Χριστουγεννιάτικο δείπνο

Αμερικανός ποιητής, μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και δημοσιογράφος. Πολυγραφότατος, παρά τη σύντομη ζωή του, έγραψε ακολουθώντας την παράδοση του ρεαλισμού, το έργο του, ωστόσο, παρουσιάζει τα πρώτα ψήγματα νατουραλισμού και ιμπρεσιονισμού, εξ ου και η κριτική τον αναγνώρισε ως έναν από τους πλέον καινοτόμους συγγραφείς της γενιάς του. Σημαντικότερα πεζογραφικά έργα του θεωρούνται τα "Maggie: A girl of the streets" (Μάγκι: Ένα κορίτσι του δρόμου), "Open boat" (Βάρκα στο πέλαγος), "The Blue Hotel" (Το μπλε ξενοδοχείο), αλλά κυρίως το "Κόκκινο παράσημο ανδρείας" που θεωρείται και το αριστούργημά του. Δημοσιογράφος και πολεμικός ανταποκριτής - μεταξύ άλλων κάλυψε τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, έγραψε μάλιστα και το μυθιστόρημα "Active service" με βάση τις εμπειρίες του στην Ελλάδα - ταξιδευτής, μποέμ και με ασθενική υγεία, ο Κρέιν θα εγκατασταθεί προς το τέλος της ζωής του στην Αγγλία όπου θα συνδεθεί φιλικά με τον Τζόζεφ Κόνραντ, τον Φορντ Μάντοξ Φορντ, τον Χ. Τζ. Γουέλς, τον Χένρι Τζέιμς και άλλους και θα πεθάνει εκεί στα είκοσι εννιά του μόλις χρόνια, αφήνοντας πίσω του ένα έργο μεγάλης στυλιστικής λεπτότητας και ψυχολογικού βάθους.

Αμερικανός συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1783 και θεωρείται ο πατέρας της αμερικανικής λογοτεχνίας. Σπούδασε νομικά, αλλά σύντομα εγκατέλειψε το επάγγελμα του δικηγόρου και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Ταξίδεψε σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, όπου και έζησε περίπου 17 χρόνια (1815-32). Το έργο του χαρακτηρίζεται από μιαν αναζήτηση για το παραδοσιακό, το ρομαντικό και το γραφικό στοιχείο. Το ύφος του είναι ήπιο και χιουμοριστικό. Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι: "Το βιβλίο με τα σκιαγραφήματα" (1819), "Η ιστορία της ζωής και των ταξιδιών του Χριστόφορου Κολόμβου" (1828), "Η ζωή του Τζορτζ Ουάσιγκτον" (1855). Πέθανε το 1859.

Ο Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον (Robert Louis Stevenson) γεννήθηκε στο Εδιμβούργο στις 13 Νοεμβρίου του 1850. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια αυστηρών αρχών και σπούδασε μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Αργότερα τελείωσε και τη Νομική Σχολή, αλλά σύντομα τον κέρδισε η λογοτεχνία- απαρνήθηκε τον καλβινισμό της αστικής του οικογένειας και ακολούθησε τη ζωή των μποέμ. Έγραψε μυθιστορήματα, ποιήματα, δοκίμια, επιστολές ταξιδιωτικά και παιδικά βιβλία. Σ' όλη του τη ζωή ταξίδευε -συχνά για λόγους υγείας- για να καταλήξει τελικά στους Τροπικούς, στη Σάμοα, όπου συνέχισε το συγγραφικό του έργο. Οι ιθαγενείς τον λάτρευαν και τον αποκαλούσαν Tusitala (ο παραμυθάς). "Το νησί των θησαυρών" (1883) ξεκίνησε σαν απλός χάρτης που θα μπορούσε να διασκεδάσει τα παιδιά. Άλλα γνωστά έργα του είναι: "Η παράξενη ιστορία του Δόκτορα Τζέκιλ και του κυρίου Χάιντ" (1886), "Η απαγωγή" (1886) και "Ο αφέντης του Μπάλαντρε" (1889). Πέθανε ξαφνικά στις 3 Δεκεμβρίου του 1894, στο ζενίθ της δημιουργικής του πορείας.

