A Singular Antiquity

Ο Δημήτρης Φιλιππίδης (γ. 1938) είναι αρχιτέκτονας (ΕΜΠ, 1962), μετά το 1975 καθηγητής πολεοδομίας και σήμερα ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Εργάστηκε σε διάφορα γραφεία εκπονώντας αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές μελέτες (1964-1995) και διακρίθηκε σε διαγωνισμούς. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και κριτικές βιβλίων για την ελληνική παραδοσιακή και σύγχρονη αρχιτεκτονική, την πολεοδομία και την εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων. Έχει γράψει δεκαπέντε βιβλία: "Νεοελληνική αρχιτεκτονική" (1984), "Για την ελληνική πόλη" (1990), "Είκοσι θέσεις για την πολεοδομία" (1990), "Το σκυρόδεμα στην ελληνική αρχιτεκτονική του εικοστού αιώνα" (1992), "Μεσογειακά σπίτια: Ελλάδα" (1994), "Λύσανδρος Καυταντζόγλου" (1995), "Πέντε δοκίμια για τον Κωνσταντινίδη" (1997), "Διακοσμητικές τέχνες" (1998), "Μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα" (2001), "Προάστια και εξοχές της Αθήνας του '30" (2006), "Αρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις" (2006), "Νεοκλασικές πόλεις στην Ελλάδα" (2007), "Οικοδομικό τετράγωνο 19 (2009), "Εφήμερη και αιώνια Αθήνα" (2009), "Δημήτρης Πικιώνης" (2009). Έχει επιμεληθεί αφιερώματα και μονογραφίες αρχιτεκτόνων, καθώς και τους έξι πρώτους τόμους της σειράς "Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική" (1980-1988).

Η Μαρία Διαμάντη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία και τα τελευταία χρόνια είναι υπεύθυνη σύνταξης ενός επιστημονικού περιοδικού.

O Mark Mazower (γεν. 1958) είναι ιστορικός και συγγραφέας με ειδίκευση στη σύγχρονη Ελλάδα, την Ευρώπη του 20ού αιώνα και σε διεθνή ζητήματα. Είναι καθηγητής στην έδρα "Ιστορίας Ira D. Wallach" του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Έχει διδάξει επίσης διεθνείς σχέσεις και σύγχρονη ιστορία στα πανεπιστήμια του Σάσεξ και του Πρίνστον. Απόφοιτος των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Johns Hopkins, έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, τα βραβευμένα βιβλία για την Ελλάδα: "Greece and the Inter-war Economic Crisis", 1991 ("Η Ελλάδα και η οικονομική κρίση του μεσοπολέμου", προσαρμογή της διδακτορικής του διατριβής, βραβείο Runciman 1992, ελλ. εκδ. ΜΙΕΤ 2002), "Inside Hitler's Greece: The Εxperience of Οccupation, 1941-44", 1993 ("Στην Ελλάδα του Χίτλερ: η εμπειρία της Κατοχής", Fraenkel Prize και Longman/ History Today Book of the Year, ελλ. εκδ. Αλεξάνδρεια, 1994), και "Salonika, City of Ghosts: Christians, Muslims and Jews, 1430-1950", 2004 ("Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων", ελλ. εκδ. Αλεξάνδρεια, 2006). Επίσης, έχει επιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους με ελληνικό ενδιαφέρον: "After the War was Over: Reconstructing the Family, Nation and State in Greece, 1943-1960" (επιμ.), 2000 ("Μετά τον πόλεμο", ελλ. εκδ. Αλεξάνδρεια, 2003), και "Networks of Power in Modern Greece" (επιμ.), 2008. Σχολιάζει τακτικά στον τύπο και το ραδιόφωνο τις τρέχουσες εξελίξεις στα Βαλκάνια. Άλλα ιστορικά βιβλία του είναι: "Dark Continent: Europe's 20th Century", 1998 ("Σκοτεινή ήπειρος", ελλ. εκδ. Αλεξάνδρεια, 2001), "The Balkans: A Short History", 2000 ("Τα Βαλκάνια", ελλ. εκδ. Πατάκης, 2002), "Hitler's Empire: Nazi Rule in Occupied Europe", 2008 ("Η αυτοκρατορία του Χίτλερ: Ναζιστική εξουσία στην κατοχική Ευρώπη", ελλ. εκδ. Αλεξάνδρεια, 2009).

