Πόντος

Γεννήθηκε το 1954 στη Σκοπιά Σερρών. Νεοελληνιστής φιλόλογος, πανεπιστημιακός. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., όπου εκπόνησε (1992) διδακτορική διατριβή. Δίδαξε στο Πειραματικό Σχολείο του Α.Π.Θ. (1998-2000). Είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Κατά το χειμερινό εξάμηνο (2008-2009) ήταν προσκεκλημένος καθηγητής στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης του Πανεπιστημίου Παρισίων (Paris IV). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα κινούνται στον χώρο της Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας και κυρίως της Παιδικής Λογοτεχνίας. Τον έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα ειδολογικά ζητήματα της Λογοτεχνίας, καθώς και ζητήματα Ποιητικής, Ρητορικής και Διδακτικής της Λογοτεχνίας και ειδικότερα της Παιδικής Λογοτεχνίας στην Εκπαίδευση. Έργα: "Η επίταξη τον σύναρθρου επιθέτου στο έργο του Γ. Θέμελη" (1992, διδ. διατρ.)· "Η ποίηση για παιδιά και νέους" (1993)· "Άρθρα και μελετήματα για την παιδική λογοτεχνία" (1999)· "Για την ποιητική και τη ρητορική του Ανδρέα Εμπειρίκου" (2000). Συνεργάστηκε στη "Μικρή Ανθολογία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας"· Από το 1204 έως σήμερα (1997) και στον τόμο "Βιογραφίες Νεοελλήνων Συγγραφέων" (1997). Συμμετείχε στην επιτροπή αξιολόγησης για το "Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Α' και Β' Δημοτικού" και μετέφρασε το βιβλίο "Τι είναι λογοτεχνικό είδος;" (2000) του Γάλλου θεωρητικού J. -M. Schaeffer. Άρθρα και μελετήματά του έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων, εφημερίδες και περιοδικά.

Ο Λευτέρης Αλεξάκης κατάγεται από τη Λακωνία. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία με υποτροφία του ΙΚΥ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1962-1967) και Εθνολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Universite Libre de Bruxelles (1968-1970). Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα με άριστα από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 1980. Από το 1974 είναι μόνιμος ερευνητής και από τον Ιούνιο του 1996 διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Ασχολείται κυρίως με το ελληνικό σύστημα συγγένειας και την Εθνολογία και Εθνοϊστορία των Βαλκανικών λαών. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει γράψει τα σενάρια δύο εθνογραφικών ντοκυμαντέρ, που προβλήθηκαν από την ΕΡΤ. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνολογίας από το 1992 έως το 1996 και από το 1998 έως το 2000. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (1996-1997). Επίσης έχει διδάξει με ανάθεση από τον τομέα "Εισαγωγή στην Κοινωνική Ανθρωπολογία" στους μεταπτυχιακούς φοιτητές της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2000).

Ο Κώστας Αλεξανδρίδης γεννήθηκε το 1958. Φοίτησε με υποτροφία στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησε το 1981. Υπήρξε μέλος του χορευτικού συγκροτήματος και δάσκαλος στο Σωματείο «Ελληνικοί χοροί Δόρα Στράτου» (1976-1981). Είναι ιδρυτής και Πρόεδρος του Ελληνικού Σωματείου Διάσωσης και Διάδοσης της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς «Οι Μωμόγεροι». Δίδαξε ελληνικούς χορούς σε δεκάδες πολιτιστικά σωματεία και Δήμους και σε ειδικά σεμινάρια στο Εξωτερικό. Βραβεύτηκε από τον Πρόεδρο της Ουκρανίας το 1996, από την Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Αμερικής και Καναδά το 1994. Τιμήθηκε με το παράσημο του διακεκριμένου λαϊκού καλλιτέχνη στην πρώην Σοβιετική Ένωση το 1988. Επιμελήθηκε τις τελετές παράδοσης Ολυμπιακής Φλόγας στο Παναθηναϊκό Στάδιο (1988, 1992), στο ΟΑΚΑ (1986,1991), στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (1985,1986,1993,1996). Σκηνοθέτησε εκατοντάδες παραστάσεις στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το ποντιακό θέατρο. Διαθέτει ένα από τα πλουσιότερα βεστιάρια με 2.000 περίπου παραδοσιακές ενδυμασίες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι αυθεντικές.

