1917: Η Οκτωβριανή επανάσταση και η ρωσική πρωτοπορία

0 out of 5

12.36

Κωδικός Προϊόντος: 9789609548373
Προβολη καλαθιου

Συγγραφέας: Συλλογικό Έργο

Εκδότης: Βιβλιόραμα

Ημερ. Έκδοσης: 01/12/2017

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Το 1917 συμβολίζει μια κορύφωση της νεωτερικότητας, και ειδικότερα του μοντερνισμού, αλλά ταυτόχρονα κι ένα ευδιάκριτο όριό τους.
Συνοψίζει μια μακρά επαναστατική διαδικασία, από το 1905 έως περίπου το 1930, τόσο στο πεδίο της πολιτικής όσο και σε αυτό της τέχνης, διαδικασία που δεν είχε αίσια έκβαση, σύμφωνα τουλάχιστον με την κινούσα αντίληψή της, αλλά κατέληξε, από τη μια, στην ακύρωση/διάψευση του πρωτοφανούς πειράματος λυσιτελούς κοινωνικού μετασχηματισμού, και, από την άλλη, στην ακύρωση/διάψευση των επαναστατικών προταγμάτων των καλλιτεχνικών κινημάτων. […]

(Κώστας Βούλγαρης & Κώστας Χριστόπουλους, από τον Πρόλογο)

Συγγραφεας: Βούλγαρης Γιάννης-Παναγιώτης, Βούλγαρης Κώστας, Ροζάνης Στέφανος, Μερτίκας Ν. Γιώργος, Λαδογιάννη Γεωργία, Εμπειρίκος Ανδρέας, Μιχαήλ Σάββας, Τσαντσάνογλου Μαρία, Mayakovsky Vladimir, Lenin Illic Vladimir, Κουνενάκη Πέγκυ, Semprun Jorge, Καφέτση Άννα, Νούτσος Χ. Παναγιώτης, Ρήγος Άλκης, Πολίτη Τζίνα, Bettelheim Charles, Krichevskaya Evgenia, Μπόλης Γιάννης, Žižek Slavoj, Λάσκος Χρήστος, Μαχαιρά Άννα
Επιμέλεια: Βούλγαρης Κώστας, Χριστόπουλος Κώστας
ISBN: 978-960-9548-37-3

Αριθμός Σελίδων : 204

Διαστάσεις : 21 x 14 cm

Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Βούλγαρης Γιάννης-Παναγιώτης

Ο Γιάννης Βούλγαρης είναι φοιτητής του Τμήματος Μαθηματικών Πάτρας.

Βούλγαρης Κώστας

Ο Κώστας Βούλγαρης γεννήθηκε στα Δολιανά Αρκαδίας το 1958. Ως κριτικός λογοτεχνίας, συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Ο Πολίτης" και "Πλανόδιον" καθώς και με την εφημερίδα "Τα Νέα". Επιμελείται τις σελίδες βιβλίου στο ένθετο "Αναγνώσεις" ("Κριτική βιβλίου, τεχνών και επιστημών") της "Αυγής της Κυριακής". Στις εκδόσεις Γαβριηλίδης κυκλοφορούν τα βιβλία του: "Κ. Γ. Καρυωτάκης. Φύλλα πορείας" (δοκίμια, 1998), "Τέος Σαλαπασίδης. Μία παρουσίαση" (1999, στη σειρά "Εκ Νέου" την οποία και διευθύνει), "Από την ήττα στη σιωπή" (Δοκίμια, 2000), "Όψεις της σύγχρονης ποίησης. Δοκιμή πρώτη" (2003). Εμφανίστηκε στην πεζογραφία με το βιβλίο "Στο όνειρο πάντα η Πελοπόννησο" (Γαβριηλίδης, 2001), το οποίο μαζί με "Τα άλογα της Αρκαδίας" (Πόλις, 2002) και το "Ο Καρτέσιος στην Τρίπολη" (Πόλις, 2003), ανήκουν στον ανοικτό αφηγηματικό κύκλο "Το εμφύλιο σώμα".

Ροζάνης Στέφανος

Ο Στέφανος Ροζάνης γεννήθηκε στην Κάρυστο της Εύβοιας το 1942. Σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφία στο Καθολικό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας. Ανήκει στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού "Σημειώσεις". Δίδαξε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Σορβόννης, και επί 10 χρόνια στο Τμήμα Μέσων Επικοινωνίας και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Σήμερα διδάσκει φιλοσοφία στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Β. Ελλάδος. Είναι συγγραφέας δοκιμιακών έργων, φιλοσοφικών μονογραφιών και ποιητικών συλλογών. Ανάμεσα στα πιο πρόσφατα δοκιμιακά του έργα περιλαμβάνονται: "Ο Μεσσιανισμός και η ηθική φιλοσοφία του Εμμανουέλ Λεβινάς", "Η ερμηνευτική ως πράξη και θεώρηση", "Ερμηνευτικές αναγνώσεις", "Θείος Έρως", "Σολωμικά".