Ο Michael Herzfeld έκανε σπουδές αρχαιολογίας στο Καίμπριτζ, μεταπτυχιακά στο Μπέρμιγχαμ και διδακτορικό στην κοινωνική ανθρωπολογία στην Οξφόρδη. Δίδαξε στο Vassar College και στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα και συνεργάστηκε με τα παΠεπιστήμια του Παρισιού (Ναντέρ), του Μάντσεστερ, της Πάδουα και την Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (Παρίσι). Από το 1991 είναι καθηγητής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Modern Greek Studies Association και της Society for the Anthropology of Europe, καθώς και διευθυντής του American Ethnologist την περίοδο 1994-1998. Το 1997 εξελέγη εταίρος της American Academy of Arts and Sciences. Έργα του είναι: "Ours Once More. Folklore, Ideology, and the Making of Modern Greece" (1982) [ελλ. έκδ.: "Πάλι δικά μας. Λαογραφία, ιδεολογία και η διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας", Αλεξάνδρεια], "The Poetics of Manhood. Contest and Indetity in a Cretan Mountain Village" (1985), "Anthropology Through the Looking-Glass. Critical Ethnography in the Margins of Europe" (1987) ["Η ανθρωπολογία μέσα από τον καθρέφτη. Κριτική εθνογραφία της Ελλάδας και της Ευρώπης", Αλεξάνδρεια], "A Place in History. Social and Monumental time in a Cretan Town" (1991), "The Social Production of Indifference. Exploring the Symbolic Roots of Western Bureaucracy" (1992), "Cultural Intimacy. Social Poetics in the Nation-State" (1997), "Portrait of a Greek Imagination. An Ethnographic Biography of Andreas Nenedakis" (1997), "Anthropology. Theoretical Practice in Culture and Society" (2001), "The Body Impolitic: Artisans and Artifice in the Global Hierarchy of Value" (2004), "Evicted from Eternity: The Restructuring of Modern Rome" (2009). Είναι επίσης κινηματογραφιστής και παραγωγός του "Monti Moments: Men's Memories in the Heart of Rome" (2007).

Ο Γιώργος Τόλιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Είναι διευθυντής ερευνών στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1993), έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και άρθρα γύρω από την πρόσληψη του ελληνικού χώρου, την ιστορία της αρχαιολογίας και των ελληνικών σπουδών, την ιστορία της χαρτογραφίας και της γεωγραφικής σκέψης.

Η Ανδρομάχη Γκαζή είναι λέκτορας αρχαιολογίας στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάστηκε επί σειρά ετών ως μουσειολόγος-επιμελήτρια.

Ο Βασίλης Λαμπρόπουλος γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στις βυζαντινές και νεοελληνικές σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το 1980. Το επόμενο έτος εγκαταστάθηκε στην Αμερική, όπου από τότε σταδιοδρομεί ως καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας. Το 1999 έγινε ο πρώτος κάτοχος της έδρας C.P. Cavafy, στα τμήματα Κλασικών Σπουδών και Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Michigan (ΗΠΑ). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα κινούνται από τους προσωκρατικούς ως την ποιητική Γενιά του 2000, από τη λογοτεχνία ως τη φιλοσοφία και τη μουσική και από την "υψηλή" τέχνη ως τη "λαϊκή" κουλτούρα. Έχει γράψει και εκδώσει τα βιβλία: "Literature as National Institution: Studies in the Politics of Modern Greek Criticism" (1988), "The Rise of Eurocentricism: Anatomy of Interpretation" (1993) και "The Tragic Idea" (2006). Το επόμενο βιβλίο του έχει θέμα την επανάσταση ως τραγωδία στο Δυτικό θέατρο, από τους Ρομαντικούς ως τους Μεταποικιοκρατικούς. Έχει επιμεληθεί/συνεπιμεληθεί τα βιβλία: "The Text and Its Margins: Post-Structuralist Approaches to Twentieth-Century Greek Literature" (1985), "Twentieth-Century Literary Theory: An Introductory Anthology" (1987), καθώς και τα αφιερώματα "The Humanities as Social Technology" (περιοδικό "October", 1990) και "Ethical Politics" (περιοδικό "South Atlantic Quarterly", 1996). Συμμετέχει στη συντακτική επιτροπή πολλών επιστημονικών περιοδικών και σε άλλες επιτροπές επιστημονικών εταιρειών. Γράφει για θέματα ποίησης, μουσικής, φιλίας και πολιτικής στο ιστολόγιό του, https://poetrypiano.wordpress.com/, καθώς και για την τραγωδία της επανάστασης στο σύγχρονο δράμα, στην ιστοσελίδα http://tragedy-of-revolution.complit.lsa.umich.edu/. Είναι παντρεμένος με τη συνάδελφό του, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Michigan, Άρτεμη Λεοντή.

