Ο σοσιαλισμός της Βενεζουέλας και το κόμμα που θα τον προωθήσει

Ιδέες για έναν δημόσιο διάλογο: PSUV – Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας

Hacia el socialismo

0 out of 5

10.15

Κωδικός Προϊόντος: 9789606750274
Προβολη καλαθιου

Συγγραφέας: Rodríguez Araque Alí, Müller Rojas Alberto

Εκδότης: ΚΨΜ

Ημερ. Έκδοσης: 01/06/2009

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Ένα βιβλίο που φωτίζει την εξέλιξη και τις διεργασίες της Μπολιβαριανής Επανάστασης στη Βενεζουέλα

Στη διαδικασία της Μπολιβαριανής Επανάστασης στη Βενεζουέλα, ηγετική δύναμη αποτελεί το μπλοκ πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων με ηγέτη τον πρόεδρο Ούγκο Τσάβες. Το κόμμα του Ούγκο Τσάβες Κίνημα της 5ης Δημοκρατίας -MVP, προχώρησε από το 2007 σε μια διαδικασία ενοποίησης των δυνάμεων του μπολιβαριανού μπλοκ και μαζί με άλλα κόμματα αποφάσισαν να διαλυθούν για να σχηματίσουν το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (PSUV). Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα σημαντικό ντοκουμέντο του νέου κόμματος PSUV, ένα κείμενο διαλόγου για το σοσιαλισμό της Βενεζουέλας, αλλά και μια συμβολή για το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα στην παγκόσμια αριστερά.

Ελάχιστα βιβλία στάθηκαν ικανά να επεξεργαστούν συγκεκριμένες πολιτικές ιδέες και να εισφέρουν στοιχεία φιλοσοφικού χαρακτήρα που να ανιχνεύουν τους πιθανούς δρόμους που πρέπει να βαδίσει ο μέχρι σήμερα αιθέριος και ασαφής Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα ως δυναμική κοινωνική διαδικασία που πυροδοτεί διεργασίες που πάνε πολύ μακρύτερα από τον βιωματικό χρόνο μιας γενιάς.

Το βιβλίο εκδόθηκε υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Αθήνα.