Ο Μ. Γ. Βαρβούνης γεννήθηκε στη Σάμο το 1966. Σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1988). Ειδικεύθηκε στη Λαογραφία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991). Πραγματοποίησε επίσης μεταδιδακτορικές ερευνητικές σπουδές στο Universite Catholique της Louvain (Louvain-La-Neuve) του Βελγίου (1996-1997). Το 1992 εξελέγη λέκτωρ και το 1998 επίκουρος καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει μελέτες αυτοτελώς ή σε επιστημονικά περιοδικά, τιμητικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τον Μάρτιο του 2005 η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τον τίμησε με το οφφίκιο του "Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας", ενώ το 2005, με σεπτή πατριαρχική απόφαση, ορίστηκε μέλος του Δ.Σ. της Αδελφότητος Οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου "Παναγία η Παμμακάριστος".

Η Μαρία Βεργέτη γεννήθηκε στην Κομοτηνή. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα, στις ΗΠΑ. Το 1984 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Κοινωνιολογία/Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Γουέστ Βιρτζίνια, στις ΗΠΑ, όπου παρουσίασε μεταπτυχιακή εργασία με τίτλο "Ελληνοαμερικάνοι σε μικρές πόλεις". Από το 1993 είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Η διδακτορική της διατριβή έχει τίτλο "Εθνοτοπική ταυτότητα: η περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου". Στο δημοσιευμένο έργο της συμπεριλαμβάνονται τα βιβλία: "Από τον Πόντο στην Ελλάδα: Διαδικασίες διαμόρφωσης μιας Εθνοτοπικής ταυτότητας" (1η έκδοση 1994, 2η έκδ. 2000), "Ομογενείς από την πρώην Σοβιετική Ένωση, 1985-1995: Ζητήματα στέγασης, απασχόλησης, ταυτότητας" (1998), "Παλιννόστηση και κοινωνικός αποκλεισμός" (1η έκδ. 1999, 2η αναθεωρημένη έκδ. 2003) και "Χρονολόγιο και Εργογραφία Γεωργίου Θ. Κανδηλάπτου-Κάνεως, 1881-1971" (2002). Είναι λέκτορας Κοινωνιολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Ο Γιώργος Βοζίκας είναι φιλόλογος και διδάκτωρ Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών ("Διδακτική της Ιστορίας - Πολιτιστική Παράδοση") του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου και πήρε το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης. Στο ίδιο Τμήμα εκπόνησε με υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. τη διδακτορική του διατριβή και αναγορεύτηκε δρ. Λαογραφίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται, κυρίως, με τη ζωή στην πόλη. Εξειδικεύεται στο χώρο και τον χρόνο της πόλης, στις τελετές, στην τελετουργία, στη συλλογική ταυτότητα και στην προφορική ιστορία. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση, ενώ από το 2003 μέχρι το 2008 ήταν αποσπασμένος, ως επιστημονικός συνεργάτης, στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας Ακαδημίας Αθηνών. Πρόσφατα εξελέγη Ερευνητής Δ΄ Βαθμίδας στο ίδιο Κέντρο. Έχει λάβει μέρος σε διάφορα διεθνή και τοπικά συνέδρια, έχει συμμετάσχει στη συγγραφή βιβλίου για τον λαϊκό πολιτισμό και την εκπαίδευση, έκδοση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και έχει δημοσιεύσει διάφορα ελληνικά και ξενόγλωσσα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει συμμετάσχει στην παρουσίαση λαογραφικών θεμάτων στο ραδιόφωνο και σε ντοκυμαντέρ για την τηλεόραση. Είναι μέλος σε διάφορες λαογραφικές εταιρίες συμπεριλαμβανομένων της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας και της Αmerican Folklore Society.

