Πανεπιστήμιο πολιτών

Ο Απόστολος Σ. Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Kαλαμάτα. Υπήρξε Δάσκαλος πολλών γενεών Ελλήνων νομικών. Είναι επίτιμος και ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, καθώς και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Σπούδασε στη Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, στα Πανεπιστήμια Γοτίγγης, Kιέλου και Mονάχου. H Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Mονάχου τον ανακήρυξε το 1962 διδάκτορα, το 1967 υφηγητή και το 1970 καθηγητή του Aστικού Δικαίου, της Πολιτικής Δικονομίας, του Iδιωτικού Διεθνούς Δικαίου και της Συγκριτικής των Δικαίων. Tο 1973 εκλέχτηκε έκτακτος και το 1976 τακτικός καθηγητής του Aστικού Δικαίου στη Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. Διετέλεσε μέλος νομοπαρασκευαστικών επιτροπών και διαφόρων επιστημονικών οργανώσεων, νομικός σύμβουλος τραπεζών, οργανισμών, της Ένωσης Eλληνικών Tραπεζών και μεγάλων εταιρειών, καθώς και Διοικητής της Eθνικής Kτηματικής Tράπεζας της Eλλάδος.

Ο Επαμεινώνδας Σπηλιωτόπουλος είναι επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκός.

Ο Εμμανουήλ Ρούκουνας γεννήθηκε (το 1933) και μεγάλωσε στο Ζαγαζίκ της Αιγύπτου. Σπούδασε στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και τη Χάγη. Εντεταλμένος υφηγητής (1970), έκτακτος (1978), τακτικός (1980) καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών (2001). Mέλος του Ινστιτούτου του Διεθνούς Δικαίου (Γενεύη 1993), του Διεθνούς Μονίμου Δικαστηρίου Διαιτησίας (Permanent Court of Arbitration, 2001), της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών (1985-1991), της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων (1983-1985), της Διεθνούς Επιτροπής Βιοηθικής της Ουνέσκο (1998-2003), της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για την Κεντρική Aμερική (1995-1999). Από το 1993 έως το 1999 ήταν εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για τη Δυτική Σαχάρα. "Δικηγόρος και σύμβουλος" της Ελλάδος στην υπόθεση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (1976-1978). Mέλος της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων της ΔAΣE για τα Βαλκάνια (1991-1992), της Διευθύνουσας Επιτροπής Βιοηθικής του ιδίου Συμβουλίου (από το 1993), της Διευθύνουσας Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης (από το 1999). Εκπρόσωπος ή μέλος της αντιπροσωπείας της Ελλάδος στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (3η και 6η Επιτροπή), στο NATO και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς και διασκέψεις. Δίδαξε δύο φορές (1987, 1997) στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης, καθώς και στο University College του Λονδίνου και στα Πανεπιστήμια Παρίσι I και XII, Bordeaux, Aix-en-Provence και San Sebastian (Iσπανία). Το συγγραφικό του έργο εστιάζεται στο διεθνές δίκαιο, τη διπλωματική ιστορία και πολιτική, τα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και τη βιοηθική.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, νομικός, πανεπιστημιακός και πολιτικός, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1950, οπότε και τελείωσε το Λύκειο. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973 και συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι. Το 1977 αναγορεύθηκε διδάκτωρ (Doctorat d' Etat) του Πανεπιστημίου Paris II, στο οποίο αργότερα (1986) δίδαξε και ως Επισκέπτης Καθηγητής. Το 1982 διορίσθηκε Εντεταλμένος Υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, μετά από διαδοχικές κρίσεις στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή και του Αναπληρωτή Καθηγητή, εξελέγη Καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1989. Από την πλειάδα των έργων του στον επιστημονικό χώρο ξεχωρίζουν "La directive en droit administratif", Paris, 1978, "Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως: Μια σύγχρονη άποψη του κράτους δικαίου", 1982, "Μαθήματα διοικητικής επιστήμης", 1983, "Η αστική ευθύνη του Δημοσίου", Ι, 1986, ΙΙ, 1989, "Εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο", 1993, "Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου", 1997 κ.λπ. Στον πολιτικό στίβο, το 1974-1975 διετέλεσε Γραμματέας του πρώτου (προσωρινού) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου. Μεταξύ 1989-1990 ήταν μέλος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα, στην οποία μετείχε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Από το 1990 ως το 1995 υπήρξε Διευθυντής του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μεταξύ 1995 και 1996 άσκησε καθήκοντα Εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Το 1996 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ως το 2000 άσκησε καθήκοντα Τομεάρχη Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Από το 2000 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Α΄ Αθηνών. Μεταξύ 2000-2004 άσκησε καθήκοντα Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας. Και μεταξύ 2004-2009 διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή. Το 2015 ανέλαβε έβδομος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (από τη μεταπολίτευση το 1974) οπότε και έληξε η θητεία του Κάρολου Παπούλια. Τον Μάρτιο του 2020 τον διαδέχτηκε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Ο Σπύρος Ν. Τρωιάνος (Αθήνα, 1933) σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Διδάκτορας νομικής (1964), εξελέγη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως υφηγητής (1970), έκτακτος καθηγητής (1977), τακτικός καθηγητής (1980) και ομότιμος καθηγητής (2000). Δίδαξε εκκλησιαστικό δίκαιο και ιστορία του βυζαντινού και του νεώτερου δικαίου. Διετέλεσε πρόεδρος του Ιονίου Πανεπιστημίου (1993-1998), κοσμήτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1994-2000), καθώς και στέλεχος της Επιτροπής Ερευνών από το 1988.

Η Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ποινικό Δίκαιο στο πανεπιστήμιο της Βόννης. Έχει συγγράψει βιβλία σχετικά με το Ποινικό Δίκαιο και έχει ασκήσει τη δικηγορία κυρίως σε ποινικές υποθέσεις. Είναι εκδότρια και διευθύντρια του νομικού περιοδικού ''Ποινικά Χρονικά'' και αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ποινικού Δικαίου. Το 1978 έγινε καθηγήτρια του Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Το 1981, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και έκτοτε εκλέγετο συνεχώς στην Α' περιφέρεια της Αθήνας. Ως βουλευτής ασχολήθηκε με θέματα Δικαιοσύνης, Παιδείας, καθώς και με τα γυναικεία θέματα. Τον Οκτώβριο του 1996, προτάθηκε από τη Νέα Δημοκρατία και υπήρξε η πρώτη γυναίκα υποψήφια για το αξίωμα του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων, ενώ τον Απρίλιο του 2000, εξελέγη Δ' αντιπρόεδρος. Το Μάρτιο του 2004, μετά τη νίκη της ΝΔ στις εκλογές, υπήρξε η πρώτη ελληνίδα που εξελέγη πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Έχει διατελέσει: Αναπληρωτής υπουργός Παιδείας (1989), υπουργός Πολιτισμού (1989), Αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού (1990-1991), υπουργός Πολιτισμού (1991-1992), υπουργός Δικαιοσύνης (1992-1993). Το 2010 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα του Ποινικού Δικαίου. Είναι παντρεμένη με τον ιστορικό της φιλοσοφίας Λίνο Μπενάκη.