W. A. Mozart

Γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου το 1947 και στην Αθήνα εγκαταστάθηκε το 1961. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά και πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο και στο Ορφείο και σύνθεση με τον Γιάννη Ιωαννίδη. Το 1981 πήγε στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές (Πανεπιστήμιο Paris I-Pantheon-Sorbonne). Εκεί παρακολούθησε μουσικολογία και αισθητική της μουσικής με τους Michel Guiomar και Daniel Charles και σύνθεση με τον Γιάννη Ξενάκη. Το 1982 απέκτησε το μεταπτυχιακό τίτλο D.E.A. με τίτλο εργασίας "Μαθηματικές διαδικασίες στο έργο του Μπάρτοκ και του Ξενάκη", ενώ το 1995 ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υποβάλλοντας διατριβή με θέμα: "Η κρίση του θέματος στο έργο των συνθετών της δεύτερης σχολής της Βιέννης: Schonberg, Berg, Webern". Έργα του έχουν παιχτεί στην Ελλάδα, στην Κύπρο, καθώς και στην Ιταλία (Φλωρεντία 1981, Νάπολη 1987), Βουλγαρία (Σόφια 1985), Γαλλία (Κάνες 1987, Ορλεάνη 1987), Αμερική (Πανεπιστήμιο Βοστόνης 1991, Πανεπιστήμιο Λουϊζιάνας 2004), κ.α.. Έργα του έχουν ηχογραφηθεί από την Ελληνική Ραδιοφωνία, ενώ παραγγελίες για σύνθεση μουσικών έργων τού έχουν δοθεί από το Γ΄ Πρόγραμμα, το Ινστιτούτο Γκαίτε, το Δήμο Ηρακλείου, ΟΜΜΑ κ.ά. Το 1982 πήρε το πρώτο βραβείο σύνθεσης στο διαγωνισμό μουσικής δωματίου που προκήρυξε το Υπουργείο Πολιτισμού με το έργο "Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 1". Οι συνθέσεις του εκδίδονται από τον εκδοτικό οίκο Κ. Παπαγρηγορίου-Χ. Νάκας και έργα του έχουν δισκογραφηθεί από τις δισκογραφικές εταιρείες Warner ("Έρως και Ψυχή", 1999) και "Agora" ("Σπουδή για κουαρτέτο εγχόρδων", 2000). Παράλληλα με τη σύνθεση, ασχολείται και με τη μουσικολογική έρευνα. Έχει γράψει άρθρα για τη μουσική του 20ου αιώνα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά (Μουσικολογία, Μουσικά, Musik und Asthetik, Revue Esthetique, Arts 8, κ.ά.), έχει δώσει διαλέξεις και έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού Βερολίνου, Βερολίνο, 1999, Konzerthaus Βερολίνου 2000, Συμπόσιο Arlond Schonberg und griechishe komponisten - in memoriam Iannis Xenakis, στο Arlond Schonberg Center, Βιέννη, 2002, Συνέδριο με θέμα "Η αξία της μουσικής σήμερα", σε συνδιοργάνωση του περιοδικού "Μουσικολογία" με το Ινστιτούτο Γκαίτε, Αθήνα, 2002, Διεθνές Συνέδριο Μουσικολογίας του περιοδικού Μουσικολογία σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του Theodor W. Adorno, 2003, κ.ά.) To 2002 εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο Κ. Παπαγρηγορίου -Χ. Νάκας δύο βιβλία του με τίτλους αντίστοιχα: "Schonberg, Berg Webern: Η κρίση της μουσικής δια μέσου της κρίσης του θέματος και των μορφών" και "Ο Νίκος Σκαλκώτας και η ευρωπαϊκή παράδοση της μουσικής των αρχών του 20ου αιώνα". Ο Γιώργος Ζερβός είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει ανάλυση, μουσική του 20ου αιώνα και σύνθεση.