Ο Χένρυ Τζαίημς γεννήθηκε το 1843 στη Νέα Υόρκη, αλλά οι γονείς του κατάγονταν από την Ιρλανδία και τη Σκοτία. Ο πατέρας του ήταν διαπρεπής θεολόγος και φιλόσοφος, κι ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Γουίλιαμ, διέπρεψε επίσης στο χώρο της φιλοσοφίας. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη κι αργότερα στο Λονδίνο, το Παρίσι και τη Γενεύη, και μπήκε στη νομική σχολή του Χάρβαρντ το 1862. Το 1865 άρχισε να δημοσιεύει κριτικές και διηγήματα σε αμερικανικά περιοδικά. Το 1875, έπειτα από δύο ταξίδια στην Ευρώπη, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έμεινε ένα χρόνο. Εκεί γνώρισε τον Φλωμπέρ, τον Τουργκένιεφ και άλλες προσωπικότητες της λογοτεχνίας. Τον επόμενο χρόνο πήγε στο Λονδίνο, όπου επιδόθηκε σε έντονη κοσμική ζωή. Το 1898 έφυγε από το Λονδίνο και εγκαταστάθηκε οριστικά στο Σάσεξ. Πέθανε στις αρχές του 1916 στο Λονδίνο.

Ο Έρνεστ Μίλερ Χέμινγουαίη γεννήθηκε το 1899 στο Oak του Ιλινόις. Από τα παιδικά του χρόνια γνώρισε το πάθος των ταξιδιών που σημάδεψε τη ζωή και το συγγραφικό του έργο. Το 1917 ο Χέμινγουαίη προσλήφθηκε ως ρεπόρτερ στην εφημερίδα Αστέρας του Κάνσας Σίτυ. Τον επόμενο χρόνο δέχτηκε να πάει ως εθελοντής οδηγός ασθενοφόρου στο ιταλικό μέτωπο, όπου πληγώθηκε άσχημα και παρασημοφορήθηκε δύο φορές. Γύρισε στις Η.Π.Α. το 1919 και παντρεύτηκε το 1921. Το 1922 ήταν ανταποκριτής στο ελληνοτουρκικό μέτωπο και δύο χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία για να αφιερωθεί στη λογοτεχνία. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ανανέωσε τις πρώιμες φιλίες του με αμερικανούς αυτοεξόριστους, όπως τον Έζρα Πάουντ και τη Γερτρούδη Στάιν. Η ενθάρρυνση και το ενδιαφέρον που έδειξαν για τα κείμενά του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ύφους του Χέμινγουαίη. Τα δύο πρώτα βιβλία του ήταν οι "Τρεις ιστορίες και δέκα ποιήματα" και το "Στον καιρό μας" (1925). Ευρύτερα, όμως έγινε γνωστός με τη σατιρική νουβέλα "Οι χείμαρροι της άνοιξης" (1926), με την οποία και καθιερώθηκε. Η διεθνής του φήμη επιβεβαιώθηκε με τα επόμενα τρία βιβλία του : "Φιέστα" (1926), "Άντρες χωρίς γυναίκες" (1927) και "Αποχαιρετισμός στα όπλα" (1929). Αναμίχθηκε με πάθος στις ταυρομαχίες, "Θάνατος στο απομεσήμερο" (1932), στο κυνήγι άγριων ζώων στην Αφρική, "Οι πράσινοι λόφοι της Αφρικής" (1935), και στο ψάρεμα στην ανοιχτή θάλασσα, "Ο γέρος και η θάλασσα" (1952). Στο κλασικό μυθιστόρημα "Για ποιον χτυπά η καμπάνα" (1940) καταγράφονται οι εμπειρίες του από την παραμονή του στην Ισπανία κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Το άμεσο και φαινομενικά απλό ύφος της γραφής του δημιούργησε ολόκληρες γενιές μιμητών, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα, ενώ η αναγνώριση της θέσης του στην παγκόσμια λογοτεχνία ήλθε το 1954, όταν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ. Ο Χέμινγουαίη αυτοκτόνησε το 1961 στο Αϊντάχο.

