Megacities

Ο Πέτρος Μαρτινίδης είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946, με σπουδές αρχιτεκτονικής, ψυχολογίας, θεωρίας κειμένων, ιστορίας και φιλοσοφίας των επιστημών, δίδαξε στην Πολυτεχνική Σχολή για 35 χρόνια και εξακολουθεί να διδάσκει σε μεταπτυχιακά τμήματα άλλων σχολών. Έχει γράψει πολλά άρθρα και βιβλία σχετικά με τα επιστημονικά του πεδία και 10 αστυνομικά μυθιστορήματα τα τελευταία 20 χρόνια. Πρώτο του βιβλίο τα δοκίμια "Συνηγορία της παραλογοτεχνίας" (1982), "Οι λέξεις στην αρχιτεκτονική και την επιστημονική σκέψη" (1990), "Κόμικς, τέχνη και τεχνικές της εικονογράφησης" (1990), "Η υψηλή τέχνη της απελπισίας: γύρω από τον Ισοβίτη του Αρκά" (1992), "Μεσιτείες του ορατού: ζητήματα θεωρίας της κριτικής στην αρχιτεκτονική και την τέχνη" (1997) και "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση" (1999). Η έντονη παρουσία του στο αστυνομικό μυθιστόρημα ξεκινά με την τετραλογία "Κατά συρροήν" (1998), "Σε περίπτωση πυρκαϊάς" (1999), "Παιχνίδια μνήμης" (2001) και "Δεύτερη φορά νεκρός" (2002). Ακολούθησε η τριλογία "Μοιραίοι αντίκατοπτρισμοί" (2003), "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" (2005) και "Ο Θεός φυλάει τους άθεους" (2006). Το 2007 κυκλοφόρησε το κείμενο του "Πώς πάνε στον "παράδεισο" του Αρκά. "Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου" και το 2011 το βιβλίο "Κριτική και ευαισθησία". "Η εξέλιξη του κριτικού στοχασμού για την τέχνη". Το 2000 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών θεάτρου για το έργο του "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση". Έλαβε μέρος, με διηγήματα του, και στους τρεις πρώτους τόμους των Ελληνικών εγκλημάτων (2007, 2008 και 2009). (φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)

Ο Θανάσης Μουτσόπουλος σπούδασε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. και στο Graduate School of Design του Πανεπιστημίου Harvard. Συμμετείχε σε multimedia studio στο Center for Advanced Visual Studies του ΜΙΤ. Έχει γράψει τα βιβλία "Μοιάζει με άνθρωπος(ς); ανθρωπομορφισμός, αφαίρεση και σχηματοποίηση στη μαζική κουλτούρα", "No feelings: το εικαστικό punk", "David Carson: μετά την καταστροφή" και "Τι τρέχει; οι εικόνες του Πάνου Κουτρουμπούση", κ.ά. Έχει επιμεληθεί εικαστικές και αρχιτεκτονικές εκθέσεις και καταλόγους εκθέσεων. Από το 1999 μέχρι το 2004 δίδαξε Ιστορία Τέχνης και Πολιτιστική Γεωγραφία στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών, από το 2004 μέχρι το 2007 Ιστορία και Θεωρία της τέχνης και της Αρχιτεκτονικής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, και από το 2008 διδάσκει τα μαθήματα της Ιστορίας της Τέχνης και του Πολιτισμού της Πόλης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης στα Χανιά. Αρθρογραφεί για την αρχιτεκτονική και τα εικαστικά σε εφημερίδες και περιοδικά.

Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και καλλιτεχνικός σύμβουλος του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Επιμελήθηκε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης και αρχιτεκτονικής, εκδόσεις, μονογραφίες, ειδικά αφιερώματα και δημοσίευσε άρθρα σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και καταλόγους εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η Σάσα Λαδά είναι καθηγήτρια του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει εκτεταμένο, βραβευμένο και δημοσιοποιημένο αρχιτεκτονικό έργο, διακρίσεις σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και συμμετοχή σε εκθέσεις αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το επιστημονικό της ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της οπτικής του φύλου στην αρχιτεκτονική ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του '80, ταυτόχρονα με τη συμμετοχή της στην Ομάδα Γυναικείων Σπουδών του ΑΠΘ.