Μερτίκας Ν. Γιώργος

Λαδογιάννη Γεωργία

Η Γεωργία Λαδογιάννη γεννήθηκε στην Αγία Άννα Ευβοίας. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Σπούδασε στα Γιάννενα και από το 1990 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων έχοντας ως θεματικά πεδία διδασκαλίας και έρευνας τη νέα ελληνική λογοτεχνία, τη δραματουργία, την κριτική θεωρία και τα λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει 6 βιβλία και 2 με πανεπιστημιακές σημειώσεις και έχει δημοσιεύσει υπέρ τις 100 μελέτες σε πρακτικά συνεδρίων, τόμους - αφιερώματα και περιοδικά. Έχει οργανώσει και συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ευρώπη, ΗΠΑ).

Εμπειρίκος Ανδρέας

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος γεννήθηκε το 1901 στην Μπράιλα της Ρουμανίας και πέθανε στην Αθήνα το 1975. Το 1926-31 βρίσκεται στο Παρίσι όπου συνδέεται με τον Andre Breton και τους υπερρεαλιστές και αρχίζει την ψυχανάλυση με τον Rene Laforgue. Το 1935 δίδει στην Αθήνα την περίφημη διάλεξη περί "Περί σουρρεαλισμού" και εκδίδει την "Υψικάμινο", το κατεξοχήν υπερρεαλιστικό κείμενο, ενώ αρχίζει την άσκηση της ψυχανάλυσης, την οποία θα διακόψει το 1951. Το 1945 κυκλοφορεί η "Ενδοχώρα" και ακολουθούν τα "Γραπτά ή Προσωπική μυθολογία", το 1960, και η "Αργώ ή Πλους αεροστάτου" το 1964-65 στο περ. "Πάλι", με περικοπές. Μετά το θάνατό του, το 1980 κυκλοφορεί πλήρης η "Αργώ", η συλλογή "Οκτάνα" καθώς και το θεατρικό έργο του Πικάσσο, "Τα τέσσερα κοριτσάκια" σε μετάφραση του ποιητή. Το 1985 εκδίδεται το "Αι γενεαί Πάσαι ή Η Σήμερον ως Αύριον και ως Χθες" και το "Άρμαλα ή Εισαγωγή σε μία πόλι" (εισαγωγή σ' ένα μυθιστόρημα που δεν γράφτηκε). Τον Δεκέμβριο του 1990 άρχισε να εκδίδεται, σύμφωνα με τη θέληση του ποιητή, ο "Μέγας Ανατολικός", το τεράστιο έργο ζωής του Ανδρέα Εμπειρίκου που το επεξεργαζόταν επί 25 χρόνια. Άρχισε να γράφεται το 1945 και ολοκληρώνεται ύστερα από ενδιάμεσες φάσεις το 1970. Το μυθιστόρημα αποτελείται από 100 κεφάλαια, που συγκροτούν πέντε μέρη, και η έκδοσή του ολοκληρώθηκε το 1992 σε οκτώ τόμους. Πρόκειται για το μεγαλύτερο και τολμηρότερο μυθιστόρημα της ελληνικής γλώσσας. Το 1995, για να τιμηθούν τα 20 χρόνια από το θάνατο του ποιητή, εκδόθηκε μια πλακέτα με το ποίημά του "ΕΣ-ΕΣ-ΕΣ-ΕΡ Ρωσσία". Το 1997 κυκλοφόρησε το ανέκδοτο πεζό του "Ζεμφύρα ή Το μυστικόν της Πασιφάης", που ανήκει στην ενότητα "Τα χαϊμαλιά του έρωτα", όπου ανήκει και η "Αργώ". Το 1999 κυκλοφόρησαν σε ανεξάρτητη έκδοση τα δύο εγκώμια για τον Ν. Εγγονόπουλο: "Νικόλαος Εγγονόπουλος ή Το θαύμα του Ελμπασάν και του Βοσπόρου" και "Διάλεξη 1963". Επίσης το 2001 κυκλοφόρησε και το "Ημερολόγιο" και οι φωτογραφίες του ποιητή από το Ταξίδι στη Ρωσσία τον Δεκέμβριο του 1962 με τον Ο. Ελύτη και τον Γ. Θεοτοκά. Ο Ανδρέας Εμπειρίκος είναι από τους κύριους εισηγητές της επιστήμης της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα με τον Δ. Κουρέτα και τον Γ. Ζαβιτζιάνο, με τη συνεργασία και τη συνδρομή της Μαρίας Βοναπάρτη. Ο ίδιος άσκησε την ψυχαναλυτική πρακτική επί δεκαέξι έτη (1935-1951). Τα Ψυχαναλυτικά κείμενα του Ανδρέα Εμπειρίκου εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 2001. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Ανδρέα Εμπειρίκου κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άγρα, όπου έχουν εκδοθεί και το κείμενο του Έκτορα Κακναβάτου "Για τον Μεγάλο Ανατολικό" καθώς και η μελέτη του Σάββα Μιχαήλ, "Πλους και κατάπλους του Μεγάλου Ανατολικού" και τα κριτικά μελετήματα του Guy (Michel) Saunier, με τίτλο: "Ανδρέας Εμπειρίκος: Μυθολογία και ποιητική". Το 2001 κηρύχτηκε Έτος Εμπειρίκου με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή και οργανώθηκαν πολλές τιμητικές εκδηλώσεις (συνέδρια, εκδόσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αφιερώματα εφημερίδων και περιοδικών κ.λπ.) (πηγή: Εκδόσεις Άγρα)