Ο Γιώργος Φιτσιώρης είναι διδάκτωρ μουσικολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος Master of Arts στη θεωρία της μουσικής από το Washington University in St. Louis και διπλώματος αρχιτέκτονος-μηχανικού από το Ε.Μ.Π. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά στο Ελληνικό Ωδείο, όπου και δίδαξε θεωρητικά (1986-1998) και μουσική ανάλυση (1996-1998). Είναι λέκτωρ της Θεωρίας της Ευρωπαϊκής Μουσικής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και διδάσκει: "Τονική αρμονία", "Αναγεννησιακή αντίστιξη" και "Μεθόδους ερμηνείας μουσικών έργων". Διδάσκει επίσης ανώτερα θεωρητικά και Μορφολογία-Ανάλυση στο Ωδείο Μουσικοί Ορίζοντες. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, Σενκεριανή θεωρία της μουσικής καθώς και φαινομενολογικές, σημειολογικές και, κυρίως, αφηγηματικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις. Είναι μέλος της Επιστημονικής - Συμβουλευτικής επιτροπής και της Γραμματείας Σύνταξης του περιοδικού "Μουσικολογία".

Η Ολυμπία Ψυχοπαίδη Φράγκου γεννήθηκε στο Βόλο το 1944. Ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές σε ηλικία πέντε ετών. Μετά τη Νομική Αθηνών συνέχισε τις σπουδές της στη φιλοσοφία, τη μουσικολογία και τις κοινωνικές επιστήμες, ως μαθήτρια του Αντόρνο και του Λούντβιχ Φίνσερ στο Πανεπιστήμιο Goethe της Φρανκφούρτης/Μάιν. Ιδρυτικό μέλος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών Αθηνών υπήρξε αναπλ. Πρόεδρος του και Πρόεδρος (2004-2006) ενώ το 1985 ίδρυσε και διηύθυνε το περιοδικό Μουσικολογία. Ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Συγκριτικής Φιλολογίας και της πρόσφατης Ελληνικής Εταιρείας Μουσικολογίας. Υπήρξε σύμβουλος για την ελληνική μουσική στην διεθνώς έγκυρη μουσική Εγκυκλοπαίδεια Die Musik in Geschichte und Gegenwart (MGG), σύμβουλος στην Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη, σύμβουλος στη γαλλική έκδοση Lettres europeennes. Histoire de la litterature europeenne των εκδ. Ηachette κ.ά. Έφυγε από τη ζωή στις 14 Αυγούστου 2017, από ανακοπή καρδιάς.

Ο Παύλος Κάβουρας διδάσκει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Μάρκος Τσέτσος (γεν. 1968) είναι διδάκτορας μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Αναπληρωτής Καθηγητής στο εκεί Τμήμα Μουσικών Σπουδών όπου υπηρετεί από το 1995. Ως αρχιμουσικός, απόφοιτος του Κρατικού Κονσερβατσαρίου της Αγ. Πετρούπολης, έχει συνεργαστεί με τις σημαντικότερες ορχήστρες των Αθηνών (Κ.Ο.Α, Συμφωνική της EPT - Ορχήστρα Δωματίου της Ε.Λ.Σ., Καμεράτα). Ως κιθαριστής, μαθητής του Δημ. Φάμπα, βραβεύτηκε σε διεθνείς διαγωνισμούς και ηχογράφησε τέσσερις συνολικά δίσκους βινιλίου και ακτίνας. 'Εχει δημοσιεύσει το βιβλίο "Βούληση και ήχος. Η μεταφυσική της μουσικής στη φιλοσοφία του Σοπενχάουερ" (Εστία, 2004), "Εθνικισμός και λαϊκισμός στη νεοελληνική μουσική" (Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα, 2011), "Στοιχεία και περιβάλλοντα της μουσικής" (Fagotto-Books, 2012), και μεταφραστής των κλασικών φιλοσοφικών κειμένων: "Έγελος, Η αισθητική της μουσικής" (Εστία, 2002) και "Hanslick, Για το ωραίο στη μουσική" (Εξάντας 2003). Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες μελέτες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και συλλογικούς τόμους μουσικολογίας και φιλοσοφίας. Είναι μέλος της γραμματείας σύνταξης του περιοδικού "Μουσικολογία" και επιστημονικός συνεργάτης του περιοδικού "Αξιολογικά".