O Γιώργος Σημαιοφορίδης (1955-2002), γεννήθηκε στον Πειραιά, σπούδασε Αρχιτεκτονική στα Πανεπιστήμια της Ρώμης και της Φλωρεντίας, δίδαξε Θεωρία και Ιστορία Αρχιτεκτονικής στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Architectural Association του Λονδίνου, ήταν συνιδρυτής των περιοδικών "Τεύχος" και "Μετάπολις", μέλος της Ειδικής Επιστημονικής Επιτροπής Νεότερου Αρχιτεκτονικού Έργου του ΤΕΕ, του Κέντρου Αρχιτεκτονικών Ερευνών Αθήνας, του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Oργανισμού Europan και καθηγητής (με σύμβαση) στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου του Μιλάνου, Bovisa.

Ο Marc Auge , ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της Ανώτατης Σχολής Κοινωνικών Επιστημών, είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ανθρωπολόγους. Μετά την ενασχόλησή τους με τις αφρικανικές αντιλήψεις περί προφητειών (Τόνγκο, Ακτή του Ελεφαντοστού) και τις θεωρητικές του αναλύσεις, στρέφεται στην ανθρωπολογική προσέγγιση της καθημερινότητάς μας και στοχάζεται το πεπρωμένο του σύγχρονου κόσμου. Στα σημαντικά έργα του συγκαταλέγονται τα βιβλία: "La traversee di Luxembourg", (Hachette, 1985), "Un ethnologue dans le metro", (Hachette, 1986).

Ο Αλέξης Δερμεντζόγλου είναι δημοσιογράφος (μέλος της ΕΣΗΕΜΘ) και κριτικός κινηματογράφου (μέλος της ΠΕΚΚ). Σπούδασε ιατρική με εξειδίκευση στη μικροβιολογία, όμως πολύ γρήγορα τον κέρδισε η δημοσιογραφία και η αγάπη του για τον κινηματογράφο. Από το 1988 εργάζεται στην ΕΤ3, όπου παρουσιάζει την εκπομπή "Χρυσή Οθόνη" και κάνει κριτική για τις νέες ταινίες. Από τη συχνότητα του ραδιοφωνικού σταθμού "FM102" της Μακεδονίας, παρουσιάζει την εκπομπή "Σινεμά και μουσική". Είναι ο εμπνευστής, ιδρυτής και πρόεδρος του ΚΕΜΕΣ (Κέντρο Μελετών και Ερευνών για το Σινεμά). Γράφει θεωρητικά, κοινωνιολογικά και ερευνητικά θέματα που σχετίζονται με τον κινηματογράφο στις εβδομαδιαίες εκδόσεις των εφημερίδων "Θεσσαλονίκη", "Μακεδονία" και στο μηνιαίο περιοδικό "Αυλαία". Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Οθόνη" και διευθυντής του "Fix- Carre" (1988- 2006). Επίσης από το 2004 μέχρι σήμερα διατηρεί στην τριμηνιαία έκδοση του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης "Ιατρικά θέματα", τη στήλη Ιατρική και Σινεμά. Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται τα βιβλία: "Ιστορίες από το αμερικανικό σινεμά", "Η μεγάλη περιδίνηση", "Το πέταγμα του αναπτήρα", "Νύχτες με πανσέληνο". Συμμετείχε ως διευθυντής έκδοσης στα βιβλία: "Οι καλύτερες ταινίες όλων των εποχών", "Το νουάρ", "Οι κωμωδίες". Επιμελήθηκε την έκδοση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, "Το φιλμ νουάρ στον ελληνικό κινηματογράφο" (2007). Δίδαξε στο ΙΕΚ της ΕΤ-3 και στο Πολιτιστικό ΙΕΚ τα μαθήματα της Ιστορίας κινηματογράφου και Κριτικής κινηματογράφου και της Ιστορίας της τηλεόρασης. Διηύθυνε για 8 χρόνια (1986-1994) το Γραφείο Κινηματογράφου του Δήμου Θεσσαλονίκης. Στο διάστημα αυτό οργανώθηκαν εκδηλώσεις πανελλήνιας εμβέλειας και υψηλών συγκεντρώσεων ("Αφιέρωμα στον Ζιλ Ντασέν", "Θερινή νοσταλγία", κ.α.) Υπήρξε ο ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης της Δράμας καθώς και ο εμπνευστής και πρώτος διευθυντής του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας μέχρι και το 1994. Υπήρξε αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (1984-1994). Επίσης, υπήρξε ο πρώτος διευθυντής του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1998-2002). Συμμετείχε στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, και της πρώτης επιτροπής των κρατικών βραβείων. Έκανε και κάνει διαλέξεις και εισηγήσεις σε πολλά συνέδρια, ενώ άρθρα του για το σινεμά έχουν δημοσιευτεί σε πολλά έντυπα.

Ο Λόης Παπαδόπουλος είναι αρχιτέκτων μηχανικός, καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.