Μιχαήλ Σάββας

Ο Σάββας Μιχαήλ (Σαμπετάι Μπεν. Μάτσας) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και στο Παρίσι. Γυναίκα του είναι η Κατερίνα Μάτσα.Έχει ενεργό δράση στο χώρο της μαρξιστικής αριστεράς από τα χρόνια της χούντας. Πέρα από τα άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα και διεθνώς, εκδόθηκαν και τα βιβλία του: "Περεστρόικα και οικονομία" (Αλλαγή, α΄ έκδοση 1987, β' έκδοση 1988), "Επανάσταση κι αντεπανάσταση στην Κίνα" (Πελεκάνος, 1989), "Σολωμός και Χέγκελ" (Λέων, 1991), "Παλινόθρωση ή Επανάσταση;" (Λέων, 1992), "Πλους και κατάπλους του Μεγάλου Ανατολικού" (Άγρα, 1996), "Μορφές του Μεσσιανικού" (Άγρα, 1999), "Ο Τρότσκυ ως φιλόσοφος" (Λέων, 2001), "Μορφές της Περιπλάνησης" (Άγρα, 2004), "Homo Poeticus" (Άγρα, 2006) "Γκόλεμ ή Περί υποκειμένου και άλλων φαντασμάτων" (Άγρα, 2010). Έχει μεταφράσει για τις Εκδόσεις Άγρα βιβλία των Tariq Ali, Edward Said, Alain Badiou, Marx-Engels, Noam Chomsky.

Τσαντσάνογλου Μαρία

Η Μαρία Τσαντσάνογλου είναι διευθύντρια του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.