Ο Σάμιουελ Λόνγκχορν Κλέμενς, που έγινε γνωστός σ' όλο τον κόσμο ως Μαρκ Τουέιν, γεννήθηκε το 1835 και μεγάλωσε στο παραποτάμιο λιμάνι Χάνιμπαλ, στο Μιζούρι. Σε ηλικία δώδεκα χρόνων εγκατέλειψε το σχολείο ψάχνοντας για δουλειά. Εργάστηκε ως καπετάνιος σε ατμόπλοιο, τυπογράφος, στρατιώτης, χρυσοθήρας, εργάτης ορυχείων και ανταποκριτής στις Δυτικές Πολιτείες. Οι εμπειρίες του τον πλούτισαν με μια βαθιά γνώση των ανθρώπων, καθώς και με την ικανότητα να χειρίζεται τις διαλέκτους τους και να κατανοεί τα έθιμά τους. Με το βιβλίο του "Ο περίφημος βάτραχος της Καλαβέρας" (1865) κέρδισε το ενδιαφέρον των συμπολιτών του και με το "Οι Αφελείς Ταξιδεύουν" ενίσχυσε τη φήμη του. Αλλά μόνο με το μυθιστόρημά του "Η Ζωή στο Μισισιπή" που έγραψε το 1883, και με τις "Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν" το 1884, αναγνωρίστηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Αμερικής. Προς το τέλος της ζωής του, κυνηγημένος από προσωπικές δυσκολίες και οικονομικά προβλήματα, ο Τουέιν έχασε την αισιοδοξία του, με αποτέλεσμα μόνο οι ιστορίες "Ο άνθρωπος που διέφθειρε τον Χάντλμπουργκ" και "Ο μυστηριώδης ξένος" (που εκδόθηκε μετά το θάνατό του, το 1916) να είναι αντάξιες του μεγάλου ταλέντου του.

Άγγλος μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας που διακρίνεται για το πηγαίο καταλυτικό χιούμορ του. Γεννήθηκε το 1859 στο Στάφορντ. Εργάστηκε κατά διαστήματα ως υπάλληλος σιδηροδρόμων, διευθυντής σχολείου, ηθοποιός και δημοσιογράφος. Ανάμεσα στα έργα του συγκαταλέγονται τα: "Οι νωχελικές σκέψεις ενός αργόσχολου" (1889), "Τρεις άντρες σε μια βάρκα" (1889) που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Έγραψε επίσης: "Μπάρμπαρα" (1886), "Δεσποινίς Χομπς" (1899), "Ο μεγάλος Γκέιμπλ" (1914), κ.ά. Πέθανε το 1927 στο Νορθάμπτον.

