Περιπέτειες του ιδιωτικού στη μεταπολιτευτική Ελλάδα

Ο Θανάσης Χατζόπουλος γεννήθηκε το 1961 στο Αλιβέρι Ευβοίας, όπου έζησε μέχρι το 1978. Ελληνική επαρχία ο φυσικός χώρος και περιβάλλον με λόγιες επιρροές ως την οριστική μετοικεσία στην πρωτεύουσα, όπου σπουδάζει ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύεται στην παιδοψυχιατρική. Είναι ψυχαναλυτής, μέλος της Societe de Psychanalyse Freudienne (Παρίσι). Ποίηση και ψυχανάλυση είναι οι δύο όχθες ανάμεσα στις οποίες κινήθηκε μέχρι σήμερα στη ζωή και στην εργασία του. Εκτός από ποίηση γράφει δοκίμια και για τη λογοτεχνία που δημοσιεύονται σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Επίσης, μετέφρασε Γάλλους ποιητές και Άγγλους ψυχαναλυτές. Η ποίηση του έχει μεταφραστεί σε έντεκα γλώσσες) αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, καταλανικά, σουηδικά, λιβανικά, σλοβένικα, βουλγαρικά κ.ά). Το 2013 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Επίσης το ίδιο έτος βραβεύτηκε με το γαλλικό βραβείο ποίησης Max Jacob Etranger 2013 για το βιβλίο "Cellule", σε μετάφραση Alexandre Zotos και Louis Martinez, δίγλωσση έκδοση από τις εκδόσεις Cheyne. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχαναλυτής παιδιών και ενηλίκων.

Ο Νικόλας Σεβαστάκης γεννήθηκε στο Καρλόβασι της Σάμου το 1964. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο και πολιτική θεωρία στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Lyon II της Γαλλίας. Η διδακτορική του διατριβή αναφέρεται στη χαϊντεγγεριανή κριτική της τεχνικής και της νεωτερικότητας. Ασχολήθηκε με την ποίηση, το δοκίμιο, την κριτική και περιστασιακά με τη μετάφραση. Από το 1999 διδάσκει πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία, αρχικά στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, και από το 2006 ως αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ. Μέσα από μια σειρά βιβλίων και άρθρων του, έχει ασχοληθεί με ζητήματα κριτικής της ιδεολογίας και της νεωτερικότητας. Ζει στη Θεσσαλονίκη.

O Σταύρος Ζουμπουλάκης γεννήθηκε το 1953 στη Συκιά Λακωνίας. Σπούδασε νομική και φιλολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στο Παρίσι. Δίδαξε πολλά χρόνια στη μέση εκπαίδευση. Από το 1998 ως το 2012 διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού "Νέα Εστία". Είναι πρόεδρος, από το 2008, του Δ.Σ. του βιβλικού ιδρύματος "Άρτος Ζωής". Το Φεβρουάριο 2013 ανέλαβε τη θέση του προέδρου του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Το 2015 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Η Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Είναι κριτικός λογοτεχνίας. Σπούδασε οικονομικά στο Τμήμα Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό τμήμα Ευρωπαϊκών Σπουδών στο London School of Economics. Εργάστηκε στο περιοδικό "Το τέταρτο) (1987-1989) και από το 1987 ως το 2012 κάλυψε την εβδομαδιαία στήλη κριτικής βιβλίου στην εφημερίδα "Καθημερινή".

Ο Παναγής Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στο Παρίσι το 1971. Αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1993. Το 1994 απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα (DEA) κοινωνιολογίας από την Ecole et Sciences Sociates (Παρίσι), όπου υπό την επίβλεψη του καθ. Μ. Wieviorka μελέτησε τη σχέση Εγκλεισμού και ιδεολογίας με παράδειγμα την εμπειρία των Ελλήνων κομμουνιστών. Η διδακτορική του διατριβή (2000) στη φιλοσοφία, που εκπόνησε υπό τη διεύθυνση του καθ. E. Balibar στο Πανεπιστήμιο Paris X-Nanterre, έχει θέμα την κομμουνιστική ηθική στα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης. Έχει διατελέσει λέκτορας σύγχρονης πολιτικής θεωρίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Σχολής Ν.Ο.Π.Ε. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου δίδασκε από το 2000. Είναι λέκτορας Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και σε συλλογικά έργα.

