Πνευματικές προσεγγίσεις: Η περίπτωση Μάρκου Γκιόλια

Ο Γιάννης Μηλιός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο. Τον Οκτώβριο του 1982 ίδρυσε μαζί με άλλους την τριμηνιαία επιθεώρηση οικονομικής και πολιτικής θεωρίας "Θέσεις", στην οποία μέχρι σήμερα είναι διευθυντής. Είναι συγγραφέας δεκαοκτώ βιβλίων, ενώ επιστημονικές εργασίες του έχουν δημοσιευτεί, πέραν της ελληνικής, στην αγγλική, γερμανική, γαλλική, ισπανική, ιταλική, πορτογαλική, σερβική, κινεζική και τουρκική γλώσσα.

Ο Χαρίδημος Τσούκας είναι καθηγητής στρατηγικής διοίκησης στην έδρα Columbia Ship Management, Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, Πανεπιστήμιο Κύπρου και καθηγητής Οργανωσιακών Σπουδών, Warwick Business School, University of Warwick.

Η Μεταξούλα Μανικάρου γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απέκτησε Μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στις Επιστήμες της Αγωγής (Κατεύθυνση: Νεοελληνική Γλώσσα και Παιδική Λογοτεχνία) και Διδακτορικό τίτλο στη Νεοελληνική Λογοτεχνία από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Μετεκπαιδεύτηκε στις Επιστήμες της Αγωγής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας (Κατεύθυνση: "Θεωρία, Πρακτική και Αξιολόγηση Διδασκαλίας"). Είναι κάτοχος Πιστοποιητικού Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας από την ΑΣΠΑΙΤΕ (τμήμα ΕΠΠΑΙΚ Ιωάννινα). Είναι Επιμορφώτρια Εκπαιδευτικών, κλάδου ΠΕ02 (Φιλολόγων), στις Νέες Τεχνολογίες (Β΄ Επίπεδο). Ζει στο Αγρίνιο και από το 2012 εργάζεται ως Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων.

O Nίκος Ε. Καραπιδάκης γεννήθηκε το 1955 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και Αρχειονομία -Παλαιογραφία στην Ecole Nationale des Chartes. Εργάσθηκε ως αρχειονόμος από το 1982 στο Ιστορικό Αρχείο Κέρκυρας, στα Γενικά Αρχεία της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη συνέχεια, από το 1989 έως το 1993, ως διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους. Από το 1990 διδάσκει μεσαιωνική ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Στο συγγραφικό του έργο ασχολείται με την ιστορία των θεσμών, των κοινωνικών ομάδων και την ιστοριογραφία του Μεσαίωνα και της Ενετοκρατίας. (Πηγή: Αρχείο Σύγχρονων Συγγραφέων, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)