O Ίων Ζώτος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο την "Iστορία της Ευρωπαϊκής μουσικής". Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1944, όπου τελείωσε και τις εγκύκλιες σπουδές του. Μετά από ένα διάστημα παραμονής του στο Cambridge ήρθε στην Αθήνα και, παράλληλα με τις σπουδές στο τμήμα Αγγλικών Σπουδών, του Πανεπιστημίου Αθηνών (1963-1968) σπούδασε μουσική στο Εθνικό Ωδείο και συνέχισε με τον Γ.Α.Παπαιωάννου αντίστιξη, φούγκα και σύνθεση (1966-1971). Το 1970 άρχισε μια διατριβή γύρω από τον Άγγλο συνθέτη Dr. Arne στο Πανεπιστήμιο του Birmingham, αλλά μετακλήθηκε σύντομα για να αναλάβει καθήκοντα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου είχε εν τω μεταξύ εκλεγεί βοηθός στο τμήμα Αγγλικών Σπουδών με σκοπό να συνεχίσει τις σπουδές του αργότερα υποστηριγμένος απ’ το Βρετανικό Συμβούλιο. Έχοντας εξασφαλίσει δύο υποτροφίες, προτίμησε εκείνη του ιδρύματος Fulbright για το University of Pennsylvania, Φιλαδέλφεια, όπου εργάστηκε πρώτα για το Μ.Α. και στη συνέχεια για τη διδακτορική διατριβή, με θέμα "The Completest Concert" or "Augustan Critics of Opera in England", στην οποία πραγματεύεται την αντίδραση των άγγλων διανοουμένων (γύρω απ΄ το 1700) προς την "εξωτική διασκέδαση", την γνωστή ως ιταλική όπερα, που φθάνει μέχρι το 1800 περίπου, χρονολογία κατά την οποία η νοσταλγία για μια χαμένη μεγάλη εποχή σηματοδοτεί την αναβίωση των κυριοτέρων σημαντικών έργων του Haendel, μεταξύ άλλων. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1977. Ο Ίων Ζώτος κέρδισε για τις σπουδές και την καλλιτεχνική δραστηριότητα τις εξής υποτροφίες. Πανεπιστημίου Αθηνών (1964-68) για την επίδοσή του στις προπτυχιακές σπουδές. Βρετανικού Συμβουλίου (1972) για μουσικές μεταπτυχιακές στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, Ιδρύματος Fulbright (1972-75) για σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Πεννσυλβανίας και του Harvard. "The Ingram Merill Fund" (1980-81) για την διεκπεραίωση μελετών του Ινστιτούτου Goethe (1984) για την εκμάθηση της γερμανικής στο Βερολίνο και την παρακολούθηση καλλιτεχνικών γεγονότων "Bursary" του Βρετανικού Συμβουλίου (1986-87) για το Cambridge και κατόπιν το "King’s College" του Λονδίνου ως "Visiting Fellow" του Ωνασείου Κοινωφελούς Ιδρύματος (1990-91) για μεταδιδακτορικές μουσικές μελέτες στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris IV-Sorbonne). Η διδακτική του πείρα αρχίζει την διετία 1970-72 κατά την οποία διδάσκει ως βοηθός στο Τμήμα Αγγλικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάσκει κλασική και αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Πεννσυλβανίας (1973-74) και στο Combs College of Music (1976-80). Το 1981 δίδαξε στο Κέντρο Μεταφράσεως και Διερμηνείας στην Κέρκυρα. Το ίδιο έτος γίνεται τακτικός συνεργάτης του Βρετανικού Συμβουλίου στην επιτροπή των εξετάσεων του Cambridge, ενώ συγχρόνως προετοιμάζει υποψηφίους για τις εισαγωγικές εξετάσεις σε αγγλικά πανεπιστήμια (G.C.E.). Επί τετραετία (1985-1989) τίθεται επί κεφαλής του μουσικού τμήματος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος (Deree College). Ύστερα από πρόσκληση συμμετέσχε σε σεμινάρια, διοργάνωσε εκδηλώσεις και έδωσε πολλές διαλέξεις περί μουσικής στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Χρημάτισε ως κριτικός μουσικής κατά διαστήματα σε εφημερίδες και περιοδικά και είναι ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Μουσικολογία". Τα άρθρα του πραγματεύονται όψεις της μουσικής της Αναγέννησης και του Baroque, σχέσεις μεταξύ λόγου και της "μετάφρασής του σε μουσικό φθόγγο, μονογραφίες πάνω σε συγκεκριμένα έργα (μελοδράματα κυρίως), τα οποία επεκτείνονται χρονολογικώς απ’ τον δέκατον έβδομο μέχρι και τον εικοστόν αιώνα. Ο Ίων Ζώτος ασχολείται ευδόκιμα με την σύνθεση και έργα του, όπως η όπερα δωματίου "Αναχώρηση για Brindisi" που ανέβηκε στη σκηνή, ενώ άλλα ηχογραφήθηκαν και μεταδίδονται συχνά από το ραδιόφωνο. Υπήρξε, επίσης, για μεγάλο χρονικό διάστημα συνεργάτης-παραγωγός του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια και ημερίδες και εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε έγκυρα ελληνικά και ξένα περιοδικά καθώς και σε πρακτικά συνεδρίων. Έχει γράψει τα βιβλία: "Εκκλησιαστική μουσική του Baroque: Claudio Monteverdi: Η Λειτουργία και οι Εσπερινοί του 1610", "Το Κουαρτέτο Εγχόρδων, ca 1760-ca 1790", "Ο ουμανισμός και η γένεση του μελοδράματος", Αθήνα, 2003.

