Φρίντα Λιάππα, Τα ποιήματα

Ο Χρήστος Αγγελάκος (1962-2019) γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Περιστέρι. Σπούδασε στο τμήμα Βυζαντινών-Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόνης· θέμα της διατριβή του ήταν "Το κιβώτιο" του Άρη Αλεξάνδρου. Εξέδωσε τα μυθιστορήματα "Η τελευταία εικόνα" (Κέδρος 1998), "Το δάσος των παιδιών" (Μεταίχμιο 2011, βραβείο μυθιστορήματος The Athens Prize for Literature περιοδικού (δε)κατα 2012), "Ψεύτικοι δίδυμοι" (Μεταίχμιο, 2017), την ποιητική συλλογή "Τα φώτα απέναντι" (Ίκαρος, 2008), τα θεατρικά έργα "Οι δυο μας τώρα" (Ευρασία, 2014, Β' Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα στα Βραβεία Συγγραφής Θεατρικού Έργου του Υπ. Πολιτισμού, το 2009), "Ήταν ένας και δεν ήταν κανένας" (Ευρασία, 2015), καθώς και τη μετάφραση των δοκιμίων του Jean Starobinski, "Τρεις μανίες" (Εστία, 1992). Συνεργάστηκε με τα περιοδικά: "Διαβάζω", "Λόγου Χάριν", "Εντευκτήριο", "Λογοτεχνικός Πολίτης", "oanagnostis.gr" και πιο πρόσφατα με την "Εφημερίδα των Συντακτών", δημοσιεύοντας παρουσιάσεις, συνεντεύξεις με συγγραφείς και κριτικές λογοτεχνίας. Στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ παρουσίασε το έργο δώδεκα γνωστών ποιητριών και πεζογράφων της γενιάς του '70 σε ισάριθμες ωριαίες εκπομπές. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 24 Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 56 ετών, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο.

Γεννήθηκε στη Μεσσήνη το 1951, αλλά από το 1965 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά και στατιστική. Παράλληλα με την ποίηση γράφει λογοτεχνικές κριτικές και άλλα κείμενα σε περιοδικά και εφημερίδες. Έχει κυκλοφορήσει επτά ποιητικές συλλογές, μία με πεζά, δύο τόμους με κείμενά του για το έργο άλλων ποιητών, δύο μονογραφίες (για το ποδόσφαιρο στην ελληνική ποίηση και για το έργο του Τάσου Λειβαδίτη), ενώ έχει επιμεληθεί βιβλία γύρω από την ποίηση. Το 1996 τιμήθηκε με το "Βραβείο Καβάφη" στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το 1999 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του "Μη σκεπάζεις το ποτάμι", η οποία, στη συνέχεια, ήταν υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Αριστείο του 2000. Σε μετάφραση Michel Volkovitch εκδόθηκε στα γαλλικά μια επιλογή από όλες τις ποιητικές συλλογές του με τον γενικό τίτλο "Ne recouvre pas la riviere" (εκδ. Desmos/ "Cahiers grecs", Paris 2000). Το 2011 τιμήθηκε και πάλι με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, για τη συλλογή του "Κρυφός κυνηγός", και με το βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων από το 1982, ενώ στο διάστημα 1984-1986 διετέλεσε μέλος του διοικητικού της συμβουλίου.

Η Μάρω Δούκα, από τις σημαντικότερες συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας, γεννήθηκε το 1947 στα Χανιά. Το 1966 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου έκτοτε ζει. Αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1974, με τις νουβέλες "Η πηγάδα", "Κάτι άνθρωποι". Έχει εκδώσει συνολικά τρεις νουβέλες, δύο συλλογές διηγημάτων, δέκα μυθιστορήματα, δύο δοκίμια "Ο πεζογράφος και το πιθάρι του" (1992), "Τίποτα δεν χαρίζεται" (2016), ενώ το 2005 εξέδωσε τη μαρτυρία "Τα μαύρα λουστρίνια" στο πλαίσιο της σειράς "Η κουζίνα του συγγραφέα" των εκδόσεων "Πατάκη". Έχει τιμηθεί με το Βραβείο "Νίκος Καζαντζάκης" του Δήμου Ηρακλείου για το μυθιστόρημα "Αρχαία σκουριά" με το Β' Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημα "Πλωτή πόλη" και με το Βραβείο Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το μυθιστόρημα "Αθώοι και φταίχτες", για το οποίο επίσης τιμήθηκε με το Βραβείο Balkanika και το Βραβείο "Καβάφη". Για το μυθιστόρημα "Έλα να πούμε ψέματα" έχει τιμηθεί με το βραβείο "Νίκος Θέμελης" του ηλεκτρονικού περιοδικού "Αναγνώστης". Της απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το 2019, για τη συνολική της προσφορά στα Γράμματα. Διηγήματα και μυθιστορήματα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Σήμερα, τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις "Πατάκη".