O Τζακ Λόντον γεννήθηκε το 1876 στο Σαν Φρανσίσκο, εξώγαμο τέκνο της Φλώρας Γουέλμαν και ενός περιπλανώμενου αστρολόγου, του Γουίλιαμ Χένρυ Τσέηνυ. Την ίδια χρονιά, η μητέρα του παντρεύτηκε τον Τζων Λόντον, χήρο με δύο κόρες, που έδωσε στο εξώγαμο αγόρι το επώνυμό του και το όνομα Τζων Γκρίφιθ. Το 1891 ο Τζακ Λόντον άφησε το σχολείο και έπιασε δουλειά σε εργοστάσιο, το 1892 υπηρέτησε αξιωματικός στην ακτοφυλακή του Σαν Φρανσίσκο, και το 1893, έπειτα από έξι μήνες ταξίδι στον Ειρηνικό με τη σκούνα Σόφι Σάδερλαντ, κέρδισε το πρώτο βραβείο μιας τοπικής εφημερίδας "για το καλύτερο περιγραφικό άρθρο" με θέμα έναν τυφώνα στις ακτές της Ιαπωνίας. Το 1895 επιστρέφει στο σχολείο, και το 1896 μπαίνει στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ, όπου μένει μόνο ένα εξάμηνο. Τα δύο επόμενα χρόνια τον βρίσκουν στην Αλάσκα, απ' όπου αρχίζει να ασχολείται επαγγελματικά με το γράψιμο. Το 1902 περνά από το Λονδίνο, αλλά το 1904 τον βρίσκει στις θάλασσες της Κορέας και της Ιαπωνίας, ανταποκριτή του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου. Λίγο αργότερα (1906) θα γίνει ανταποκριτής ενός άλλου συγκλονιστικού γεγονότος: του σεισμού που ισοπεδώνει το Σαν Φρανσίσκο. Τα επόμενα χρόνια περνούν με γράψιμο και ταξίδια στη Χαβάη, στην αποικία των λεπρών του Μολοκάι, στην Ταϊτή, στα νησιά Φίτζι, αλλά και στη Βόρειο Καλιφόρνια, πάνω σε άμαξα με τέσσερα άλογα. Όλα τα σπουδαία έργα του γεννιούνται καθ' οδόν, μαζί με πολύ ποτό και τροπικές αρρώστιες, ώσπου το 1916 πεθαίνει από ουραιμία, σύμφωνα με την ιατρική γνωμάτευση της εποχής, ενώ η εκδοχή της αυτοκτονίας ανακινείται είκοσι δύο χρόνια αργότερα από τον Ίρβινγκ Στόουν. Λίγο πριν την ίδια χρονιά, έχει παραιτηθεί από το Σοσιαλιστιικό Κόμμα "επειδή έχει πια χάσει την αγωνιστική του φλόγα και δεν ασχολείται διόλου με την πάλη των τάξεων".

O Τζων Aπντάικ (1932-2009) γεννήθηκε στο Σίλινγκτον της Πενσιλβανίας. Σπούδασε στο Χάρβαρντ και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Ράσκιν της Oξφόρδης, στην Αγγλία. Από το 1955 ως το 1957 υπήρξε συνεργάτης της εφημερίδας "The New Yorker", όπου δημοσίευσε διηγήματα, ποιήματα και βιβλιοκριτικές. Μετά το 1957 εγκαταστάθηκε οριστικά στη Μασαχουσέτη. Έγινε γνωστός ως ο συγγραφέας του καθημερινού αμερικανού της μεσαίας τάξης, με το μυθιστόρημά του "Rabbit, Run", το 1960, με ήρωα έναν 26χρονο πρώην παίκτη του μπάσκετ στο Λύκειο, τον Harry 'Rabbit' Angstrom, και τις προσπάθειές του να ξεφύγει από έναν συμβατικό γάμο και τη ρουτίνα μιας δουλειάς που δεν τον ενδιαφέρει. Ο ίδιος ήρωας εμφανίζεται και στα επόμενα βιβλία της τετραλογίας, "Rabbit Redux", 1971, "Rabbit is Rich", 1981, "Rabbit at Rest", 1990, καθώς και στο "Rabbit Remembered", 2001, από τα οποία το δεύτερο και το τρίτο τιμήθηκαν με το βραβείο Pulitzer. Ο Απντάικ εξέδωσε, συνολικά, περισσότερα από εξήντα βιβλία, μεταξύ των οποίων είκοσι οκτώ μυθιστορήματα -με τελευταίο τον "Τρομοκράτη"/"Terrorist", το 2006-, δεκατέσσερις συλλογές διηγημάτων, δέκα βιβλία με δοκίμια κριτικής και προσωπικά κείμενα και δέκα ποιητικές συλλογές. Τα μυθιστορήματά του τιμήθηκαν με τα βραβεία Πούλιτζερ, Εθνικό Βραβείο Βιβλίου, Βραβείο Αμερικανικού Βιβλίου και Εθνικό Βραβείο Βιβλιοκριτικών, ενώ το μυθιστόρημά του "Οι μάγισσες του Ίστγουικ" (1984), μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Τζορτζ Μίλερ το 1987 -με πρωταγωνιστές τους Τζακ Νίκολσον, Σερ, Μισέλ Πφάιφερ και Σούζαν Σάραντον- και διασκευάστηκε σε μιούζικαλ για το θέατρο. Πέθανε στο Ντάνβερς της Μασαχουσέτης τον Ιανουάριο του 2009, σε ηλικία 76 ετών, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα.