Mayakovsky Vladimir

Ο Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1893, από Ρώσους γονείς, στο χωριό Μπαγκτατί της Γεωργίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως φύλακας δασών και υδάτων. Εκεί ο Βλάντιμιρ έζησε τα παιδικά του χρόνια και φοίτησε στο δημοτικό σχολείο, ενώ τις πρώτες γυμνασιακές του σπουδές τις έκανε στη γειτονική πόλη, Κουταΐς. Από εκείνα τα χρόνια εκδηλώθηκε το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική και χρονολογούνται οι πρώτοι του ενθουσιασμοί με την επιστήμη και την τεχνολογία, που διαδραμάτισαν αργότερα σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της φουτουριστικής του ποιητικής, καθώς και το ενδιαφέρον του για τις ιδέες της επανάστασης. Το 1907, μετά το θάνατο του πατέρα του, μετακόμισε μαζί με τη μητέρα του και τις δυο αδελφές του στη Μόσχα. Εκεί συνέχισε τις γυμνασιακές του σπουδές και παρακαλουθήσε μαθήματα ζωγραφικής. Το 1908, μαθητής ακόμα έγινε μέλος του κόμματος των Μπολσεβίκων και συμμετείχε στην παράνομη δραστηριότητά του. Αυτό στοίχισε τα επόμενα δύο χρόνια δύο συλλήψεις. Μέσα στη φυλακή διαβάζει τη Βίβλο, διαβάζει ιστορία και λογοτεχνία και γράφει τα πρώτα του ποιήματα, τα οποία όμως δε διασώθηκαν. Μετά την αποφυλάκισή του το 1910, εγκαταλείπει το γυμνάσιο και γίνεται δεκτός στη Σχολή Ζωγραφικής και Γλυπτικής της Μόσχας. Εκεί γνώρισε τον ζωγράφο Νταβίντ Μπουρλιούκ, που έμμελε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ποιητική του πορεία. Ο Μαγιακόφσκι και ο Μπουρλιούκ προσχώρησαν στην υπό διαμόρφωση τότε κίνηση των φουτουριστών της Μόσχας και συμμετείχαν στην πρώτη έκδοση της ομάδας: "Ένα χαστούκι στο γούστο του κοινού" (1912), όπου δημοσίευσαν και υπόγραψαν, μαζί με τον Βίκτωρ Χλέπνικοφ και τον Αλεξάντρ Κρουτσιόνιχ το πρώτο φουτουριστικό μανιφέστο. Ο Μαγιακόφσκι πρωτοπαρουσιάστηκε ως ποιητής στην κοινή έκδοση των φουτουριστών το 1912 με δυο ποιήματα "Πρωί" και "Νύχτα". Το 1913 γράφει την τραγωδία "Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι" που αποτελεί το πρώτο συνθετικό ποιητικό-θεατρικό του έργο. Το 1914-1915 γράφει το "Σύννεφο με παντελόνια" -του οποίου η πρώτη πλήρη έκδοση έγινε το 1918- ένα έργο που ο ποιητής το χαρακτήρισε ως προγραμματικό για την εποχή του. Το 1915 εγκαθίσταται στην Πετρούπολη, όπου αναπτύσει έντονη δραστηριότητα. Συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύοντας ποιήματα, μέσα από τα οποία εκφράζει την αντίδρασή του ενάντια στον πόλεμο. Γράφει επίσης, σατιρικά ποιήματα. Το 1915 έγραψε, επίσης, ένα από τα πιο σημαντικά λυρικά του ποιήματα "Στων σπονδύλων το φλάουτο". Το 1916 επιστρατεύεται. Τον ίδιο χρόνο γράφει το "O πόλεμος και η οικουμένη". Η προεπαναστατική περίοδος του Μαγιακόφσκι κλείνει με το ποίημα "Άνθρωπος" ένα ακόμη συνθετικό έργο με κεντρικό ήρωα τον Μαγιακόφσκι. Ο Μαγιακόφσκι ήταν ήδη ένας δόκιμος ποιητής που είχε δώσει σημαντικό μέρος του έργου με το οποίο θα έμενε στην ιστορία, όταν η Ρωσία γνώρισε τον κατακλυσμό του 1917. Ενώ ο πόλεμος συνεχιζόταν ακόμα, η χώρα γνώρισε την αστικοδημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη, που ανέτρεψε τον τσάρο και την σοσιαλιστική επανάσταση του Οκτώβρη του 1917, που έθεσε ως στόχο της τη δημιουργία μιας νεάς σοσιαλιστικής κοινωνίας. Οι φουτουριστές της Μόσχας τάχθηκαν από τους πρώτους με την πλευρά της επανάστασης. Ο Μαγιακόφσκι αναπτύσει τρομερή δραστηριότητα σε πολλούς τομείς ταυτόχρονα. Δημοσιογραφεί, φτιάχνει αφίσες, γράφει διαφημιστικά κείμενα, γράφει κινηματογραφικά σενάρια και παίζει ο ίδιος σε ταινίες. Το Νοέμβρη του 1917 γράφει "Tο δικό μας βήμα" που αποτελεί το πρώτο του μεταεπαναστατικό ποίημα. Το Μάρτη το 1918 βγαίνει το πρώτο και μοναδικό φύλλο της Εφημερίδας των Φουτουριστών, στο οποίο ο Μαγιακόφσκι δημοσιεύει δυο ποιήματα "Επανάσταση" (ποιητικό χρονικό) και "Το βήμα μας". Δημοσιεύει επίσης μια ανοιχτή επιστολή προς τους εργάτες, στην οποία ταυτίζει σε μεγάλο βαθμό το σοσιαλισμό με τον αναρχισμό και προβάλλει έντονα τη φουτουριστική θέση για άρνηση της τέχνης του παρελθόντος. Το 1919, στην πρώτη επέτειο της επανάστασης, δημοσιεύει την "Ωδή στην επανάσταση", ένα ποίημα πολεμικής ενάντια στους εχθρούς της επανάστασης και ύμνου στη δουλειά. Τον ίδιο χρόνο γράφτηκε και παρουσιάστηκε στην Πετρούπολη το θεατρικό έργο "Μυστήριο Μπούφο" το οποίο και χαρακτηρίστηκε ως το πρώτο κουμμουνιστικό θεατρικό έργο.Το 1924, μετά τον θάνατο του Λένιν, ολοκληρώνει το μεγάλο συνθετικό του ποίημα "Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν", που είχε αρχίσει να το γράφει από το 1923. Το 1927 με αφορμή τα δέκα χρόνια της επανάστασης ο Μαγιακόφσκι γράφει το συνθετικό ποίημα "Καλά!" Το 1927-1928 ο Μαγιακόφσκι ταξίδεψε πολύ στη Σοβιετική Ένωση διαβάζοντας σε ειδικές λογοτεχνικές βραδιές αποσπάσματα από το ποίημα αυτό. Ωστόσο, κανένα άλλο έργο του δεν έχει συνατήσει τόσο έντονη και αρνητική κριτική και δεν αμφισβητήθηκε τόσο πολύ για την ειλικρίνεια και για τις προθέσεις του. Το 1928 έγραψε το θεατρικό έργο "Κοριό" και το 1929 το "Λουτρό", τα οποία ήταν και τα δυο τελευταία θεατρικά του έργα. Στις 14 του Απρίλη του 1930, ύστερα από μια περίοδο έντονης αμφισβήτησης και κριτικής, έθεσε τέρμα στη ζωή του με μια σφαίρα στο κεφάλι. Το χωριό που γεννήθηκε, το Μπαγκντάντ, σήμερα σε ένδειξη μνήμης έχει πάρει το όνομα του. Ο Μαγιακόφσκι ήταν ένας από τους επαναστάτες του 20ού αιώνα.

Lenin Illic Vladimir

Lenin Vladimir Illic (22 Απριλίου 1870 - 21 Ιανουαρίου 1924). Ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλγιάνωφ που επωνομάστηκε Λένιν, προσεχώρησε στα επαναστατικά κινήματα της Ρωσίας ήδη στα χρόνια που σπούδαζε νομικά. Μετά από σύντομη παραμονή στην Ελβετία, συνελήφθη το 1895 στη Ρωσία λόγω πολιτικής προπαγάνδας κατά του καθεστώτος και εξορίστηκε στα χρόνια 1897-1900 στη Σιβηρία. Από το 1900 βρίσκεται με μια διετή διακοπή στο εξωτερικό, όπου ιδρύει και αναπτύσσει ένα κόμμα στελεχών, το οποίο προορίζεται να αναλάβει την ηγεσία του προλεταριάτου στον αγώνα για το σοσιαλισμό. Αυτές οι κινήσεις οδήγησαν το 1903 σε διάσπαση του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Ρωσίας. Το 1917 επέστρεψε ο Λένιν στη Ρωσία, με επίσημη υποστήριξη του γερμανικού κράτους, όταν ο A΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Μετά την "Οκτωβριανή Επανάσταση" ανέλαβε ο Λένιν την εξουσία ως ηγέτης των Μπολσεβίκων και προσπάθησε με εκτεταμένο μετασχηματισμό της οικονομίας και της κοινωνίας της Σοβιετικής Ένωσης που ανακηρύχθηκε εντωμεταξύ, να υλοποιήσει ένα μαρξιστικό μοντέλο διακυβέρνησης. Γίνεται πρόεδρος του Σοβιέτ του κομισαρίων του Λαού. Υπογράφει με τους Γερμανούς την συνθήκη του Μπρεστ Λιτόβσκ. Κερδίζει την εσωτερική αντεπανάσταση (Λευκορώσοι) ενώ για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές δυσχέρειες εφαρμόζει την ΝΕΠ. Τον Μάϊο του 1922 μένει παράλυτος από συμφόρηση, συνεχίζει όμως να διοικεί το κράτος ως το θάνατο του στις 21 Ιουνίου 1924.Το κεκτημένο του έμεινε παρακαταθήκη ως Λενινισμός.