Κινηματογραφίστρια του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, συγγραφέας, σεναριογράφος και κριτικός κινηματογράφου, η Φρίντα Λιάππα γεννήθηκε στη Μεσσήνη το 1948, όπου τελείωσε τις γυμνασιακές της σπουδές. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών -οι σπουδές της διακόπηκαν, όμως, το 1968 λόγω της σύλληψής της από τη δικτατορία και της διαγραφής της από το Πανεπιστήμιο, και ολοκληρώθηκαν το 1974-, και στο London Film School. Εργάστηκε σαν σκριπτ στην ταινία "Το προξενιό της Άννας" του Παντελή Βούλγαρη, το 1972, ενώ παράλληλα ετοιμαζόταν να γυρίσει την πρώτη της ταινία μικρού μήκους. Διετέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Σύγχρονος Κινηματογράφος" μεταξύ 1974-76, στο οποίο συνέχισε να γράφει κριτικές ως το 1980. Σκηνοθέτησε τις ταινίες: "Μετά σαράντα μέρες" (μικρού μήκους, 1972), "Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις" (μικρού μήκους, 1977), "Απεταξάμην" (μικρού μήκους, 1980), "Οι δρόμοι της αγάπης είναι νυχτερινοί" (1981, βραβεία πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, γυναικείας ερμηνείας, φωτογραφίας και μοντάζ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και βραβείο της ΠΕΚΚ), "Το νερό της βροχής" (1983, τηλεταινία, βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Μ. Καραγάτση), "Ήταν ένας ήσυχος θάνατος" (1986, βραβεία γυναικείας ερμηνείας, φωτογραφίας, μοντάζ, ήχου και ειδικών εφέ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και βραβείο CIGA στο Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν), "Τα χρόνια της μεγάλης ζέστης" (1991), καθώς και πολλά τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο της εκπομπής της ΕΡΤ "Παρασκήνιο" ("Ελεύθερο Θέατρο", "Δημήτρης Μητροπάνος", "Ζωή Λάσκαρη", "Μαίρη Λίντα", "Ιωάννα Γεωργακοπούλου", "Δήμητρα Γαλάνη", "Ρεμπέτικη Κομπανία", "Εκκλησιάζουσες του Μίνου Βολανάκη", "Θερινά σινεμά", "Κώστας Καρυωτάκης", "Μαρία Πολυδούρη", κ.ά.) Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1966 με ποιήματά της που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό των φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής "Αργώ". Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές "Λυρικός επίλογος της οδού Πατησίων" (1980), "Τα ήσυχα ποιήματα και τα κυνηγετικά σκυλιά" (1981), "1964-1988" (1991), η συλλογή διηγημάτων "Η μυστηριώδης ασθένεια" (1985) και το μυθιστόρημα "Ερωτηίδος μάρτυρος" (1990, β' έκδοση 1993). Πέθανε στην Αθήνα στις 28 Νοεμβρίου 1994, σε ηλικία 46 ετών, μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο.

Ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε stage κινηματογράφου δίπλα στον ιδρυτή της Γαλλικής Ταινιοθήκης Ανρί Λανγκλουά, στο Παρίσι, την εποχή της νουβέλ βαγκ και του περιοδικού "Cahiers du Cinema", του Ζ. Ζενέ, του Σ. Μπέκετ και του Ε. Ιονέσκο στο θέατρο και των Μπαρτ, Φουκό, Λακάν και Ντεριντά στο προσκήνιο της γαλλικής σκέψης. Κινηματογράφησε και συμμετείχε σε ταινίες ντοκιμαντέρ. Υπήρξε μέλος της κινηματογραφικής λέσχης του "Άστυ" που ιδρύθηκε το 1950 από την ΕΚΚΑ, από την Ελένη Βλάχου, τον Μάριο Πλωρίτη και την Αγλαΐα Μητροπούλου-ψυχή της όλης προσπάθειας. Αργότερα εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου σε διάφορα περιοδικά, στην "Καθημερινή", στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση ("Κινηματογραφική λέσχη" της ΕΡΤ). Μεταξύ 1993-2004 διετέλεσε Eιδικός Σύμβουλος Kινηματογραφίας του Yπουργού Πολιτισμού. Έχει γράψει εκατοντάδες άρθρα και μελέτες σε συλλογικά βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και κινηματογραφικά λήμματα σε εγκυκλοπαίδειες.

Η Ορσαλία-Ελένη Κασσαβέτη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε ελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στις Πολιτισμικές Σπουδές (ΕΜΜΕ-ΕΚΠΑ), στην Ιστορία και τη διδακτική της (ΕΚΠΑ-ΠΤΔΕ, κατεύθυνση: Λαογραφία και Πολιτισμός) και στο τμήμα ΕΜΜΕ εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή της με θέμα τη βιντεο-κουλτούρα της δεκαετίας του 1980. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει τη μονογραφία "Η ελληνική βιντεοταινία (1985-1990). Ειδολογικές, κοινωνικές και πολιτισμικές διαστάσεις" (Αθήνα: Ασίνη, 2014) και συμμετοχές σε ελληνικούς και ξενόγλωσσους συλλογικούς τόμους κι επιστημονικά περιοδικά. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από τις Πολιτισμικές Σπουδές , τη δημοφιλή κουλτούρα (κινηματογράφος, τηλεόραση, μουσική) και τον λαϊκό πολιτισμό, τη θεωρία των δημοφιλών κινηματογραφικών ειδών και την Οπτική Εθνογραφία. Έχει πραγματοποιήσει μεταδιδακτορική έρευνα στο τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και στο Πανεπιστήμιο Πατρών και συνεργάζεται ως ερευνήτρια με το ΠΤΔΕ. Είναι διδάσκουσα στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και μέλος ΣΕΠ στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.