Η Λίλιαν Μήτρου γεννήθηκε το 1964 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1982-1987) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Φραγκφούρτης, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ Νομικής (1993). Από το 1999 είναι αναπληρωματικό μέλος της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Ο Αλέξανδρος-Ανδρέας Κύρτσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951. Σπούδασε κοινωνικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης από όπου έλαβε τον διδακτορικό του τίτλο το 1981. Στο ίδιο πανεπιστήμιο εργάστηκε ερευνητής του Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας και δίδαξε στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας. Έχει διδάξει επίσης στα πανεπιστήμια Κρήτης, Θεσσαλίας καθώς και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι αντιπρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ελληνικού Τραπεζικού Ινστιτούτου. Έχει αναλάβει συμβουλευτικά έργα σε επιχειρήσεις του τομέα των τραπεζών και της πληροφορικής και έχει διατελέσει επισκέπτης ερευνητής στο ΜΙΤ (Program in Science, Technology and Society).

Ο Γρηγόρης Πασχαλίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου διδάσκει, από το 1996, μαθήματα όπως Σύγχρονος Ελληνικός Πολιτισμός, ΜΜΕ και Πολιτισμός, Οπτική Επικοινωνία και Η Γλώσσα του Ντοκιμαντέρ. Σπούδασε κοινωνιολογία (Β.Α., Μanchester), κοινωνιολογία της λογοτεχνίας (Μ.Α., Εssex) και συγκριτική φιλολογία (Ρh.D., Ιωάννινα).

Ο Βασίλης Βαμβακάς είναι επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο οποίο διδάσκει από το 2012. Γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα (ΕΚΠΑ), έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Goldsmiths College). Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2000. Από το 2002 μέχρι το 2007 δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ και στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. στο ΕΚΠΑ. Το 2006 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Εκλογές και επικοινωνία στη Μεταπολίτευση. Πολιτικότητα και θέαμα", από τις εκδόσεις Σαββάλα. Το 2010 συνεπιμελήθηκε (με Παναγή Παναγιωτόπουλο) τον συλλογικό τόμο Η Ελλάδα στη δεκαετία του ’80. Κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό λεξικό, εκδόσεις "Το Πέρασμα", που κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση το 2014 από το "Επίκεντρο". Οι δημοσιεύσεις του αφορούν ζητήματα κοινωνιολογίας της δημοφιλούς κουλτούρας, της ιδεολογίας και της πολιτικής επικοινωνίας.

Ο Χαράλαμπος Βέντης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία και είναι διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβαίν. Eίναι επίκουρος καθηγητής της φιλοσοφίας της θρησκείας στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διδάξει στο ΕΑΠ και στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος (Deree College). Τα γνωστικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την καντιανή σκέψη, τη φιλοσοφία της γλώσσας, τον μεταμοντερνισμό, τη σύγχρονη πολιτική θεωρία και ηθική (ειδικότερα τον πολιτικό φιλελευθερισμό του John Rawls) και τη φιλοσοφία της θρησκείας. Οι δημοσιεύσεις του περιλαμβάνουν τη μελέτη "The Reductive Veil: Post-Kantian Non Representatinalism versus Apophatic Realism" από τις εκδόσεις Επέκταση, Κατερίνη, 2005 και την αγγλική μετάφραση του βιβλίου του Χρήστου Γιανναρά "Χάιντεγγερ και Αρεοπαγίτης: Περί απουσίας και αγνωσίας του Θεού" (Edinburgh: Continuum, 2004). Το πιο πρόσφατα δημοσιευμένο κείμενό του είναι το "Pacifist Pluralism versus Militant Truth: Christianity at the Service of Revolution in the Work of Slavoj Zizek", στον τόμο "Slavoj Zizek and Christianity", επιμ. Sotiris Mitralexis και Dionysios Skliris (Oxon & New York: Routledge, 2019).