Γεννήθηκε στον Πειραιά από γονείς πρόσφυγες Ποντίους της πρώτης γενιάς. Πήρε πτυχίο από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών (τμήμα κλασικό). Σταδιοδρόμησε στην ιδιωτική εκπαίδευση και συνταξιοδοτήθηκε ως λυκειάρχης. Στην αρχή ασχολήθηκε με θέματα Ιστορίας και Λαογραφίας της Ηπείρου. Στη συνέχεια, με την καθοδήγηση του βυζαντινολόγου Οδυσσέα Λαμψίδη, Προέδρου επί σειρά ετών της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, άρχισε και συνέχισε να ασχολείται με τα θέματα του ποντιακού Ελληνισμού. Για τη δράση της και τη μεγάλη προσφορά της στα ποντιακά σωματεία, έχει βραβευτεί με τιμητικά διπλώματα. Είναι μέλος του Δ.Σ. της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και μέλος ποντιακών σωματείων του Λεκανοπεδίου Αττικής. Συνεργάζεται με διάφορα ποντιακά έντυπα.

Γεννήθηκε στην Κοκκινιά Κιλκίς από αγρότες γονείς. Ενώ ετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, χάνει την όραση του. Με οδηγό την ποντιακή παράδοση, μετατρέπει την αδυναμία σε δύναμη και σπουδάζει, χωρίς τη βοήθεια της όρασης, Νομικά στο Α.Π.Θ., αριστεύοντας σε όλα τα μαθήματα. Παρακολουθεί παράλληλα μαθήματα της Φιλοσοφικής Σχολής. Το Δεκέμβριο του 1966 αναγορεύεται Διδάκτωρ της Νομικής του Α.Π.Θ. με το βαθμό "άριστα". Συνέγραψε 16 ποντιακά θεατρικά έργα, πάνω από 100 ποιήματα στην ποντιακή διάλεκτο και τη μοναδική στο είδος της μελέτη Τα "Τραγούδια του ποντιακού λαού", πολύτιμο κεφάλαιο της Λαογραφίας μας, σε τρεις εκδόσεις. Πραγματοποιεί εκατοντάδες λαογραφικές εκπομπές από το Κρατικό Ραδιόφωνο. Βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών και την Ακαδημία Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού της Γερμανίας. Είναι ιδρυτής του Φάρου Ποντίων. Είναι παντρεμένος κι έχει δύο παιδιά.

Γεννήθηκε στην Πάτρα. Είναι πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του τμήματος Αρχαιολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Είναι καθηγήτρια στο γνωστικό αντικείμενο του Ελληνικού Παραδοσιακού Χορού στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του παραπάνω τμήματος. Επίσης, είναι συντονίστρια και διδάσκουσα στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στη Θεματική Ενότητα Ελληνικός Πολιτισμός: Τέχνες II / Επισκόπηση Ελληνικής Μουσικής και Χορού. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σχετικά με το αντικείμενο του χορού σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους. Επίσης, έχει συμμετάσχει σε συμπόσια και συνέδρια με ανακοινώσεις που έχουν δημοσιευτεί σε αντίστοιχα πρακτικά και έχει συγγράψει βιβλίο με τίτλο: "Ο χορός στην ελληνική παράδοση" (Αrt Work, β' έκδοση). Έχει επίσης μεταφράσει και επιμεληθεί το σύγγραμμα της Α. P. Royce, "The Anthropology of Dance" (εκδ. νήσος). Είναι επίσης μέλος επιστημονικών εταιρειών και συλλόγων.