Ουαλός ποιητής, πεζογράφος, σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Σουόνσι της Ουαλίας στις 27 Οκτωβρίου 1914, σ' ένα περιβάλλον που σημαδεύτηκε από εντάσεις ανάμεσα στην αγγλόφωνη και την τοπική κουλτούρα, παρά το ότι ο ίδιος δεν διδάχθηκε ποτέ ουαλικά. Δημοσίευσε ποιήματά του στα αγγλικά, για πρώτη φορά, στην εφημερίδα "Sunday Referee", στη στήλη "Poet's Corner", τo 1933. Η βράβευσή τους οδήγησε τον εκδότη της Victor Neuburg, την επόμενη χρονιά, να τα τυπώσει σε 250 δεμένα αντίτυπα με τίτλο "18 Ποιήματα". Το 1937 ο Dylan Thomas παντρεύτηκε την Caitlin Macnamara, με την οποία έμελλε να αποκτήσει τρεις γιους. Το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο Laugharne της Ουαλίας. Το 1936 εκδόθηκε η δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο "25 Ποιήματα" και το 1940 η συλλογή διηγημάτων "Πορτραίτο του καλλιτέχνη ως νεαρού σκύλου". Εκτός από ποιήματα, ο Dylan Thomas έγραψε διηγήματα, σενάρια για τον κινηματογράφο (Strand Films) και το ραδιόφωνο (BBC), καθώς και το ραδιοφωνικό θεατρικό έργο "Under Milkwood" ("Κάτω από το γαλατόδασος", ελλ. εκδ. Ερμείας, μετάφραση Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ), που παίζεται μέχρι σήμερα. Το 1953, σε ηλικία 39 ετών, με υγεία φθαρμένη από το αλκοόλ, κατά τη διάρκεια του τέταρτου κύκλου διαλέξεών του στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Dylan Thomas κατέρρευσε στο ξενοδοχείο του στη Ν. Υόρκη. Πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 1953, στο νοσοκομείο St Vincent's και η σωρός του μεταφέρθηκε και τάφηκε στην πατρίδα του. Τα έργα του περιλαμβάνουν: "The Map of Love", 1939, "The World I Breathe", 1939, "Portrait of the Artist as a Young Dog", 1940, "New Poems", 1943, "Deaths and Entrances", 1946, "Collected Poems, 1934-1952", 1952, "The Doctors and the Devils", 1953. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν τα: "Under Milkwood", 1954, "Quite Early one Morning", 1954, "Adventures in the Skin Trade and Other Stories", 1955 (ελλ: το ημιτελές μυθιστόρημα "Περιπέτειες στο εμπόριο δέρματος", μετ. Γιώργου Μπλάνα, εκδ. Ροές), και τα διηγήματα "A Prospect of the Sea", 1955 (ελλ: "Προοπτική της θάλασσας", μετ. Μιράντας Σταυρινού, εκδ. Πλέθρον). Ποιήματα του Ντύλαν Τόμας έχουν αποδώσει στα ελληνικά ο Γιώργος Μπλάνας ("Το χρώμα της λαλιάς", εκδ. Ερατώ, 2003, "Κι ο θάνατος δεν θα 'χει εξουσία", εκδ. Ελ. Τύπος, 1989), η Λύντια Στεφάνου ("Ποιήματα", εκδ. Ερμείας, 1982), ο Νάνος Βαλαωρίτης ("Ποιήματα", περιοδικό "Νέα Συντέλεια", 2004), και οι Τ. Πορφύρης και Στ. Ροζάνης ("Ποιήματα", εκδ. Πανδώρα). Όπως σημειώνει η μεταφράστρια Μιράντα Σταυρινού: "Το συγγραφικό έργο του Ντύλαν Τόμας χαρακτηρίζεται από μια ιδιομορφία που διαφοροποιεί το γράψιμό του σε τέτοιο βαθμό, ώστε ν' αχρηστεύει a priori κάθε απόπειρα σύγκρισής του με το έργο άλλων συγχρόνων του. Όταν στη δεκαετία του 1930 ο σουρεαλισμός ήταν ακόμα η πρωτοπορία στην παγκόσμια λογοτεχνία, ο Τόμας επινόησε νέες λειτουργικές σχέσεις στη λογοτεχνική γλώσσα. Από τα πρώτα αυτοβιογραφικά του διηγήματα έφτασε σταδιακά στη δραματική αντικειμενικότητα της μεταγενέστερης πρόζας και ποίησής του, όπως αναφέρει εύστοχα ο Κ. Φράιερ. Δαιμονικά ποιητική φύση, ο Τόμας ανέσυρε τη λέξη απ' την φθορά της καθημερινής τριβής και την τοποθέτησε σ' ένα συμβολικό εννοιολογικό επίπεδο που επεκτείνεται στο μεταφυσικό όραμα. Ο Ντ. Τόμας παίζει με τις λέξεις, συνδυάζει απαράμιλλα την καθομιλουμένη με την αρχαΐζουσα, εμφυτεύοντας ανάμεσά τους λέξεις ιδιωματικές, αργκό. Οι πυκνά εναλλασσόμενες εικόνες, οι μεγάλες παράγραφοι που τις διατρέχει μια ανάσα, η ιδιόρρυθμη χρήση του συντακτικού, ο πλούτος των συνηχήσεων, η επινόηση λέξεων, τα λογοπαίγνια, η εσκεμμένη κρυπτικότητα των λέξεων, η μουσική ροή της έκφρασής του, μαρτυρούν έναν εξουθενωτικό λογοπλάστη που αναζητά, "πιέζει και πλάθει" τη λέξη, για να της προσδώσει τελικά μία επιλογή νοηματική, ένα φάσμα συγκινησιακών και μεταφυσικών σημασιοδοτήσεων. Ο Ντ. Τόμας θεωρείται σήμερα μια από τις πιο εξέχουσες μορφές της σύγχρονης πεζογραφίας και ποίησης. Ο κριτικός J. W. Lambert έγραψε στους Sunday Times ότι "... ο Ντ. Τόμας καθιερώθηκε ως καλλιτέχνης που κατόρθωσε να δημιουργήσει ποίηση σε μορφή πρόζας".