Ο Νίκος Σουλιώτης είναι Ερευνητής Β΄ στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στην École des Hautes Etudes en Sciences Sociales (Γαλλία), απ’ όπου έλαβε διδακτορικό δίπλωμα. Διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει λάβει μέρος σε 16 ερευνητικά προγράμματα, εκ των οποίων τρία ευρωπαϊκά και εννέα χρηματοδοτούμενα από ελληνικούς φορείς. Σήμερα διευθύνει ερευνητικό έργο που χρηματοδοτείται από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας με θέμα τις ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα. Έχει δημοσιεύσει 40 εργασίες σε ξένα και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Μέρος του ερευνητικού και δημοσιευμένου έργου του αφορά στην παραγωγή και κατανάλωση πολιτισμού στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια, τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στα κοινωνικά χαρακτηριστικά των διαμορφωτών της οικονομικής πολιτικής.

Ο Κώστας Τσιαμπάος είναι αρχιτέκτονας, Επίκουρος Καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ όπου διδάσκει ιστορία και θεωρία της αρχιτεκτονικής. Σπούδασε στην Αθήνα (ΕΜΠ) και την Νέα Υόρκη (GSAPP Columbia University). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ανάδειξη και χρήση θεωρητικών εννοιών και ερμηνευτικών εργαλείων δανεισμένων από τη φιλοσοφία, την πολιτική θεωρία και την ψυχανάλυση στην ιστορία και θεωρία της μοντέρνας και σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά (The Journal of Architecture, Architectural Research Quarterly, Architectural Histories) και συλλογικούς τόμους ενώ αρχιτεκτονικά έργα και μελέτες του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχουν τιμηθεί με διακρίσεις σε πανελλήνιους και πανευρωπαϊκούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του "Αμφίθυμη νεωτερικότητα: 9+1 κείμενα για τη μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα" από τις εκδόσεις Επίκεντρο και από τις εκδόσεις Routledge το "From Doxiadis' Theory to Pikionis' Work: Reflections of Antiquity in Modern Architecture".

Ο Βασίλης Δημόπουλος είναι ψυχίατρος, ψυχαναλυτής, μέλος της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας και της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ένωσης. Διδάσκων αναλυτής της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας.

Η Ορσαλία-Ελένη Κασσαβέτη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε ελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτισμικές Σπουδές (ΕΜΜΕ-ΕΚΠΑ), στην Ιστορία και τη διδακτική της (ΕΚΠΑ-ΠΤΔΕ, κατεύθυνση: Λαογραφία και Πολιτισμός) και στο τμήμα ΕΜΜΕ εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή της με θέμα τη βιντεο-κουλτούρα της δεκαετίας του 1980. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει τη μονογραφία "Η ελληνική βιντεοταινία (1985-1990). Ειδολογικές, κοινωνικές και πολιτισμικές διαστάσεις" (Αθήνα: Ασίνη, 2014) και συμμετοχές σε ελληνικούς και ξενόγλωσσους συλλογικούς τόμους κι επιστημονικά περιοδικά. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από τις Πολιτισμικές Σπουδές , τη δημοφιλή κουλτούρα (κινηματογράφος, τηλεόραση, μουσική) και τον λαϊκό πολιτισμό, τη θεωρία των δημοφιλών κινηματογραφικών ειδών και την Οπτική Εθνογραφία. Έχει πραγματοποιήσει μεταδιδακτορική έρευνα στο τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και στο Πανεπιστήμιο Πατρών και συνεργάζεται ως ερευνήτρια με το ΠΤΔΕ. Είναι διδάσκουσα στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και μέλος ΣΕΠ στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

Ο Κώστας Καραβίδας γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Διδάσκει νεοελληνική λογοτεχνία ως ειδικός επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Είναι διδάκτωρ νεοελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η διδακτορική του διατριβή αφορούσε το περιοδικό "Αντί" (1974-2008) και την κριτική επαναπροσέγγιση του λογοτεχνικού παρελθόντος στη Μεταπολίτευση. Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται άρθρα και μελέτες για την ιστορία των περιοδικών, τη σχέση της λογοτεχνίας με την ιστορία και την ιδεολογία, τη λογοτεχνική κριτική, την κριτική της κουλτούρας και τη διανοητική και πολιτισμική ιστορία.