Κουνενάκη Πέγκυ

Η Πέγκυ Κουνενάκη γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης το 1950. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και την Αγγλία, όπου και παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και κριτικού λόγου. Στην Αθήνα εργάστηκε στην εφημερίδα "Αυγή" ως πολιτιστική συντάκτης και αργότερα ως υπεύθυνη του πολιτιστικού τμήματος της "Κυριακάτικης Αυγής" (1976-1987). Εργάστηκε ως υπεύθυνη ύλης και πολιτιστικού στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" (1980-1993). Στην εφημερίδα "Καθημερινή" συμμετείχε στο πολιτιστικό τμήμα του κυριακάτικου φύλλου και στο ένθετο περιοδικό της "Επταήμερο" (1994-2004). Επίσης, διατήρησε τη στήλη εικαστικής κριτικής για ένα και πλέον χρόνο στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Athens Voice" (2003-2004). Τα τελευταία χρόνια έχει οργανώσει πολλές εικαστικές εκθέσεις και έχει γράψει βιβλία.

Semprun Jorge

Ο Χορχέ Σεμπρούν (1923-2011) γεννήθηκε στη Μαδρίτη. Η οικογένειά του κατέφυγε στο εξωτερικό το 1937, κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, και από το 1939 έζησε στο Παρίσι, όπου έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και πήρε μέρος στην Αντίσταση κατά των ναζί. Το 1943 συνελήφθη από την Γκεστάπο και κρατήθηκε επί δύο χρόνια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, σε συνθήκες που επηρέασαν βαθύτατα το μετέπειτα συγγραφικό του έργο. Μετά την απελευθέρωσή του, την άνοιξη του 1945, γίνεται υπεύθυνος της παράνομης δουλειάς του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας και γρήγορα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Τον Απρίλιο του 1964 διαγράφεται μαζί με τον Φερνάντο Κλαουδίν από τον Σαντιάγο Καρίγιο και την Πασιονάρια. Από τότε αφιερώνεται στη λογοτεχνία, αλλά και στον κινηματογράφο. Η συνεργασία του με γνωστούς σκηνοθέτες του επιτρέπει να συνδυάσει τη μαχητική πολιτική σκέψη με τη λογοτεχνική δραστηριότητα. Γράφει το σενάριο για την ταινία "Ο πόλεμος τελείωσε" του Αλέν Ρενέ, με το οποίο κλείνει τους λογαριασμούς με το δικό του παρελθόν, και συνεργάζεται με τον Κώστα Γαβρά στη συγγραφή των σεναρίων για τις ταινίες του "Ομολογία", "Ζ" και "Κατάσταση πολιορκίας". Το 1969 του απονέμεται το βραβείο Femina για τον "Δεύτερο θάνατο του Ραμόν Μερκαντέρ" (ελλ. εκδ. Θεμέλιο, 1983), ένα θρίλερ που διαδραματίζεται στα χρόνια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Μετά το θάνατο του Φράνκο το 1975, δημοσιεύει το 1977 στην Ισπανία το βιβλίο "Η αυτοβιογραφία του Φεδερίκο Σάντσεθ" (ήταν ένα από τα ψευδώνυμα του ιδίου κατά τον καιρό της παράνομης κομμουνιστικής δράσης του), όπου ανακαλεί την διαδρομή του στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Την περίοδο 1988-1991 διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού με την κυβέρνηση του Φελίπε Γκονθάλεθ. Το 1996 εκλέxτηκε μέλος της Ακαδημίας Γκονκούρ -ο πρώτος μη Γάλλος που εκλέχτηκε στην επιτροπή του βραβείου. Το 2004 τιμήθηκε με το βραβείο Prix Ulysse για το σύνολο του έργου του και το 2007 έγινε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Ρεν. Στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Εξάντας τα βιβλία του: "Το μεγάλο ταξίδι" (1974· 2001), "Το λευκό όρος" (1987· 2001), "Η αυτοβιογραφία του Φεδερίκο Σάντσεθ" (1987), "Τι ωραία Κυριακή!" (1989), "Η επιστροφή του Νετσάγιεφ" (1992), "Χαιρετίσματα από τον Φεδερίκο Σάντσεθ" (1995), "Γραφή η ζωή" (1996), "Αντίο, φως της νιότης" (2001), "Τα σανδάλια" (2003), "Ο νεκρός που μας χρειάζεται" (2003), "Είκοσι χρόνια και μια μέρα" (2005), κ.ά. Συμμετείχε επίσης στο συλλογικό έργο της Παγκόσμιας Ακαδημίας Πολιτισμών "Η μισαλλοδοξία" (Εξάντας 1999). Πέθανε στο Παρίσι την Τρίτη 7 Ιουνίου 2011, σε ηλικία 87 ετών.

