Ο Δημήτρης Φιλιππίδης (γ. 1938) είναι αρχιτέκτονας (ΕΜΠ, 1962), μετά το 1975 καθηγητής πολεοδομίας και σήμερα ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Εργάστηκε σε διάφορα γραφεία εκπονώντας αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές μελέτες (1964-1995) και διακρίθηκε σε διαγωνισμούς. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και κριτικές βιβλίων για την ελληνική παραδοσιακή και σύγχρονη αρχιτεκτονική, την πολεοδομία και την εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων. Έχει γράψει δεκαπέντε βιβλία: "Νεοελληνική αρχιτεκτονική" (1984), "Για την ελληνική πόλη" (1990), "Είκοσι θέσεις για την πολεοδομία" (1990), "Το σκυρόδεμα στην ελληνική αρχιτεκτονική του εικοστού αιώνα" (1992), "Μεσογειακά σπίτια: Ελλάδα" (1994), "Λύσανδρος Καυταντζόγλου" (1995), "Πέντε δοκίμια για τον Κωνσταντινίδη" (1997), "Διακοσμητικές τέχνες" (1998), "Μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα" (2001), "Προάστια και εξοχές της Αθήνας του '30" (2006), "Αρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις" (2006), "Νεοκλασικές πόλεις στην Ελλάδα" (2007), "Οικοδομικό τετράγωνο 19 (2009), "Εφήμερη και αιώνια Αθήνα" (2009), "Δημήτρης Πικιώνης" (2009). Έχει επιμεληθεί αφιερώματα και μονογραφίες αρχιτεκτόνων, καθώς και τους έξι πρώτους τόμους της σειράς "Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική" (1980-1988).

Η Ειρήνη Διαλεχτή Κουρομιχελάκη, Ψυχοθεραπεύτρια, Ψυχοδραματίστρια, Ειδική Παιδαγωγός, Παιδαγωγός θεάτρου, Φιλόλογος και Μουσικός, είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Εξειδικεύτηκε στη Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία (BACP) και στη Συμπεριφοριστική Προσέγγιση (ABA). Ακολούθησε θεατρικές σπουδές (απόφοιτος Ανωτέρας Δραματικής Σχολής του Υπουργείου Πολιτισμού) και μετεκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή και τη Συμβουλευτική ατόμων με αναπηρία του τομέα Ψυχολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί με παιδιά και εφήβους τυπικής ανάπτυξης όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων καθώς και στην επιστημονική εποπτεία της πρακτικής άσκησης φοιτητών τού ΕΚΠΑ. Επίσης, έχει εργαστεί ως υπεύθυνη και επόπτρια διεπιστημονικής ομάδας σε φορείς ειδικής αγωγής και ψυχικής υγείας. Έλαβε μέρος ως ομιλήτρια στο 7 ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αυτισμού (Αθήνα, 2019). Έχει λάβει μέρος ως εισηγήτρια σε συνέδρια και επιμορφωτικά σεμινάρια επιστημονικού ενδιαφέροντος σχετικά με παιδαγωγικά θέματα, νευροαναπτυξιακά σύνδρομα και ψυχοεκπαιδευτικά προγράμματα, προωθώντας μια εναλλακτική συναισθηματική αγωγή παιδιών και ενηλίκων μέσω της Τέχνης. Επιπλέον, έχει καταρτίσει και εφαρμόσει πρωτότυπο ειδικό θεραπευτικό πρόγραμμα παρέμβασης στην ειδική αγωγή για τη νευροανάπτυξη και τη νευροεκφύλιση με σκοπό την κοινωνική, επαγγελματική ένταξη νέων ατόμων με αναπηρία και την ψυχική ανθεκτικότητα των ηλικιωμένων. Από το 2002 μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε πλήθος παραστάσεων ως ηθοποιός και μουσικός, σε πολιτιστικές εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα, έχει συνεργαστεί με συλλόγους σχολείων ασκώντας το θεατρικό παιχνίδι και τη μουσικοκινητική αγωγή και έχει παρουσιάσει μουσικοθεραπευτικά δρώμενα και παραστάσεις ψυχοδράματος με ομάδες ενηλίκων και εφήβων με ή χωρίς αναπηρία στηρίζοντας τη συμπεριληπτική πολιτική. Το 2019 συμμετείχε ως ηθοποιός σε παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών σε σκηνοθεσία του Μ. Καρατζογιάννη ενώ συνεργάστηκε με τον συγγραφέα και σκηνοθέτη Β. Κατσικονούρη ως βοηθός σκηνοθέτη. Από το 2011 παρέχει ατομικές και ομαδικές θεραπείες, συντονίζει Ομάδες Συμβουλευτικής και Ψυχικής Ενδυνάμωσης καθώς και music-drama therapy ομάδες. Από το 2019 διατελεί Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Υποστηριζόμενων Δραστηριοτήτων Ψυχοδιάδραση (που σκοπό έχει την υποστήριξη ευάλωτων κοινωνικά ομάδων) και αποτελεί επιστημονικό μέλος του Πανελλήνιου δικτύου του αυτισμού. Το 2020- 2021 συμμετείχε σε πειραματικό πρόγραμμα του Υπουργείου Πολιτισμού σε συνεργασία με τον διευθυντή κρατικού θεάτρου Βορείου Ελλάδος, Ασ. Πελτέκη, εκπονώντας μελέτη και πρωτότυπη εφαρμογή στο ψυχόδραμα συντονίζοντας, δραματοθεραπευτικά, ομάδα ενηλίκων. (Πηγή: "Έναστρον Εκδόσεις", 2024)