ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος (1680-1730), άνθρωπος με βαθιά καλλιέργεια και γνώση, ήταν ο πρώτος Έλληνας που διορίστηκε ηγεμόνας στις παραδουνάβιες ηγεμονίες της Μολδαβίας και της Βλαχίας υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος αναρρήθηκε διαδοχικά στον θρόνο και των δύο ηγεμονιών (1709-1730) και εγκαινίασε τον αιώνα των Φαναριωτών στις ρουμανικές χώρες.
Η εποχή των Φαναριωτών χαρακτηρίστηκε από σημαντικές μεταρρυθμίσεις στις φεουδαρχικές κοινωνίες των περιοχών αυτών και διαμόρφωσε το πλαίσιο μιας αξιοσημείωτης πολιτισμικής και πνευματικής εξέλιξης, που ανέδειξε τελικά τις ηγεμονίες στο κυριότερο κέντρο του Διαφωτισμού στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Στην πραγματεία του Περί καθηκόντων βίβλος, που εκδόθηκε στο Βουκουρέστι το 1719, η επιρροή της κλασικής ηθικής φιλοσοφίας είναι έκδηλη. Ο συγγραφέας ακολουθεί τόσο τον Κικέρωνα όσο και τον Αριστοτέλη στην προσπάθειά του να σκιαγραφήσει ένα πρότυπο ενάρετης συμπεριφοράς και κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο αριστοτελικός πολίτης εφοδιάζεται με χριστιανικές αρετές και η παραδοσιακή χριστιανική ηθική εμπλουτίζεται ενσωματώνοντας κλασικές αξίες. Η πραγματεία δίνει κατά πρώτο λόγο έμφαση στον ορθό λόγο, ως το προσδιοριστικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Το κεντρικό και εκτενέστερο κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στην εξέταση του ανθρώπου ως λογικού, κοινωνικού και πολιτικού όντος. Η γενναιότητα, η φρόνηση και η δικαιοσύνη (η ύψιστη των αρετών), η εγκράτεια και η γενναιοδωρία εξαίρονται όπως αρμόζει και προκρίνονται πλάι στις θεμελιώδεις θεολογικές αρετές της πίστης, της ελπίδας και της ευσπλαχνίας. Αυτά είναι τα καθήκοντα του έλλογου όντος στην πολιτική κοινωνία. Συνθέτουν επίσης το ηθικό πρότυπο του ενάρετου κυβερνήτη.

Πνευματικός πρόδρομος του ελληνικού Διαφωτισμού, ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος συμμετείχε στον πνευματικό κοσμοπολιτισμό της ευρωπαϊκής πολιτείας των γραμμάτων» πέρα από τα σύνορα του οθωμανικού κράτους. Ο ερμηνευτικός σχολιασμός του Λάμπρου Καμπερίδη αναδεικνύει τη σημασία, την πολυπλοκότητα και την πολυσημία του κειμένου, ανιχνεύει και επισημαίνει την πολλαπλότητα των πνευματικών πηγών (φιλοσοφικών, θεολογικών, ηθικών, νομικών, πολιτικών) από τις οποίες αντλούσε έμπνευση ο συγγραφέας, και προσφέρει στον αναγνώστη όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για την κατανόηση του έργου.

Μεταφραστής: Καμπερίδης Λάμπρος
Επιμέλεια: Καμπερίδης Λάμπρος
ISBN: 978-960-250-604-2

Αριθμός Σελίδων : 395

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Μαυροκορδάτος Νικόλαος

Ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος υπήρξε ένας από τους διασημότερους Έλληνες, οι οποίοι διέπρεψαν κατά το διάστημα της Τουρκοκρατίας. Γόνος της μεγάλης βυζαντινής οικογένειας των Μαυροκορδάτων γεννήθηκε το 1670 στην Κωνσταντινούπολη. "Σοφός υιός σοφού πατρός", του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου, του εξ απορρήτων, επέσυρε τον θαυμασμό των συγχρόνων του, με την οξύνοια του πνεύματός του και την ευρυτάτη μόρφωσή του. Διετέλεσε Λογοθέτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, το 1698 διαδέχεται τον πατέρα του στο αξίωμα του Μεγάλου Διερμηνέως ενώπιον της υψηλής πύλης. Το 1709 διορίστηκε ηγεμών της Μολδαυΐας, το 1716 εστάλη ηγεμών στη Βλαχία, όπου και έμεινε μέχρι το θάνατό του το 1730. Ιδιαιτέρως ασχολήθηκε με την ανάπτυξη της παιδείας, ιδρύοντας στο Βουκουρέστι Ελληνική σχολή υπό τη διεύθυνση του Γεωργίου Τραπεζουντίου. Εκπρόσωπος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, συνέγραψε το πρωτοποριακό μυθιστόρημα "Φιλοθέου πάρεργα" (1717), τη δεοντολογικής πραγματεία "Περί των καθηκόντων βίβλος" (1719), διαλόγους στο ύφους του Λουκιανού και του Φενελόν και άλλα ηθολογικά έργα.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.


Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.