Γεννήθηκε στον Καύκασο, στην πόλη Γκουνταούτα της Αμπχαζίας (δημοκρατία της πρώην Σοβιετικής Ένωσης) από γονείς Έλληνες Πόντιους. Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια στην πόλη Κεντάου του Καζαχστάν, τόπο εξορίας των Ποντίων από το σταλινικό καθεστώς. Σπούδασε χημεία και βιολογία στο Κρατικό Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο της πόλης Τομσκ της Ρωσίας, παρακολουθώντας παράλληλα για δυο χρόνια μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης. Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε το 1979. Είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και εργάζεται ως καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχουν δημοσιευθεί εισηγήσεις καθώς και άρθρα της σχετικά με τα ζητήματα των Ποντίων. Το 2006 κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο "Παιδιά της νέας προσφυγιάς" (εκδ. "Γόρδιος").

Πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας, Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας, Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας Μυτιλήνης και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Παιδαγωγικής (Διδακτική της Ιστορίας με νέες τεχνολογίες). Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Π.Τ.Δ.Ε. Φλώρινας. Υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από το 1990. Είναι γνώστης της αγγλικής και της τουρκικής γλώσσας. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται σε ζητήματα Ιστορίας, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, διδακτικής και νέων τεχνολογιών. Έχει πραγματοποιήσει έρευνες σε δημόσια και ιδιωτικά αρχεία· μετά από επιτόπια έρευνα έχει καταγράψει, τεκμηριώσει και ψηφιοποιήσει υλικά αντικείμενα-κειμήλια· έχει πραγματοποιήσει συνεντεύξεις για τη συλλογή προφορικού υλικού που αφορά στον προσφυγικό ελληνισμό. Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει εργασίες του σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων, συλλογικούς τόμους και εφημερίδες.

Ο Στάθης Κεκρίδης γεννήθηκε στην Καβάλα, όπου ολοκλήρωσε τις στοιχειώδεις και γυμνασιακές σπουδές του. Το 1960 έλαβε το πτυχίο της Θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1966 διορίσθηκε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όπου υπηρέτησε επί εικοσιπενταετία ως καθηγητής, γυμνασιάρχης και σχολικός σύμβουλος. Το 1989 αναγορεύθηκε αριστούχος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας). Το 1991 εκλέχθηκε Λέκτωρ στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης /τμήμα Ιστορίας - Εθνολογίας, με γνωστικό αντικείμενο "Πνευματικός βίος και πολιτισμός των Βαλκανικών λαών κατά την τουρκοκρατία". Το 1997, στα πλαίσια εκπαιδευτικής άδειας, πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα σε αρχεία (Κρατικά, της Ακαδημίας Επιστημών και του Ινστιτούτου Βαλκανικών Σπουδών της Σόφιας) και βιβλιοθήκες (Εθνική "Κύριλλος-Μεθόδιος", Ινστιτούτου Βαλκανικών Σπουδών και Εκκλησιαστικής Ακαδημίας) της Βουλγαρίας. Το 1999 εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής στο τμήμα Ιστορίας Εθνολογίας του Δ.Π. Θράκης όπου δίδαξε "Ιστορία των Βαλκανικών Λαών" και "Ιστορία του Ισλαμικού Κόσμου". Το 2002 εξελέγη Αναπληρωτής Καθηγητής στο τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων χωρών του ίδιου Πανεπιστημίου, για το γνωστικό αντικείμενο "Πολιτισμός των Παρευξεινίων λαών κατά τη νεώτερη και σύγχρονη εποχή". Έχει συγγράψει, στα ελληνικά, αγγλικά και σερβικά, περισσότερες από εξήντα επιστημονικές μελέτες, μετέσχε σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια, ενώ πήρε μέρος σε ερευνητικά προγράμματα ως μέλος ερευνητικής ομάδας και ως επιστημονικώς υπεύθυνος.