Μεταφραστής: Λελάκη Αριάδνη
ISBN: 978-960-6750-27-4

Πρώτη Έκδοση : 01/06/2009

Αριθμός Σελίδων : 141

Διαστάσεις : 21 x 14 cm

Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

Γλώσσα Πρωτοτύπου : Ισπανικά

Πρωτότυπος Τίτλος : Hacia el socialismo

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Rodríguez Araque Alí

Ο Αλί Ροδρίγες Αράκε είναι πολιτικός, δικηγόρος και διπλωμάτης. Νυν υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών της Δημοκρατίας της Βενεζουέλας. Πρώην ηγέτης κομμουνιστικού αντάρτικου, έχει αναλάβει διάφορες υπεύθυνες θέσεις στη διακυβέρνηση του Ούγκο Τσάβες, όπως υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων, γενικός γραμματέας του ΟΠΕΚ, πρόεδρος της PDVSA, υπουργός Εξωτερικών και πρέσβης της Βενεζουέλας στην Κούβα. Γεννήθηκε στο Εχίδο της Πολιτείας Μερίδα, στις 9 Σεπτεμβρίου 1937. Διπλωματούχος δικηγόρος, θα αποφοιτήσει από το τμήμα οικονομικών σπουδών του Κεντρικού Πανεπιστημίου της Βενεζουέλας στο Καράκας, το 1961, με ειδίκευση στα πετρελαϊκά ζητήματα. Έχει γράψει αρκετά έργα σχετικά με τον ενεργειακό τομέα. Τις δεκαετίες '60 και '70 έλαβε μέρος στο αντάρτικο που διεξήγαγαν ένοπλες αριστερές ομάδες ενάντια στις κυβερνήσεις του Συμφώνου του Πούντο Φίχο που όριζε την αποκλειστική εναλλαγή στην κυβέρνηση των κομμάτων COPEΙ και ΑD, τα οποία εκλέγονταν δημοκρατικά, αποκλείοντας ωστόσο τους κομμουνιστές και άλλα αριστερά κόμματα. Ο Ροδρίγες Αράκε, με το ψευδώνυμο "διοικητής Φάουστο", έδρασε επικεφαλής αρκετών αντάρτικων μετώπων ενώ διακρίθηκε ως ειδήμων στα εκρηκτικά. Το 1966 εντάχθηκε στις γραμμές του μαρξιστικού Κόμματος της Επανάστασης της Βενεζουέλας (ΡRV), όπου συνεργάστηκε δραστήρια με τον θρυλικό ηγέτη του αντάρτικου Ντούγκλας Μπράβο. Ο Ροδρίγες αποφασίζει να εγκαταλείψει τα όπλα το 1983, ενώ είχε ήδη περάσει πάνω από μία δεκαετία από τη θέσπιση του διατάγματος περί αμνηστίας και ειρήνευσης στην οποία προχώρησε, το 1971, ο πρόεδρος Ραφαέλ Καλντέρα. Από το 1983 έως το 1997 ακολούθησε τον δρόμο της ειρηνικής κοινοβουλευτικής πολιτικής δράσης μέσα από μια διάσπαση του Κομμουνιστικού Κόμματος, το Causa R. Το 1997 αποχώρησε από το κόμμα του και συνεργάστηκε με την τάση του Πάμπλο Μεδίνα, από την οποία προέκυψε μια νέα οργάνωση, η Πατρίδα για Όλους (ΡΡΤ), την οποία συγκρότησαν μέλη του Causa R. που υπήρξαν ενεργοί υποστηρικτές της εξέγερσης που έγινε γνωστή ως "Καρακάσο". Ο Ροδρίγες στήριξε επίσης την προσπάθεια του στρατιωτικού κινήματος της 4ης Φεβρουαρίου του 1992 καθώς και τον ηγέτη της τότε εξέγερσης, αντισυνταγματάρχη Ούγκο Τσάβες, ως υποψήφιο για την προεδρία της χώρας στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1998 στις οποίες αναδείχθηκε νικητής. Ο Ροδρίγες έχει αποκτήσει φήμη ικανού και συναινετικού διαπραγματευτή, παρόλο που τη δεκαετία του '90 διακρίθηκε ως μαχητικός αντίπαλος των ιδιωτικοποιήσεων του πετρελαϊκού τομέα (πακέτα νεοφιλελεύθερων αναπροσαρμογών επί κυβερνήσεων Κάρλος Αντρες Πέρες και Ραφαέλ Καλντέρα). O Ροδρίγες με την άνοδο του Τσάβες στην προεδρία, ανέλαβε υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2000. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε γενικός γραμματέας του ΟΠΕΚ, προωθώντας τη μείωση της πετρελαϊκής παραγωγής με στόχο την αύξηση της τιμής του στις διεθνείς αγορές. Τον Ιούνιο του 2002 αντικαταστάθηκε από τον συμπατριώτη του Άλβαρο Σίλβα Καλντερόν και ανέλαβε τη θέση του προέδρου της κρατικής πετρελαϊκής επιχείρησης ΡDVSA. Οι προσπάθειές του να επιλύσει την αντιπαράθεση που εκδηλώθηκε ανάμεσα στη διοίκηση της εταιρείας και την κυβέρνηση απέτυχαν ενώ, μετά την παρατεταμένη γενική απεργία που χαρακτηρίστηκε από τους τσαβιστές ως πετρελαϊκό πραξικόπημα και διήρκεσε σχεδόν δύο μήνες αποφέροντας σημαντικά πλήγματα στην ΡDVSA, οδηγήθηκε τελικά στο να απολύσει πάνω από 15.000 εργαζόμενους της εταιρείας. Παρέμεινε στην παραπάνω θέση μέχρι τον Νοέμβριο του 2004 οπότε, κατά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό, ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών. Από τη θέση αυτή, μαζί με τον Χόρχε Βαλέρο, πρεσβευτή της Βενεζουέλας στον ΟΑΚ (Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών), υπερασπίστηκε την κυβέρνηση Τσάβες απέναντι στις διπλωματικές πιέσεις των ΗΠΑ σε διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ και ο ΟΑΚ. Οργάνωσε αρκετές επισκέψεις του προέδρου Τσάβες στο εξωτερικό, αντιτάχθηκε σθεναρά στην εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου συμφώνου εμπορίου της ΑLCA, προώθησε τις εμπορικές συμφωνίες της ΑLΒΑ ανάμεσα σε Βενεζουέλα, Κούβα και Βολιβία, ενώ από τη θέση αυτή πέτυχε την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Ένταξης της χώρας του στη ΜΕRCOSUR. Το 2006 υπέστη καρδιακό επεισόδιο, γεγονός το οποίο τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τη θέση του υπουργού Εξωτερικών την οποία ανέλαβε ο Νικόλας Μαδουρο. Τον Σεπτέμβριο του 2006 ορίστηκε πρέσβης της Βενεζουέλας στην Κούβα. Την επόμενη χρονιά αποχώρησε από το ΡΡΤ και εντάχθηκε στις γραμμές του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος που μόλις είχε αρχίσει να συγκροτείται με στόχο να συσπειρώσει την πλειοψηφία των φιλοκυβερνητικών οργανώσεων. Τον Ιούνιο του 2007 ανακλήθηκε από τη θέση του πρεσβευτή και ανέλαβε εκ νέου υπουργός της κυβέρνησης Τσάβες, αυτή τη φορά στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, και ως εκ τούτου εκπροσωπεί τη Βενεζουέλα στο ΔΝΤ.

