυρού". "Ο κανόνας του παιχνιδιού" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Συνεργάζεται με περιοδικά όπου δημοσιεύει κείμενα για τον κινηματογράφο και το βιβλίο.

Η Jacqueline Nacache είναι καθηγήτρια στις κινηματογραφικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris 7-Denis Diderot. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται κυρίως στον κλασικό κινηματογράφο του Hollywood.

Ο Γιάννης Λεοντάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Απόφοιτος του τμήματος φιλολογίας του Α.Π.Θ. και διδάκτωρ Συγκριτικής Γραμματολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris X-Nanterre. Είναι λέκτορας στο τμήμα θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., όπου διδάσκει θεωρία και υποκριτική του κινηματογράφου. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά. Ως σκηνοθέτης στον κινηματογράφο εργάζεται από το 1987. Οι ταινίες του έχουν τιμηθεί τρεις φορές με το Α΄Κρατικό Βραβείο του ΥΠ.ΠΟ. Ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας "Κανιγκούντα", σκηνοθέτησε το 2007-08 την "Ηλέκτρα" του Hugo Von Hofmannsthal και τη "Βοσκοπούλα", ποιμενικό ειδύλλιο ανωνύμου συγγραφέα του 16ου αιώνα.

Η Gilli Bush - Bailey είναι επίκουρος καθηγήτρια στο τμήμα θεάτρου και θεατρικών σπουδών, Royal Holloway, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Η έρευνά της στη συμβολή των γυναικών στην ιστορία του θεάτρου περιλαμβάνει τη συγγραφή του βιβλίου "Treading the Bawds", (Manchester University Press, 2006), με θέμα τις ηθοποιούς και συγγραφείς του 17ου αιώνα και ενός κεφαλαίου στο Holland & Davis (eds), "The Performing Society" (Palgrave, 2006). Αυτό τον καιρό ασχολείται με την πρακτική έρευνα της βιογραφίας της Fanny Kelly.

Ο Philippe Tancelin είναι ποιητής - φιλόσοφος, καθηγητής αισθητικής και πρόεδρος του τμήματος θεατρικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Paris VIII.

Η Cynthia Baron είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα θεάτρου και κινηματογράφου στο Bowling State University στο Ohio των ΗΠΑ. Είναι μία από τους επιμελητές του συλλογικού τόμου "More Than a Method: Trends and Traditions in Contemporary Film Performance" (Wayne State University, 2004), ενώ έχει συγγράψει με τη Sharon Marie Carnicke το βιβλίο "Reframing Screen Performance", (University of Michigan Press, 2008).

Ο Παντελής Μιχελάκης είναι επίκουρος καθηγητής στην κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Bristol.

Η Παναγιώτα Μήνη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας του Κινηματογράφου στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα θέματα της έρευνάς της περιλαμβάνουν τον ελληνικό κινηματογράφο, τον σοβιετικό κινηματογράφο, τα σενάρια του Νίκου Καζαντζάκη και τις κινηματογραφικές αναπαραστάσεις της ρωμαϊκής αρχαιότητας, εστιάζοντας ιδιαίτερα σε ζητήματα φόρμας, ιδεολογίας και πρόσληψης.

Ο Henri Schoenmakers διετέλεσε καθηγητής στις θεατρικές σπουδές (1984-2005) και πρόεδρος του τμήματος θεατρικών, κινηματογραφικών και τηλεοπτικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης ως το 2000, καθηγητής στις σπουδές θεάτρου και Μ.Μ.Ε. και πρόεδρος του τμήματος θεάτρου και Μ.Μ.Ε. του Πανεπιστημίου Friedrich Alexander του Erlangen-Nurnberg (2000-2007). Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Διεθνούς Οργανισμού για τη Θεατρική Έρευνα (IFTR) (1995-1999). Από το 2007 διδάσκει θέατρο και μέσα επικοινωνίας στη διεθνή Roosevelt Academy του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης. Η έρευνά του επικεντρώνεται στη θεωρία της ερμηνείας, στην έρευνα κοινού και πρόσληψης, στην καινοτομία του θεάτρου του 20ού αιώνα και στην ιστορία της ερμηνείας του αρχαίου ελληνικού δράματος.

O Κωνσταντίνος Κυριακός γεννήθηκε στη Χίο. Καθηγητής της Ιστορίας του Θεάτρου και του Ελληνικού Κινηματογράφου (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Πατρών). Στα περισσότερα από εκατό μελετήματα και άρθρα του γύρω από το θέατρο και τον κινηματογράφο, έχει ασχοληθεί, μεταξύ άλλων, με την ιστοριογραφία της ελληνικής σκηνής με έμφαση σε ζητήματα πρόσληψης (θέατρο 19ου αιώνα, ρωσικό θέατρο και Αντόν Τσέχοφ), τη θεωρία της υποκριτικής τέχνης ("starstudies"), τις διεπιστημονικές προσεγγίσεις του θεάτρου με τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, τις αρχαιόθεμες ταινίες της ελληνικής κινηματογραφίας και θέματα κοινωνικού φύλου και ταυτότητας στο θέατρο (σκηνή και δραματουργία) και στον κινηματογράφο (queer studies και θεωρίες της αρρενωπότητας). Δίδαξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Πανεπιστήμιο Πατρών. Εργάσθηκε ως δραματολόγος, συντάκτης, μεταφραστής και υπεύθυνος έκδοσης μελετών στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Βόλου και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.

Η Όλγα Κουρέλου είναι υποψήφια διδάκτωρ στο King's College, London, όπου επίσης εργάζεται ως επιστημονική συνεργάτις. Η διδακτορική της διατριβή πραγματεύεται τις διεθνείς και εθνικές σταρ του ελληνικού κινηματογράφου κατά την περίοδο 1945-1975.