Ο Κώστας Δημ. Κονταξής γεννήθηκε στο Κουτσελιό Ιωαννίνων. Σπούδασε στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων, στη διετή μετεκπαίδευση δασκάλων στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημ. Εκπαίδευσης και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Παρακολούθησε μαθήματα Γαλλικής γλώσσας και πολιτισμού στο Καθολικό Ινστιτούτο του Παρισιού και μεταπτυχιακά μαθήματα: Οικονομικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι Ι), Αρχαιολογία Ελληνιστικών χρόνων στην Ecole pratique des Hautes Etudes (Πρακτική Σχολή Ανώτατων Σπουδών) του Παρισιού και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociale (Σχολή Ανώτατων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες). Το 1986 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με βαθμό "άριστα". Από το 1966 μέχρι το 1990 υπηρέτησε ως δάσκαλος και διευθυντής σε δημοτικά σχολεία της περιοχής Αγρινίου και από το 1990 μέχρι το 2003, ως φιλόλογος καθηγητής σε γυμνάσια και λύκεια του Αγρινίου, διευθυντής γυμνασίου και λυκείου και Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων. Υπηρέτησε για πολλά χρόνια, το συνδικαλιστικό κίνημα. Την τετραετία 1983-1987 υπηρέτησε, με απόσπαση, στα ελληνικά σχολεία του Παρισιού. Το Σεπτέμβριο του 2003 εκλέχτηκε μέλος ΔΕΠ στη βαθμίδα του Λέκτορα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, όπου διδάσκει το μάθημα της Λαογραφίας. Εξέδωσε πέντε βιβλία λαογραφικού, κυρίως, περιεχομένου και, για την υποβοήθηση των φοιτητών του, τέσσερα βιβλία Πανεπιστημιακών παραδόσεων. Μελέτες του, ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου, δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς, σε περιοδικά και εφημερίδες. Έλαβε μέρος ως εισηγητής σε πανελλαδικά και διεθνή συνέδρια. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες.

Ο Γιώργος Κούζας γεννήθηκε (1981) και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 2003, με το βαθμό "άριστα". Το 2004, έπειτα από επιτυχείς εξετάσεις στο Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, ανακηρύχθηκε υπότροφος, και εισήχθη στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας, για ειδίκευση στη Λαογραφία. Το 2006 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές και συνέχισε για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, στο ίδιο αντικείμενο, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έργο του: Το αρχείο του "Λαογραφικού Φροντιστηρίου" τον Γ. Α. Μέγα. Αναλυτικός Κατάλογος, Παράρτημα 12 της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας (σε συνεργασία με τον Μ. Γ. Βαρβούνη), Αθήνα 2007. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και τιμητικούς τόμους, ενώ έχει λάβει μέρος σε συνέδρια Λαογραφίας. Είναι μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός", της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας και άλλων επιστημονικών εταιρειών.

H Μάρη Λαυρεντιάδου γεννήθηκε το 1968. Σπούδασε στο Τμήμα Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών του Ε.Μ.Π. Συνέχισε τις σπουδές της στη Γαλλία, στο Πανεπιστήμιο Paris X, όπου απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Αστική Γεωγραφία και από το 2002 είναι Διδάκτωρ Πολεοδομίας και Χωροταξίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Δίδαξε στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και είναι ερευνήτρια στο Εργαστήριο Μελέτης της Μετανάστευσης και της Διασποράς του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1994 που εκπόνησε τη διπλωματική της εργασία στον Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Ε.Μ.Π. με θέμα την εγκατάσταση των Ελλήνων Ποντίων από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. στο Δήμο Αγίου Ιωάννη Ρέντη ασχολείται με την ένταξη αυτής της ομάδας της ελληνικής διασποράς στον αστικό και αγροτικό χώρο. Άλλα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν στο μεταναστευτικό ρεύμα των Αλβανών, στη διεθνή μετανάστευση και ειδικότερα στη σχέση της μετανάστευσης με την πόλη. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά.