Καφέτση Άννα

Νούτσος Χ. Παναγιώτης

Ο Παναγιώτης Νούτσος γεννήθηκε στο Ελληνικό Ιωαννίνων το 1948. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Δυτικού Βερολίνου (Freie και Technische Universitat). Αναγορεύθηκε διδάκτωρ (1979) και υφηγητής (1982) της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Είναι καθηγητής (1988) της κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο, όπου διδάσκει από το 1980. Κατά τη διάρκεια ετήσιας εκπαιδευτικής άδειας (1987/1988) εργάσθηκε ερευνητικά, έδωσε διαλέξεις και δίδαξε στα Πανεπιστήμια I, IV και Χ των Παρισίων, ενώ στο πλαίσιο αντίστοιχης άδειας (1994/1995) εργάσθηκε ερευνητικά στα Πανεπιστήμια RMIT (Μελβούρνη), Pomona College (Λος Άντζελες) και New York University. Κατά την άνοιξη του 1999 και κατά το καλοκαίρι του 2012 ήταν ερευνητικός εταίρος στο Πανεπιστήμιο του Princeton. Με ερευνητικά ενδιαφέροντα: Κοινωνική και πολιτική φιλοσοφία, Φιλοσοφία των κοινωνικών επιστημών, νεοελληνική φιλοσοφία, νεότερη και σύγχρονη ευρωπαϊκή φιλοσοφία, φιλοσοφία της ιστορίας, κοινωνικό πεδίο της λογοτεχνίας, πανεπιστημιακός θεσμός, δημοσίευσε σειρά αυτοτελών βιβλίων στην ελληνική και σε άλλες πέντε ευρωπαϊκές γλώσσες. Άρθρα και μελέτες του έχουν μεταφρασθεί στην αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιαπωνική, ισπανική, ιταλική, ουγγρική και τουρκική γλώσσα. Κατά τα έτη 1991-1994 (πριν ακόμη εμφανισθούν οι "επαγγελματίες πρυτάνεις") ήταν αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Συνέβαλε στην οργάνωση και τη διεύθυνση του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών: "Ελληνική Φιλοσοφία- Φιλοσοφία των Επιστημών" του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Ρήγος Άλκης

