Wim Wenders

Ο Μπάμπης Ακτσόγλου γεννήθηκε το 1954 στη Θεσσαλονίκη. Μετά τις κινηματογραφικές σπουδές του στο Παρίσι, συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Οθόνη", "Φιλμ", "Σινεμά", "Προοδευτικός Κινηματογράφος", καθώς και με τα "Κινηματογραφικά Τετράδια", που ίδρυσε μαζί με ομάδα Θεσσαλονικέων κινηματογραφόφιλων. Μετά το 1987, συνεργαζόταν αποκλειστικά με το περιοδικό "Αθηνόραμα". Έγραψε μονογραφίες σκηνοθετών (Χίτσκοκ, Πολάνσκι, Κόπολα, Λόουζι), καθώς και μια μελέτη για το Ουέστερν. Επιμελήθηκε την έκδοση "Le cinema grec" (Centre Georges Pompidou), καθώς και διάφορα βιβλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Τζαβέλλας, Σαμπρόλ, Ντράγιερ, Μπουνιουέλ, Ιμαμούρα, Μιζογκούτσι, Αλμοδόβαρ, Γουϊντερμπότομ, Σερώ, Βέντερς, Σβανκμάγιερ, κ.ά.). Διετέλεσε, για διαδοχικές περιόδους, υπεύθυνος προγραμματισμού του δικτύου αιθουσών "Filmcenter" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Επίσης, υπήρξε, μαζί με άλλους, ιδρυτής της αλυσίδας καταστημάτων "Clip Art". Πέθανε στην Αθήνα τα ξημερώματα της Πέμπτης 18 Ιανουαρίου 2007, σε ηλικία 52 ετών, από ανακοπή καρδιάς, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένης νοσηλείας του στον Ερυθρό Σταυρό. Στην ανακοίνωση του περιοδικού "Αθηνόραμα" για την απώλειά του, σημειώνεται: "Ο κόσμος του κινηματογράφου, της κριτικής, της σκέψης, του πολιτισμού, οι χιλιάδες αναγνώστες του, έχασαν έναν πολύτιμο άνθρωπο, ο οποίος αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ελληνική δημοσιογραφία τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο Μπάμπης Ακτσόγλου δεν υπάρχει πια. Η οικογένεια του "Αθηνοράματος" θρηνεί για την ξαφνική απώλεια του αγαπημένου μέλους της. [...] Ο κινηματογράφος δεν ήταν για τον Μπάμπη απλώς επαγγελματική ενασχόληση, ήταν υπόθεση ζωής. Στον ίδιο δεν άρεσαν τα μεγάλα λόγια, αλλά οι αναγνώστες του μπορούσαν εύκολα να διακρίνουν πίσω από τις κριτικές του τη βαθιά και πολύπλευρη κουλτούρα του, την ευρύτατη και βαθιά γνώση του κινηματογράφου, αλλά - και κυρίως - την ανυποχώρητη υπεράσπιση ενός κινηματογράφου που δεν είναι απλώς και μόνο καταναλωτικό προϊόν. Αντικειμενικός πάντοτε στην κριτική του, τολμούσε επανειλημμένα να πηγαίνει κόντρα στα ρεύματα της εποχής. Μπορεί να συμφωνούσες ή να διαφωνούσες με την κριτική του Μπάμπη Ακτσόγλου, ήσουν όμως πάντα βέβαιος ότι ήταν μια κριτική έντιμη, τεκμηριωμένη με σαφή κριτήρια. Σε αυτές τις ιδιότητές του οφειλόταν άλλωστε και η ιδιαίτερη, στενή σχέση που είχε διαμορφώσει με τους χιλιάδες φίλους του κινηματογράφου που διάβαζαν κάθε εβδομάδα τα κείμενα του."

Ο Σωκράτης Καμπουρόπουλος γεννήθηκε στο Βόλο το 1962. Σπούδασε στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και κινηματογράφο, μεταξύ 1984-87 στη Σχολή της Ευγενίας Χατζίκου. Συμμετείχε σε ταινίες των Λ. Παπαστάθη και Δ. Θέου. Συνεργάστηκε με τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας, μεταξύ 1988-1991, ως αξιολογητής ερευνητικών προγραμμάτων, με την Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης και δίδαξε, για ένα χρόνο, στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Εργάστηκε, επίσης, ως διευθυντής, σε εταιρεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Κρήτη (ΑΝΕΤΕΚ ΑΕ). Μεταξύ 1996-2014 εργάστηκε ως ειδικός σύμβουλος στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, υπεύθυνος για τις έρευνες ("Παρατηρητήριο του βιβλίου") και τα προγράμματα για τους συντελεστές του βιβλίου ("Βιβλιονέτ", "Παρατηρητήριο Ψηφιακού Βιβλίου") καθώς και για τις εκδηλώσεις "βιβλίο και σινεμά". Μεταξύ 2014-2015 φοίτησε στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Μεταξύ Ιουλίου 2016-Αυγούστου 2018 υπήρξε συντονιστής της Ομάδας Εργασίας για τη Χάραξη Στρατηγικής για το Βιβλίο του Υπ. Πολιτισμού, μαζί με την Έφη Γιαννοπούλου (παρουσίαση προτάσεων: Μάιος/Ιούνιος 2017), και, παράλληλα, ειδικός σύμβουλος για θέματα βιβλίου στο γραφείο των Υπουργών Πολιτισμού Αρ. Μπαλτά και Λ. Κονιόρδου. Έχει συνεργαστεί με τα περιοδικά "Διαβάζω" και "Book Press" με άρθρα για την αγορά του βιβλίου και συνεντεύξεις με συγγραφείς (Jens Christian Grondal, Henrik Nordbrand, Daniel Kehlmann, Ingo Schulze, Boualem Sansal, Bahaa Taher, Ylljet Alicka, Andre Schiffrin, κ.ά.). Γράφει και μεταφράζει ποίηση από τα αγγλικά. Μεταξύ 2009-2012 συμμετείχε στη διοργάνωση των Ελληνοαγγλικών Συναντήσεων Μετάφρασης Ποίησης στις Λεύκες της Πάρου και στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Δελφών. Έχει μεταφράσει από τα αγγλικά, για βιβλία και περιοδικά, ποίηση των Theo Dorgan, John Tripoulas, Seamus Heaney, Paula Meehan, Ciaran Carson, Fiona Sampson, Harry Clifton, Brendan Kennelly, William Carlos Williams, κ.ά. και επιμελήθηκε τη συλλογική μετάφραση των Σκανδιναβών ποιητριών Inger Christensen, Pia Tafdrup και Pia Juul ("Ποίηση", τχ. 25 & 26, 2005), καθώς και τη συλλογική δημοσίευση Ελλήνων ποιητών στα αγγλικά ("Poetry Review", τεύχος 102:1, Άνοιξη 2012). Ποιήματα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά "Ποίηση", "Παρέμβαση", "Ποιητική", "Οροπέδιο", "Τεφλόν", e-poema.eu, frear.gr, poets.gr, "Little Red Leaves", "New American Writing", "parentheses", "Poetry Review".

Ο Λευτέρης Χαρίτος εργάζεται ως σκηνοθέτης στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ συχνά αρθρογραφεί σε περιοδικά και βιβλία για τον κινηματογράφο.

Ο Αχιλλέας Κυριακίδης γεννήθηκε το 1946 στο Κάιρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει εννέα βιβλία με διηγήματα, μικρά πεζά και δοκίμια (κινηματογραφικά και φιλολογικά), έχει γράψει τρία σενάρια που γυρίστηκαν σε ισάριθμες κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους, και έχει σκηνοθετήσει επτά ταινίες μικρού μήκους σε δικά του σενάρια. Κυκλοφορούν πάνω από σαράντα πέντε μεταφράσεις του έργων συγγραφέων όπως ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο Ζορζ Περέκ, ο Ρεϊμόν Κενό, ο Λουίς Σεπούλβεδα, ο Αλφρέντ Ζαρί, ο Ρολάν Τοπόρ, ο Άντριου Κρούμι, ο Ζαν Εσενόζ, ο Κάρλο Φραμπέτι κ.ά. Το 2004 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τις "Τεχνητές αναπνοές", το 2006 με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης, για τη μετάφραση των πεζογραφικών "Απάντων" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (στην οριστική έκδοση των "Ελληνικών Γραμμάτων" -η απονομή έγινε το 2007), την επόμενη χρονιά με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη Μετάφρασης, στο πλαίσιο των Καβαφείων 2007, και το 2009 με το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης Γαλλόφωνης Λογοτεχνίας του ΕΚΕΜΕΛ, για τη μετάφραση του μυθιστορήματος "Στο cafe της χαμένης νιότης" του Πατρίκ Μοντιανό.

Η Έλενα Χριστοπούλου σπούδασε κινηματογράφο στο Λονδίνο και εργάζεται στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Ο Αλέξης Δερμεντζόγλου είναι δημοσιογράφος (μέλος της ΕΣΗΕΜΘ) και κριτικός κινηματογράφου (μέλος της ΠΕΚΚ). Σπούδασε ιατρική με εξειδίκευση στη μικροβιολογία, όμως πολύ γρήγορα τον κέρδισε η δημοσιογραφία και η αγάπη του για τον κινηματογράφο. Από το 1988 εργάζεται στην ΕΤ3, όπου παρουσιάζει την εκπομπή "Χρυσή Οθόνη" και κάνει κριτική για τις νέες ταινίες. Από τη συχνότητα του ραδιοφωνικού σταθμού "FM102" της Μακεδονίας, παρουσιάζει την εκπομπή "Σινεμά και μουσική". Είναι ο εμπνευστής, ιδρυτής και πρόεδρος του ΚΕΜΕΣ (Κέντρο Μελετών και Ερευνών για το Σινεμά). Γράφει θεωρητικά, κοινωνιολογικά και ερευνητικά θέματα που σχετίζονται με τον κινηματογράφο στις εβδομαδιαίες εκδόσεις των εφημερίδων "Θεσσαλονίκη", "Μακεδονία" και στο μηνιαίο περιοδικό "Αυλαία". Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Οθόνη" και διευθυντής του "Fix- Carre" (1988- 2006). Επίσης από το 2004 μέχρι σήμερα διατηρεί στην τριμηνιαία έκδοση του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης "Ιατρικά θέματα", τη στήλη Ιατρική και Σινεμά. Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται τα βιβλία: "Ιστορίες από το αμερικανικό σινεμά", "Η μεγάλη περιδίνηση", "Το πέταγμα του αναπτήρα", "Νύχτες με πανσέληνο". Συμμετείχε ως διευθυντής έκδοσης στα βιβλία: "Οι καλύτερες ταινίες όλων των εποχών", "Το νουάρ", "Οι κωμωδίες". Επιμελήθηκε την έκδοση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, "Το φιλμ νουάρ στον ελληνικό κινηματογράφο" (2007). Δίδαξε στο ΙΕΚ της ΕΤ-3 και στο Πολιτιστικό ΙΕΚ τα μαθήματα της Ιστορίας κινηματογράφου και Κριτικής κινηματογράφου και της Ιστορίας της τηλεόρασης. Διηύθυνε για 8 χρόνια (1986-1994) το Γραφείο Κινηματογράφου του Δήμου Θεσσαλονίκης. Στο διάστημα αυτό οργανώθηκαν εκδηλώσεις πανελλήνιας εμβέλειας και υψηλών συγκεντρώσεων ("Αφιέρωμα στον Ζιλ Ντασέν", "Θερινή νοσταλγία", κ.α.) Υπήρξε ο ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης της Δράμας καθώς και ο εμπνευστής και πρώτος διευθυντής του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας μέχρι και το 1994. Υπήρξε αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας (1984-1994). Επίσης, υπήρξε ο πρώτος διευθυντής του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1998-2002). Συμμετείχε στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, και της πρώτης επιτροπής των κρατικών βραβείων. Έκανε και κάνει διαλέξεις και εισηγήσεις σε πολλά συνέδρια, ενώ άρθρα του για το σινεμά έχουν δημοσιευτεί σε πολλά έντυπα.