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης είναι διδάκτωρ Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και ασχολείται ερευνητικά με την Πολιτική, την Οικονομία και Κοινωνία στα Βαλκάνια και στον Εύξεινο Πόντο. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για την μελέτη των γενοκτονιών και έχει τιμηθεί από το Συμβούλιο Τύπου των Εθνικών Κοινοτήτων του Καναδά για την συνεισφορά του στην προαγωγή του πολιτισμού και την αλληλοκατανόηση μεταξύ των Εθνικών Κοινοτήτων. Κυριότερα έργα του είναι: "Προσαρμογή και συγκρότηση της αγροτικής κοινωνίας στο ελλαδικό κράτος", "Αγροτική Κοινωνιολογία, Γενικές αρχές Κοινωνιολογίας", "Η αρμενική γενοκτονία και το δικαίωμα στη μνήμη", "Aspects of Greek social life in Black Sea", "La situation de la Minorite Grecque en Albanie. A l'egard du Droit International relatif a la protection des Minorites. Dimensions Politiques et Juridques" (σε συνεργασία με τον Στέφανο Αμπατζή), "Κοινωνία και μειονότητες στη χερσόνησο του Αίμου. Η Αλβανία και η ελληνική κοινότητα στη Χιμάρα" (σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Δημητρόπουλο).

Ο Στέλιος Μουζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πολιτικός μηχανικός, ερευνητής πολιτισμών. Συστηματικά ασχολείται με την έρευνα και παρουσίαση βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων και χειρογράφων, ενώ παράλληλα έχει ασχοληθεί με ποικίλα θέματα του νεοελληνικού λαϊκού πολιτισμού. Έχει πλούσιο συγγραφικό και εκδοτικό έργο. Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά και επετηρίδες. Είναι τακτικό μέλος σε επιστημονικές εταιρείες Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Λαογραφίας. Μεταξύ άλλων είναι μέλος στην Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία, στην Εταιρεία Βυζαντινών Σπουδών, στην Ελληνική Εταιρεία Εθνολογικών Σπουδών, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Αττικών Μελετών, στην Ελληνική Εραλδική - Γενεαλογική Εταιρεία, μέλος της The International Molinological Society (TIMS), ιδρυτικό μέλος του Center of Greek-Russian Historical Research (CE.HI.R.), μέλος του Δ.Σ. του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός", της Federation Internationale des Journalistes et Ecrivains du Tourisme, κ.ά. Ιδρυτικό μέλος του Ινστιτούτου των Ελληνικών Μύλων (ΙτΕΜ). Έχει συνεργαστεί σε συλλογικούς τόμους και σε ιστορικά λεξικογραφικά έργα, όπως "Μεγάλη Γενική Εγκυκλοπαίδεια Yδρία", "Εγκυκλοπαιδικό Προσωπογραφικό Λεξικό Βυζαντινής Ιστορίας και Πολιτισμού (ΕΠΛΒΙΠ)", "Λεξικό Βυζαντινής Πελοποννήσου (ΛΒΠ)", περιοδικό "Ιστορικά θέματα". Έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις ή ομιλίες και έχει συμμετάσχει σε διάφορα ελληνικά και διεθνή συνέδρια με πρωτότυπες ανακοινώσεις, επί αντιστοίχων θεμάτων. Τέλος, έχει συνεργαστεί στην εκπόνηση και ολοκλήρωση διαφόρων ερευνητικών προγραμμάτων όπως, "Το νερό κινητήρια δύναμη στα παραδοσιακά ενεργειακά συστήματα του Αιγαίου από τη Θράκη ως την Κύπρο" του Υπουργείου Αιγαίου. Βιβλιοκρισίες και παρουσιάσεις έργων του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Για το έργο του έχει τιμηθεί με διάφορες διακρίσεις και βραβεία.