Η Γιάννα Αθανασάτου γεννήθηκε στη Ραφήνα το 1959. Οι σπουδές της στα νομικά ολοκληρώθηκαν το 1981 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και στη συνέχεια ξεκίνησε έναν κύκλο σπουδών σκηνοθεσίας του κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου (1981-1983) και μεταπτυχιακή υποτροφία στον τομέα Επικοινωνίας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθήνας (1987-1992). Στο διάστημα αυτό ασχολήθηκε συστηματικά με την έρευνα, τη μελέτη και τη φροντιστηριακή διδασκαλία θεμάτων πολιτικής ανάλυσης και πολιτισμού, με έμφαση στον ελληνικό κινηματογράφο, δουλεύοντας παράλληλα σαν δικηγόρος. Το 1995 παρέμεινε σαν επισκέπτρια επιστήμων στο Πρόγραμμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Ohio. Το 1999 ολοκλήρωσε τη συγγραφή της μελέτης της για τον ελληνικό μεταπολεμικό κινηματογράφο και τη σχέση του με όψεις της μετεμφυλιακής ιδεολογίας. Εργάσθηκε στο Ελληνικό Γραφείο του προγράμματος Media της ευρωπαϊκής ένωσης για την ανάπτυξη της οπτικοακουστικής παραγωγής. Το 2000, κ.έ., δίδαξε στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης το μάθημα "Κινηματογράφος και πολιτική κουλτούρα". Σήμερα διδάσκει ιστορία κινηματογράφου στο Τμήμα Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. και είναι επιστημονική συνεργάτις του Προγράμματος Φύλου και Ισότητας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Άννα Σταυρακοπούλου σπούδασε φιλολογία στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Έκανε μεταπτυχιακές στο θέατρο στο Πανεπιστήμιο Paris III-Sorbonne Nouvelle και στο Πανεπιστήμιο του Horvard (PhD, 1994). Δίδαξε στα πανεπιστήμια New York University, Βοσπόρου (Κωνσταντινούπολη) και Harvard (1994-1999). Διετέλεσε υποδιευθύντρια του θυγατρικού Ιδρύματος Ωνάση στη Νέα Υόρκη. Δίδαξε ως επισκέπτρια στα Πανεπιστήμια Yale και Κρήτης. Στο τμήμα θεάτρου Α.Π.Θ., διδάσκει θεατρολογία από το 2003. Επιμελήθηκε με τον Gregory Nagy τον τόμο "Modern Greek Literature: Critical Essays" (Routledge, New York 2003) και έχει δημοσιεύσει άρθρα στα αγγλικά και τα ελληνικά για την ελληνική λογοτεχνία και το θέατρο.

Η Gwenaelle Le Gras είναι διδάκτωρ στις κινηματογραφικές σπουδές και υπεύθυνη μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο της Caen. Το 2007 υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα την Catherine Deneuce, αστέρα του γαλλικού κινηματογράφου ανάμεσα στο κλασικό και στο μοντέρνο. Ειδικεύεται στη μελέτη των κινηματογραφικών αστέρων και στο γαλλικό κινηματογράφο και έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα για τους: Catherine Deneuve, Michel Simon, Sacha Guitry. Με βάση τη διδακτορική διατριβή της, προετοιμάζει μια εκτενή μελέτη για τον Michel Simon.

Ο Αντρέας Δημητριάδης είναι επίκουρος καθηγητής Θεατρολογίας στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1964 και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ, υποκριτική στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα τον ηθοποιό Νικόλαο Λεκατσά στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1998), η οποία εκδόθηκε με τίτλο: "Σαιξπηριστής, άρα περιττός. O ηθοποιός Νικόλαος Λεκατσάς και ο δύσβατος δρόμος της θεατρικής ανανέωσης στην Ελλάδα του 19ου αιώνα" (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2006). Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η οργάνωση θιάσων, οι συνθήκες εργασίας και το υποκριτικό ύφος των ηθοποιών στην Ελλάδα, καθώς και οι σχέσεις θεάτρου και πολιτικής στην περίοδο της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά και στα χρόνια του εμφύλιου πολέμου 1946-1949. Μελέτες και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους.

Η Χριστίνα Αδάμου είναι λέκτορας θεωρίας κινηματογράφου στο Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Αποφοίτησε από το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τα έργα του Σάμουελ Μπέκετ για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση στο Πανεπιστήμιο του Reading (2000-2003). Διετέλεσε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Reading (2003-2005), όπου υπήρξε και υπεύθυνη των σεμιναρίων έρευνας για το διδακτικό προσωπικό. Είναι μέλος των ευρωπαϊκών προγραμμάτων για τη διατήρηση των οπτικοακουστικών αρχείων "Video Active" και "European Television History Network". Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην ��ναπαράσταση των φύλων, στον μοντερνισμό και τον μεταμοντερνισμό.

Η Κωνσταντίνα Ριτσάτου είναι λέκτορας θεατρολογίας. Απόφοιτος της σχολής Νηπιαγωγών Χανίων (1984) και της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης (1994). Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του τομέα θεατρολογίας-μουσικολογίας του τμήματος φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1998). Η διδακτορική της διατριβή είχε θέμα: "Η συμβολή του Α. Ρ. Ραγκαβή στην ανάπτυξη του Νεοελληνικού Θεάτρου" (1999-2004). Υπηρέτησε δεκαεπτά χρόνια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Εργάστηκε ως ερευνήτρια στο τμήμα θεάτρου, Α.Π.Θ. (2004-2006). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα άπτονται ζητημάτων της ιστορίας του νεοελληνικού θεάτρου, με έμφαση στο 19ο αιώνα, και της παιδαγωγικής του θεάτρου. Άρθρα και μελέτες της έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους.