Όταν ο κόκκορας λαλούσε στο σκοτάδι…

Ανθολογία αναρχικών κειμένων 1971-1978

0 out of 5

23.69

Κωδικός Προϊόντος: 9789607280510
Προβολη καλαθιου

Συγγραφέας: Συλλογικό Έργο

Εκδότης: Βιβλιοπέλαγος

Ημερ. Έκδοσης: 01/12/2018

Σειρές: Ιστορία: Πλους

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Ας εντυπωθεί επίσης στο νου του αναγνώστη το σημαντικότερο: πως αυτά τα κείμενα είναι όλα γραμμένα από ανθρώπους, οι οποίοι πίστευαν στην κατάργηση όλων των διαχωρισμών και που για πρώτη φορά πιάνουν την πένα, για να κάνουν πράξη ακριβώς αυτό, να καταργήσουν το διαχωρισμό ανάμεσα σ αυτούς που γράφουν και σ εκείνους που δεν γράφουν και κατ επέκταση το διαχωρισμό ανάμεσα σε καθοδηγητές και καθοδηγούμενους.

Δεν παραθέτω κείμενα ανούσια, ξύλινα, κοινότοπα, κείμενα της μιας και μόνο χρήσης, κείμενα που επαναλαμβάνουν βασικές αρχές, αλήθειες έστω, ή εκφράζουν οργή και αγανάκτηση, αναμφίβολα δίκαιες, δίχως όμως να αναζητούν καινούργια μονοπάτια στο λόγο και στη σκέψη, απλώς και μόνο για να αναπαραστήσω στο χαρτί την πραγματικότητα και τον μέσο όρο ενός κινήματος, το οποίο μάλιστα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στράφηκε ενάντια στην πραγματικότητα και τους μέσους όρους.
Επιπλέον, με μια τέτοια παράθεση κειμένων θα πρόδιδα το περιεχόμενο της ανθολογίας, αφού το αναρχικό κίνημα μπορεί να κατηγορηθεί -και έχει κατηγορηθεί- για τα πάντα εκτός από έλλειψη φαντασίας.

Μ. Π.

Συγγραφεας: Κατσαρός Μιχάλης, Νόλλας Δημήτρης, Μαρωνίτης Ν. Δημήτρης, Λυκιαρδόπουλος Γεράσιμος, Στίνας Α., Καραπλής Βασίλης, Τριανταφύλλου Η. Κωστής
Επιμέλεια: Πρωτοψάλητς Μιχαήλ
Σειρές: Ιστορία: Πλους
ISBN: 978-960-7280-51-0

Αριθμός Σελίδων : 552

Διαστάσεις : 24 x 17 cm

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Κατσαρός Μιχάλης

Ο Μιχάλης Κατσαρός (1919-1998) γεννήθηκε στην Κυπαρισσία. Σε νεαρή ηλικία πήρε μέρος σε αριστερές πολιτικές οργανώσεις και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Το 1945 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και έζησε για πολλά χρόνια σε δύσκολες συνθήκες, ασκώντας διάφορα βιοποριστικά επαγγέλματα, όπως ταμίας σε εμπορικό κατάστημα, δημοσιογράφος στον παράνομο Τύπο και υπάλληλος στη ραδιοφωνία. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Θεμέλιο" (1947), "Ποιητική Τέχνη", "Τα Νέα Ελληνικά", "Αθηναϊκά Γράμματα" και "Στόχος" (1950) και το 1975 εξέδωσε το περιοδικό "Σύστημα", όπου δημοσίευε κυρίως δικά του κείμενα. Η πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία σημειώθηκε το 1946, με τη δημοσίευση του ποιήματος "Το Μπαρμπερίνικο καράβι" στο περιοδικό "Ελεύθερα Γράμματα". Tον ίδιο χρόνο δημοσίευσε σε ελεύθερο στίχο το ποίημα "Βγενιώ" στο ίδιο περιοδικό. Το 1949 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Μεσολόγγι". Παντρεύτηκε τη ζωγράφο Κούλα Μαραγκοπούλου. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Μεσολόγγι", 1949, "Κατά Σαδδουκαίων", 1953, "Οροπέδιο", 1956, "Σύγγραμμα", 1975, "Πρόβα και ωδές", 1975, "Ενδύματα", 1977, "Αλφαβητάριο - ποιήματα Α-Ω", 1978, "Ονόματα", 1980, "3Μ+3Μ=6Μ", 1981, "4 μαζινό", 1982, "Μείον ωά", 1985, "Ο πατέρας του ποιητή", 1987, "Κορέκτ, φόβος του ποιητή", 1996, "Εννέα το επτά", 1997, τα δοκίμια "Πας-Λακίς Michelet", 1973, "Σύγχρονες μπροσούρες", 1977-78, "Αυτοκρατορική πραγματικότητα", 1995, "Το κράτος εργοδότης", 1996, και το μυθιστόρημα "Οι συλλέκται της Μονόχρα", 1980. Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και μελοποιήθηκαν από τους Μ. Θεοδωράκη, Γ. Μαρκόπουλο και Α. Κουνάδη. Το "Κατά Σαδδουκαίων" παρουσιάστηκε μελοποιημένο από γερμανό συνθέτη στο "Κουήν Ελίζαμπεθ Χωλ", στο Σάουθ Μπανκ του Λονδίνου (ο αγγλικός τύπος τον παρέβαλε με τους ποιητές Μπρεχτ, Χο Τσι Μινχ και Παντίλα). Πέθανε στην Αθήνα. Για βιογραφικά στοιχεία από τον ίδιο τον ποιητή, βλ. τη συλλογή του "Καζαμία Ελλήνων", Αθήνα, Μανδραγόρας, 1996. Βλ. επίσης Αλέξανδρος Αργυρίου, "Mιχάλης Κατασαρός", στο "Η ελληνική ποίηση· η πρώτη μεταπολεμική γενιά", σ. 374-375. Αθήνα, Σοκόλης, 1982 και χ.σ., "Κατσαρός Μιχάλης", Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985· Για προσέγγιση της ποιητικής του τέχνης βλ. συνέντευξη του ποιητή στον Μισέλ Φάις στο περιοδικό "Διαβάζω", τ. 370, 1/1997, σ.104-119. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.) (Φώτο: Κώστας Ορδόλης)

Νόλλας Δημήτρης

Ο Δημήτρης Α. Νόλλας γεννήθηκε το 1940 στην Αδριανή Δράμας από γονείς Ηπειρώτες. Η οικογένεια του εκτοπίστηκε από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα το 1943. Σπούδασε στην Αθήνα και την Φρανκφούρτη νομικά και κοινωνιολογία, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του καθώς η χρεοκοπία της οικογενειακής επιχείρησης, απ' την οποία αντλούσε το εισόδημά του, τον υποχρέωσε να οδηγηθεί αρκετά νωρίς στην βιοπάλη. Έκτοτε έζησε και εργάστηκε για μεγάλα διαστήματα στην πάλαι ποτέ Δ. Ευρώπη (1962-1975). Έγραψε και ραδιοσκηνοθέτησε παιδικές εκπομπές για το ραδιόφωνο και σκηνοθέτησε για την κρατική τηλεόραση ενημερωτικές εκπομπές (1975-97). Δίδαξε τεχνική σεναρίου στο τμήμα επικοινωνίας του Παντείου Πανεπιστημίου (1993-95). Στην δεκαετία του '80 συνεργάστηκε σε σενάρια κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών με τους σκηνοθέτες Χατζή, Παναγιωτόπουλο, Αγγελόπουλο, Σμαραγδή, Λαμπρινό και Βούλγαρη. Μεταξύ 2004-2007 διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Διακρίσεις: - Ford Foundation Grant (1975-76) - Fullbright Grand για το International Writing Program του Πανεπιστημίου της lowa (1978) - Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1983) - Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1993) - Βραβείο Διηγήματος περιοδικού "Διαβάζω" (1996) - Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τη συλλογή διηγημάτων "Ο παλαιός εχθρός" (2004) - Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (2014) Βιβλία του Δημήτρη Νόλλα: 1. "Νεράιδα της Αθήνας" (νουβέλα), Άμστερνταμ 1974, Επιφάνεια 1975, Νεφέλη 1982, Καστανιώτης 2004 2. "Πολυξένη" (νουβέλα), Αθήνα 1974, Τραμ 1978, Νεφέλη 1982, Καστανιώτης 2004. 3. "Το τρυφερό δέρμα" (διηγήματα), Καστανιώτης 1982, 1984, 1998. 4. "Τα καλύτερα χρόνια" (νουβέλα), Καστανιώτης 1984, 1987. 5. "Το πέμπτο γένος" (νουβέλα), Καστανιώτης 1988. 6. "Ονειρεύομαι τους φίλους μου" (διηγήματα), Καστανιώτης 1990, 1991, 1999. 7. "Ο τύμβος κοντά στη θάλασσα" (μυθιστόρημα), Καστανιώτης 1992, 1994, 2011. 8. "Ο άνθρωπος που ξεχάστηκε" (μυθιστόρημα), Καστανιώτης 1994, 1995. 9. "Τα θολά τζάμια" (διηγήματα), Καστανιώτης 1996, 1997. 10. "Μικρά ταξείδια" (δοκίμια), Καστανιώτης 1998, 1999. 11. "Φωτεινή μαγική" (μυθιστόρημα), Καστανιώτης 2000. 12. "Η Παναγίτσα του μπερντέ" (διήγημα), Μεταίχμιο 2002. 13. "Από τη μια εικόνα στην άλλη" (μυθιστόρημα), Καστανιώτης 2003. 14. "Ο παλαιός εχθρός" (διηγήματα), Καστανιώτης 2004. 15. "Φύλλα καπνού" (δοκίμια), Εστία 2005. 16. "Ναυαγίων πλάσματα" (νουβέλα), Κέδρος 2009. 17. "Ο καιρός του καθενός" (μυθιστόρημα), Καστανιώτης 2010. 18. "Στον τόπο" (διηγήματα), Ίκαρος, 2012. 19. "Το ταξίδι στην Ελλάδα" (μυθιστόρημα), Ίκαρος, 2013. κ.ά. Μεταφράσεις: "Une peau douce: nouvelles".[tr.by]: Francoise Arvanitis. Hatier, 1993. Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ανθολογίες (γερμανικά, αγγλικά, ολλανδικά, σερβικά, τσέχικα και γαλλικά).

Μαρωνίτης Ν. Δημήτρης

Ο Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης (1929-2016) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Γυμνασιακές σπουδές στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Προπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου. Μεταπτυχιακές σπουδές σε πανεπιστήμια της πρώην Δυτικής Γερμανίας με υποτροφία της Humboldt-Stiftung. Διδάκτωρ και εντεταλμένος υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έως το 1967. Απολύεται, συλλαμβάνεται και βασανίζεται από τη στρατιωτική χούντα. Επανέρχεται και παραμένει καθηγητής της ίδιας Σχολής από το 1975 έως το 1996. Επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια της Γερμανίας, Αυστρίας και Κύπρου και των ΗΠΑ. Από το 1994 έως το 2001 πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, στη Θεσσαλονίκη, και στη συνέχεια συντονιστής του προγράμματος "Αρχαιογνωσία και Αρχαιογλωσσία στη Μέση Εκπαίδευση", που εκπονήθηκε από το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας. Έγραψε βιβλία, μονογραφίες, και άρθρα για τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Σοφοκλή, τον Ηρόδοτο, τον Αλκαίο, τη Σαπφώ, που, ενμέρει ή εν όλω, και μετέφρασε. Για τον ίδιο προείχε η μετάφραση της "Οδύσσειας", η πρώτη που συντελέστηκε. Συγχρόνως μελέτησε και δημοσίευσε δοκίμια για μείζοντες νεοέλληνες ποιητές και πεζογράφους (Σολωμό, Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσο, Αλεξάνδρου, Αναγνωστάκη, Πατρίκιο, Σαχτούρη, Σινόπουλο, Χειμωνά, κ.ά.), επιμένοντας σε εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιουλίου 2016, σε ηλικία 87 ετών, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.

Λυκιαρδόπουλος Γεράσιμος

Στίνας Α.

Ψευδώνυμο του κοινωνικού αγωνιστή, τροτσκιστή Σπύρου Πρίφτη (1900-1987). Ο Σπύρος Πρίφτης, που από το 1926 πήρε το ψευδώνυμο Άγις Στίνας, γεννήθηκε το 1900 στο χωριό Σπαρτίλλας της Κέρκυρας από ευκατάστατη οικογένεια. Όπως γράφει ο ίδιος στο "Σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμα" που προτάσσει στον Α΄ τόμο των "Αναμνήσεών" του: "Από παιδί ηλικίας 14-15 χρόνων επηρεάστηκα από τις σοσιαλιστικές ιδέες και στα 18 μου χρόνια αποφάσισα ν' αφιερώσω τον εαυτό μου στο απελευθερωτικό κίνημα της εργατικής τάξης", παραμένοντας στον σκοπό αυτό πιστός και ακλόνητος εξήντα χρόνια κάτω από τη σημαία της σοσιαλιστικής Επανάστασης μέχρι το τέλος της ζωής του. Από τα 18 του χρόνια ήταν ουσιαστικά μέλος του τότε (1918) ιδρυθέντος Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος (ΣΕΚΕ), που το 1923 μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, την ταυτότητα όμως του κόμματος την πήρε τον Μάιο του 1920, αφού τότε συμπλήρωσε τα είκοσί του χρόνια. Τον Ιούλιο του 1931, ο Στίνας συλλαμβάνεται και υποβάλλεται πάνω από δέκα μέρες σε οδυνηρά βασανιστήρια, στα κρατητήρια της Ειδικής Ασφάλειας στην Αθήνα, γιατί θεωρήθηκε ένας από τους οργανωτές της απόδρασης των Χαϊτά και Ευτυχιάδη από τις φυλακές Συγγρού και της διαφυγής τους στο εξωτερικό. Μετά το θόρυβο και τα διαβήματα του Τύπου γι' αυτήν τη μεταχείριση, μεταφέρεται στο Τμήμα Μεταγωγών Πάτρας για να συνέλθει από τις πληγές και τη φάλαγγα και, αργότερα, κλείνεται στις φυλακές Κέρκυρας. Εκεί έχει όλο τον χρόνο να σκεφθεί και να αποφασίσει οριστικά την αποχώρησή του από το κόμμα, η πολιτική του οποίου έρχεται σε πλήρη αντίθεση, όπως πιστεύει, με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της προλεταριακής επανάστασης. Πριν από την αναγνώρισή του, το θέρος του 1930 από τον Τρότσκι, μια ομάδα αποσπάται από τον "Αρχειομαρξισμό". Ένα μέρος απ' αυτούς προσχωρούν αμέσως στο ΚΚΕ, ένα μικρό μέρος προσχωρούν στην τότε ομάδα Πουλιόπουλου "Σπάρτακος" και το τρίτο μέρος των αποκληθέντων "φραξιονιστών" παραμένουν με επικεφαλής τον Μιχαήλ Ράπτη (αργότερα Σπέρο ή Πάμπλο). Με αυτό το τμήμα, και πριν ακόμη διαγραφεί από το ΚΚΕ, έρχεται σε επαφή ο Στίνας και ύστερα από μια κοινή συνδιάσκεψη αποφασίζουν τη συγκρότηση μιας ιδιαίτερης ομάδας με τίτλο Λενινιστική Αντιπολίτευση του ΚΚΕ (ΛΑΚΚΕ), με επικεφαλής τριμελή επιτροπή από τους Ράπτη, Εργίνο και Στίνα, εβδομαδιαίο