Γεννήθηκε στην Τσαριτσάνη Λάρισας το 1965. Μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία Βόλου, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής και Μέσης Εκπαίδευσης. Απόφοιτος της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων (1984, υποτροφία Ι.Κ.Υ. 1983-84), του Μαρασλείου Διδασκαλείου Δημοτικής Εκπαίδευσης (Μείζονα Αγωγή, 1994), του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1996, τιμητική υποτροφία Ι.Κ.Υ. 1993-94), του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του ίδιου Τμήματος στην κατεύθυνση "Διδακτική της Ιστορίας - Πολιτισμική Παράδοση" (1999). Υπότροφος του Ι.Κ.Υ. στην ειδίκευση "Λαογραφία" (1998) και υποψήφιος διδάκτορας του ΠΤΔΕ Αθηνών. Έχει συμμετάσχει σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια με θέματα που αφορούν τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Είναι μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Γνωρίζει την αγγλική (άριστα) και τη γερμανική γλώσσα (αρκετά καλά).

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικές επιστήμες και ειδικεύτηκε στη Λαογραφία στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Π.Τ.Δ.Ε.) του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 2001 με βαθμό "άριστα". Το 2002, ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις, ανακηρύχθηκε πρώτη υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και εισήχθη στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του ίδιου Τμήματος. Το 2003 διορίστηκε, εκ των πρώτων, μετά από εξετάσεις στο Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού, στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το 2005 ολοκλήρωσε αριστούχος τις μεταπτυχιακές σπουδές της. Έχει λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε συνέδρια Λαογραφίας και Πολιτισμού και τώρα είναι αποσπασμένη στον Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή. Το 2006 δημοσιεύθηκε το βιβλίο της "Η λειτουργικότητα των λαογραφικών θεμάτων στον επιστολικό λόγο αθηναϊκών πολιτικών εφημερίδων (1974-2005)", Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 2006, σσ. 260.

Ο Δημήτριος Ράπτης γεννήθηκε στο Μυρόφυλλο Τρικάλων το 1952. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Παν/μίου Ιωαννίνων (1970-1974). Με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον Τομέα Λαογραφίας του ιδίου Πανεπιστημίου και το 1989 αναγορεύτηκε διδάκτορας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Παν/μίου Ιωαννίνων. Υπηρέτησε ως καθηγητής Φιλολογίας σε Γυμνάσια και Λύκεια της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και τώρα είναι Λέκτορας στο Τμήμα Νηπιαγωγών του Παν/μίου Ιωαννίνων. Έχει λάβει μέρος σε διάφορα επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει μελέτες και άρθρα λαογραφικού περιεχομένου σε επιστημονικά περιοδικά και αφιερωματικούς τόμους. Είναι μέλος της ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και άλλων επιστημονικών και πολιτιστικών σωματείων.

O Μανόλης Γ. Σέργης γεννήθηκε στη Νάξο το 1957. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1975-79) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ίδιου Πανεπιστημίου. Επί 23 έτη εργάστηκε ως φιλόλογος σε δημόσια λύκεια της Δυτικής Αττικής. Τον Σεπτέμβριο του 2003 εξελέγη επίκουρος καθηγητής λαογραφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων Χωρών. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια, με αντίστοιχες πρωτότυπες εισηγήσεις, λαογραφικού περιεχομένου. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και πολιτιστικών συλλόγων.

Ο Ελευθέριος Χαρατσίδης γεννήθηκε στο ελληνικό χωριό Ιβάνοβκα, περιοχή Τετριτσκάρο, Ε.Σ.Σ.Δ. Γεωργίας. Σπούδασε Ρωσική Φιλολογία στην Αρμενία. Δίδαξε ρωσική γλώσσα και λογοτεχνία στη μέση εκπαίδευση. Παρακολούθησε μαθήματα Εθνογραφίας, Φιλοσοφίας, Ιστορίας, Αγγλικών και πέρασε επιτυχώς τις εξετάσεις στα προαπαιτούμενα αυτά αντικείμενα ως υποψήφιος διδάκτορας. Μετά την δημόσια υποστήριξη διδακτορικής διατριβής με θέμα: "Η οικονομική ζωή και ο υλικός πολιτισμός των Ελλήνων της Αρμενίας κατά το δεύτερο μισό του 19ου - αρχές 20ού αιώνα", πήρε το δίπλωμα του Διδάκτορα της Ιστορίας. Δίδαξε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της πόλης Λενινακάν στην Αρμενία. Το 1992 μαζί με την οικογένεια του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα. Οι μελέτες του αφορούν εθνογραφικά θέματα της ελληνικής Διασποράς, των λαών της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. και θέματα ρωσικής και αρμένικης γλώσσας και πολιτισμού. Πήρε μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια. Πολλές επιστημονικές εργασίες του δημοσιεύτηκαν στα ρωσικά, αρμενικά, γαλλικά, ελληνικά. Από το 2000 και έως σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων Χωρών του Δ.Π. Θράκης.

Ο Γιώργος Κ. Χατζόπουλος γεννήθηκε από Ποντίους αγρότες γονείς στην Πλατανιά Δράμας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε βοηθός του καθηγητή και ακαδημαϊκού Γεωργίου Μέγα στην Έδρα Λαογραφίας. Υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός σε γυμνάσια και λύκεια του νομού Δράμας. Από το 1959 ασχολείται με την ιστορία, την αρχαιολογία, τη λαογραφία και τη λογοτεχνία, με θέματα που εμπνέονται και αντλούν από την ποντιακή του καταγωγή. Έχει γράψει τα βιβλία: "Γλωσσικά και λαογραφικά Αντρεάντων Αμισού" (τρεις τόμοι), "Τα αρχαία ελληνικά θέατρα", "Συμβολή στη λαογραφία του Κρυονέρου Ανατολικής Θράκης", "Το Κρυόνερο της Ανατολικής Θράκης", "Η άμαξα στον Πόντο", "Η αγάπη και η ξενιτιά στην ποντιακή ποίηση", "Η λαϊκή ιατρική στον Πόντο", "Τα σχήματα λόγου στο γλωσσικό ιδίωμα των Αντρεάντων", "Η ζωή και το έργο του Οσίου Πατρός Γεωργίου Καρσλίδη", "Θαύματα και προφητείες του του Οσίου Πατρός Γεωργίου Καρσλίδη", "Σύμμεικτα από το Αντρεάντων", "Γεώργιος Καρσλίδης ο θαυματουργός", "Μέσα απ' το χαλασμό", "Συμβολή στη μελέτη των δημοτικών τραγουδιών του Πόντου", "Ιωσήφ ο δίπιστος", "Αγιάννης ο Πρόδρομος της Πλατανιάς", κ.ά. Συνεργάστηκε στη συγγραφή της "Εγκυκλοπαίδειας του Ποντιακού Ελληνισμού", που ολοκληρώθηκε σε οκτώ τόμους. Είναι αντεπιστέλλον μέλος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, εταίρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, πρόεδρος της Εταιρείας Δραμινών Μελετών, μέλος της Επιτροπής Συγγραφής της Ιστορίας της Δράμας, της Νομαρχιακής Επιτροπής Παιδείας Ν. Δράμας και της Ν.Ε.ΠΟ.Τ.Α. Έχει βραβευθεί με 24 βραβεία και διακρίσεις, ανάμεσα στα οποία δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών, δύο φορές από τη Γλωσσική Εταιρεία Αθηνών, δύο φορές από την Επιτροπή Ποντιακών Μελετών, δύο φορές από την Εστία Νέας Σμύρνης, κ.ά. Κάνει συχνά εκπομπές από τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της Δράμας, της Καβάλας, της Κομοτηνής και της ΕΤ3, ενώ έχει γράψει το σενάριο για δύο τηλεοπτικές εκπομπές ιστορικού περιεχομένου για τη Δράμα: "Ζωντανές και νεκρές πολιτείες" και "Μια πόλη, μια ιστορία: Δράμα".