Η Μαρία Παν. Παναγιωτοπούλου - Μποτονάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958, όπου και έζησε μέχρι το 1991 με ένα μικρό διάλειμμα το διάστημα 1974-1976 οπότε μετακόμισε στη Δράμα (απόφοιτος του Γυμνασίου Θηλέων της πόλης). Σπούδασε Βυζαντινή και Νεοελληνική φιλολογία και ιστορία στη Φιλοσοφική σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακολούθως με υποτροφία Εσωτερικού του Ι.Κ.Υ στον τομέα της μεσαιωνικής φιλολογίας, εκπόνησε διδακτορική διατριβή με επιβλέποντα καθηγητή τον αείμνηστο Νίκο Παναγιωτάκη. Παράλληλα εργαζόταν σε Μεταλυκειακά Προπαρασκευαστικά Κέντρα διδάσκοντας ιστορία και έκθεση. Από το 1991 εγκαταστάθηκε μόνιμα με το σύζυγό της ιερέα Σπ. Μποτονάκη στη χώρα των ορέων και των υδάτων, την καλλικέλαδο Ευρυτανία. Εργάστηκε για χρόνια (1991-1996) σε σχολεία του νομού, όπως στο Κατσάμπειο Γυμνάσιο Προυσού, στο Τεχνικό Λύκειο Καρπενησίου και στο Γυμνάσιο Ραπτοπούλου. Από τις καλύτερες αναμνήσεις της ως εκπαιδευτικού είναι οι θεατρικές παραστάσεις που ανεβάσανε μαζί με τους μαθητές της και σε συνεργασία με άλλους συναδέλφους της. Ειδικά την παράσταση του Προυσού την θυμούνται ακόμη πολλοί Καρπενησιώτες. Το έργο "Είμαστε ακόμη ζωντανοί", γραμμένο από τους μαθητές με τη συνεργασία των καθηγητριών τους (της Μ. Παναγιωτοπούλου, της Βάγιας Σπυρέλη και της Μαρίας Μωραΐτου) έμεινε στην ιστορία του μαθητικού θεάτρου. Βραβεύτηκε το 1993 στο Β΄ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μαθητικού Θεάτρου με το δεύτερο βραβείο από τους απαιτητικούς κριτές του Θεάτρου Τέχνης "Κάρολος Κουν" και της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας των Αρσακείων Σχολείων. Αργότερα και υπηρετώντας πλέον στα Γενικά Αρχεία του Κράτους καθώς είχε διασώσει ως αρχειακό υλικό τους καρπούς της ανθοφορίας αυτής το εξέδωσε σε βιβλίο το 2005 έχοντας τη φιλολογική επιμέλεια. Από το 1998 υπηρετεί στα ΓΑΚ Ευρυτανίας όπου το 2008 μετάχτηκε στον κλάδο των αρχειονόμων. Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της είναι η επισήμανση, συγκέντρωση, καταγραφή, ταξινόμηση, ευρετηρίαση, του αρχειακού πλούτου του νομού που θα φανεί χρήσιμο στον πολίτη ή στην έρευνα. Παράλληλα μεριμνά για ομιλίες και πολιτιστικές εκδηλώσεις, για παρουσιάσεις βιβλίων, για επιμέλεια βιβλίων, για εκπομπές λόγου στο τοπικό ραδιόφωνο. Επιπλέον αρθρογραφεί κατά καιρούς σε ευρυτανικές εφημερίδες και περιοδικά, με θέματα ιστορικού, λογοτεχνικού περιεχομένου και άλλα. Επιπροσθέτως λήμματά της για τον ευρυτανικό Τύπο περιέχονται στην "Εγκυκλοπαίδεια Ελληνικού Τύπου" του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Το κυριότερο όμως είναι οι συμμετοχές της με επιστημονικές εισηγήσεις σε συνέδρια για την τοπική ιστορία που ανέρχονται 15 τον αριθμό, με ποικιλία θεμάτων ιστορικά, λογοτεχνικά, αρχειακά. Έχει βραβευθεί από το Δήμο Καρπενησίου 2007 και από το Σύλλογο Γυναικών Ευρυτανίας το 2012. Είναι προϊσταμένη ΓΑΚ - Αρχείων Νομού Ευρυτανίας.

Ο Λευτέρης Αλεξάκης κατάγεται από τη Λακωνία. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία με υποτροφία του ΙΚΥ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1962-1967) και Εθνολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Universite Libre de Bruxelles (1968-1970). Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα με άριστα από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 1980. Από το 1974 είναι μόνιμος ερευνητής και από τον Ιούνιο του 1996 διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Ασχολείται κυρίως με το ελληνικό σύστημα συγγένειας και την Εθνολογία και Εθνοϊστορία των Βαλκανικών λαών. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει γράψει τα σενάρια δύο εθνογραφικών ντοκυμαντέρ, που προβλήθηκαν από την ΕΡΤ. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνολογίας από το 1992 έως το 1996 και από το 1998 έως το 2000. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (1996-1997). Επίσης έχει διδάξει με ανάθεση από τον τομέα "Εισαγωγή στην Κοινωνική Ανθρωπολογία" στους μεταπτυχιακούς φοιτητές της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2000).