Ο Άλκης Ρήγος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στην Πάντειο Α.Σ.Π.Ε. και είναι διδάκτορας της ίδιας σχολής από το 1987, με τίτλο διδακτορικής διατριβής "Κοινωνικές διαστάσεις της πολιτικής σκηνής στη Β΄ Ελληνική Δημοκρατία (1924 -1935)". Διδάσκει Πολιτική Επιστήμη, Ελληνική Πολιτική και Κοινωνικά Κινήματα στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου από το 1975 ως επιστημονικός βοηθός και στη συνέχεια ως μέλος του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού. Σήμερα υπηρετεί στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή στο ίδιο τμήμα. Για τη διετία 2001- 2003 εκλέχτηκε πρόεδρος του τμήματος και είναι μέλος της Συγκλήτου του Παντείου Πανεπιστημίου. Παράλληλα είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης, του Διοικητικού της Συμβουλίου από το 1994 και Γενικός Γραμματέας 1998 -2000, καθώς και της Συντακτικής Επιτροπής της Επιθεώρησης Πολιτικής Επιστήμης . Επίσης ανάμεσα σε σειρά άλλών συμμετοχών του σε επιστημονικές εταιρίες, συλλόγους και ενώσεις πολιτών είναι και μέλος της Ελληνικής Ενώσεως για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Συνεργάτης του Δικτύου Κινήσεων για τα Πολιτικά Κινήματα Δικαιώματα, της Κίνησης ενάντια στον Ρατσισμό και του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών. Ιδρυτικό μέλος του "Συνδέσμου Θεόφιλος Βεϊκος για την κριτική σκέψη και την Φιλοσοφική Παιδεία" καθώς και του Σωματείου "Φίλοι του Ιδρύματος Σάκη Καράγιωργα". Ταυτόχρονα συμμετέχει ενεργά στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα και ιδιαίτερα στα συνδικαλιστικά του Πανεπιστημιακού χώρου Κυριότερα έργα του : - "Η Β΄ Ελληνική Δημοκρατία 1924- 1935. Κοινωνικές διαστάσεις της πολιτικής σκηνής". Προλ. Νίκος Σβορώνος. [ Ιστορική Βιβλιοθήκη / Θεμέλιο] Αθήνα 1988. - "Προσεγγίσεις Νεοελληνικής Πολιτικής" [ Παπαζήσης ] Αθήνα 1990 - "Τα Κρίσιμα Χρόνια .Τομ. α΄ 1922- 1935. Τομ. β΄ 1935 - 1941" [ Παπαζήσης] Αθήνα 1995 - "Πανεπιστήμιο. Ιδεολογικός ρόλος και λόγος. Από τον Μεσαίωνα στη Νεωτερικότητα". [ Παπαζήσης ] Αθήνα 2000. Άρθρα του αναφερόμενα σε θέματα ελληνικής πολιτικής, ιδεολογίας, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, οικονομίας της πληροφορίας και Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, εργατικού, γυναικείου και φοιτητικού κινήματος, καθώς και του Πανεπιστημιακού Δημόσιου Θεσμού έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, επιστημονικά περιοδικά και στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο όλου του πολιτικού φάσματος. Έχει λάβει μέρος σε επιστημονικές και πολιτικές εκπομπές σε διάφορα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και έχει επιμεληθεί ως ιστορικός σύμβουλος ντοκιμαντέρ 25 συνολικά επεισοδίων για τον Ελληνικό μεσοπόλεμο (1922- 1941) στην κρατική τηλεόραση. Ήταν επιστημονικός υπεύθυνος έρευνας του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για την Διαπολιτισμική προσέγγιση του γνωστικού αντικειμένου "Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος με έμφαση στα Κοινωνικά Δικαιώματα". Τα αποτελέσματα της έρευνας (ερωτηματολόγιο για τις ρατσιστικές ή μη αντιλήψεις των μαθητών) καθώς και το εκπαιδευτικό υλικό (βίντεο - ταινίες, εκπαιδευτικά παιχνίδια, αφίσες, τρόποι διδασκαλίας κ.α.) έχουν κατατεθεί στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Επίσης έχει συμμετάσχει : Ως μέλος επιτροπής κρίσης του Παιδαγωγικού Ιν��τιτούτου για την αξιολόγηση του διδακτικού βιβλίου "Κοινωνική και Πολιτική Οργάνωση στην Αρχαία Ελλάδα" Ως υπεύθυνος επιτροπής κρίσης για την αξιολόγηση βοηθημάτων σε CD/ ROM του μαθήματος Πολιτικής Επιστήμης για την Γ΄ Γυμνασίου. Έχει δημοσιεύσει σειρά βιβλιοκριτικών καθώς και εισαγωγές βιβλίων με πιο πρόσφατες : - Την εισαγωγή και επιμέλεια (με την Γ. Αθανασάτου και τον Γ. Σεφεριάδη ) του συλλογικού τόμου: "Η Δικτατορία 1967 - 1974. Πολιτικές Πρακτικές - Ιδεολογικός Λόγος - Αντίσταση". [ Καστανιώτης] Αθήνα 1999. Στον τόμο περιλαμβάνεται και άρθρο του με τίτλο "Φοιτητικό Κίνημα και Δικτατορία" - Την εισαγωγή και επιμέλεια μαζί με τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά του συλλογικού τόμου της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης: "Η Πολιτική σήμερα. Ο Νίκος Πουλαντζάς και η επικαιρότητα του έργου του". { Θεμέλιο } Αθήνα 2001 - Τον πρόλογο στο Σμυρνής Κ: "Εργατική είδηση και Εργαζόμενοι" {Α.Α Λιβάνης } Αθήνα 2001. Παράλληλα έχει την ευθύνη παρακολούθησης της εργασίας υποψηφίων διδακτόρων και έχει συμμετάσχει ως μέλος τριμελών συμβουλευτικών επιτροπών και επιτροπών κρίσης διδακτορικών διατριβών εκτός από το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης Και Ιστορίας στο τμήμα ΜΜΕ και Επικοινωνίας του Παντείου και στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Κρήτης. Συμμετέχει ταυτόχρονα σε εκλεκτορικά σώματα εκλογής μελών ΔΕΠ στο Πάντειο και τα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης Ιωαννίνων και Πατρών. Με εκπαιδευτική άδεια έχει συνεργασθεί στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και στο τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Κύπρου. Έχει επίσης συμμετάσχει ενεργά σε Οργανωτικές Επιτροπές δεκάδων Διεθνών και Ελληνικών Συνεδρίων, σε προεδρίες συνεδριάσεων, ενώ αντίστοιχα πολλές είναι οι επιστημονικές εισηγήσεις του σε αυτά και άλλα Συνέδρια γύρω από θέματα Ελληνικής Πολιτικής, Εργατικού κινήματος, Οικονομίας της Πληροφορίας, Πανεπιστημίου ως Δημόσιου Θεσμού και φοιτητικού κινήματος.

Πολίτη Τζίνα

Η Τζίνα Πολίτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Ν. Υόρκης. Διδάκτωρ της αγγλικής λογοτεχνίας, είναι σήμερα ομότιμη καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου άρχισε να διδάσκει μετά τη μεταπολίτευση. Ως Fellow του Κολεγίου Churchill, δίδαξε επί σειρά ετών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Βιβλία και μελέτες της πάνω στην αγγλική, στην ελληνική και στη συγκριτική λογοτεχνία έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1998 τιμήθηκε με το "Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας και Έρευνας" από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας. Το 2007 έλαβε το βραβείο δοκιμίου των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού "Διαβάζω" για το βιβλίο της "Περί αμαρτίας, πάθους και άλλων τινών", ενώ τό 2011 της απονεμήθηκε το Βραβείο "Διδώ Σωτηρίου" της Εταιρείας Συγγραφέων.