Άγγλος ποιητής, κριτικός και φιλόσοφος (Ottery St Mary, Devonshire, 1772 - Highgate, Λονδίνο, 1834). Το έργο "Λυρικές μπαλλάντες" ("Lyrical Ballads"), 1798, που έγραψε μαζί με τον Ουίλιαμ Ουέρντσγουορθ, θεωρείται ότι εγκαινιάζει το κίνημα του ρομαντισμού στην Αγγλία. Μεταξύ 1798-1799 έμαθε γερμανικά και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Gottingen, ενδιαφερόμενος για τη φιλοσοφία του Kant. Προς το τέλος της ίδιας χρονιάς ερωτεύτηκε τη Sara Hutchinson, αδελφή της μέλλουσας γυναίκας του Ουέρντσγουορθ, στην οποία αφιέρωσε το ποίημα: "Dejection: An Ode", 1802. Στα 1809-1810 διηύθυνε μαζί της την πολιτική και λογοτεχνική επιθεώρηση "The Friend", και λίγο αργότερα αναγνωριζόταν ως ο μεγαλύτερους από τους σαιξπηρικούς κριτικούς της εποχής του. Την ίδια εποχή, οι έντονοι ρευματικοί πόνοι από τους οποίους υπέφερε τον έκαναν οπιομανή, και άρχισε να σκέφτεται την αυτοκτονία. Τελικά βρήκε καταφύγιο στο Highgate, σε μια περιοχή κοντά στο Λονδίνο, στο σπίτι του γιατρού James Gillman, ενώ η φήμη του μεγάλωνε μεταξύ των νεότερων ρομαντικών. Το 1824 εκλέχτηκε μέλος της Royal Society of Literature. Άλλα έργα του είναι: "Poems on Various Subjects", 1796, "Poems", 1797, "Christabel" (ημιτελές), 1816, "Kubla Khan" (ημιτελές), 1816, "Sibillyne Leaves", 1817, "Biographia Literaria", 1817.