Müller Rojas Alberto

Πολιτικός και απόστρατος στρατιωτικός, γεννήθηκε στην Πολιτεία Τάτσιρα. Νυν αντιπρόεδρος του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας (PSUV). Ο Μούγερ Ρόχας αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Ακαδημία, στην οποία γράφτηκε σε ηλικία 15 ετών. Στις 23 Ιανουαρίου του 1958 έλαβε μέρος ως χαμηλόβαθμος στρατιωτικός στη συνομωσία εναντίον του δικτάτορα Μάρκος Πέρες Χιμένες, η οποία πέτυχε τον στόχο της. Το 1978 προήχθη σε Διοικητή Μεραρχίας, ενώ επιπλέον ορίστηκε αναπληρωτής γραμματέας του Διαρκούς Συμβουλίου Ασφάλειας και Άμυνας. Εργάστηκε ως καθηγητής στο Κεντρικό Πανεπιστήμιο της Βενεζουέλας και στο Πανεπιστήμιο Σιμόν Μπολίβαρ, και τα δύο με έδρα το Καράκας. Το 1983 ανέλαβε τη θέση του Γενικού Επιθεωρητή των Εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων, όπου γνωρίστηκε με τον Ραούλ Ισαΐας Μπαδουέλ, 55 με τον οποίο είχε πολιτικές προστριβές. Επί κυβέρνησης Χάιμε Λουσίντσι διορίζεται με προεδρικό διάταγμα κυβερνήτης της Ομοσπονδιακής Περιοχής της Αμαζονίας (εκείνη την εποχή η θέση αυτή του κυβερνήτη δεν ήταν αιρετή). Από τη στιγμή αυτή ξεκινάει η ένταξή του στην πολιτική σκηνή της χώρας ενώ στη συνέχεια θα αναλάβει σύμβουλος των αριστερών προεδρικών υποψηφίων Εδμούντο Τσιρίνος, του Εκλογικού Κινήματος του Λαού (ΜΕΡ), το 1988, και Αντρές Βελάσκες, του κόμματος Causa R., το 1993· και οι δύο υποψήφιοι ηττήθηκαν στις εκλογές. Το 1994 εκλέγεται γερουσιαστής στο Εθνικό Κοινοβούλιο με το Causa R και στη συνέχεια, όταν αρχίζουν οι εσωτερικές διαμάχες σχετικά με τη στήριξη ή όχι του Ούγκο Τσάβες για την προεδρία της Δημοκρατίας, τάσσεται με το φιλοτσαβικό κομμάτι του κόμματος το οποίο θα προκαλέσει τελικά διάσπαση και τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, του Πατρίδα για Όλους (ΡΡΤ), το 1997. Από το 1997 συνεχίζει να εκλέγεται γερουσιαστής με το νέο κόμμα ΡΡΤ ενώ λίγο αργότερα, το 1998, επιλέγεται ως επικεφαλής της καμπάνιας του Τσάβες ο οποίος κερδίζει τις εκλογές. Με την άνοδο του Τσάβες στην κυβέρνηση, το 1999, επανήλθε ως εν ενεργεία στρατιωτικός, στο Ανώτατο Επιτελείο. Στη συνέχεια διορίστηκε πρέσβης της Βενεζουέλας στη Χιλή μέχρι τον Ιούνιο του 2000, οπότε το ΡΡΤ μετά από μια σειρά συγκρούσεων αποχωρεί από τη συμμαχία με τον Τσάβες. Το 2003 υποστηρίζει δημόσια το τσαβικό ρεύμα, όταν τάσσεται ενάντια στην απεργία στον πετρελαϊκό τομέα που προωθεί η αντιπολίτευση. Τον Ιούνιο του 2007 ο Μούγερ Ρόχας προκαλεί αντιπαράθεση όταν δηλώνει δημόσια ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Βενεζουέλας έχουν πολιτικοποιηθεί, γεγονός που προκάλεσε την ενόχληση της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του Τσάβες, ο οποίος τον κατηγόρησε ότι επαναλαμβάνει τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης που κατήγγελλε την υποτιθέμενη πολιτικοποίηση του θεσμού. Στις αρχές του 2008 ορίζεται από τον Τσάβες πρώτος αντιπρόεδρος του ΡSUV, και το 2009 επικεφαλής της Στρατηγικής Ομάδας της Εκστρατείας για τη Συνταγματική Μεταρρύθμιση.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.


Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.