Bettelheim Charles

Ο Σαρλ Μπετελέμ γεννήθηκε στο Παρίσι, στις 20 Νοεμβρίου 1913. Διπλωματούχος της φιλοσοφικής σχολής και διδάκτωρ της Νομικής του Πανεπιστημίου του Παρισιού. Διευθυντής μελετών στην Πρακτική Σχολή Ανωτέρων Σπουδών, διευθυντής του Κέντρου Μελετών Σοσιαλιστικού Σχεδιασμού, καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μπορντώ. Διευθύνει την περιοδική έκδοση "Προβλήματα Σχεδιασμού". Έχει κάνει πολλά ταξίδια μελέτης στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες λαϊκοδημοκρατικές χώρες της Ευρώπης, στην Κίνα, στην Κούβα και στην Αίγυπτο. Έχει γράψει πολλά βιβλία γύρω σε κοινωνικοοικονομικά προβλήματα σχεδιοποίησης και εφαρμογής του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και σε άλλες χώρες. Η τελευταία του έκδοση: "Η πάλη των τάξεων στην ΕΣΣΔ".

Krichevskaya Evgenia

Η Ευγενία Κριτσέφσκαγια-Ευσταθίου γεννήθηκε στη Μόσχα. Από το 1983 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Σπούδασε στο Κλασικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ, όπου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη νεοελληνική λογοτεχνία. Μετά την αποφοίτησή της, εργάστηκε ως καθηγήτρια της νεοελληνικής γλώσσας στη Δημοσιογραφική Σχολή του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ και παράλληλα ως διερμηνέας των πολιτιστικών αντιπροσωπειών από την Ελλάδα. Σήμερα εργάζεται ως αρχισυντάκτρια στην εφημερίδα "Αθηναϊκός Courrier". Άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση από το 1980. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, στα ρωσικά το "Ημερολόγιο της Πηνελόπης" του Κώστα Βάρναλη και στα ελληνικά τα έργα σύγχρονων Ρώσων θεατρικών συγγραφέων. Επίσης έχει μεταφράσει και διασκευάσει το λεξικό καλών τεχνών για παιδιά "Τα χρώματα της Ίριδος" της Ε. Καμένεβα, τη λογοτεχνική μελέτη του Ούγγρου κλασικού φιλολόγου Λάιος Μεστερχάζι "Το αίνιγμα του Προμηθέα" κ.ά.

Μπόλης Γιάννης

Ο Γιάννης Μπόλης γεννήθηκε στην Ελασσόνα. Σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές και εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα "Οι καλλιτεχνικές εκθέσεις. Οι καλλιτέχνες και το κοινό τους στην Αθήνα του 19ου αιώνα" (Θεσσαλονίκη, 2000). Συντάκτης και ειδικός επιστημονικός συνεργάτης από το 1993 στο "Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών: Ζωγράφοι - Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος-20ός αιώνας" (εκδόσεις "Μέλισσα", Αθήνα 1997-2000). Μελέτες και κείμενά του για τη νεοελληνική τέχνη έχουν δημοσιευθεί σε βιβλία και καταλόγους εκθέσεων, ενώ άρθρα του σε περιοδικά τέχνης και τον ημερήσιο Τύπο. Από το 2000 εργάζεται ως επιμελητής στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης.

Žižek Slavoj

Ο Slavoj Zizek γεννήθηκε το 1949 στη Σλοβενία. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης, έχει εργαστεί στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας και σήμερα διευθύνει το Διεθνές Κέντρο Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Κολέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το συγγραφικό και ερευνητικό του έργο είναι πολυδιάστατο και πολύπλευρο. Σημαντικό μέρος του επικεντρώνεται στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής πολιτικής και φιλοσοφικής σημασίας της λακανικής ψυχανάλυσης. Στα βιβλία του, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, περιλαμβάνονται και τα εξής: "Les plus sublime des hysteriques: Hegel passe", (1988), "The Sublime Object of Ideology" (1989), "Looking Awry: An Introduction to Jacques Lacan through Popular Culture (1991), "Enjoy your Symptom!: Jacques Lacan in Hollywood and Out" (1991), "Tarrying with the Negative" (1993), "The Metastases of Enjoyment" (1994), "The Plague of Fantasies" (1997), "The Ticklish Subject: The Absent Centre of Political Ontology" (1999), "The Fragile Absolute" (2000), "On Belief" (2001), "Μίλησε κανείς για ολοκληρωτισμό;" (Scripta, 2002).

Λάσκος Χρήστος

Ο Χρήστος Λάσκος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1961, όπου εργάζεται σήμερα ως καθηγητής στο 5ο Λύκειο της πόλης. Είναι πτυχιούχος Φυσικής και Οικονομικής Επιστήμης, με μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Συστηματική Φιλοσοφία και Διδακτορικό στην Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης. Αρθρογραφεί τακτικά στην Εφημερίδα των Συντακτών και το alterthess, ενώ κριτικές του δημοσιεύονται στις Αναγνώσεις της Αυγής και στα marginalia. Ήταν μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, από τον οποίο αποχώρησε τον Αύγουστο του 2015.

Μαχαιρά Άννα

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.


Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.