Η Ιουλία Λαζαρίδου - Ελμαλόγλου είναι διδάκτορας μουσικολογίας του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Ιωάννης Φούλιας είναι Επίκουρος Καθηγητής "Συστηματικής Μουσικολογίας. Θεωρίας της Μουσικής (18ου-19ου αιώνος)" στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Πραγματοποίησε μουσικές σπουδές στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας (πτυχία αρμονίας, αντιστίξεως, φούγκας και πιάνου, 1994-1998) και σπούδασε μουσικολογία στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών (πτυχίο το 1999 και διδακτορικό δίπλωμα το 2005, με διατριβή για τα "Αργά μέρη σε μορφές σονάτας στην κλασσική περίοδο"). Είναι μέλος της Συντακτικής και της Επιστημονικής Επιτροπής του περιοδικού "Πολυφωνία" καθώς και των αντίστοιχων επιτροπών του περιοδικού "Μουσικολογία", συνάμα δε ιδρυτικό μέλος και Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Μουσικολογικής Εταιρείας. Έχει συμμετάσχει στο διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα RIPM, σε επιστημονικές ημερίδες και διεθνή συνέδρια. Έχει επίσης δημοσιεύσει δεκάδες πρωτότυπα άρθρα, καθώς και μεταφράσεις βιβλίων (των R. Wagner, Κ. Φλώρου και N. Cook) αλλά και μικρότερων μελετών. Από τον εκδοτικό οίκο "Παπαγρηγορίου - Νάκας" κυκλοφορούν οι μονογραφίες του "Οι δύο σονάτες για πιάνο του Δημήτρη Μητρόπουλου: Από τον ύστερο ρομαντισμό στην Εθνική Σχολή Μουσικής" (2011) και "Οι συμφωνίες κατά τις οβιδιανές "Μεταμορφώσεις" του Carl Ditters von Dittersdorf: Συμβολή στην αποκατάσταση ενός έργου-σταθμού στην ιστορία της προγραμματικής μουσικής" (2015). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εμπίπτουν στα ακόλουθα πεδία: θεωρία των μουσικών μορφών (από τον 18ο έως τον 21ο αιώνα), εξελικτική θεώρηση ειδών και μορφών της ενόργανης μουσικής στο μπαρόκ, τον κλασσικισμό και τον ρομαντισμό, μορφολογία και μουσική ανάλυση.

Η Χριστίνα Αναγνωστοπούλου είναι λέκτορας μουσικής τεχνολογίας στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.