Ο Κώστας Κωστάκης είναι καθηγητής προϊστορικής αρχαιολογίας στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. Έχει διδάξει στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστήμιο της Θράκης, καθώς και στα Πανεπιστήμια του Cambridge και του Sheffield της Μεγάλης Βρετανίας. Είναι διευθυντής της πανεπιστημιακής ανασκαφής του νεολιθικού οικισμού στα Παλιάμπελα Κολινδρού και έχει διεξαγάγει ανασκαφές σε μεγάλο αριθμό θέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης είναι Λέκτορας της Θεωρίας της Ιστορίας και της Ιστοριογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι επιστημονικός συνεργάτης των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ). Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε διεθνή και ελληνικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικούς τόμους και περιοδικά, που αναφέρονται στη Νεοελληνική Ιστορία και Ιστοριογραφία του 19ου και 20ού αιώνα.

Η Αλεξάνδρα Μπούνια είναι επίκουρος καθηγήτρια μουσειολογίας στο τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές μουσειολογίας στο Πανεπιστήμιο του Leicester στη Μ. Βρετανία με υποτροφίες του Κληροδοτήματος Μαρίας Κασιμάτη και του Ι.Κ.Υ.

Ο Δημήτρης Πλάντζος είναι κλασικός αρχαιολόγος, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και μελέτες για την αρχαία ελληνική τέχνη, την ιστορία και μέθοδο της κλασικής αρχαιολογίας, καθώς και για την πρόσληψη του κλασικού πολιτισμού στη νεωτερική σκέψη. Δίδαξε κλασική αρχαιολογία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 2009 συνδιευθύνει την πανεπιστημιακή ανασκαφή στο Άργος Ορεστικό Καστοριάς και από το 2013 διδάσκει κλασική αρχαιολογία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Γιάννης Χαμηλάκης είναι καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον και συνδιευθυντής του ερευνητικού προγράμματος αρχαιολογίας και αρχαιολογικής εθνογραφίας στην Κουτρουλού Μαγούλα Φθιώτιδας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, και δίδαξε για τέσσερα χρόνια (1996-2000) στο Πανεπιστήμιο της Ουαλίας στο Λάμπετερ. Συμμετέχει στην επιστημονική επιτροπή πολλών περιοδικών, όπως το Journal of Mediterranean Archaeology, το Forum Kritische Archaologie, το Archaeologies: The Journal of the World Archaeological Congress, το Journal of Contemporary Archaeology, και το Classical Receptions Journal. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν στην αρχαιολογία του σώματος και των αισθήσεων, στον πολιτικό και τον κοινωνικό ρόλο της αρχαιότητας και της αρχαιολογίας σήμερα, και στην αιγαιακή προϊστορία. Πολλά άρθρα του είναι προσβάσιμα στο www.academia.edu. Στις τελευταίες δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται τα βιβλία, "The Nation and its Ruins: Antiquity, Archaeology and National Imagination in Greece" (2007, Βραβείο Edmund Keeley, του Modern Greek Studies Association) και το "Archaeological Ethnographies" (2009, επιμ. με τον Α. Αναγνωστόπουλο).

Ο Δημήτρης Τζιόβας γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1957 και είναι καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Birmingham της Αγγλίας. Την περίοδο 2000-2003 διετέλεσε Διευθυντής του Κέντρου Βυζαντινών, Οθωμανικών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πενεπιστημίου του. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής και διευθύνει τη μεταφραστική σειρά νεοελληνικής λογοτεχνίας που εκδίδεται από το Κέντρο Βυζαντινών, Οθωμανικών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Birmingham. Έχει διατελέσει Γραμματέας της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών (1995-1998) και μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών Journal of Modern Greek Studies (1992-2007), Byzantine and Modern Greek Studies (1995-2009), Journal of Greek Media and Culture (Advisory Board 2014 μέχρι σήμερα) και Gramma, που εκδίδεται από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2003 μέχρι σήμερα). To 2011 του απονεμήθηκε το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω για το βιβλίο του "Ο μύθος της Γενιάς του Τριάντα: Νεοτερικότητα, ελληνικότητα και πολιτισμική ιδεολογία" (Πόλις 2011).

Ο Δημήτρης Δαμάσκος είναι αναπληρωτής καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών.