Τηλεόραση και ελληνική κοινωνία

Ο Στάθης Βαλούκος ξεκίνησε ως σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ, μια εκ των οποίων τιμήθηκε με το βραβείο ποιότητας του ΥΠΠΟ 1983 (Ενθύμια από τη Βαϊμάρη). Στη συνέχεια, έγραψε σενάρια σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, συνεργάστηκε στο γράψιμο σεναρίων σε κινηματογραφικές ταινίες, ενώ σατιρικά θεατρικά του μονόπρακτα παίχτηκαν σε παράσταση αθηναϊκού θιάσου. Έγραψε ακόμα τα βιβλία: Φιλμογραφία του ελληνικού κινηματογράφου (οδηγός ταινιών), Το φιλμ νουάρ (μονογραφία), Να σκοτώσεις το διάβολο (αστυνομική νουβέλα), Ο ήρωας της επόμενης σελίδας (διηγήματα), Λεξικό σκηνοθετών του παγκόσμιου κινηματογράφου (σε 4 συμπληρωμένες, ανά τριετία, εκδόσεις), Η ελληνική τηλεόραση (ιστορία και παρουσίαση του δραματοποιημένου προγράμματος της περιόδου 1968-1998), και, τέλος, Το σενάριο (1997), μια μελέτη της δομής και της τεχνικής συγγραφής ενός κινηματογραφικού έργου, βιβλίο που επιλέχτηκε ως πανεπιστημιακό βοήθημα και διδάσκεται σε δύο πανεπιστημιακές σχολές (Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Πάντειος Σχολή). Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.

Ο Νίκος Δεμερτζής είναι καθηγητής Πολιτικής Επικοινωνίας και Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΚΚΕ. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Παντείου Πανεπιστημίου (1980) και διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Lund, Σουηδίας (1986). Από το 2004 έως το 2010 υπήρξε μέλος της διοικούσας επιτροπής του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου (Λεμεσός), ιδρυτής και συντονιστής-πρόεδρος του Τμήματος Επικοινωνίας και Σπουδών Διαδικτύου, καθώς και κοσμήτορας της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Επικοινωνίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Από το Μάιο του 2010 έως τον Μάιο του 2013 διετέλεσε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΙΚΥ. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία: "Cultural Theory and Political Culture. New Directions and Proposals" (στα αγγλικά, Lund, 1985), "Κουλτούρα, νεωτερικότητα, πολιτική κουλτούρα" (1989), "Τοπική δημοσιότητα και επαρχιακός Τύπος στην Ελλάδα" (1996), "Ο λόγος του εθνικισμού: αμφίσημο σημασιολογικό πεδίο και σύγχρονες τάσεις" (1997), "Πολιτική Επικοινωνία: Διακινδύνευση, δημοσιότητα, διαδίκτυο" (2002). Σε συνεργασία με τον Θάνο Λίποβατς έχει δημοσιεύσει τα βιβλία "Δοκίμιο για την ιδεολογία: Ένας διάλογος της κοινωνικής θεωρίας για την ψυχανάλυση" (1994) και "Φθόνος και μνησικακία: Τα πάθη της ψυχής και η κλειστή κοινωνία" (2006). Με τον Αντώνη Αρμενάκη το βιβλίο "Το Κοινοβούλιο στον Τύπο και την τηλεόραση" (1999). Επίσης επιμελήθηκε τους συλλογικούς τόμους "Η ελληνική πολιτική κουλτούρα σήμερα" (1994), "Περιφερειακά ΜΜΕ στην Ευρώπη" (με τον Αντώνη Σκαμνάκη, 2η έκδοση 2000), "Εμφύλιος: Πολιτισμικό Τραύμα" (με την Ελένη Πασχαλούδη και τον Γιώργο Αντωνίου, 2013). 'Εχει λάβει μέρος, με κείμενα και ανακοινώσεις του, σε συνέδρια και συλλογικές εκδόσεις. Τα τρέχοντα επιστημονικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα κινούνται στον χώρο της πολιτικής κοινωνιολογίας, της πολιτικής επικοινωνίας και της κοινωνιολογίας των συγκινήσεων.

H Μαρία Κομνηνού είναι πτυχιούχος στην ψυχολογία, κοινωνιολογία και στα οικονομικά (P.S.E Brunell University) και διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του London School of Economics (1984). Αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου έχει συμβάλει στη δημιουργία του εργαστηρίου οπτικοακουστικών μέσων του τμήματος. Ταμίας και Μέλος της Δ.Ε. της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Υπεύθυνη για το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα κατάρτισης στην προστασία της κινηματογραφικής πολιτιστικής κληρονομιάς "Archimedia" για την Ελλάδα. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τη Θεωρία της Επικοινωνίας, την Πολιτική Επικοινωνία, τη Θεωρία του Κινηματογράφου και τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο (με έμφαση στον ελληνικό). Σημαντικότερα έργα της: "Κοινωνία, εξουσία και ΜΜΕ" (επιμ. με τον Χ. Λυριντζή, 1988), "Κοινότητα, κοινωνία και ιδεολογία" (επιμ.με τον Ε. Παπαταξιάρχη, 1990) και "Από την αγορά στο θέαμα: Η συγκρότηση της δημόσιας σφαίρας και του κινηματογράφου στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία 1950-1996" (2001).

Η Ευαγγελία Κούρτη σπούδασε Ψυχολογία και Κοινωνιολογία στη Γαλλία και είναι διδάκτορας ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Paris X-Nanterre. Είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας σε θέματα επικοινωνίας στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται σε θέματα επικοινωνίας, μαζικής επικοινωνίας και ειδικότερα στη σχέση παιδιών και μέσων μαζικής επικοινωνίας.

Ο Διαμάντης Λεβεντάκος (γεν. 1940) είναι σκηνοθέτης και θεωρητικός του κινηματογράφου. Το 1968 συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού "Σύγχρονος Κινηματογράφος". Στη συνέχεια, επιμελήθηκε τους συλλογικούς τόμους "Σύγχρονη θεωρία κινηματογράφου" (εκδόσεις Ράππα, 1972) και "Κινηματογράφος και πολιτική" (εκδ. Εξάντας, 1976). Σκηνοθέτησε τα ντοκιμαντέρ: "Εμφύλιος λόγος", 1979, σε παραγωγή της εταιρείας Cinetic, "Η Ελλάδα ταξιδεύει", 2004, κ.ά. Είναι επιμελητής πολλών εκδοτικών σειρών στις επιστήμες του ανθρώπου ("Οπτικοακουστική κουλτούρα", "Στοχαστές του 20ου αιώνα", "Επικοινωνία και κουλτούρα", "Φιλοσοφικό καφενείο", κ.ά.), ενώ έχει εκδώσει, επίσης, μία νουβέλα ("Αλαχία", εκδ. Πατάκη, 2000). Είναι διευθυντής του Κέντρου Πολιτιστικών Μελετών.