όργανο τη "Σημαία του Κομμουνισμού" και θεωρητικό περιοδικό τη "Διαρκή Επανάσταση", που υιοθετεί τον τροτσκισμό. Κατά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αντιτίθεται στον "ενδο-ιμπεριαλιστικό" πόλεμο από τις φυλακές της Ακροναυπλίας, όπου κρατείται, μαζί με πέντε μέλη της ομάδας του (Κομμουνιστική Διεθνιστική Ένωση Ελλάδας, ΚΔΕΕ) και εννιά μέλη της ομάδας Πουλιόπουλου (Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας, ΕΟΚΔΕ), και έρχεται σε σύγκρουση με τη γραμμή του ΚΚΕ. Οι φυλακισμένοι της Ακροναυπλίας παραδίδονται από τη διοίκηση του στρατοπέδου στους Γερμανούς, και οι περισσότεροι θα μεταχθούν αργότερα στην Αθήνα και θα εκτελεστούν στο Χαϊδάρι για αντίποινα. Τον Ιούλιο του 1942, 70 περίπου πολιτικοί κρατούμενοι και μαζί τους ο Στίνας, μεταφέρονται στον σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά και από εκεί στη Χαλκίδα. Στο τέλος του ίδιου μήνα ο Στίνας μεταφέρεται στον αστυνομικό σταθμό του χωριού Κονίστρες, που απέχει μια ώρα περίπου από την Κύμη όπου με έγκριση της αστυνομίας νοικιάζει ένα δωμάτιο και, με εντολή του μητροπολίτη Καρύστου Παντελεήμονα, παίρνει καθημερινά το συσσίτιο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς καταφέρνει να αποδράσει και να φτάσει στην Αθήνα, όπου συνδέεται με τους συντρόφους του οπαδούς της 4ης Διεθνούς, μέχρι την οριστική ρήξη του με τον τροτσκισμό, το 1947. Ο Α. Στίνας πέθανε στην Αθήνα στις 6 Νοεμβρίου 1987. Μετά την μεταπολίτευση του 1974 σταματάει, ουσιαστικά, η πολιτική δράση της ομάδας του, λόγω ηλικίας. Ο ίδιος ακούραστος παρά τα δύσκολα χρόνια που πέρασε, συνέχισε να γράφει διάφορες μελέτες, σχόλια, προλόγους γύρω από το εργατικό κίνημα. Τον Σεπτέμβριο του 1974, εκδίδεται στην Αθήνα από τις εκδόσεις "Διεθνής Βιβλιοθήκη", η μπροσούρα του "'Εργατικά'" κράτη, 'Εργατικά' κόμματα και το Απελευθερωτικό Κίνημα της Εργατικής Τάξης", Το 1977 κυκλοφόρησε σε δύο τόμους το βασικό έργο του "Αναμνήσεις" (από τις εκδόσεις Π. Βέργος, αργότερα σε έναν τόμο από τις εκδόσεις "Ύψιλον"), ένα ντοκουμέντο για την ιστορία και τους αγώνες του αριστερού κινήματος που αντιπαρατέθηκε με το ΚΚΕ, στη χώρα μας, αλλά και μια πηγή γνώσης για τη ζωή, την επαναστατική δράση, τις ιδέες και τη συνέπεια του ίδιου του Στίνα σ' αυτό τον αγώνα.

Καραπλής Βασίλης

Τριανταφύλλου Η. Κωστής

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.


Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.