Ο G. K. Chesterton (1874-1936) γεννήθηκε στο Λονδίνο και πέθανε στο Beaconsfield του Μπάκινχαμσαϊρ. Πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στο St Paul's School, όπου, παρ' όλες τις προσπάθειές του να παραμείνει διακριτικά αφανής, ξεχώρισε από πολύ μικρός για τις λογοτεχνικές του επιδόσεις. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας στο University College του Λονδίνου και εικονογράφησης στο Slade School of Art, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του· εκεί συνάντησε τον Ernest Hodder-Williams, ο οποίος τον παρότρυνε να ασχοληθεί με την κριτική βιβλίων για λογαριασμό του Bookman. Έτσι ξεκίνησε την καριέρα του ως μυθιστοριογράφος. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου (πεζογραφία, ποίηση, θέατρο, πολιτικό και θεολογικό δοκίμιο, λογοτεχνική κριτική), και άσκησε -με τη μυθοπλασία και την ειρωνία του- έντονη κοινωνική κριτική. Εκτός από τους πέντε τόμους αστυνομικών ιστοριών με ήρωα τον Πατέρα Μπράουν ("The Innocence of Father Brown", 1911, "The Wisdom of Father Brown", 1914, "The Incredulity of Father Brown", 1926, "The Secret of Father Brown", 1927 και "The Scandal of Father Brown", 1935), γνωστότερα έργα του είναι: "The Napoleon of Notting Hill" ("Ο Ναπολέων του Νότινγκ Χιλ", 1904), "The Man Who Was Thursday" ("Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", 1908), η μελέτη του για τον Ντίκενς, "Charles Dickens: A Critical Study" (1906), τα δοκίμιά του "Orthodoxy" (1908) και "The Everlasting Man" (1925), κ.ά.

Ο Ναθάνιελ Χόθορν (1804-1864) είναι ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους της αμερικάνικης λογοτεχνίας, ο οποίος ανέδειξε με τη λεπτή και διεισδυτική γραφή του τις σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης φύσης. Η πρώτη του συγγραφική επιτυχία θα σημειωθεί το 1837 με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων "Twice-Told Tales", η οποία όμως δεν είναι αρκετή για να συντηρηθεί και θα αναγκαστεί να δεχθεί μια θέση ως τελωνειακός υπάλληλος, αρχικά στη Βοστόνη και αργότερα στο Σάλεμ. Το 1850 εκδίδεται το "Άλικο γράμμα" το οποίο θα γνωρίσει θερμή υποδοχή και θα καταξιώσει το συγγραφέα. Θα ακολουθήσουν τα μυθιστορήματα: "The House of the Seven Gables" ("Το σπίτι με τα εφτά αετώματα"), 1851, "The Blitheday Romance", 1852. Toν Μάρτιο του 1853 θα διοριστεί πρόξενος των ΗΠΑ στο Λίβερπουλ, όπου θα ζήσει για τέσσερα χρόνια. Θα επιστρέψει στη Μασαχουσέτη το 1860, οπότε και θα εκδοθεί το μυθιστόρημά του "The Marble Fawn". Πέθανε στις 19 Μαΐου του 1864 στο Πλίμουθ του Νιου Χαμσάιρ.