Το ροκ πέθανε…ζήτω το ροκ

Ο Νικόλας Χρηστάκης, γεννημένος στην Αθήνα το 1958, είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Besancon και πήρε το διδακτορικό του στην κοινωνική ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο Paris X-Nantere. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν θέματα ταυτότητας, κοινωνικής σκέψης και επικοινωνίας, στενών διαπροσωπικών σχέσεων και τελετουργικότητας. Έχει γράψει άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και έχει μεταφράσει και επιμεληθεί πολλά επιστημονικά (και λογοτεχνικά) κείμενα. Έχει γράψει τα βιβλία "Μουσικές ταυτότητες: αφηγήσεις ζωής μουσικών και συγκροτημάτων της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής ροκ" (1994), "Μοτοσυκλέτα: ριψοκινδύνευση και ιερό" (2003) και (σε συνεργασία με την Μπετίνα Ντάβου) "Τα παιδιά μιλούν για την υγεία και την ασθένεια: κοινωνικές αναπαραστάσεις της υγείας και της ασθένειας σε παιδιά 10 ετών" (1994). Επίσης, έχει επιμεληθεί με τον Κλήμη Ναυρίδη τις συλλογές κειμένων "Ταυτότητες: ψυχοκοινωνική συγκρότηση" (1997), "Κοινωνίες σε κρίση και αναζήτηση νοήματος" (2005) και "Το υπερνεωτερικό υποκείμενο" (2010).

Η Βασιλική Λαλιώτη είναι λέκτορας στο αντικείμενο Ανθρωπολογία της Επιτέλεσης στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις επιτελεστικές τέχνες (θέατρο, μουσική), την οπτική ανθρωπολογία, την ανθρωπολογία του σώματος και των αισθήσεων.

Ο Κώστας Κατσάπης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε Ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο όπου και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία και την Τεκμηρίωση, ενώ το 2006 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, με θέμα την κοινωνική ιστορία του ροκ εν ρολ στην Ελλάδα την μεταπολεμική περίοδο. Έχει εργαστεί ως ιστορικός στο Ιστορικό Αρχείο της Αγροτικής Τράπεζας (1997 - 1998), στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (2000 - 2002), και στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (2002 - 2012), ενώ από το 2012 ανήκει στο προσωπικό του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στο πλαίσιο του Προγράμματος "Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας". Από το 2006 διδάσκει Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, καθώς και Ιστορία της Νεολαίας σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντοπίζονται στο χώρο της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας και ειδικότερα στην ιστορία της νεολαίας και των κοινωνικών κινημάτων. Για τα ζητήματα αυτά έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά, ενώ παράλληλα έχει συγγράψει το βιβλίο "Ήχοι και απόηχοι. Κοινωνική ιστορία του ροκ εν ρολ φαινομένου στην Ελλάδα, 1956-1967", Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς/ ΕΙΕ/ΙΝΕ, Αθήνα 2007, καθώς και την μονογραφία: "Το "πρόβλημα νεολαία". Μοντέρνοι νέοι, παράδοση και αμφισβήτηση στη Μεταπολεμική Ελλάδα, 1964 - 1974", Εκδόσεις Απρόβλεπτες, Αθήνα 2012. Κείμενά του για βιβλία και συγγραφείς που αγαπά δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Τα Νέα" (ένθετο Βιβλιοδρόμιο), ενώ υπήρξε επιμελητής του Περιπτέρου Λαϊκότητα και εργατικές κινητοποιήσεις στη μεγάλη έκθεση GR80s. Η Ελλάδα του '80 στην Τεχνόπολη (Ιανουάριος-Μάρτιος 2016).

Η Πατρίτσια Γερακοπούλου είναι διδάκτωρ Κοινωνικής Ψυχολογίας. Διδάσκει στο ΠΜΣ του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ και στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Τα θεωρητικά και ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν σε φαινόμενα και διαδικασίες συγκρότησης της ψυχοκοινωνικής ταυτότητας σε σχέση με τη συστηματική κατανάλωση προϊόντων της μαζικής κουλτούρας στο πλαίσιο της μετανεωτερικότητας. Από τις εκδόσεις Πολύτροπον κυκλοφόρησε το 2008 το βιβλίο της "Παιδιά του Σούπερμαν: ιστορίες φανατικής ανάγνωσης υπέρ-ηρωικών κόμικς", που βασίστηκε στη διδακτορική της διατριβή. Συμμετέχει με κείμενα σε συλλογικά έργα που μελετούν το πεδίο των μαζικών επικοινωνιών και δημοσιεύει σε διεθνή περιοδικά. Συνεργάζεται ως εξωτερικός επιστημονικός συνεργάτης και σύμβουλος ευρωπαϊκών έργων με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, την Ιατρική Σχολή Αθηνών και διάφορους ερευνητικούς εγχώριους και ευρωπαϊκούς φορείς.

Ο Γιάννης Ν. Κολοβός γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο ειδίκευσης στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία. Το 2013 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο τμήμα ΙΑΚΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το γενικό πλαίσιο των ενδιαφερόντων του καλύπτει την ιστορία της Μεταπολίτευσης και ειδικότερα τις νεανικές κουλτούρες και τα εκφραστικά τους μέσα. Οι σπουδαιότερες δημοσιεύσεις του είναι οι εξής: "Στρουθοκάμηλος: Η μόνη πραγματική underground τραγουδίστρια. Η μουσική της "υπόγειας σκηνής", 1980-2012", στο Π. Αραπίνης (επιμ.), "Αντικουλτούρα: Η ανάδυση ενός νέου κοινωνικού υποκειμένου μετά το 1980" (Σπάρτη: Ιδιομορφή, 2012), ""Κοινωνικά απόβλητα"; Η ιστορία της πανκ σκηνής στην Αθήνα, 1979-2015" (Αθήνα: Απρόβλεπτες Εκδόσεις, 2015), "Νεανικές υποκουλτούρες, αστικοί νομαδισμοί... Η πορεία της σκηνής πανκ της Αθήνας από το 1979 έως σήμερα", στο Ρ. Βαν Μπούσχοτεν κ.ά. (επιμ.), "Η μνήμη αφηγείται στην πόλη: Προφορική ιστορία και μνήμη του αστικού χώρου" (Αθήνα: Πλέθρον, 2016).